Χαλκιδική, 22 Απριλίου 2015,

Σήμερα 22/4/2015 τα σωματεία των εργαζομένων στα μεταλλεία Κασσάνδρας, οφείλουμε να πληροφορήσουμε την κοινή γνώμη, για τον συνεχή εμπαιγμό τον οποίο βιώνουμε τελευταία.

Κατά τη μαζική μας διαδήλωση της 16/4/2015 και στην επαφή που είχαμε στο γραφείο του με τον κύριο Τσιρώνη, λάβαμε ως αιτιολόγηση στην ερώτηση μας για την καθυστέρηση στον επανέλεγχο της νομιμότητας των ανακλημένων αδειών, ότι έχει βρεθεί σωρεία ελλείψεων και παραβιάσεων στον φάκελο των αδειών αυτών. Επίσης ότι έχει ήδη αποσταλεί στην Ελληνικός Χρυσός πολυσέλιδο αίτημα διευκρινίσεων και ειδικότερα η παρατήρηση για πλήρη απουσία πολεοδομικής μελέτης του εργοστασίου εμπλουτισμού Σκουριών, για τα οποία η εταιρεία ποτέ δεν έχει απαντήσει ως τώρα.

Για τον λόγο αυτό και αναλογιζόμενοι τους κινδύνους για το μέλλον της δουλειάς μας, αποστέλλουμε άμεσα κατά της Ελληνικός Χρυσός επίσημη εξώδικη διαμαρτυρία, αιτούμενη να ικανοποιηθούν άμεσα τα αιτήματα του ΥΠΑΠΕΝ και να μην υπάρχουν άλλες γραφειοκρατικού τύπου εμπλοκές.

Σαν εργαζόμενοι δεν δεχόμαστε παιχνίδια στις πλάτες μας από καμία πλευρά.

Αίτηση κατά του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, της Γενικής Γραμματείας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, της Γενικής Διεύθυνσης Ορυκτών Πρώτων Υλών και της Διεύθυνσης Μεταλλευτικών, Ενεργειακών και Βιομηχανικών Ορυκτών κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Ελληνικός Χρυσός για παράλειψη οφειλόμενων νόμιμων ενεργειών.

Συγκεκριμένα, η εταιρεία που αποτελεί θυγατρική του καναδικού ομίλου Eldorado Gold και υλοποιεί το έργο εξόρυξης χρυσού στη Βορειοανατολική Χαλκιδική προσέφυγε στο ΣτΕ επειδή η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος δεν προέβη έγκαιρα στην έγκριση της τεχνική μελέτης νέας μονάδας εμπλουτισμού Μαντέμ Λάκκου και της Τεχνικής Μελέτης υποέργων των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων της στην Ολυμπιάδα και την Κασσάνδρα. Η προθεσμία 60 ημερών, δηλαδή, έληξε στις 20 Φεβρουαρίου, καθώς η Ελληνικός Χρυσός κατέθεσε στις 22 Δεκεμβρίου προς έγκριση στο αρμόδιο υπουργείο την τεχνική μελέτη.

Η εταιρεία επικαλείται το άρθρο 45 του π.δ. 18/1989 και το άρθρο 102 παρ.1 εδ.β΄δ ΚΜΛΕ.,ΥΑ, σύμφωνα με τα οποία υπάρχει παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας η οποία είναι προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως-αυτήν που κατέθεσε η εταιρεία στο ΣτΕ. Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της αίτησης ακυρώσεως, το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο εντός 60 ημερών από την υποβολή πλήρους φακέλου να εγκρίνει την μελέτη, ενώ το αρμόδιο υπουργείο δεν έχει αμφισβητήσει την πληρότητα του φακέλου.

Αντίστοιχη προσφυγή κατέθεσε και για την κωλυσιεργία που έχει επιδείξει το ΥΠΑΠΕΝ σχετικά με την έγκριση  τεχνικών μελετών της μονάδας Χαλκού, Χρυσού και Θειικού Οξέως Μαντέμ Λάκου και των υποέργων σε Ολυμπιάδα και Κασσάνδρα.

Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της αίτησης ακυρώσεως, σύμφωνα με το νόμο, «η στάση του αρμόδιου υπουργείου συνιστά παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου και της συνέχισης του κράτους, με δεδομένο ότι το αρμόδιο υπουργείο δεν κατέθεσε αίτημα για διευκρινίσεις ή οποιαδήποτε προσθήκη».

«Τονίζουμε ότι τόσο το πρώτο εξηκονθήμερο που προβλέπει ο νόμος όσο και μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία αίτηση υποβολής συμπληρώσεων διευκρινίσεων κλπ από τη διοίκηση ούτε επεστράφη ο φάκελος στην εταιρεία μας ή παρασχέθηκαν οδηγίες προς τούτο. Τούτο καθιστά πρόδηλη την πληρότητα του φακέλου και εντελώς αναιτιολόγητη την παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας» σημειώνεται στο κείμενο.

«Αν ήθελε θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη παράλειψη αποτελεί επιλογή του Δημοσίου στο πλαίσιο της προθεσμίας “διάσκεψης” που έθεσε στον εαυτό του μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης σημειώνεται ότι με κανένα τρόπο αυτή η “προθεσμία” δεν είναι δυνατό να υπερβεί το χρόνο που τάσσει η νομοθεσία για την έκδοση αδειών. Δεδομένου μάλιστα ότι οι άδειες αυτές συνιστούν τις τελευταίες άδειες που όφειλε να εκδώσει το Δημόσιο μετά την εκπλήρωση της ταχθείσας υποχρέωσης από τη διοίκηση στις 22/12/2014 και την υποβολή πλήρους φακέλου από την αιτούσα, είναι αντιληπτό ότι καταστρατηγείται κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου και συνέχεια του κράτους κατά κατάχρηση εξουσίας.

 […] Η συμπεριφορά αυτή της διοίκησης και η όλη αμφιθυμία του Δημοσίου δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο σύμφωνα με την αρχή της χρηστής διοίκησης και της εμπιστοσύνης με πρόκληση βλάβης προς το διοικούμενο» επισημαίνεται.

ΠΗΓΗ: capital.gr, 20/04/2015, του Δημήτρη Δελεβέγκου

Ο θαμμένος θησαυρός της Μήλου: περλίτης, η πολύτιμη όψη του κάλπικου ελληνικού νομίσματος, που βρίσκεται στην κορυφή των γερμανικών εισαγωγών. Η Ελλάδα είχε ανέκαθεν την τάση να εξάγει μύθους και οι ξένοι την τάση να τους καταναλώνουν . Μήλος: Ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί με πολύχρωμα σμιλεμένα βράχια, παγκοσμίως γνωστό χάρη στο άγαλμα της Αφροδίτης ένα από τα αρτιότερα δείγματα ελληνικής τέχνης. Ένα ηφαιστειογενές νησί, γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια λόγω του οψιδιανού, του πολυτίμου ορυκτού της Εποχής του Λίθου και του Χαλκού. Ένας ελληνικός τόπος με εντυπωσιακή μορφολογία, όπου η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι πλούσια , όπως υποστήριξε η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Με άλλα λόγια: Το άγνωστο πρόσωπο ρ των ελληνικών εξαγωγών με πρωταγωνίστρια την ελληνική πέτρα.

