Monthly Archives: January 2017

ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΤΡΙΩΝ ΜΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

acc3f6042af946fa994f85517338f1e1Ένα κρίσιμο τρίμηνο, που θα καθορίσει τη μελλοντική τους υπόσταση, έχουν μπροστά τους οι ελληνικές τράπεζες. Το διάστημα μέχρι τον Απρίλιο να αποτελεί “τελεσίγραφο” και καταλύτη για τις εξελίξεις ,
Το τελεσίγραφο αποτυπώνεται ακόμα και στην έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους, που διέρρευσε την Πέμπτη. Στο πρώτο τετράμηνο του έτους (επειδή, ως γνωστόν, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται), θα κριθεί το μέλλον ολόκληρης της εγχώριας τραπεζικής “βιομηχανίας”, με αιχμή τα “κόκκινα” δάνεια. Εάν στο διάστημα αυτό δεν κινητοποιηθεί ο μηχανισμός για να παραχθούν αποτελέσματα στη μείωση των NPLs, τότε ο… εκτροχιασμός του “τρένου” των ελληνικών τραπεζών είναι βέβαιος και θα έχει θύματα…
Την παραπάνω βεβαιότητα και ανησυχία “εκπέμπουν” σύσσωμοι οι τραπεζίτες, γνωρίζοντας πολύ καλά πώς διαμορφώνονται πανευρωπαϊκά οι συνθήκες για τις τράπεζες και πόσο υστερεί η εσωτερική ταχύτητα ανταπόκρισης στις έξωθεν αλλαγές.
Το διακύβευμα
Με έναν όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 107 δισ. ευρώ και με κερδοφορία που μετά βίας επανήλθε το 2016, χάρη στη μείωση των προβλέψεων για επισφάλειες, οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κανένα περιθώριο “εξωραϊσμών” φέτος. Αντιθέτως, πιέζονται να κινηθούν πολύ δραστικά, με τη βοήθεια, μάλιστα, της κυβέρνησης, που θα πρέπει να νομοθετήσει και να στηρίξει στην πράξη τις προσπάθειες μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων και της αποκατάστασης κουλτούρας πληρωμών.
Έναντι του στόχου αυτού, οι δεσμεύσεις των ελληνικών τραπεζών έναντι του SSM, αλλά και των μετόχων τους, είναι συγκεκριμένες και πολύ φιλόδοξες και, επιπλέον, δεν “σηκώνουν” καμία αναβολή ή χρονοτριβή: μείωση του υπολοίπου των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων κατά 38% την περίοδο Ιουνίου 2016 – Δεκεμβρίου 2019, διαμορφώνοντας το αναμενόμενο υπόλοιπό τους στα 66,7 δισ. ευρώ στο τέλος του 2019. Πρόκειται για δεσμεύσεις που στην τελική αφορούν τους πελάτες των τραπεζών, κυρίως δε τους καταθέτες, αφού αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν το “μάρμαρο” της αποτυχίας στη μείωση των “κόκκινων” δανείων. Μια τέτοια αποτυχία θα σημάνει για τις τράπεζες νέες κεφαλαιακές ανάγκες στα stress tests της ΕΚΤ το 2018, οι οποίες θα καλυφθούν με ενεργοποίηση της οδηγίας για το bail in, που θα περιλάβει και “κούρεμα” καταθέσεων.
Το παραπάνω σενάριο δεν το αρνείται κανείς, όσο και αν υπάρχει το προηγούμενο της υψηλής κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών μετά την ανακεφαλαιοποίηση του 2015. Και αυτό, διότι ο SSM έχει “αγριέψει”, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από την πρόσφατη επιβολή διπλάσιων του αναμενομένου νέων κεφαλαιακών αναγκών στην ιταλική Monte dei Paschi, αλλά και από την ανάκληση 2-3 τραπεζικών αδειών στην Ευρώπη.
Σημειώνεται ότι ο πρώτος έλεγχος της πορείας εκτέλεσης του στόχου μείωσης των NPEs από τον SSM θα γίνει τον Μάρτιο, οπότε –συγκεκριμένα στα μέσα του μήνα– αναμένεται και η έλευση της επικεφαλής του εποπτικού οργανισμού, Ντανιέλ Noυί, στην Αθήνα. Στο πλαίσιο της γενικής διά ζώσης επισκόπησης του τραπεζικού τομέα στις χώρες της Ευρωζώνης, τόσο από τον SSM όσο και από τον SRM (τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης των ευρωπαϊκών τραπεζών), ήδη την εβδομάδα αυτή βρέθηκε στην Αθήνα και συναντήθηκε με τον διοικητή της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρα, η επικεφαλής του SRM, Elke Konig.
