Monthly Archives: March 2017

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΣΟΥ (Ι)

Ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1969. Σε μια επίσκεψή του στη Θάσο, το 1980, αναζήτησε τα μεταλλεία χρυσού που αναφέρει ο Ηρόδοτος. Οταν το πανεπιστήμιο, όπου εργαζόταν τότε, αρνήθηκε να του δώσει άδεια άνευ αποδοχών, πήρε τη μεγάλη απόφαση και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί συνεχίζοντας την έρευνά του.

Ο λόγος για τον αρχαιολόγο, αρχιτέκτονα-μηχανικό Tony Kozelj, με καταγωγή από την περιοχή της Δαλματίας, που στα 68 χρόνια του σήμερα έχει κάθε λόγο να λέει, με υπερηφάνεια, ότι μαζί με τον Γάλλο αρχαιολόγο Άρθουρ Μίλερ ανακάλυψαν πρώτοι τα αρχαία μεταλλεία χρυσού της Θάσου.Είναι παράλληλα ένας από τους λιγοστούς επιστήμονες που ερεύνησε και μελέτησε συστηματικά την ιστορική διαδρομή των αρχαίων λατομείων μαρμάρου στο πανέμορφο και κατάφυτο νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου, τη Θάσο.

Μόνιμος κάτοικος του νησιού πλέον, ο Tony Kozelj απολαμβάνει της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης της τοπικής κοινωνίας. Πολύτιμος συνεργάτης και συνοδοιπόρος στο 40χρονο ερευνητικό του ταξίδι η σύντροφος της ζωής του Manuela Wurch – Kozelj, επίσης αρχαιολόγος, αρχιτέκτονας – μηχανικός και η ίδια. Και οι δυο εργάζονται στη Θάσο για λογαριασμό της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών.

Στο μικρό και απέριττο νεοκλασικό κτίσμα, όπου στεγάζονται τα γραφεία της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, δίπλα στα ερείπια του αρχαίου ωδείου (στην καρδιά της αρχαίας αγοράς του νησιού, στον Λιμένα), το γραφείο του Tony Kozelj είναι κυριολεκτικά πνιγμένο μέσα σε εκατοντάδες βιβλία, χάρτες, συγγράμματα, τοπογραφικά σχέδια, χειρόγραφα σημειώματα και φωτογραφίες.

Στην κουβέντα παρεμβαίνει η Manuela Wurch – Kozelj. «Ακούω για το λευκό μάρμαρο της Θάσου που εξορύσσονταν στις Αλυκές», σημειώνει με έμφαση και συνεχίζει: «Όσοι το υποστηρίζουν αυτό, έχουν άγνοια. Όσο και να ψάξουν, λευκό μάρμαρο δεν πρόκειται να βρουν στις Αλυκές.Το λατομείο στις Αλυκές που βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού έβγαζε μόνο γκρίζο μάρμαρο, το οποίο χρησιμοποιείτο κατά κύριο λόγο από τους βυζαντινούς που δεν τους άρεσε το λευκό.Ιστορικό λατομείο Θάσου

Τα λατομεία στη Σαλιάρα – Βαθύ, στο ακρωτήρι Φανάρι και στην Αγία Βαρβάρα, που βρίσκονται βορειοδυτικά της Θάσου, έβγαζαν το φημισμένο λευκό μάρμαρο που χρησιμοποιούνταν από Έλληνες και Ρωμαίους. Έως σήμερα ακόμα, το φημισμένο λευκό μάρμαρο της Θάσου, που στο μεγαλύτερο μέρος του εξάγεται στις χώρες της Ευρώπης και της Ανατολής, εξορύσσεται στα νέα λατομεία που υπάρχουν στη βόρεια πλευρά του νησιού.