Στο κυκλαδίτικο νησί με τα δαντελωτά ακρογιάλια βρίσκεται ένας θησαυρός ο οποίος μπορεί να μη φτάσει ολοταχώς και ακουσίως στο Μουσείο του Λούβρου, αλλά χρόνο με τον χρόνο σκαρφαλώνει στην κορυφή των γερμανικών εισαγωγών , όπως υπογραμμίζει η γερμανική εφημερίδα, η οποία χαρακτηρίζει τη Μήλο «όμορφη και τόπλες, ύψους 2,02 μ.»! Η Ελλάδα είναι στον… πάτο, ωστόσο σε ένα νησί η οικονομία «τρέχει». Στη Μήλο υπάρχουν ειδικά πετρώματα, τα οποία, εκτός των άλλων, είναι σημαντικά και για τη Γερμανία. Στο έδαφος του νησιού «κοιμάται» ένας θησαυρός σχολιάζει το σχετικό άρθρο. Πρόκειται για τον περλίτη, το ηφαιστειακό πέτρωμα με τη μορφή κόκκων, που χρησιμεύει κυρίως σε κατασκευές κατοικιών για την εσωτερική μόνωση των σπιτιών και βρίσκεται στην κορυφή των γερμανικών εισαγωγών. Σύμφωνα με το γερμανικό δημοσίευμα, η Γερμανία εισάγει περισσότερους από 100.000 τόνους κάθε χρόνο, που προέρχονται κυρίως από την Ελλάδα, δηλαδή από τη Μήλο. Στο ίδιο άρθρο αναφέρονται και οι περιοχές όπου βρίσκονται άλλα πολύτιμα πετρώματα, μέταλλα και χημικά στοιχεία από τον μπεντονίτη μέχρι το πυρίτιο και τον τραχίτη , δηλαδή τα στοιχεία που κάνουν την ελληνική οικονομία να τρέχει.

ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 20/04/2015

Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Διαβάστε μια πολύ ενδιαφέρουσα και κατανοητή ανάλυση της σημερινής κατάστασης,με αναφορές στο πρόβλημα της επένδυσης στην Χαλκιδική. Οι επισημάνσεις δικές μας:

«Στο άρθρο αυτό δεν θα βρείτε καμία «έκκληση» στον κ. Τσίπρα «να παρέμβει επιτέλους», «να αποφασίσει επιτέλους» ποιον δρόμο κρίνει ότι η χώρα πρέπει να τραβήξει. Οσο αυξάνει η βουβή απόγνωση για την αβεβαιότητα και την προϊούσα οικονομική καταστροφή της χώρας τόσο αυξάνουν και οι «εκκλήσεις». Η εξέλιξη δείχνει ότι ο κ. Τσίπρας ούτε μπορεί ούτε θέλει ούτε ξέρει να λύσει τα θανάσιμα προβλήματα που συσσωρεύονται. Η εικόνα ότι υπάρχει ο κακός ΣΥΡΙΖΑ του κ. Λαφαζάνη που εμποδίζει τον καλό ΣΥΡΙΖΑ του «πραγματιστή» κ. Τσίπρα είναι ψευδής. Η κυβερνητική πορεία δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ανομοιογενής φορέας που η εξουσία τον αποδιαρθρώνει περαιτέρω αντί να τον ενοποιεί. Και η αποδιάρθρωση του κυβερνητικού κόμματος αποδιαρθρώνει την Ελλάδα, οδηγώντας τη σε μια τροχιά ιστορικής παρακμής και φτωχοποίησης. Η εικόνα της κυβέρνησης αποτυπώνει τη συγκεχυμένη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα κόμμα της μετακομμουνιστικής Αριστεράς του 4% εκμεταλλεύτηκε επιτυχώς τη χρεοκοπία και την κρίση, πραγματοποιώντας μια εθνικολαϊκιστική μετάλλαξη που το έφερε στο 36%. Η ίδια μετάλλαξη προετοίμασε την κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την εθνικολαϊκιστική Ακροδεξιά των ΑΝΕΛ. Συνεργασία που δεν περιορίζεται στο επίπεδο της κορυφής, αλλά προϋποθέτει την εθνικολαϊκιστική και συνωμοσιολογική μετάλλαξη ενός μέρους της αριστερόστροφης κοινωνικής βάσης. Κοινός παρονομαστής του όλου εγχειρήματος ήταν η ακραία αντιπολιτευτική πόλωση και ο βαθύς κοινωνικός – συντεχνιακός συντηρητισμός τού «να μην αλλάξει τίποτα – φταίνε οι ξένοι». Σήμερα βλέπουμε τα κομμάτια αυτού του μορφώματος να κινούνται ασυνάρτητα.

