Ας ξεκινήσουμε διαβάζοντας προσεκτικά την ανακοίνωση της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός που εξεδόθη την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, με αφορμή την ερώτηση δημοσιογράφων για τις πολιτικές συζητήσεις που αναπτύσσονται αναφορικά με τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:
« …Η μεταλλευτική ανάπτυξη δεν θα πρέπει να αποτελεί ούτε προεκλογικό διακύβευμα ούτε και αντικείμενο συνεχών δικαστικών μαχών. Οι δικαστικές αποφάσεις αποτελούν σαφώς, τεκμήριο της νομιμότητας του συνόλου των εργασιών αλλά δεν μπορούν να αποτελούν συνεχώς εγγύηση για την ομαλή και απρόσκοπτη ανάπτυξη του έργου. Ουσιαστικός στόχος είναι η συνεχής και γόνιμη συνεργασία με το Ελληνικό Κράτος, τους αρμόδιους φορείς και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.»
Η ανωτέρω λιτή, μα περιεκτική ανακοίνωση, περιγράφει μια κατάσταση σχετική με τα μεταλλεία Κασσάνδρας, η οποία έχει δημιουργηθεί εδώ και μερικούς μήνες – με αποκορύφωμα την τελευταία προεκλογική περίοδο.
Επί της ουσίας, εργαζόμενοι, εταιρεία, ΒΑ Χαλκιδική, ακόμα και το antigold “κίνημα” (ναι μην εκπλήσσεστε), βρίσκονται ΟΛΟΙ όμηροι ενός ιδιότυπου πολιτικού παιχνιδιού, το οποίο ξεκίνησε σαν μια τοπική κόντρα αντιπάλων παρατάξεων της τοπικής αυτοδιοίκησης, και εκτραχύνθηκε σε πανελλαδική αρένα πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων εξουσίας.
Βέβαια, κανείς δεν υπολόγισε τις επιπτώσεις ούτε στην επένδυση, ούτε στους εργαζόμενους, ούτε στην τοπική αγορά, ούτε στην εθνική οικονομία, ούτε στην επενδυτική αξιοπιστία της χώρας, ούτε βέβαια και στην κοινωνική συνοχή της ΒΑ Χαλκιδικής.
Τα ενδιαφερόμενα μέρη, δηλαδή κόμματα, υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές και βουλεύτριες, πολιτευτές, αρχηγοί κομμάτων wannabe, δημοσιογράφοι, εφημερίδες, ιστότοποι, μπλογκ, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, ο κάθε πικραμένος, χρησιμοποιούν τις Σκουριές για να αποκομίσουν έστω και το ελάχιστο πολιτικό όφελος – και όλα τα άλλα… δεν βαριέσαι…
ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ; Μήπως να σταματήσει η πολιτική εκμετάλλευση ΟΛΩΝ γύρω από τις Σκουριές και να κοιτάξουμε την ουσία; Υποπτεύομαι πως υπάρχουν πολλοί που δεν επιθυμούν λύση στις Σκουριές διότι ζουν από αυτή την τροφοδοτούμενη αναμπουμπούλα, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχει κανείς που να ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Δεν υπάρχει κανείς που δεν έχει κατανοήσει την πραγματική φύση του προβλήματος, η οποία δεν είναι άλλη από την πολιτική σπέκουλα.
Το θέμα έχει πλέον ωριμάσει και ήρθε η ώρα να απασφαλιστεί αυτή η ωρολογιακή βόμβα που μετράει ανάποδα τον λίγο πολύτιμο χρόνο που απομένει στην περιοχή μας.
Δεν είναι η εργασία μας αυτή που «βλάπτει το περιβάλλον ή ότι άλλο». Είναι η ανικανότητα των πολιτικών να συνεννοηθούν, να βρουν μια λύση, να δουν την ουσία και να μην περιορίζονται απλά στο να ξεστομίζουν συνθήματα για να γίνουν αρεστοί σε κομματικά ακροατήρια, να πάρουν ψήφους, να κατοχυρώσουν μια καρέκλα εξουσίας.
Αφήστε λοιπόν την εταιρεία, τις κρατικές υπηρεσίες, τους τεχνοκράτες και τους επιστήμονες να βρουν την πολυπόθητη λύση, χωρίς άσκοπες και περιττές πολιτικές παρεμβάσεις.
Αφήστε μας λοιπόν να εργαστούμε. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και όχι διεκδίκηση σε επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αφήστε μας λοιπόν να απολαύσουμε την καθημερινότητα, χωρίς φόβο, μαζί με τις οικογένειές μας.
Αφήστε μας εντέλει να είμαστε παραγωγικοί.
Έτσι, όλοι –μα όλοι– θα βγουν κερδισμένοι. Και πιο κερδισμένος απ’ όλους, αυτός ο ταλαίπωρος τόπος. Ο τόπος μας.