Monthly Archives: February 2014

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ

safe_image

Τελικά τι έγινε χθες στις Σκουριές; Η Αστυνομία προχώρησε χθες το απόγευμα σε τρεις συλλήψεις διαδηλωτών με τις κατηγορίες της αντίστασης και της παράνομης βίας. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου. Οι αντιδρώντες διαμαρτύρονται πως η εταιρεία που προχωρά στην εξόρυξη χρυσού ασφαλτοστρώνει δρόμους στο δάσος των Σκουριών χρησιμοποιώντας επικίνδυνα υλικά. Αλήθεια από πού το έμαθαν αυτό; Που βασίστηκαν και διέδιδαν πως η πίσσα της ασφαλτόστρωσης περιείχε… αρσενικό; Χθες στη συγκέντρωση ζητούσαν από τους αστυνομικούς να παρέμβει εισαγγελέας και να ζητήσει λήψη δείγματος των υλικών που χρησιμοποιούνται και άμεση ανάλυσή τους. Κατά την Αστυνομία οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στον δρόμο που οδηγεί το εργοτάξιο, εμποδίζοντας τη διέλευση των οχημάτων και των μηχανημάτων της εταιρείας. Οι εργαζόμενοι στην εξόρυξη αποκλείστηκαν και δεν μπορούσαν αν γυρίσουν σπίτι τους, ενώ η επόμενη βάρδια δεν μπορούσε να πάει στη δουλειά της. Ακολούθησε ένταση όταν αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να απομακρύνουν τους διαδηλωτές και στη συνέχεια προχώρησαν σε προσαγωγές τριών διαδηλωτών, που στη συνέχεια μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Αλληλέγγυοι  της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής συγκεντρώθηκαν στο αστυνομικό κτίριο του Πολυγύρου σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους συλληφθέντες – οι οποίοι στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι. Και βέβαια δεν έλειψε και ο μαϊντανός Κατερίνα Ιγγλέζη που έσπευσε επιτόπου για δηλώσεις: «για μια ακόμη φορά η ΕΛ.ΑΣ. συλλαμβάνει κατοίκους που διαδηλώνουν ειρηνικά και αντιστέκονται στην καταστροφή του τόπου τους και προστατεύει τα συμφέροντα της εταιρείας, που, όπως αποδείχθηκε, είναι και ‘χορηγός’ της…». Πρωτότυπη δήλωση, ε; Βέβαια η ΑΥΓΗ τιτλοφορεί το σχετικό άρθρο της «Η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε πάλι ειρηνικούς διαδηλωτές». Πόσο ειρηνικός είσαι όταν αποκλείεις δρόμους και δεν αφήνεις εργαζόμενους να πάνε στο σπίτι ή στη δουλειά τους;

 

ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

images

Διαβάζοντας τα ΝΕΑ.gr έπεσα επάνω σε ένα άρθρο του Αριστείδη Ν. Χατζή, αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για να πω την αλήθεια, ο λόγος που άρχισα να διαβάζω το άρθρο ήταν ο τίτλος του. «Ο ενοχλητικός λόγος» λεγόταν το άρθρο… Όσο όμως περισσότερο διάβαζα, τόσο αναπόφευκτη ήταν η σύγκριση με τα τεκταινόμενα στην Β.Α. Χαλκιδική. Σε κάθε γραμμή περίμενα ο συγγραφέας να αναφερθεί στις Σκουριές, πράγμα που τελικά δεν έκανε… Διαβάστε και εσείς και πείτε μου: Τι έρχεται στο μυαλό σας;

«Αν υπάρχει κάτι που ενοχλεί κάθε είδους εξουσία είναι βέβαια η κριτική. Όταν αυτή η κριτική είναι συγκροτημένη, βασίζεται σε επιχειρήματα και εμπειρικά δεδομένα, σε γνώση και στέρεες πεποιθήσεις, τότε ενοχλεί ακόμα περισσότερο. Έτσι η εξουσία κάθε είδους προσπαθεί να εμποδίσει, με όποιον τρόπο μπορεί, τις ενοχλητικές απόψεις.

Την ίδια ακριβώς αλλεργία προς την κριτική και την ελεύθερη σκέψη έχουν κάθε είδους ιδεολογίες και συστήματα αξιών που θεωρούν ότι εκφράζουν την εξ αποκαλύψεως αλήθεια. Οτιδήποτε απομυθοποιεί συντηρητικές ιδέες, δόγματα άυλης και υλιστικής μεταφυσικής, φαντασιακά και φαντασιώσεις και βέβαια συνωμοσιολογικού τύπου θεάσεις του κόσμου ενεργοποιεί ενστικτωδώς βίαιες αντιδράσεις.

