Υπό τον τίτλο «2013: Κατάταξη χωρών για εξορυκτικές επενδύσεις – Πού να μην επενδύσετε», η έκθεση της υπεραιωνόβιας εταιρείας Behre Dolbear ουδόλως ασχολείται με τη χώρα μας, όταν έξι χρόνια πριν (2007) όλα ήταν διαφορετικά και η Ελλάδα είχε καταλάβει την περίοπτη 6η θέση, με βαθμολογία 42/70, αφήνοντας κατά πολύ πίσω τις, εξόχως, μεγαλύτερες πληθυσμιακά αγορές, όπως για παράδειγμα την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία αλλά και τη Νότιο Αφρική.
Η Ελλάδα απουσιάζει από τη γνωστή λίστα των χωρών με σημαντική εξορυκτική δραστηριότητα από το 2008, ενώ παγιώνει τη συμμετοχή της στη λίστα κρατών, όπως η Βενεζουέλα και η Ζιμπάμπουε, αγορών, που παρ’ ότι θεωρείται ότι κρύβουν σημαντικό μεταλλευτικό πλούτο, απουσιάζουν σταθερά από τη λίστα, με αιτιολογικό τη ρευστότητα των καθεστώτων τους και φυσικά το πολύ δύσκολο και ενίοτε αφιλόξενο, όπως επισημαίνεται, επενδυτικό τους κλίμα.
Η εθνική πολιτική για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου έχει μείνει στα χαρτιά, όπως επαναλαμβάνουν υψηλόβαθμα στελέχη του χώρου, υπενθυμίζοντας ότι παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για ανάπτυξη του ορυκτού πλούτου υπάρχει μηδενική εφαρμογή της εθνικής πολιτικής. Ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων αναφέρει στην έκθεση πεπραγμένων του για τον Φεβρουάριο: «Αυξάνονται με τον Νόμο 4042/2012 τα μισθώματα των δημόσιων μεταλλευτικών παραχωρήσεων και ουσιαστικά διπλασιάζονται, ετοιμάζεται η επιβολή τελών επί των ιδιωτικών μεταλλευτικών παραχωρήσεων, ενώ το κόστος από την αύξηση των μισθωμάτων και τη σχεδόν βέβαιη επιβολή τελών επί των ιδιωτικών παραχωρήσεων καθίσταται απαγορευτικό με βάση την οικονομική τους κατάσταση, όπως αποτυπώνεται στα τελευταία τους αποτελέσματα». Επίσης ο ΣΜΕ επισημαίνει ότι ο Νόμος 4014/2011 περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων είναι ουσιαστικά ανενεργός, υπάρχει υποβάθμιση του αντικειμένου στην προτεινόμενη αναδιάρθρωση υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ αλλά και ένταξη μετ’ εμποδίων του κλάδου στον νέο περιφερειακό χωροταξικό σχεδιασμό. Στο τέλος του 2012, άλλωστε, στις προσδοκίες για το 2013 εντάσσονταν η υλοποίηση των επενδύσεων στα πολυμεταλλικά μεταλλεία της Βορείου Ελλάδος (Κιλκίς, Χαλκιδική, Ροδόπη, Θράκη) με άρση των διοικητικών προβλημάτων και αντιμετώπιση των στείρων, αστήρικτων επιστημονικά αντιδράσεων, η ολοκλήρωση και δημιουργία νέου σύγχρονου νομοσχέδιου για την έρευνα, την παραγωγή και την εκμετάλλευση λατομικών προϊόντων, να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη δημόσιων έργων και κατασκευών για την ουσιαστική τόνωση της εγχώριας Βιομηχανία τσιμέντου και της παραγωγής αδρανών και δομικών υλικών και να αντιμετωπιστεί με αποφάσεις που θα βασίζονται όχι σε πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά σε τεχνοοικονομικά και αναπτυξιακά κριτήρια το κόστος της ενέργειας στις μεταλλουργίες της χώρας. Όλα αυτά βρίσκονται σε αναμονή. Ανάλογες προσδοκίες υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν σε ό,τι έχει να κάνει με την άρση των προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος, ώστε να μπορέσει να στηρίξει τη λειτουργία της εξορυκτικής μεταλλουργικής βιομηχανίας και προπαντός τις ελπιδοφόρες εξαγωγές της. Σημειώνεται σχετικά από τον ΣΜΕ ότι η επιβολή πρόσθετων φόρων επί των παραγόμενων προϊόντων του κλάδου, θα λειτουργήσει ως αντικίνητρο για επενδύσεις στην έρευνα και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
[ΠΗΓΗ: ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28/04/2013, σελίδα 17]