Εν όψει της πανευρωπαϊκής εγρήγορσης στο θέμα των “κόκκινων” δανείων και του γιγαντιαίου μεγέθους του στην Ελλάδα, το κρίσιμο για τις ελληνικές τράπεζες είναι να επιτύχουν τους στόχους για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων τους, ώστε να μπορέσουν έτσι να ενισχύσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας εν όψει των stress tests του 2018. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του “Κ”, η επιτυχία των στόχων για τα NPLs θα ενισχύσει τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες στην τριετία που συμπίπτει με το διάστημα υλοποίησης των στόχων, διαμορφώνοντάς τους στο 18,5%, από 16,5% σήμερα.
Ανησυχία από τις καθυστερήσεις
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, η πραγματικότητα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ζοφερή (αν η ελπίδα δεν ήταν αυτή που πεθαίνει πάντα τελευταία…).
Η εκτεταμένη ύφεση έχει επηρεάσει την ποιότητα ενεργητικού των τραπεζών σε τέτοιο βαθμό, ώστε το σωρευμένο υπόλοιπο των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων τους να διαμορφώνεται στο 45,2% του συνόλου των χορηγήσεων. Στο πλαίσιο αυτό, οι τράπεζες έχουν ήδη διαμορφώσει ένα πλαίσιο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, προσφέροντας πλέον πιο μακροπρόθεσμες λύσεις αναδιάρθρωσης στους πελάτες τους, ενώ λειτουργούν και εσωτερικές ειδικές μονάδες για την ορθή διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων. Παράλληλα, έχουν αναγνωρίσει ένα υψηλό επίπεδο προβλέψεων (49,5% τον Σεπτέμβριο 2016) για την κάλυψη των ενδεχόμενων ζημιών από τον αυξημένο πιστωτικό κίνδυνο. Οι σωρευμένες προβλέψεις των τραπεζών ανέρχονται σε 53,8 δισ. ευρώ και, σύμφωνα με μελέτες των τραπεζών και της ΤτΕ, μαζί με τους υψηλούς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας, επιτρέπουν ακόμα και επιθετικότερη διαχείριση των “κόκκινων” δανείων από αυτήν που προβλέπουν οι στόχοι.
Το βασικό πλαίσιο διαχείρισης των “κόκκινων” δανείων έχει μεν θεσμοθετηθεί, αλλά απομένει να ολοκληρωθούν κρίσιμα θέματα για να “τρέξει” στην πράξη. Κατ’ αρχάς, λείπει η διάταξη που θα ξεμπλοκάρει τις αναδιαρθρώσεις “κόκκινων” δανείων, που δεν είναι άλλη από την παροχή νομικής κάλυψης στα στελέχη των τραπεζών που θα αποφασίσουν αναδιαρθρώσεις και “κουρέματα” δανείων, καθώς και πτωχεύσεις μη βιώσιμων εταιριών.
Η διάταξη για το ακαταδίωκτο θα συμπεριληφθεί στον νόμο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, ο οποίος παραμένει το επόμενο πρωταρχικό ανοιχτό κεφάλαιο. Μέσω του εξωδικαστικού συμβιβασμού, θα διευθετηθούν τα χρέη των επιχειρήσεων προς τις τράπεζες και το Δημόσιο. Ωστόσο, ακόμη δεν υπάρχει γνώση για το ποιες εταιρείες και ποιες οφειλές θα μπορούν να ενταχθούν στον μηχανισμό του εξωδικαστικού συμβιβασμού και ποιες οφειλές θα διαγράφονται, αφού οι διαπραγματεύσεις με τους “θεσμούς” συνεχίζονται.