Οι αντιλήψεις αυτές συνήθως χρησιμοποιούν ως φορείς άτομα με μειωμένη ανεκτικότητα – κάτι αναμενόμενο: αν εκθέτεις τον εαυτό σου στον διάλογο, κινδυνεύεις να περάσεις το μονοπάτι του διαφωτισμού. Η απαξίωση κάθε είδους δόγματος και φαντασίωσης θα ακολουθήσει αναπόφευκτα.

Όσοι όμως προστατεύουν τον εαυτό τους συνειδητά ή/και ασυνείδητα από το μικρόβιο του λόγου το πετυχαίνουν με μηχανισμούς που στην καλύτερη περίπτωση είναι ψυχολογικοί: ακούω και διαβάζω μόνο όσους θα επιβεβαιώσουν τις απόψεις μου, απαξιώνω εκ των προτέρων όσους θα αμφισβητήσουν αυτά που με θρησκευτική ευλάβεια πιστεύω, επιλέγω να συναναστρέφομαι άτομα με παρόμοιες ιδέες.

Στη χειρότερη περίπτωση όμως η αντίδραση δεν είναι αμυντική αλλά επιθετική. Πολλά άτομα δεν αρκούνται στη σχετική ασφάλεια της απομόνωσης και της δογματικής αποστείρωσης. Αδυνατούν να ανεχτούν την ύπαρξη αντίθετων απόψεων. Τις ταυτίζουν με το απόλυτο Κακό και αναζητούν τρόπους εξάλειψής τους – των απόψεων, ίσως και των φορέων. Για να δικαιολογήσουν τις ενστικτώδεις βίαιες αντιδράσεις και το μίσος που ξερνούν, πλάθουν έναν δικό τους, ακραία μανιχαϊστικό κόσμο όπου οι κακοί είναι διάβολοι και οι καλοί είναι άγγελοι. Δεν δικαιούνται οι άγγελοι να εξολοθρέψουν τους διαβόλους;

Η λέξη «φανατικός» που χρησιμοποιούσαμε παλιά δεν αρκεί για να τους περιγράψει με ακρίβεια. Αν περιηγηθούμε τα πιο δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και το Διαδίκτυο θα συλλέξουμε μέσα σε λίγες ώρες πολλά και διαφορετικά παραδείγματα. Ο λεκτικός τραμπουκισμός που ασκείται εκεί είναι πρωτοφανής. Έχει πολλές μορφές και είναι σχεδόν πάντα απεχθής, καθώς δεν σέβεται ούτε το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα. Βλέπετε, το «αυταρχικό μυαλό» δεν ανέχεται να εκφράζονται οι απόψεις που απεχθάνεται ούτε στον ιδιωτικό χώρο τού φορέα τους. Θα αναζητήσουν κάθε δυνατό τρόπο να τις υπονομεύσουν ή και να τις εξαφανίσουν εισβάλλοντας απρόσκλητοι (συνήθως ως ανώνυμα ή επώνυμα trolls). Είναι ζωτικό γι’ αυτούς να επιτεθούν με κάθε τρόπο, τους γίνεται κυριολεκτικά καθημερινό άγχος, ένα βαρύ αλλά ιερό καθήκον που πρέπει να εκτελέσουν. […].»

 

 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ENANTION ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ;

ιμ

Δεν μιλιούνται οι εκπρόσωποι του τουρισμού της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο και από ποια πλευρά κρίνει κανείς, ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τι έχουν να χωρίσουν οι δύο περιοχές Ο διχασμός βλάπτει και τις δυο πλευρές… Η ανάγκη μίας ενιαίας και συντονισμένης προσπάθειας προβολής κάθε χρονιά του ελληνικού τουριστικού προϊόντος είναι μια χιλιοειπωμένη φράση, η οποία κατάντησε κλισέ. Προφανώς υπήρχαν και πάντα θα υφίστανται περιοχές, οι οποίες είναι πιο ευνοημένες τουριστικά, λόγω υποδομών, φήμης, φυσικού περιβάλλοντος κ.τ.λ. Το φαινόμενο του διχασμού μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής είναι παλαιό και δυστυχώς έχει πέσει λάδι στη φωτιά και από δηλώσεις παραγόντων της αυτοδιοίκησης που ποτέ δεν χώνεψαν πως η Χαλκιδική απορροφά τη πλειονότητα του εισερχόμενου τουρισμού στην περιοχή, ενώ το πολεοδομικό συγκρότημα της συμπρωτεύουσας είναι ο φτωχός συγγενής . Οι κακές σχέσεις μεταξύ των τουριστικών παραγόντων της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής έγιναν φανερές πολύ πρόσφατα στην 19η τουριστική έκθεση της Κωνσταντινούπολης, ΕΜΙΤΤ, που είναι η 3η μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά του Λονδίνου και του Βερολίνου και πραγματοποιήθηκε από τις 29 Ιανουαρίου έως τις 2 Φεβρουαρίου. Εκεί οι πληροφορίες λένε πως επιβεβαιώθηκε για ακόμη μία φορά το γεγονός πως δεν μιλιούνται οι εκπρόσωποι του τουρισμού της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο και από ποια πλευρά κρίνει κανείς, ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τι έχουν να χωρίσουν οι δύο περιοχές.