Η μεγάλη ανακάλυψη των Παρίων. Ο Tony Kozelj υπογραμμίζει ότι ο φυσικός και ορυκτός πλούτος της Θάσου έγιναν γνωστοί, όταν το νησί έγινε αποικία των Πάριων που τον 7ο αιώνα π.Χ και πιο συγκεκριμένα το 680 π.Χ. έφτασαν μέχρι το νησί και βρήκαν σ΄αυτό ό,τι δεν είχε το δικό τους: μάρμαρο, χρυσό, αμπέλια και ξυλεία. «Οι Πάριοι», σημειώνει «ήταν άριστοι ναύτες. Συνολικά 1.000 άτομα με τρία πλοία ξεκίνησαν από τη Πάρο για το μακρινό ταξίδι φτάνοντας μέχρι τη Θάσο. Την ίδια εποχή μια άλλη αποστολή Παρίων φτάνει μέχρι τη Δαλματία. Δεν είναι τυχαίο που τα νησιά της Δαλματίας οφείλουν την ονομασία τους στους Πάριους, αφού αυτοί ήταν οι πρώτοι κάτοικοί τους».

Εκτός της ποιότητας του μαρμάρου της Θάσου, το στοιχείο εκείνο που έκανε το νησί να προτιμάται ιδιαίτερα είναι ότι τα περισσότερα λατομεία βρίσκονταν δίπλα στη θάλασσα.Το γεγονός αυτό ήταν καταλυτικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη του νησιού και τη διάδοση του λευκού μάρμαρου. «Και αλλού στην αρχαιότητα υπήρχε λευκό μάρμαρο» τονίζει ο κ. Kozelj, αλλά ήταν αδύνατον να εξορυχθεί, καθώς βρίσκονταν μέσα στα βουνά.Η έλλειψη υποδομών, το τεράστιο οικονομικό κόστος και οι τεχνικές δυσκολίες της εποχής καθιστούσαν την εξόρυξη αδύνατη. Η ύπαρξη των λατομείων διπλά στη θάλασσα βοήθησαν ώστε το μάρμαρο της Θάσου να διαδοθεί εύκολα και γρήγορα».

Το χρώμα στα μάρμαρα. Στην ελληνιστική και αρχαϊκή εποχή οι χτίστες χρησιμοποίησαν περισσότερο λευκά μάρμαρα επειδή η επιφάνειά τους μετά το χτίσιμο έπρεπε να βαφτεί με διάφορα χρώματα.Όλο και περισσότερο, λοιπόν, αρχίζουν να χρησιμοποιούν χρωματιστά μάρμαρα και πορφύρα για εσωτερικούς χώρους, όπως στη Θόλο της Επιδαύρου, που κτίστηκε με λευκό μάρμαρο εξωτερικά, μαύρο μάρμαρο εσωτερικά και πολύχρωμο στα δάπεδό της.

Στη ρωμαϊκή εποχή, σημειώνει ο κ. Kozelj, η διακόσμηση πήρε μια άλλη γραμμή. Γίνεται αναζήτηση για πολύχρωμα μάρμαρα σε όλη την αυτοκρατορία. Έτσι, ανοίγουν καινούργια λατομεία όπως στην Εύβοια για το πράσινο μάρμαρο το ονομαζόμενο και «τσιπολίνο», το όμορφο «παβονατζέτο» και το «πορτασάντα» στη Χίο.

Από τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία της επιστημονικής έρευνας που διεξήγαγε ο Tony Kozelj αφορά τις ιδιαίτερες τεχνικές εξόρυξης του μαρμάρου, τη μεταφορά του και το είδος της παραγωγής, τα οποία περιγράφονται σε επόμενο άρθρο.

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net, του Πέτρου Τζεφέρη, 16/3/2017]

ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ

33f514574ad54f859099151f6aa25b1fΤον περασμένο Σεπτέμβριο, η πρόβλεψη ότι μέσα σε έξι μήνες κανένα μεγάλο έργο δεν θα έχει ξεκινήσει να υλοποιείται συγκέντρωνε σχετικά μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Και αυτό, όχι μόνον εξαιτίας των εμφατικών δηλώσεων για εμφάνιση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης το 2017 από τον πρωθυπουργό, όπως και από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, αλλά και διότι μεγάλες επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις βρίσκονται (από τότε) πολύ κοντά στη γραμμή εκκίνησης.

Ωστόσο, οι προσδοκίες δεν επαληθεύθηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα, μισό χρόνο μετά, μεγάλα έργα, με αξία άνω των 3 δισ. ευρώ δισεκατομμυρίων, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πολυάριθμες θέσεις εργασίας, να παραμένουν στην κατάψυξη.

Το Capital παρουσιάζει τα μεγαλύτερα projects που, αναίτια, η κυβέρνηση κρατά “παγωμένα”.