Το ακόμα κρισιμότερο είναι πότε θα ενεργοποιηθεί το εργαλείο του εξωδικαστικού συμβιβασμού, καθώς η ψήφισή του προϋποθέτει τη δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας, στην οποία θα μπορεί να αιτηθεί της υπαγωγής της η ενδιαφερόμενη υπερχρεωμένη επιχείρηση. Αν η δημιουργία της πλατφόρμας γίνει με τις διαδικασίες διαγωνισμών και ενστάσεων του Δημοσίου, τότε μπορεί να απαιτηθεί μέχρι και ένα έτος για τη λειτουργία της. Εν τω μεταξύ, ασάφεια και καθυστερήσεις διακινδυνεύουν να οδηγήσουν πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε “στάση πληρωμών” των δανείων τους.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η καθυστέρηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα όχι μόνο στη μείωση των NPLs, αλλά και στην προσπάθεια αποκατάστασης κουλτούρας πληρωμών. Παράλληλα, πρέπει να εξεταστούν θέματα σχετικά με τη βάση δεδομένων του Τειρεσία, που απεικονίζει το σύνολο του δανεισμού του κάθε οφειλέτη, καθώς και να επανεξεταστεί το εύρος εφαρμογής του νόμου Κατσέλη, ώστε να εμποδιστεί καταχρηστική εφαρμογή του. Βελτιώσεις στο δικαστικό σύστημα, φορολογική μεταχείριση διαγραφών και πλήρες πλαίσιο για τιτλοποιήσεις συγκαταλέγονται στις προϋποθέσεις για την επιτυχία του στόχου μείωσης των NPLs.
Μάστιγα οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, χάθηκαν οι καλοί πελάτες
Χωρίς ζήτηση για υγιή δάνεια δεν υφίστανται τράπεζες
Ο “συναγερμός” για τις τράπεζες δεν προέρχεται μόνο από τα “κόκκινα” δάνεια, αλλά και από τις συνθήκες του τραπεζικού επιχειρείν, όπως έχουν διαμορφωθεί από την παρατεταμένη κρίση.
Αυτήν τη στιγμή οι τράπεζες έχουν τρεις “φυλές” πελατών. Η μία είναι οι “κακοί” πελάτες, οι οποίοι αφθονούν λόγω κρίσης και είναι εκ προοιμίου ζημιογόνοι για τις τράπεζες. Η δεύτερη είναι οι “πονηροί” πελάτες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη γενική συγκυρία για να αποφύγουν την πληρωμή των υποχρεώσεών τους. Και η τρίτη είναι οι “καλοί” πελάτες, τους οποίους οι τράπεζες αναζητούν με το “κιάλι”, αφού έχουν στραφεί ήδη σε εναλλακτικές και φθηνότερες διεξόδους χρηματοδότησης.
Η ομάδα των “πονηρών” υπολογίζεται στο 25% των δανειοληπτών με ληξιπρόθεσμες οφειλές και αποτελεί μάστιγα για τις τράπεζες. Έναντι αυτών οι τράπεζες έχουν δεμένα τα χέρια, αφού τόσο το θεσμικό-κανονιστικό πλαίσιο, που αργεί, όσο και η κυβέρνηση, που έχει φανεί μέχρι στιγμής απρόθυμη, αφήνουν ανεξέλεγκτο πεδίο δράσης στους στρατηγικούς κακοπληρωτές και ενθαρρύνουν συνεπείς δανειολήπτες να ακολουθήσουν την ίδια οδό.
Με το μείγμα της πελατείας που διαθέτουν και με περισσότερο από το 1/3 του παραγωγικού τους χρόνου να το σπαταλούν σε συλλογή στοιχείων και αναφορές, οι τράπεζες απέχουν εντελώς από το να είναι τράπεζες: να δίνουν δάνεια και να παίρνουν καταθέσεις (η άλλη μεγάλη “πληγή” του τραπεζικού συστήματος). Ακόμα και τα καταστήματα των τραπεζών δεν φαίνεται να έχουν λόγο ύπαρξης, αφού ουσιαστικά δουλεύουν για διεκπεραιωτικές εργασίες το τελευταίο τριήμερο κάθε μήνα.
Ο ρόλος της ΕΕΤ
Η ανάγκη ανασύστασης του εγχώριου banking και η αντιμετώπιση των ποικίλων προκλήσεων οδηγούν στη σημαντική αναβάθμιση της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών υπό τον νέο πρόεδρο, Ν. Καραμούζη.
Στο πλαίσιο της αναβάθμισης του ρόλου της ΕΕΤ, αποφασίστηκε η σύσταση Συντονιστικής Επιτροπής Διαχείρισης Προβληματικών Δανείων, Συντονιστικής Επιτροπής των επικεφαλής Οικονομικής Διαχείρισης (CFO) και σύσταση διατραπεζικού Forum Διαχείρισης Προβληματικών Δανείων. Η ΕΕΤ θα ανοίξει και γραφείο στη Φρανκφούρτη, για στενότερη επικοινωνία με τον SSM.
ΠΗΓΗ:http://www.capital.gr/ Αναδημοσίευση από το “Κεφάλαιο” που κυκλοφορεί.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ

hellas_goldΘέμα για την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική ανακίνησε στο Ευρωκοινοβούλιο η Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η ευρωβουλευτής του ΣΎΡΙΖΑ συντάχθηκε με τη Σοφία Σακοράφα, τον Νίκο Χουντή και τον Νότη Μαριά για να υποστηρίξει τη θέση της. Μεταξύ άλλων, υποστήριξε πως είναι αντίθετη με την επένδυση και η ελληνική κυβέρνηση, την ώρα που ο υπουργός Ενέργειας, κ. Σταθάκης, αμέσως μετά τον ανασχηματισμό, ήρε τα εμπόδια του προκατόχου του, κ. Σκουρλέτη, για την εξόρυξη. Τελικώς, γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά;

[ΠΗΓΗ: ΕΠΕΝΔΥΣΗ, 28/01/2017]

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

kosmos-oikonomiaΝταβός, μία μεγάλη ή μία χαμένη ευκαιρία; Η ανισότητα αποτελεί ένα από το πιο ελκυστικά προς συζήτηση θέματα για την παγκόσμια πολιτική, οικονομική και επιχειρηματική ελίτ, που συναντιέται στην αρχή κάθε χρόνου από το 1971 στο Νταβός στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, αναζητώντας λύσεις για τη βελτίωση της κοινωνικής ζωής και της παγκόσμιας οικονομίας. Οι πολύ πλούσιοι καλούνται να επιλύσουν τα προβλήματα του πλανήτη, εν μέσω παντελούς απουσίας εκπροσώπησης των ανθρώπων που έχουν τα προβλήματα.

Για να το κάνουν αυτό, οι ισχυροί ξοδεύουν μέσα σε τρεις μόλις ημέρες ένα ποσό με το οποίο θα μπορούσε να συντηρηθεί για περίπου ένα τρίμηνο το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο ιδρυτής του φόρουμ, Κλάους Σβαμπ, παρατήρησε φέτος ότι ο κόσμος βυθίζεται σε μια θάλασσα πεσιμισμού, αρνητικότητας και κυνισμού και συμπέρανε ότι η λύση είναι η συνεργασία. Πώς νοηματοδοτεί όμως η κάθε πλευρά την έννοια της συνεργασίας; Είναι ενορχήστρωση ευνοϊκών σχεδιασμών για συγκεκριμένους κλάδους ή μήπως συλλογική εργασία προς ένα αναγκαίο κοινό ανθρώπινο όραμα;

Ο κορυφαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης έλεγε ότι η ανώτερη εξουσία βρίσκεται αναγκαστικά στα χέρια ενός ή μερικών ή και πολλών. Όταν όλοι αυτοί κατευθύνουν όλες τους τις προσπάθειες προς το γενικό καλό, τούτο το κράτος διοικείται καλά, αλλά όταν ο ένας ή οι λίγοι ή οι πολλοί αποβλέπουν μόνο προς το δικό τους συμφέρον, πρέπει να περιμένουμε μια εξέλιξη προς το χειρότερο.

