ΤΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΣΟΚ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

0bdfe1844dfa3c8940bc23f05c09e28b_MΔεν έχει παρά να συμφωνήσει κανείς με τον κ. Δραγασάκη ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ. Ότι έχει την ανάγκη μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης και αλλαγής πορείας, προκειμένου να δει πέρα από τα… μνημόνια και να στηριχθεί στα πόδια της.

Το ίδιο ισχύει, πρέπει θεωρητικά να το χαιρετίσει κανείς, με το ότι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί σε ειδική σύσκεψη στο Μαξίμου ασχολήθηκαν με τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, τα πλεονεκτήματά της, θέτοντας επί τάπητος το στρατηγικό σχέδιο και το πρόγραμμα «Growth Strategy».

Βέβαια, η θεωρία από την πράξη απέχει. Κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια, γίνεται τώρα, χωρίς όμως προηγουμένως όλα αυτά τα νοσηρό φαινόμενα και οι ιδεοληψίες κατά των επενδύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων να έχουν αντιμετωπιστεί.

Να έχουν διαγραφεί μεμιάς.

Και αυτή ακριβώς είναι η αντίθεση που φέρνει τη δυσπιστία στο ότι κάτι μπορεί να αλλάξει σ’ αυτόν τον τομέα. Τα όσα συμβαίνουν τώρα με το Ελληνικό, τα περιφερειακά αεροδρόμια, τη ΔΕΗ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όσα συνέβησαν με τη Socar, τις Σκουριές και σε πλειάδα άλλων περιπτώσεων δίνουν ένα άλλο στίγμα στην πραγματικότητα. Μακάρι η κυβέρνηση να κατανοήσει πάνω απ’ όλα το χρέος της και να υπηρετήσει πιστά το επενδυτικό σοκ που χρειαζόμαστε. Μακάρι να μην πρόκειται για πολιτικά λόγια που γράφονται στην… άμμο, σβήνονται και ξεχνιούνται.

Η αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης στη χώρα, η σταθερότητα, η πάταξη της γραφειοκρατίας, η πολιτική βούληση, τα κίνητρα, η κατάργηση των ιδεοληψιών, των capital controls και άλλα πολλά, αποτελούν το διαβατήριο γι’ αυτό το στόχο.

Τούτη την ώρα, οι επενδυτές, Έλληνες και ξένοι, είναι διστακτικοί, κουμπωμένοι και αρνητικοί στο να επενδύσουν στη χώρα. Οι ελάχιστοι που «δραστηριοποιούνται» βλέπουν απλώς την Ελλάδα ως «κοράκια», την Ελλάδα ως ευκαιρία να αγοράσουν φθηνά επιχειρήσεις και ξενοδοχεία και οι περισσότεροι ποντάρουν σε ένα και μόνο πράγμα: Στα «κόκκινα δάνεια», τις υπεραξίες που θα δημιουργήσουν, στο πρόσκαιρο κέρδος, στην επόμενη μέρα των μεγάλων ευκαιριών.

Με τέτοιες κινήσεις και επιλογές, η χώρα δεν μπορεί να προσβλέπει στην ανάπτυξη και στην παραγωγική δραστηριότητα.

Με τέτοια βαριά φορολογία καθίσταται απαγορευτικό ακόμα και το όνειρο μια μεγάλης επενδυτικής ευκαιρίας. Είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε και πραγματικά τι θέλουμε να κάνουμε. Πάνω απ’ όλα, είναι η ώρα να ρωτήσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας: Μπορούμε; Το θέλουμε πραγματικά;

Προβληματιζόμαστε και σε τι βαθμό από το γεγονός ότι από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 30,7% σε ετήσια βάση; Εάν θέλουμε να ζούμε σε μια «εικονική πραγματικότητα», να τα βλέπουμε όλα κα και ανθηρά, να πιστεύουμε ότι γυρίσαμε στην ανάπτυξη και να μην βλέπουμε γύρω μας και να μην ακούμε τα μηνύματα της αγοράς, δεν πάμε πουθενά.

Οι εκροές καταθέσεων, η μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων, η μείωση του ΑΕΠ στο 4ο τρίμηνο, η μείωση των εξαγωγών, η έκρηξη στα «κόκκινα δάνεια», η πτώση της κατανάλωσης αποτελούν την πιστοποίηση για την ύφεση που διάγουμε. Ας δούμε, λοιπόν, τα δεδομένα και ας προχωρήσουμε αυτή τη φορά με αλήθειες και πράξεις για να φέρουμε την ελπίδα.
[ΠΗΓΗ: DEAL NEWS, του Παύλου Δημητριάδη, 10/03/2017]