Ούτε η πρώτη δόση για το Ελληνικό

Το εννεάμηνο που παρήλθε, από τον Ιούνιο του 2016, οπότε το Μέγαρο Μαξίμου με ενημερωτικό σημείωμα αναφερόταν στα οφέλη που πέτυχε μετά την αναδιαπραγμάτευση της σύμβασης παραχώρησης, έως σήμερα, δίχως αμφισβήτηση, είναι μικρό προκειμένου να ξεκινήσει η ανάπλαση της έκτασης των 5,2 χιλιάδων στρεμμάτων στο Ελληνικό. Ωστόσο, φαινόταν εφικτή η καταβολή της πρώτης δόσης, ύψους 300 εκατ. ευρώ, του συνολικού εφάπαξ τιμήματος των 915 εκατ. ευρώ από το υπό τη Lamda Development επενδυτικό σχήμα.

Η γραμμή 4 του Μετρό

Αρχικά θα δημοπρατούνταν την άνοιξη, ύστερα το καλοκαίρι και στη συνέχεια ωσότου εξέπνεε η περασμένη χρονιά. Ωστόσο, η γραμμή 4 του Μετρό δεν έχει ακόμα δημοπρατηθεί ενώ θα πρόκειται περί… θαύματος εάν η διαδικασία εκδήλωσης ενδιαφέροντος ολοκληρωθεί κατά τη φετινή χρονιά.

Η μακέτα της νέας γραμμής περιλαμβάνει 14 σταθμούς από το άλσος Βεΐκου μέχρι το Γουδί (άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι, Κυψέλη, Δικαστήρια, Αλεξάνδρας, Εξάρχεια, Ακαδημία, Κολωνάκι, Ευαγγελισμός, Καισαριανή, Νήαρ Ηστ, Ιλίσια, Ζωγράφου, Γουδί), ενώ φαίνεται να υπάρχει καταρχήν συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση του έργου.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το υπουργείο Υποδομών, ποσό της τάξης των 400 εκατ. ευρώ θα προέλθει από το (νέο) ΕΣΠΑ 2014-2020, με το έργο να είναι συνολικού προϋπολογισμού της τάξης των 1,5 δισ. ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση παραμένει αμφίβολο ακόμα και αν η κατασκευή του μεγάλου αυτού έργου ξεκινήσει το 2018, ενώ στα χαρτιά επί μακρόν αναμένεται να παραμείνουν τα τμήματα άλσος Βεΐκου-Περισσός και Ευαγγελισμός-Παγκράτι-Ηλιούπολη.

Ωστόσο, ούτε κατά τη φετινή χρονιά ο στόχος αυτός είναι δυνατόν να επιτευχθεί, καθώς καταγράφεται μια άνευ προηγουμένου καθυστέρηση από το Δημόσιο ως προς την υλοποίηση των απαιτούμενων γραφειοκρατικών διαβημάτων, μεταξύ των οποίων είναι η διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού για τη χορήγηση άδειας καζίνο. Ακόμα και σήμερα, όπως αναφέρουν στην αγορά, εάν ξεκινούσε ο συγκεκριμένος διαγωνισμός, δύσκολα θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέχρι την εκπνοή της φετινής χρονιάς.

Πάτρα – Πύργος

Όταν ο υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σπίρτζης, τον Απρίλιο του 2015, δήλωνε ότι μέχρι τον Ιούνιο “ξεπαγώνει” η κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου Πάτρα-Πύργος, λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι ύστερα από δύο χρόνια ο οδικός άξονας θα ήταν μακέτα. Έκτοτε μεσολάβησαν οι δημοπρατήσεις των τεσσάρων πρώτων τμημάτων του δρόμου (τον οποίο ο υπουργός κατάτμησε σε οκτώ κομμάτια), όπου προσωρινός ανάδοχος είναι οι κατασκευαστικές εταιρείες του ομίλου Καλογρίτσα. Ωστόσο έως σήμερα η διαδικασία παραμένει “στον αέρα”, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει εγκρίνει τη χρηματοδότηση του έργου, προϋπολογισμού 475 εκατ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα, η απάντηση στο ερώτημα πότε θα ξεκινήσουν οι εργασίες είναι άγνωστη.