Την εξέλιξη προς το χειρότερο τη βλέπουμε, αλλά θα πρέπει να σταματήσουμε να την περιμένουμε. Και δεν πρέπει όλα αυτά να φαντάζουν αμελητέα. Οι πολιτικοί συνεχίζουν να μιλούν την ίδια γλώσσα, οι επιχειρήσεις πορεύονται με γνώμονα το κέρδος και τα ανώτατα στελέχη αμείβονται με υπέρογκα ποσά εν μέσω παγκόσμιας λιτότητας. Πώς λοιπόν θα λυθούν τα προβλήματα; Από αυτούς που αντιστέκονται σθεναρά στις «φωνές» που τους καλούν να πληρώσουν περισσότερους φόρους, να εγκαταλείψουν τους φορολογικούς παραδείσους ή κάθε είδους φοροαπαλλαγές και να επενδύουν τα κέρδη τους στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας; Αναμφισβήτητα n επιχειρηματική δραστηριότητα, τα κέρδη, οι διαπιστώσεις είναι καλοδεχούμενα, αρκεί να μην παραγκωνίζεται ο ανθρώπινος παράγοντας. Οι απλοί άνθρωποι, περισσότερο από κάθε άλλον, γνωρίζουν το πρόβλημα και το ζουν. θα πρέπει όμως και αυτοί οι απλοί πολίτες να προβάλουν τη δύναμη του ανθρώπινου παράγοντα. Και θα τους έλεγε κάποιος το εξής σοφό: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Έφης Τριήρη, 28/01/2017]

ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ, ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

SONY DSC

Τον Απρίλιο αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το μεταλλείο της Ολυμπιάδας της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική και τον Ιούνιο προγραμματίζονται τα επίσημα εγκαίνια, όπως ανέφεραν κύκλοι της επιχείρησης. Ωστόσο τα έργα στις Σκουριές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα και καθυστερήσεις όσον αφορά στην αδειοδότησή τους.

Στην Ολυμπιάδα έχει σχεδόν ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός του προϋπάρχοντος εργοστασίου με την εγκατάσταση νέου εξοπλισμού, ο οποίος θα επεξεργάζεται το μετάλλευμα. Η παραγωγή μεταξύ 2017 και 2022 υπολογίζεται σε περίπου 72.000 ουγκιές χρυσού ετησίως, συν στην παραγωγή λοιπών μετάλλων, περίπου ισοδύναμων των 55.000 ουγκιών. Το μετάλλευμα στην Ολυμπιάδα είναι μόλυβδος, ψευδάργυρος και συμπύκνωμα χρυσού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι επειδή η μεταλλουργία χρυσού στις Σκουριές που είναι και το πιο επίμαχο από τα έργα, για το οποίο έχουν εκδηλωθεί οι μεγάλες αντιδράσεις είναι επένδυση που δεν έχει καν ξεκινήσει, το συμπύκνωμα χρυσού στέλνεται για περαιτέρω επεξεργασία στην Κίνα. Η μεταλλουργία χρυσού στις Σκουριές αφορά σε επένδυση της τάξης των 700 εκατ. ευρώ, και η πλήρης ανάπτυξή της μαζί με την Ολυμπιάδα μπορούν να καταστήσουν τη χώρα σε μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς χρυσού στην Ε.Ε.

Εν τω μεταξύ, την ερχόμενη Δευτέρα έρχεται στην Αθήνα και θα συναντηθεί με τον υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη, ο διευθύνων σύμβουλος της Eldorado Gold, της καναδικής εταιρείας στην οποία ανήκει η Ελληνικός Χρυσός , Πολ Ράιτ. Ας σημειωθεί ότι τον Δεκέμβριο ανακοινώθηκε ότι ο κ. Ράιτ, θα αποχωρήσει φέτος από το τιμόνι της Eldorado, στην οποία θα παραμείνει ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου (chairman) και τη θέση του θα αναλάβει ο κ. George Burns, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της καναδικής μεταλλευτικής εταιρείας Goldcorp.