Το μικρό μετακομμουνιστικό κόμμα που έψαχνε την ταυτότητά του στην «εναλλακτική παγκοσμιοποίηση», στην αλληλεγγύη με τους μετανάστες και κυρίως στο σταθερό φλερτ με τον νεοαναρχικό χώρο και την τρομοκρατία δημιούργησε ήδη ένα πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας, μελλοντικής αυθεντικής ανθρωπιστικής κρίσης με θύματα τους μετανάστες και μια νέα υποβάθμιση του κέντρου των μεγάλων πόλεων, από την οποία, όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν, θα ενισχυθεί η Ακροδεξιά. Το ίδιο κομμάτι, το οποίο είχε μηδαμινή επαφή με τα εργατικά στρώματα εκτός Δημοσίου, καταφεύγει σε γκεμπελικού τύπου συκοφαντίες κατά των μεταλλωρύχων στις Σκουριές, της μόνης αυθεντικά βιομηχανικής εργατικής ομάδας που κινητοποιείται απεγνωσμένα για να υπερασπίσει τη δουλειά της. Αλλο κομμάτι με πρωταγωνιστή τον κ. Καμμένο γελοιοποίησε την κυβερνητική προτεραιότητα περί «ανθρωπιστικής κρίσης» μοιράζοντας εκατομμύρια στη Λόκχιντ, ενώ εξαπατά συστηματικά την κοινή γνώμη με ψεύτικες ελπίδες για βοήθεια που θα έρθει από το «ξανθό γένος». Παραδίπλα, η Πρόεδρος της Βουλής, με ένα αδιευκρίνιστο κομμάτι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, κινείται μεταξύ της κωμωδίας της Επιτροπής για το «επαχθές χρέος» και των φιλικών χειρονομιών προς τη Χρυσή Αυγή. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι η κυβέρνηση δεν στέκεται ενιαία ούτε καν στη «διαπραγμάτευση», όπως μαθαίνουμε από τον Τύπο. Από τη μια, η ομάδα Βαρουφάκη, Θεοχαράκη, Παναρίτη, από την άλλη η (σοβαρότερη) ομάδα Δραγασάκη, Χουλιαράκη, την οποία εμπιστεύεται περισσότερο ο κ. Τσίπρας.

Όλα αυτά είναι κομμάτια μιας σουρεαλιστικής τραγωδίας όπου οι λέξεις αντιστρέφουν τη σημασία τους. Αντί για το τέλος της λιτότητας που επαγγέλθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ζούμε την οικονομική ασφυξία. Αντί για την υπεράσπιση των μισθών, αυξάνονται οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα και οι εργαζόμενοι σε αυτόν πληρώνονται όλο και αραιότερα. Αντί για τη διάσωση των συντάξεων, εξανεμίζονται τα αποθεματικά των Ταμείων και οι μελλοντικές συντάξεις. Αντί της καταδίκης του παλαιού «πελατειακού κράτους», ξαναζούμε την έφοδο του κόμματος στο κράτος. Αντί για το νέο φορολογικό σύστημα, ζούμε το «δώστε και σώστε» που θα φέρει ένα αυθόρμητο κίνημα «Δεν πληρώνω» των φορολογουμένων ώσπου να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Αντί της νέας εθνικής αυτογνωσίας, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα «δικάσει» τους πολιτικούς της αντιπάλους στη δήθεν Εξεταστική για το Μνημόνιο, την ώρα που η κυβέρνησή της θα οδηγεί τη χώρα σε νέα χρεοκοπία.

Γιατί ο κίνδυνος επικρέμαται. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαινομενικά μόνο διαπραγματεύεται. Στην ουσία, απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει πιστεύοντας ότι τελικά οι δανειστές θα διστάσουν και θα «συμβιβαστούν». Ζει άλλη μια αυταπάτη; Οπως στην αρχή, όταν νόμιζε ότι θα ηγηθεί μιας ευρύτερης αλλαγής στην Ευρώπη για να διαπιστώσει γρήγορα ότι έγινε παράδειγμα προς αποφυγή; Το πιθανότερο σενάριο σε περίπτωση Grexit το διατύπωσε ο επικεφαλής μελετών του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ: η ευρωζώνη είναι οικονομικά προετοιμασμένη, οι αγορές το έχουν προκαταλάβει και οι πολιτικές επιπτώσεις θα αντιμετωπιστούν με πολιτικά μέσα, δηλαδή με την επιτάχυνση της πολιτικής και δημοσιονομικής ενοποίησης των υπόλοιπων κρατών – μελών. Πρόσθεσε βεβαίως το προφανές. Ότι το Grexit θα είναι εξαιρετικά επώδυνο για την Ελλάδα.