Με τον αραμπά το τρένο

Η συμβασιοποίηση του τμήματος Ψαθόπυργος-Ρίο, αρχικού προϋπολογισμού 214 εκατ. ευρώ, αναμενόταν να λάβει χώρα αρχές της χρονιάς. Ωστόσο, ακόμα μία αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στο Συμβούλιο της Επικρατείας από την Πόρτο Καρράς έχει προσθέσει μεγαλύτερη καθυστέρηση, παρά την απόρριψη της πρώτης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει και αφορούσε την ακύρωση της συμβασιοποίησης. Ως εκ τούτου, βάσει του θετικού σεναρίου, οι υπογραφές μεταξύ του Δημοσίου και του αναδόχου δεν αναμένεται να πέσουν πριν από το ερχόμενο καλοκαίρι.

Τα απορρίμματα της Πελοποννήσου

Εδώ και μία τριετία η συμβασιοποίηση του έργου διαχείρισης απορριμμάτων στην Πελοπόννησο, ύψους 160 εκατ. ευρώ, βρίσκεται μετέωρη, όμως τα τελευταία δύο χρόνια οι καθυστερήσεις έχουν χτυπήσει “κόκκινο”. Η σύμβαση Σύμπραξης Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), παρότι έχει εγκριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο, δεν είναι δυνατόν ακόμη να υπογραφεί. Και αυτό, διότι απαιτείται νέα νομοθετική ρύθμιση που να άρει τη στρέβλωση που είχε προκαλέσει ο Γιάννης Τσιρώνης ως πρώην υπουργός Περιβάλλοντος. Με τροπολογία του τελευταίου αφαιρούνταν η διαχείριση των στερεών αποβλήτων από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και εκχωρούνταν  στον Φορέα Διαχείρισης (ΦΟΣΔΑ). Το γεγονός αυτό, όμως, ενισχύει το ρίσκο για τις πιστώτριες τράπεζες και τον ανάδοχο (ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή), καθώς ο ΦΟΣΔΑ αποτελεί έναν υποστελεχωμένο φορέα που καλείται να εισπράττει μέρος των δημοτικών τελών για να πληρωθεί ο ανάδοχος για την λειτουργία των υποδομών. Ως αποτέλεσμα, το έργο παραμένει, για πολλοστή φορά, στον “αέρα”

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, 26/03/2017]

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΙΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 1821;

Germanos, Metropolitan of Patras, Blessing the flag of Revolution, Theodoros Vryzakis, 1865, 16,4x1,26m, oel on canvas. National Art Gallery and Alexandros Soutzos Museum, Athense? ??e???d??? S??t???

Germanos, Metropolitan of Patras, Blessing the flag of Revolution, Theodoros Vryzakis, 1865, 16,4×1,26m, oel on canvas.
National Art Gallery and Alexandros Soutzos Museum, Athens

Οι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι δεν έγινε τίποτα, ή μάλλον σχεδόν τίποτα. Δεν υπήρξε κάποιο σπουδαίο πολεμικό γεγονός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή. Ούτε καν η ύψωση του λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των παλληκαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Ας δούμε τι συνέβη στ’ αλήθεια σε ένα εμπεριστατωμένο βιβλιογραφικό άρθρο από το http://www.star.gr/.

Όπως αναφέρει το sansimera.gr, το περιστατικό της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον Γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος συνέγραψε την τετράτομη Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).

Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως όρκισε τους επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.

Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννινα για να εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.

Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού.

Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.

Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων.

Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα. Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο Σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης, Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.

Το 1822, η προσωρινή κυβέρνηση που είχε έδρα την Κόρινθο, αποφάσισε να εορταστεί η επέτειος της Επανάστασης μαζί με το Πάσχα (2 Απριλίου, παλ. ημ.). Ο εορτασμός έγινε στην Κόρινθο με στρατιωτική πομπή, πανηγυρική δοξολογία και κανονιοβολισμούς, όπως περιγράφει ο Γερμανός εθελοντής Striebeck που την παρακολούθησε.