Τα συμφέροντα τους είναι κοινά, το μέλλον τους άρρηκτα δεμένο και η πορεία τους μπορεί σίγουρα να χαρακτηριστεί από περισσότερη συνεργασία. Ορισμένες επιμέρους προσωπικού χαρακτήρα διαφορές μεταξύ όσων ηγούνται των τουριστικών φορέων της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης μπορεί να υπάρχουν, αλλά αυτό δεν μπορεί να δηλητηριάζει την προοπτική της τουριστικής ανάπτυξης μέσα από ενιαία σχέδια και πρωτοβουλίες.

Ακόμη, καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως n Χαλκιδική είναι ο βασιλιάς του τουρισμού στη Βόρεια Ελλάδα, έχοντας ορισμένες από τις κορυφαίες παραλίες στη Μεσόγειο. Η υπεροχή του φυσικού περιβάλλοντος της δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τις αρχαιότητες και τα μνημεία της Θεσσαλονίκης, ό,τι και να γίνει.

Μέχρι εδώ έχουμε να κάνουμε με δεδομένα στοιχεία, που νομίζω κανείς καλοπροαίρετος και εχέφρων δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Άρα, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη μπορεί να ελπίζει πως θα είναι τυχερή, εάν καταφέρει να έρθουν να την επισκεφτούν με ημερήσιες εκδρομές και ξεναγήσεις, ορισμένοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες των τουριστών της Χαλκιδικής. Κάτι άλλο δεν μπορεί να συμβεί, ιδιαίτερα από τον Μάιο μέχρι και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, καθώς η Χαλκιδική είναι μαγνήτης και γι’ αυτό και δεκάδες χιλιάδες Θεσσαλονικείς διαθέτουν εκεί εξοχική κατοικία. Είναι παρήγορο το γεγονός πως στη Θεσσαλονίκη έρχονται πια περισσότεροι Ρώσοι, Τούρκοι, Πολωνοί και Ρουμάνοι, οι οποίοι συνέβαλαν στην αύξηση των διανυκτερεύσεων το 2013, σε σχέση με το 2012. Στη συμπρωτεύουσα, όπως επισήμανε και η Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, η μεγάλη συρρίκνωση του corporate (επαγγελματικού) τουρισμού έχει αντικατασταθεί από την αύξηση του leisure τουρισμού, δηλαδή  του τουρισμού αναψυχής. Έτσι, παρόλο που περισσότερα άτομα διανυκτερεύουν στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει ταυτόχρονη μείωση στις πληρότητες των δωματίων (-2,09% σε σχέση με το 2012),αφού συνήθως οι τουρίστες ταξιδεύουν με συντροφιά, επιλέγοντας για τη διαμονή τους δίκλινα, τρίκλινα και τετράκλινα δωμάτια. Σύμφωνα με την ανάλυση των εθνικοτήτων της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, οι Έλληνες επισκέπτες διατηρούνται σταθερά στην πρώτη θέση παρά την κρίση, σημειώνοντας μάλιστα και διψήφια άνοδο στις διανυκτερεύσεις τους (10,02%) και αυτό είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο. Αλλά και πάλι η Θεσσαλονίκη δεν θα γίνει ποτέ Χαλκιδική. Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται προφανώς η Περιφέρεια να ξεπεράσει και να υπερκεράσει ης όποιες διαφορές και αντιπαλότητες μεταξύ των κάθε λογής φορέων και να επιβάλει μία κοινή γραμμή πλεύσης για την τουριστική ανάπτυξη της Κεντρικής Μακεδονίας. Τα προσωπικά συμπλέγματα κάποιων δεν μπορούν να είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη.

[ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 11/02/2014]

 

 

ΤΑ ΜΑΔΕΜΟΧΩΡΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

images

Οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής απασχολούνταν ως επί το πλείστον στα μεταλλεία. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Χαλκιδική (κυρίως την Κασσάνδρα και τη Σιθωνία), η περιοχή των Μαδεμοχωρίων αναπτύχθηκε από τη μεταλλευτική δραστηριότητα.

Σε διάφορες χρονικές φάσεις η αντίστοιχη ακμή και παρακμή της μεταλλευτικής δραστηριότητας επηρέασε και διαμόρφωσε τη ζωή αυτών των κατοίκων και κατ’ επέκταση και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα δεδομένα της κάθε εποχής. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι ως προς τις καταστάσεις που βίωσαν και καθόρισαν την κουλτούρα τους αρκεί να αναφέρουμε τα εξής:

Η ονομασία «Μεταλλεία Κασσάνδρας» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1893 λόγω του γεωγραφικού προσδιορισμού που είχε δοθεί αρχικά στη χερσόνησο της Χαλκιδικής από την τότε Ελληνική Πολιτεία. Αυτή η ονομασία έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Το 1901 η Γάλλο-Οθωμανική εταιρεία που διαχειρίζεται τα μεταλλεία αρχίζει την επιφανειακή εκμετάλλευση του κοιτάσματος σιδηροπυρίτη στο μεταλλείο του «Μαντέμ Λάκκου». Το 1927 τη διαδέχεται η «Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων» (ΑΕΕΧΠ&Λ), ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η πλειοψηφία των μετοχών της περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη Αθανασιάδη, ο οποίος με τη δραστηριότητά του, δίνει ιδιαίτερη ώθηση στο μεταλλευτικό κλάδο. Επίκεντρο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της εταιρείας γίνεται το Στρατώνι, το οποίο γνωρίζει μεγάλη άνθιση. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν χαρακτηριστικά κάτοικοί του «ήταν το πρώτο και το μόνο χωριό εκείνης της εποχής που είχε ηλεκτρικό ρεύμα.»

im (3)

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η ΑΕΕΧΠ&Λ κατασκευάζει στην παραλία του Στρατωνίου το εργοστάσιο εμπλουτισμού και ξεκινάει την παραγωγή και επεξεργασία μικτών θειούχων συμπυκνωμάτων. Ενώ, από το 1972 αρχίζει η εκμετάλλευση του μεταλλείου μικτών θειούχων της Ολυμπιάδας. Παράλληλα, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους η αλιευτική, η αγροτοκτηνοτροφική και η τουριστική δραστηριότητα, σε οργανωμένες δομές. Οι νέες ελπιδοφόρες παραγωγικές δραστηριότητες αφορούσαν κυρίως τους κατοίκους του παραλιακού μετώπου, όπως αυτό συντίθεται από τους οικισμούς της Ιερισσού, των Νέων Ρόδων, της Ουρανούπολης και της Αμμουλιανής. Οι εξελίξεις της εποχής δε μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορες την Ολυμπιάδα και τα Πυργαδίκια.

im (2)

Ωστόσο, η εξέλιξη των πραγμάτων απέδειξε ότι η αλιεία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός, λειτουργούσαν ως πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος. Η μεταλλευτική συνέχισε να αποτελεί την κύρια πηγή εισοδήματος για την πλειοψηφία των κατοίκων. Αυτό αποτέλεσε κίνητρο μετακίνησης ενός μεγάλου μέρους πληθυσμού από άλλα μέρη της Ελλάδας, το οποίο έφτασε στη Χαλκιδική εκείνη την εποχή και ενσωματώθηκε πλήρως στην τοπική κοινωνία.

Το Δεκέμβριο του 1995, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των Μεταλλείων Κασσάνδρας και το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων περιέρχονται στην TVΧ Hellas. Για τα επόμενα οκτώ χρόνια η μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης και συγκρούσεων με κορύφωση τη ματαίωση του επενδυτικού σχεδίου το 2003, μετά από την απόρριψή του από το Συμβούλιο της Επικρατείας, και το πάγωμα των εργασιών των μεταλλείων.

Η νεολαία της περιοχής εγκατέλειψε μαζικά τον τόπο, αναζητώντας αλλού επαγγελματικές διεξόδους. Τη θέση αυτών των ανθρώπων πήρε η ερήμωση και ο οικονομικός μαρασμός.

