Κατά τη διάρκεια της 20ήμερης περίπου απουσίας μου στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους, συζήτησα με αρκετούς συνεργάτες το θέμα της πορείας της Ελλάδας και της Ευρώπης και κατέληξα στις ακόλουθες σκέψεις:
– η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε βαθειά κρίση -ιδιαίτερα ο νότος – εξ αιτίας της λανθασμένης πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία 20 χρόνια στα οικονομικά θέματα και την κατανομή του πλούτου ανάμεσα στα κράτη μέλη αλλά και σε συνάρτηση με την Κίνα,
– το θέμα της Ελλάδας “έχει κουράσει” αφού πολλοί πιστεύουν ότι δεν έχουμε διάθεση να αλλάξουμε τίποτα ουσιαστικά, αλλά και ό,τι αλλάζει, γίνεται μετά από πίεση και βασανιστικά αργά,
– οι επιχειρήσεις πεθαίνουν, όσοι μπορούν αλλάζουν έδρα και “μεταναστεύουν”, ενώ το τραπεζικό σύστημα ως μοχλός ανάπτυξης “δεν υπάρχει”!!
– το μεταναστευτικό πνίγει τη χώρα καθώς αλλοιώνονται συστηματικά τα δημογραφικώ μας χαρακτηριστικώ (σε 5 χρόνια θα ψηφίζουν 1.000.000 αλλοεθνείς!! αυτή είναι και η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ)
– οι ιδεοληπτικοί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που μάς κυβερνούν, έχουν ως στόχο την εξίσωση προς τα κάτω, την οποία αποκαλούν “ανακατανομή βαρών” και ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ -προσέξτε το αυτό!!- αλλοιώνουν το δημοκρατικό πολίτευμα (κανάλια, δικαιοσύνη, δημόσια διοίκηση κλπ)
– επίσης προγραμματισμένα επιτίθενται σε κάθε παραδοσιακή αξία του Ελληνισμού, όπως η Ορθοδοξία, η Ελληνική Παιδεία, η Αξιοκρατία, η Αριστεία και συντομότατα ίσως και η οικογένεια,
– η αντιπολίτευση δεν έχει αρθρώσει πειστικό λόγο και ιδιαίτερα η κεντροδεξιά παράταξη δεν έχει αντιληφθεί ότι οι αγώνες πέραν της Βουλής, δίνονται στην κοινωνία, στους δρόμους και στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας και δίνονται με αγωνιστικό πνεύμα και όχι με πνεύμα “Κολωνακίου”,
– ταυτόχρονα μού κάνει μεγάλη εντύπωση η προσπάθεια να προσεγγισθεί μονοσήμαντα ο κεντρώος χώρος, ενώ καμμιά κουβέντα δεν γίνεται για τους συντηρητικούς ΔΕΞΙΟΥΣ πολίτες που βρίσκονται στην αποχή ή είναι εγκλωβισμένοι στη Χρυσή Αυγή. Όλοι αυτοί δεν προόκειται να επιστρεέψουν αν δεν ακούσουν τα κατάλληλα μηνύματα,
– κατά τη γνώμη μου, η πλειοψηφία του παρόντος πολιτικού προσωπικού εχει χρεωκοπήσει. Ελάχιστες είναι οι “ενεργές υγιείς φωνές” ενώ οι υπόλοιπες υγιείς δυνάμεις της δημιουργίας και της προόδου βρίσκονται στο περιθώριο περιμένοντας ίσως το κάλεσμα από κάτι “καινούργιο”,
– η Πατρίδα χρειάζεται στις θέσεις ευθύνης ανθρώπους με ήθος, με επαγγελματική πορεία, με γνώσεις, με πίστη στις παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού, με σοβαρότητα και ένα όραμα για τον τόπο και όχι ευκαιριακούς συμμάχους και διάφορους “Γκρούεζες ” (θυμηθείτε την ταινία με τον Κωνστανταρα και τον Παπαγιαννόπουλο στο ρόλο του “κομματικού στελέχους -παράσιτου”) που περιμένουν να φύγουν οι σημερινοί για να έλθουν οι επόμενοι.
Δυστυχώς είμαι απαισιόδοξος καθώς βλέπω ότι οδηγούμεθα στη σύγκρουση (πτώχευση; νέο μνημόνιο; εθνικό θέμα;) Ίσως να είναι αναπόφευκτο μετά από τόσα λάθη…
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Μανώλη Αγγελάκα, 16/10/2016]