Κατά τον συγγραφέα Δ. Φωτιάδη και άλλους, ως εθνική γιορτή πριν το 1838 θεωρούνταν η 1η Ιανουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία ψηφίστηκε από την 1η Εθνοσυνέλευση της Πιάδας (Παλιάς Επιδαύρου) το 1ο Ελληνικό “Σύνταγμα”, ήτοι “Προσωρινό Πολίτευμα”. Πιστεύεται λοιπόν πως η αλλαγή της ημερομηνίας «η εθνική γιορτή έχανε τον πολιτικό και επαναστατικό χαρακτήρα και έπαιρνε θρησκευτική απόχρωση» με ό,τι συνεπαγόταν κάτι τέτοιο για τις διεκδικήσεις περί δημοκρατικότητας και συντάγματος. Η ιστορικός Χρ. Κουλούρη που ερεύνησε τους εορτασμούς τύπου εθνικής εορτής από το 1834 και μετά, δεν περιλαμβάνει σ’ αυτές την 1η Ιανουαρίου αλλά έξι ημερομηνίες σχετιζόμενες με τη βασιλική οικογένεια. Κυριότερη εορτή πριν την καθιέρωση της 25 Μαρτίου ήταν η 25 Ιανουαρίου, επέτειος την αποβίβαση του Όθωνα στη Ναύπλιο (1833).

Πρώτος ο Παναγιώτης Σούτσος πρότεινε το 1834 την καθιέρωση εορτασμού της Ελληνικής Επανάστασης την 25η Μαρτίου, αναφέροντας ότι ήταν η μέρα γενίκευσης της επανάστασης στην Πελοπόννησο και αναγέννησης της Ελλάδας, σε υπόμνημα το οποίο ο Ιωάννης Κωλέττης υπέβαλε στον Όθωνα ως πρόταση σχεδίου νόμου.

Το 1836 τιμήθηκε η 25η Μαρτίου σε συνδυασμό με τα Καλάβρυτα και τον Π. Πατρών Γερμανό με χάλκινο μετάλλιο που κόπηκε με την ευκαιρία του γάμου του βασιλιά Όθωνα και της Αμαλίας. Σε αυτό εικονίζεται η θρυλική σκηνή, με τον Γερμανό να κρατά υψωμένη σημαία και σταυρό και δύο ένοπλους αγωνιστές σε κίνηση ορκωμοσίας ή χαιρετισμού. Φέρει την επιγραφή “ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΨΩΣΩ ΑΥΤΟΝ – ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 25 ΜΑΡΤ. 1821” (το απόφθεγμα είναι από την Έξοδο, ιε’, 3). Η άλλη όψη του μεταλλίου εικονίζει τον Γερμανό.

Η επίσημη διακήρυξη των επαναστατών προς τις ξένες κυβερνήσεις έγινε με προκήρυξη της “Μεσσηνιακής Γερουσίας” την 25 Μαρτίου 1821. Η 25/3 λογίζεται ως αρχή της Επανάστασης σε δικαστικό έγγραφο της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος του 1823, όπου το “Επαρχικόν Κριτήριον Τριπολιτζάς” (είδος δικαστικού οργάνου) αναφέρει ότι “η αποστασία ηκολούθησε εις τας 25 Μαρτίου”.

Ωστόσο, κατά τον πρώτο εορτασμό της επετείου, το 1838, από τους ξένους πρέσβεις και προσωπικό πρεσβειών απουσίασαν από την εορτή μόνο αυτοί της Ρωσίας και της Αυστρίας με τους υπαλλήλους τους.

Ο εορτασμός της επετείου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 με το Βασιλικό Διάταγμα 980 / 15(27)-3-1838 από την Κυβέρνηση του Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.

Ο πρώτος εορτασμός στην Αθήνα όπου συμμετείχαν ο Βασιλιάς Όθων και η Βασίλισσα Αμαλία, πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και πλήθος λαού, έγινε στον Ναό της Αγίας Ειρήνης. Ο Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών θεμελιώθηκε την 25 Δεκ. 1842 και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου για να τιμηθεί η 25 Μαρτίου 1821.

Το 1839, ο Αμβρόσιος Φραντζής αναφέρει ότι η 25η Μαρτίου ήταν ημέρα «ρητή και εμφυτευμένη εις τας καρδίας των Πελοποννησίων κτλ. ως ημέρα ενάρξεως της Ελληνικής επαναστάσεως», ενώ ο ίδιος παρουσιάζει τα γεγονότα στα οποία η 25η Μαρτίου είναι μια από τις ημέρες των πρώτων ενεργειών που άρχισαν μετά τα μέσα Μαρτίου και όχι «ημέρα ενάρξεως».