Και όμως, η Ελλάδα μοιάζει ανίκανη να αντιδράσει. Ψυχολογικά είναι διχασμένη. Πολιτικά είναι παγιδευμένη μεταξύ μιας κυβέρνησης που ετοιμάζεται να «στουκάρει» τη χώρα είτε από ανικανότητα είτε από πρόθεση για να ανοίξει τον δρόμο στη δραχμή και μιας αντιπολίτευσης που ακόμα δεν ακούγεται από τους πολίτες. Κοινωνικά είναι εγκλωβισμένη από έναν κρατικιστικό – συντεχνιακό πολιτικοκοινωνικό συνασπισμό ο οποίος είναι αδύναμος να μετασχηματιστεί ώστε η χώρα να βγει από την κρίση, αλλά αρκετά δυνατός ώστε να τη βουλιάξει. Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε μια τροχιά εθνικής παρακμής και κινδυνεύει να την οδηγήσει πλησιέστερα στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Προσεχώς κινδυνεύει να υποστεί μια οικονομική καταστροφή χρεοκοπώντας είτε μέσα είτε έξω από το ευρώ. Μεσοπρόθεσμα θα ζήσει μια σκληρή ύφεση με περαιτέρω φτωχοποίηση, ακόμα και αν βρει το θάρρος ενός «έντιμου συμβιβασμού» γιατί ο χρόνος έχει σχεδόν εκμηδενίσει τις δυνατότητες ανάκαμψης.

Η βόμβα θα σκάσει στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι η σημερινή συναίνεση προς την κυβέρνηση είναι διατηρήσιμη δεδομένης της αναποτελεσματικότητάς της και ενόψει της ραγδαίας οικονομικής επιδείνωσης. Το σημερινό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα θα αποδειχτεί μεταβατικό στο πλαίσιο ενός κομματικού συστήματος που είναι και αυτό μεταβατικό. Η μόνη επιλογή που θα έδινε ειρμό στο μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο «έντιμος συμβιβασμός». Αν την επιλέξει, θα πρέπει παράλληλα «να επανιδρυθεί» ώστε ένας διαφορετικός ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθήσει να διαχειριστεί μια περίοδο νέου Μνημονίου. Οι άλλες επιλογές, δηλαδή εκείνες της χρεοκοπίας είτε εντός του ευρώ είτε – ακόμα χειρότερα – εκτός, με απόπειρα μετάβασης στη δραχμή, θα προκαλέσουν τεκτονικές πολιτικοκοινωνικές αλλαγές που θα συμπαρασύρουν (και αυτή είναι η ελαφρύτερη λέξη) την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολιτικές δυνάμεις της φιλοευρωπαϊκής Ελλάδας υφίστανται ακόμα τις επιπτώσεις της εκλογικής ήττας και μοιάζουν αποθαρρημένες. Αλλά οι δραματικές εξελίξεις τις «τραβούν από το μανίκι». Οι δηλώσεις διαθεσιμότητας για εναλλακτικές κυβερνητικές συμμαχίες δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις αυτής της συγκυρίας. Τώρα προέχει η συστηματική κριτική του έργου της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ώστε να περιοριστεί η σημερινή συγκεχυμένη «αποδοχή» της, που την κάνει αλαζονική και τυχοδιωκτική. Είναι προϋπόθεση προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την επιλογή του «έντιμου συμβιβασμού». Επιπλέον, χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες κορυφής και βάσης ώστε να ανασυνταχθεί η φιλοευρωπαϊκή Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, εναπόκειται στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να βρουν τους συνομιλητές πέρα από τους θιασώτες της δραχμής ή της χρεοκοπίας.»

ΠΗΓΗ: http://metarithmisi.gr/, 19/04/2015, του Γιάννη Βούλγαρη