Εν τω μεταξύ για το ορυχείο στις Σκουριές οι εκκρεμότητες παραμένουν. Η εταιρεία, στις 28 Δεκεμβρίου 2016 προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, λόγω της γνωστής περιπέτειας με την απόρριψη από το υπουργείο Περιβάλλοντος της αίτησης θεραπείας προηγούμενης περιβαλλοντικής μελέτης. Εξακολουθούν δε να εκκρεμούν διάφορες άλλες άδειες για τις οποίες η εταιρεία έχει κάνει σχετικές αιτήσεις, καθώς η όποια νέα εργασία στα μεταλλεία απαιτεί και τη σχετική αδειοδότηση.

Ας σημειωθεί ότι στην Αθήνα βρίσκονται τις ημέρες αυτές για συνάντηση με εκπροσώπους των κομμάτων οι εκπρόσωποι των σωματείων των εργαζομένων στα ορυχεία.

[ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ, της Μανταλένας Πίου, 27/01/2017]

Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ

a64175ce50e9488d92a7ea0654d7f686Το τελευταίο διάστημα συναντά κανείς πληθώρα άρθρων στον Τύπο από ελεύθερους επαγγελματίες διαφορετικών ειδικοτήτων στα οποία καταδεικνύεται η αγανάκτηση και η απελπισία για το μέλλον της επιχείρησής τους. Είναι όλα υπερβολικά ή μήπως βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας, άνευ προηγουμένου επιδρομής στα εισοδήματά μας με το πρόσχημα της ασφάλισης και της φορολογίας;

Από τον παραπάνω κανόνα δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ο κλάδος των μηχανικών. Είναι γεγονός πώς ο κλάδος μας ήταν, προ κρίσης, από τους καλύτερα αμειβόμενους στην Ελλάδα. Ο μηχανικός ήταν ένας από τους κινητήριους μοχλούς της οικονομίας. Ένα μικρομεσαίο τεχνικό γραφείο συντηρούσε δύο και τρεις οικογένειες μέσα από τη δραστηριότητα του. Επίσης, ως επιστήμονας, ο μηχανικός αποτελούσε κεφάλαιο και επένδυση για την ίδια τη χώρα.

Τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το χάος. Χαρακτηριστικό της δεινής οικονομικής κατάστασης του κλάδου είναι ότι οι νέοι μηχανικοί δεν εγγράφονται πλέον στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) και στον αντίστοιχο ασφαλιστικό φορέα ή αναζητούν απευθείας εργασία στο εξωτερικό, ενώ οι παλιοί διαγράφονται με ολοένα και ταχύτερο ρυθμό ή έχουν συσσωρευμένες ασφαλιστικές οφειλές που δεν θα καταφέρουν ποτέ να αποπληρώσουν. Ενδεικτικά, το 2015, περίπου 4.000 μηχανικοί ζήτησαν τη διαγραφή τους από το ΤΕΕ, ενώ οι νέες εγγραφές ήταν μόλις 500.

Εν ολίγοις, στην Ελλάδα της κρίσης και της Αριστεράς, όχι μόνο δε δίνονται κίνητρα για ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά γίνονται τα αδύνατα δυνατά να μπουν λουκέτα σε όσα μικρά ή μεγάλα τεχνικά γραφεία δραστηριοποιούνται ακόμα και να καταφύγουν στο εξωτερικό όσοι επιστήμονες (μηχανικοί και μη) έχουν απομείνει στη χώρα.