Μετά την επίσημη καθιέρωση του εορτασμού, και ιδίως το 1841, έγινε προσπάθεια οικειοποίησης της επετείου από την αντιπολιτευόμενη αντι-οθωνική μερίδα, με ιδιωτικούς εορτασμούς στους οποίους προβαλλόταν ιδιαίτερα η μορφή του Κοραή. Η εορτή συνέχισε να είναι αντικείμενο κομματικών και τοπικιστικών αντιπαραθέσεων: ιδιαίτερες αντιδράσεις προκάλεσε το 1846 και 1847 η απόφαση του πρωθυπουργού Κωλέττη για την πραγματοποίηση επίσημης τελετής στον τάφο του ρουμελιώτη οπλαρχηγού Γεώργιου Καραϊσκάκη στο Φάληρο, καθώς θεωρήθηκε ότι οδηγούσε σε ταύτιση της Επανάστασης με ένα πρόσωπο.

Έως το 1875 ο στρατός βρισκόταν παρατεταγμένος κατά μήκος της διαδρομής της βασιλικής πομπής από τα ανάκτορα προς την εκκλησία και αντίστροφα.

Το 1875 πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά παρέλαση του στρατού μπροστά από τα ανάκτορα, πρακτική τρέχουσα από τα μέσα του αιώνα σε δημόσιες γιορτές στη Γαλλία και τα γερμανικά κράτη.

Την επόμενη χρονιά, αν και δεν πραγματοποιήθηκε στρατιωτική παρέλαση εξαιτίας βροχής, δίπλα στο στρατό παρατάχθηκε και μία πανεπιστημιακή φάλαγγα. Η πρωιμότερη αναφορά για μαθητική παρέλαση εντοπίζεται το 1899. Τα σχολεία είχαν παραταχθεί και κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου του 1924, όταν ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία.

Τα επόμενα χρόνια την παρέλαση του στρατού πλαισίωναν και πρόσκοποι και μαθητές στρατιωτικών σχολών.

Το 1932 τα σχολεία της Αθήνας παρήλασαν μπροστά από επισήμους στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη μαζί με τους προσκόπους, τη «φρουρά της πόλης» και τις «εθνικιστικές οργανώσεις».

Από το 1936 η μαθητική παρέλαση, που έγινε μπροστά από το βασιλιά Γεώργιο και τον πρωθυπουργό Μεταξά, έλαβε επίσημο χαρακτήρα. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά οι παρελάσεις μαθητών και φαλαγγιτών (μελών της ΕΟΝ) προσέλαβαν μεγάλη σημασία και συνδέθηκαν με τη στρατιωτική παρέλαση. Η πρακτική των μαθητικών παρελάσεων εξακολούθησε κατά την εμφυλιοπολεμική περίοδο και έπειτα έως και μετά τη μεταπολίτευση.

 

ΟΙ “ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ” ΤΟΥ DRAGHI ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ QE

9f77808f5acf49e2a68ae005151d6514Όσο αυξάνεται η ανάγκη των ελληνικών τραπεζών για την ένταξή τους στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, τόσο η καθυστέρηση της αξιολόγησης σε συνδυασμό με την εξέλιξη του πληθωρισμού την απομακρύνει.

Όπως παρατηρούν κοινοτικοί παράγοντες στους οποίους απευθύνθηκε το Capital.gr, “δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ένταξης της Ελλάδας στο QE όσο η αβεβαιότητα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης παραμένει και δεν υπάρχει “πράσινο σήμα” από το Eurogroup προς την ΕΚΤ…”, παρά το γεγονός οτι στην διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αντιμετωπίζουν ως απολύτως αναγκαία την στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Η κατάσταση επιδεινώνεται, όπως σημειώνουν, από το γεγονός οτι η αυξητική πορεία του πληθωρισμού στην Ευρώπη ευνοεί την αύξηση των πιέσεων προς την διοίκηση της ΕΚΤ για επίσπευση του περιορισμού του προγράμματος ακόμα και πριν από το τέλος του 2017.