Τον Ιανουάριο του 2004 η ανάληψη ευθύνης επαναλειτουργίας των μεταλλείων από την «Ελληνικός Χρυσός» σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για τα μεταλλεία και την περιοχή και επαναφέρει την ελπίδα στους κατοίκους της. Μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία κατάθεσης και έγκρισης ενός ολοκληρωμένου επενδυτικού σχεδίου το Μάρτιο του 2012 ξεκίνησε η υλοποίησή του με τετραπλασιασμό του εργατικού δυναμικού σε ένα μόλις χρόνο.

Για ακόμα μια φορά η μεταλλευτική δραστηριότητα γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης, μόνο που τώρα η έκβαση είναι διαφορετική αφού δικαιώθηκε και αναγνωρίστηκε η προσφορά της σε όλους τους Έλληνες πολίτες μέσα από την ανώτερη αρχή της πολιτείας. Στις 17 Απριλίου 2013 το Συμβούλιο της Επικρατείας επισφραγίζει τη νομιμότητα των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων της επένδυσης. Σήμερα οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία Κασσάνδρας είναι χίλιοι επτακόσιοι και μαζί με τις οικογένειές τους αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της ΒΑ Χαλκιδικής. Πλέον η πλειοψηφία των κατοίκων αναγνωρίζει ότι δημιουργείται προοπτική ανάπτυξης και οικονομικής σταθερότητας στην περιοχή. Βλέπουν ότι ευνοείται η επιστροφή των οικονομικών μεταναστών στην πατρογονική γη τους και μπορούν και πάλι να ελπίζουν και να ονειρεύονται ότι έρχονται καλύτερες μέρες για όλους.

[ΠΗΓΗ: ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ, τεύχος ΝΟΕΜΒΡΗ-ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2013]

 

 

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ ΣΤΑ ΕΡΓΟΤΑΞΙΑ ΤΗΣ “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ”

MADEm

Μετά τους κατοίκους του Στρατωνίου ήρθε και η σειρά κατοίκων του Παλαιοχωρίου να δούν με τα μάτια τους το επενδυτικό έργο που εξελίσσεται σε Σκουριές, Ολυμπιάδα και Μάντεμ Λάκκο. Δείτε και το ενδιαφέρον βίντεο με σκηνές από την επίσκεψη και τις μαρτυρίες των Παλαιοχωριτών ΕΔΩ.

Την ενημερωτική ξενάγηση των 50 κατοίκων του Παλαιοχωρίου ανέλαβε ο Γενικός Διευθυντής των “Μεταλλείων Κασσάνδρας” Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος έχοντας στο πλευρό του τον υπεύθυνο επικοινωνίας της “Ελληνικός Χρυσός” Κώστα Γεωργαντζή και άλλα στελέχη του τμήματος επικοινωνίας της εταιρείας.

madem 2

Η πρώτη επίσκεψη έγινε στις Σκουριές. Εκεί οι κάτοικοι είδαν από κοντά αλλα και ενημερώθηκαν για την εξέλιξη των εργασιών που αφορούν την κατασκευή της υπόγειας στοάς του μεταλλείου. Μετά τις Σκουριές, σειρά είχε η επίσκεψη στο ανακαινισμένο και υπερσύγχρονο εργοστάσιο εμπλουτισμού της Ολυμπιάδας, ενώ η περιήγηση τους κατέληξε στον Κοκκινόλακα, όπου κατασκευάζεται η κεντρική υπόγεια στοά προσπέλασης Μάντεμ Λάκκου-Ολυμπιάδας μήκους 8,5 χιλιομέτρων, όπου στην παρούσα φάση έχει φτάσει στα 1.700 μέτρα αλλά και ο νέος χώρος απόθεσης αποβλήτων.

Στην ξενάγηση έλαβαν μέρος και αρκετοί συνταξιούχοι μεταλλωρύχοι με τις συζύγους τους, οι οποίοι αφενός μεν συγκινήθηκαν θυμούμενοι τα νιάτα τους και αφετέρου δε έμειναν έκπληκτοι από την τεράστια διαφορά που υπάρχει σήμερα σε σχέση με το χθές, σ’ ότι αφορά τον τρόπο κατασκευής τεχνικών έργων και τις συνθήκες εργασίας των νέων μεταλλωρύχων .

madem 3

Και πως να μη συμβει αυτό, όταν στην εποχή τους αναγκάζονταν να μπαίνουν και σκυμμένοι πολλές φορές στις στοές για να εργαστούν, ενώ στις μέρες μας π.χ.η στοά που φτιάχνεται στο Μάντεμ Λάκκο έχει διαστάσεις 7Χ7.

Οι επισκέψεις Μαδεμοχωριτών στα μεταλλευτικά εργοτάξια θα συνεχιστούν και μέσα στις προσεχείς εβδομάδες.