Μετά τους φόρους, άμεσους & έμμεσους (22%-45% επί του καθαρού εισοδήματος, τέλος επιτηδεύματος, ειδική εισφορά αλληλεγγύης), μετά τις αυξήσεις σε βασικά αγαθά για τον ελεύθερο επαγγελματία μηχανικό (βενζίνη, σταθερή τηλεφωνία), το κερασάκι στην τούρτα είναι ο N.4387/16 (νόμος Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό). Σύμφωνα με αυτόν, οι ασφαλιστικές εισφορές θα υπολογίζονται με βάση το φορολογητέο εισόδημα που προκύπτει από την άσκηση του επαγγέλματος.

Ασφαλιστικές εισφορές, λοιπόν, ή ένας ακόμη φόρος; Μόνο ως φόρος μπορεί να νοηθεί μία εισφορά 37,95% (20% για κύρια σύνταξη, 6.95% για υγειονομική περίθαλψη, 7% επικουρική ασφάλιση, 4% για εφάπαξ)  επί του καθαρού φορολογητέου εισοδήματος. Η εισφορο-επιδρομή δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο σε όσους δηλώνουν ζημιές ή λιγότερα από 7.032 ευρώ το χρόνο. Αυτοί καλούνται να πληρώσουν υποχρεωτικά 2.200 ευρώ το χρόνο. Ποσό που είναι μεν μικρότερο από το αντίστοιχο πριν τον ασφαλιστικό νόμο, αλλά σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής. Και ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι εισφορές δεν είναι σε καμία περίπτωση ανταποδοτικές.

Ένα άλλο επίμαχο σημείο είναι ότι οι ασφα-ληστρικές εισφορές του 2017 θα υπολογισθούν με βάση το εισόδημα του 2015. Ξεκάθαρη κοροϊδία ή νόμος ψηφισμένος από ανθρώπους εκτός πραγματικότητας; Όχι κύριοι… Τα εισοδήματα μας μειώνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Δεν γίνεται με τα εισοδήματα του 2017, να πληρώσουμε εισφορές για εισοδήματα που είχαμε δύο χρόνια νωρίτερα.

Μία κυβέρνηση, με πρωθυπουργό και αρκετά μέλη της να είναι και οι ίδιοι συνάδελφοι μηχανικοί, θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται το πλήγμα που έχει δεχθεί ο κλάδος και τη δυσκολία με την οποία ανταποκρίνεται ο μέσος μηχανικός στην εξόφληση των οφειλών του. Μια δυσκολία που σταδιακά μετατρέπεται σε αδυναμία και τελικά σε αθέτηση.

Πρέπει δε να σημειωθεί, ότι τις αυξήσεις και τα κόστη αυτά, δεν είναι πάντα εύκολο να τις μετακυλήσει κανείς στον πελάτη, ειδικά αν το παρεχόμενο αγαθό είναι υπηρεσία, που ούτως ή άλλως είναι έννοια υποεκτιμημένη στην Ελλάδα.

Αποτέλεσμα των παραπάνω; Δίνονται νέα κίνητρα για απόκρυψη εισοδημάτων, μαύρη εργασία και επέκταση της σκιώδους οικονομίας.

Όλα αυτά σε μια εποχή που ο κύκλος εργασιών έχει συρρικνωθεί σε σχέση με το παρελθόν και οι μηχανικοί είναι άνεργοι ή υποαπασχολούνται. Ακόμα και στην περίπτωση των τελευταίων, η συντριπτική πλειοψηφία ασχολείται πλέον με εργασίες χαμηλού κόστους (ενεργειακά πιστοποιητικά, βεβαιώσεις Ν.4178/13), και σε τιμές, που ο ανταγωνισμός και η ανάγκη για εξασφάλιση των ελάχιστων απαιτούμενων, έχει συμπιέσει δραματικά προς τα κάτω.

Το ερώτημα είναι, πόσοι μηχανικοί θα καταφέρουν να διατηρήσουν και φέτος την επιχείρησή τους, στην οποία βασικός μέτοχος (στα κέρδη, αλλά όχι και στις υποχρεώσεις) έχει γίνει το κράτος.

Η συνέχεια εντός του έτους…

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Θάνου Ηλιοδρομίτη, Αγρονόμου &Τοπογράφου Μηχανικού, ελεύθερου επαγγελματία, 25/01/2017]