Οι πιέσεις αυτές έχουν ενταθεί από την πλευρά της Bundesbank σε σημείο που να φέρνουν σε δύσκολη θέση την μέχρι στιγμής πλειοψηφία του ΔΣ γύρω από τον Mario Draghi που επιμένει στην διατήρηση του προγράμματος.

Στην ΕΚΤ πάντως εκτιμούν οτι οι διαδικασίες της αξιολόγησης θα ολοκληρωθούν παρά τις δυσκολίες, ακόμα και με την υπάρχουσα καθυστέρηση, μέσα στον Απρίλιο. Η ανησυχία όμως παραμένει για δύο λόγους.

Ο ένας αφορά το διαπιστωμένο γεγονός της αυξητικής τάσης στα NPLs και της σημαντικής μείωσης των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, ιδιαίτερα από τις αρχές του χρόνου.

Ο συνδυασμός αυτός της συνεχιζόμενης αύξησης των NPLs και της μείωσης της καταθετικής βάσης, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στα αρμόδια κλιμάκια της ΕΚΤ και του SSM, μπορεί να οδηγήσει σε μη αντιστρεπτές καταστάσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με πιθανές δραματικές εξελίξεις μέσα στο 2018.

Ο δεύτερος λόγος αφορά στην διένεξη μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου που αφορά στην περαιτέρω παρέμβαση ελάφρυνσης στο ελληνικό χρέος. Και στο σημείο αυτό το ΔΝΤ επιμένει οσο αφορά την ανεπάρκεια των βραχυπρόθεσμων μέτρων που έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζονται και ζητά μεγαλύτερη παρέμβαση στα μεσομακροπρόθεσμα κάτι που το Βερολίνο δεν δείχνει έτοιμο προς το παρόν να αποδεχθεί.

Η συζήτηση αυτή θα γίνει στην Ουάσιγκτον στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ και εκεί στην βάση των τελευταίων στοιχείων που θα έχει στο μεταξύ παρουσιάσει η Eurostat θα επιχειρηθεί να βρεθεί μία φόρμουλα που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές.

Στο μεταξύ όμως η αβεβαιότητα συνεχίζει να κυριαρχεί και ακόμα και αν υπάρξει  αποδοχή από την ελληνική πλευρά των “μεταρρυθμίσεων” που ζητάει το ΔΝΤ, δεν φαίνεται να επαρκεί για μία συμφωνία για το χρέος…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γ. Αγγέλη, 23/3/2017]

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

unnamedΤο Αριστοτέλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αριστοτέλη, στα πλαίσια των πολιτιστικών του δραστηριοτήτων, για 2η συνεχόμενη χρονιά σας προσκαλεί στις συναυλίες των σπουδαστών της Μουσικής Σχολής “ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ” σε Ιερισσό και Αρναία από 28/03 έως 7/05, τα οποία θα λάβουν χώρα στο Κέντρο Πολιτισμού Ιερισσού και Αρναίας αντίστοιχα.

Στα πλαίσια της πιο πάνω διοργάνωσης θα λάβουν χώρα επίσης:

  • Ρεσιτάλ Κιθάρας Νέων Καλλιτεχνών την Κυριακή 2 Απριλίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Αρναίας(σολίστ Παναγιώτα Νάκου).
  • 12η Βραδιά Κιθάρας των μαθητών της τάξης του καθηγητή Μανώλη Στροίκου, την Δευτέρα 3 Απριλίου 2017 στο φουαγιέ του πολιτιστικού κέντρου Αρναίας
  • Την Κυριακή 7/5 στο Πολιτιστικό Κέντρο Ιερισσού θα φιλοξενηθεί το κιθαριστικό σύνολο 6 Tar Guitar Ensemble.

Οι συναυλίες των παραπάνω εκδηλώσεων θα περιλαμβάνουν έργα Ελλήνων και Ξένων συνθετών της κιθάρας όπως οι: Roland Dyens, Andrew York,Federico Μοreno Torroba, Leo Brouwer, Fernando Sor, , τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι καθώς επίσης και γνωστές ΤΖΑΖ και ΡΟΚ διασκευές από τα κιθαριστικά σύνολα της σχολής.

Η Πρόεδρος του ΑΠΚ – Ελένη Παναγιωτοπούλου

[ΠΗΓΗ: http://aetoshal.blogspot.gr/, 23/3/2017]