Προκειμένου να σταθεί στα πόδια της και να κινηθεί μπροστά, η χώρα χρειάζεται μεγάλες ξένες επενδύσεις. Τα στοιχεία δεν προσθέτουν κάτι παραπάνω και όλοι το γνωρίζουν αυτό, μεταξύ των οποίων υποθέτω και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Αν αποτύχει να προσελκύσει κάποιο είδος επένδυσης πολύ σύντομα όμως, θα έχουμε “game over” για την Ελλάδα. Τα λόγια δεν φτάνουν. Ούτε υπάρχει κάποιος που θα πειστεί από τις διαβεβαιώσεις του ότι «αν θέλετε, ένα τέτοιο έργο, θα φροντίσουμε για αυτό»… Οι φυσιολογικοί επενδυτές αναζητούν και φυσιολογικές χώρες, μέρη όπου γνωρίζουν ότι η επόμενη μέρα δεν θα φέρει φόρους, ή δικαστικές, γραφειοκρατικές και πολιτικές εκπλήξεις. Προς το παρόν, έχουμε αναπτύξει μια πολύ κακή φήμη, ως μια τελείως «ανώμαλη», απρόβλεπτη χώρα. Ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για να διορθώσουμε τις αδυναμίες μας, προκειμένου να προσελκύσουμε νέους επενδυτές. Τίποτα δεν θα αποδειχθεί πιο χρήσιμο στη μάχη για τις επενδύσεις από το να επιτραπεί στις υφιστάμενες επενδύσεις να προχωρήσουν ομαλά. Το έργο της εξόρυξης του χρυσού, η ιδιωτικοποίηση των αερολιμένων, το λιμάνι του Πειραιά και η ανάπτυξη του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού είναι όλα τα ζωτικής σημασίας επενδύσεις. Αν προχωρήσουν όλα αυτά ή τουλάχιστον ένα ή δύο το σήμα που στέλνεται από την Ελλάδα θα είναι δυνατό και καθαρό. Το μέλλον των έργων αυτών, ωστόσο, είναι κάθε άλλο παρά σίγουρο. Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης αγωνίζονται εναντίον τους, τόσο δημοσίως όσο και παρασκηνιακά. Το Μέγαρο Μαξίμου κρατά αποστάσεις, φοβούμενο ότι οποιαδήποτε παρέμβαση θα οδηγήσει σε σκληρή κριτική από τους παλιούς και τους νυν συντρόφους. Αλλά πώς μπορείς να προσελκύσεις νέους επενδυτές όταν διώχνεις εκείνους που έχουν ήδη επενδύσει τα χρήματά τους στη χώρα; Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί και ότι χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσουν ο Τσίπρας, οι υπουργοί του, το Κόμμα και οι αξιωματούχοι που διαχειρίζονται τον δημόσιο τομέα. Το θέμα είναι, όμως, ότι δεν υπάρχει χρόνος. Η κοινωνία σιγοβράζει και αν η πραγματική οικονομία δεν κάνει επανεκκίνηση, θα εκραγεί. Δεν υπάρχουν χρήματα για την ανάπτυξη, με εξαίρεση από τις υφιστάμενες ξένες επενδύσεις και από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ένας μοναδικός προορισμός για τους διεθνείς επενδυτές οι οποίοι δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε, ζει στον κόσμο του. Καταλαβαίνω τη δυσκολία του Τσίπρα, όταν πρόκειται να πηγαίνει ενάντια στο DNA το δικό του και του κόμματός του. Ολόκληρες καριέρες χτίστηκαν πάνω σε διαμαρτυρίες ενάντια σε κάθε είδους επένδυσης. Είναι δύσκολο να γνωρίζεις ότι θα κατηγορηθείς για αυτό που αβίαστα κατηγόρησες άλλους. Παρ ‘όλα αυτά αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει, διότι, αλλιώς, θα πέσουμε με φόρα πάνω σε έναν τοίχο.
[ΠΗΓΗ: INTERNATIONAL NEW YORK TIMES_KATHIMERINI, του Αλέξη Παπαχελά, 02/12/2015]