Η χώρα, η πραγματική οικονομία και η αγορά έχουν μεταβληθεί σε ένα απέραντο καφενείο, όπου δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, όπου δεν παράγεται τίποτα ουσιαστικό, όπου ο καφετζής με το ζόρι σερβίρει καφέδες και όπου δεν λειτουργεί σχεδόν τίποτα.
Ο υπουργός Πολιτισμού καθηγητής Μπαλτάς, δήλωσε πως η κατάσταση στην Ειδομένη, δίνει μια εικόνα που είναι τιμητική για την Ελλάδα! Λίγο μετά προσπάθησε να ανασκευάσει μιλώντας για “απομόνωση φράσεων” κ.λπ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, την φράση ολόκληρη μπορείτε να διαβάσετε στο πιο πάνω σχετικό link.
Προσωπικά, θα ήθελα να συστήσω θερμά στον κύριο καθηγητή Θεωρίας των Επιστημών, να βρει έναν χάρτη της Ελλάδας. Ώστε να μπορέσει να δει με τα μάτια του και να κατανοήσει ότι η Ειδομένη ανήκει στην Ελληνική επικράτεια. Ελληνική επικράτεια της οποίας την διακυβέρνηση έχει την ευθύνη, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης. Ελληνική επικράτεια στην οποία δεν έχει κανείς άλλος δικαίωμα (και προς το παρόν, ευτυχώς, ούτε πρόσβαση, δόξα τω Θεώ) να επιβάλλει τον νόμο. Τον νόμο του Ελληνικού κράτους. Νόμο που έχει ορκιστεί να τηρεί και να εφαρμόζει πιστά. Αυτός, ο πρωθυπουργός και όλοι οι συνάδελφοί του υπουργοί και υφυπουργοί. Αυτό όμως, ο κύριος καθηγητής, πολύ βολικά, το ξέχασε.
Διότι την περασμένη Δευτέρα και την Τρίτη, ανάμεσα στις τόσες Ελληνικές και πανανθρώπινες αξίες που έγιναν κουρέλια στην Ειδομένη, περιλαμβανόταν και ο νόμος. Ο νόμος που προβλέπει ποινές για παράνομη είσοδο ή έξοδο από την χώρα. Ο νόμος που, παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβερνησάρα, προβλέπει την επανεισδοχή προσφύγων (βάσει συμφωνίας F.Y.R.O.M. – Ε.Ε., από το 2007) από την γείτονα. Νόμος ο οποίος παραβιάστηκε βάναυσα όταν οι Σκοπιανοί αστυνομικοί τους “επέστρεψαν πακέτο”, παράνομα και από τον ίδιο δρόμο από τον οποίο είχαν μπει στην F.Y.R.O.M…
Όποιος δε πιστεύει την κυβερνησάρα και τον Δόκτορα που επιμένουν (σε βαθμό βλακείας) ότι οι Σκοπιανοί δεν “γύρισαν” κανέναν πίσω, ας δει το twitter stream της Barbara Miller του Αυστραλιανού ABC. Που είναι γεμάτο φωτογραφίες και βίντεο με πρωταγωνιστές τους επιστρέφοντες, την Τρίτη το πρωί, πρόσφυγες. Προσοχή μόνο σε αυτό, το 10 δευτερολέπτων, βίντεο. Μπορεί να μπερδευτείτε και να νομίσετε πως βλέπετε την προχθεσινή πορεία προς το έδαφος της F.Y.R.O.M., σε ανάστροφη κίνηση. Διότι τους περισσότερους τους “επέστρεψαν” ακριβώς από το ίδιο σημείο που είχαν μπει. Εκεί που τρεις άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή την Δευτέρα. Δεν πειράζει όμως. Μπήκε Wi-Fi στον καταυλισμό της Ειδομένης…
Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι, κατά μια έννοια, είναι ευτύχημα που η Ειδομένη “δεν είναι κρατική δομή”. Διότι, εάν ήταν, δεν θα είχαν πρόσβαση οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ. Οπότε δεν θα μαθαίναμε τι συμβαίνει εκεί, πραγματικά. Όπως δεν μαθαίνουμε τι συμβαίνει πραγματικά στην Αμυγδαλέζα, στο Σχιστό και στο Ελληνικό. Ή σε οποιοδήποτε από τα hot spots και τα “προαναχωρησιακά κέντρα”, ανά την χώρα. Όπου στεγάζονται μερικές δεκάδες χιλιάδες απελπισμένοι, περιμένοντας την “επαναπροώθηση”…
Που, μετά τις περιφερειακές εκλογές στην Γερμανία την Κυριακή, μοιάζει ολοένα και περισσότερο απίθανη. Εάν δε στο πρόβλημα που προκάλεσαν οι Γερμανικές κάλπες προσθέσει κανείς την δίκαιη αντίδραση της Κύπρου στην συμφωνία για συνεργασία με την Τουρκία, πλησιάζει το αδύνατο…
Το πράγμα είναι πλέον απλό. Όλα πηγαίνουν κάθε μέρα και χειρότερα. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ωσάν το προσφυγικό-μεταναστευτικό να είναι πρόβλημα άλλης χώρας. Το χρησιμοποιεί μόνο σαν κάλυψη για το άλλο μεγάλο μέτωπο, αυτό της αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής. Όπου οι πληροφορίες (όσες προέρχονται από μη κυβερνητικές πηγές), δεν είναι καθόλου καλές. Και πέραν του επικοινωνιακού χειρισμού, ουδέν. Καμία κίνηση, σε κανένα άλλο τομέα. Λες και όλα είναι καλά και ωραία, εκτός προσφυγικού και αξιολόγησης.
Η χώρα, η πραγματική οικονομία και η αγορά έχουν μεταβληθεί σε ένα απέραντο καφενείο, όπου δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, όπου δεν παράγεται τίποτα ουσιαστικό, όπου ο καφετζής με το ζόρι σερβίρει καφέδες και όπου δεν λειτουργεί σχεδόν τίποτα. Και ο χρόνος περνά. Μοιραίος και αδυσώπητος. Αλλά δεν πειράζει. Έχουμε αριστερή κυβέρνηση…
[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Πέτρου Λάζου, 16/03/2016]