Κατ’ αναλογία, για να αντιληφθούμε το μέγεθος του λάθους που διέπραξε ο υπουργός μας, ας φανταστούμε έναν ευρωπαίο αξιωματούχο να καταγγέλλει στα ειδησεογραφικά πρακτορεία, χωρίς τεκμηρίωση και αποδείξεις, ότι ο τάδε υπουργός τον περασμένο Ιούνιο σόρταρε ελληνικά ομόλογα λίγο προτού ο Πρωθυπουργός ανακοινώσει το δημοψήφισμα. Ή σόρταρε μετοχές τραπεζών λίγο πριν από το κλείσιμό τους.

Οι δηλώσεις του Πάνου Σκουρλέτη στο Bloomberg για τον διευθύνοντα σύμβουλο της Eldorado και τις μετοχές της εταιρείας προβληματίζουν είτε ανταποκρίνονται στην αλήθεια είτε όχι. O υπουργός (κάθε υπουργός) εκ του θεσμικού του ρόλου έχει υποχρέωση να είναι προσεκτικός

Ο υπουργός Περιβάλλοντος καθιστά ολοένα και πιο προσωπική τη θεσμική, νομική και διοικητική διελκυστίνδα της κυβέρνησης με την Eldorado Gold. Σε συνέντευξή του (23/2) στο πρακτορείο Bloomberg (εδώ) κατήγγειλε τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας στην Ελλάδα, αποδίδοντας σε σορτάρισμά του την πτώση της μετοχής της εταιρείας.

Σορτάρισμα είναι ένα στοίχημα που αναλαμβάνει κάποιος ποντάροντας στην πτώση της τιμής ενός αξιογράφου, μετοχής ή ομολόγου συνήθως. Παίρνει δηλαδή μια επενδυτική θέση προσδοκώντας να αποκομίσει κέρδη από την πτώση της τιμής του αξιογράφου.

«Ο Ράιτ είναι ένας CEO ευφυής και έμπειρος. Έδωσε συνέντευξη Τύπου γνωρίζοντας ότι η τιμή της μετοχής της εταιρείας θα καταρρεύσει. Γιατί το έκανε αυτό; Κατά τη γνώμη μου – και του την είπα όταν βρισκόταν εδώ- έπαιζε παιχνίδια με την τιμή της μετοχής… Είμαι απολύτως βέβαιος ότι σορτάρει τις μετοχές της εταιρείας», δήλωσε ο έλληνας υπουργός  ερωτώμενος για τις εξελίξεις στο θέμα της Eldorado Gold.  Και συνέχισε εξηγώντας για τον διευθύνοντα σύμβουλο ότι «η αμοιβή του είναι συνδεδεμένη, μεταξύ άλλων, με την τιμή της μετοχής της εταιρείας και παίζει παιχνίδια με αυτήν».

Για όποιον δεν γνωρίζει τα χρηματιστηριακά και δεν βλέπει αμερικανικές ταινίες, διευκρινίζω ότι ο υπουργός κατηγορεί τον CEO της Eldorado πως ο ίδιος και αδιευκρίνιστοι φίλοι του στοιχημάτισαν στην πτώση της μετοχής της εταιρείας που διευθύνει, και στη συνέχεια ο ίδιος με πράξεις και δηλώσεις του προκάλεσε την πτώση της μετοχής για να καταστήσει κερδοφόρο το στοίχημά του. Καταγγέλλει δηλαδή τον κ. Ράιτ πως α) πρόδωσε την εμπιστοσύνη των μετόχων του προκαλώντας σκοπίμως ζημιά στην εταιρεία που διευθύνει, β) διέπραξε το μέγιστο οικονομικό έγκλημα, της κατάχρησης εσωτερικής πληροφόρησης, έγκλημα για το οποίο στην άλλη όχθη του Ατλαντικού οι υπόλογοι αντιμετωπίζουν μέχρι και ισόβια κάθειρξη.

Εννοείται ότι δεν έχω ιδέα για το αν έπραξε ή όχι ο κ. Ράιτ όσα του καταμαρτυρεί ο υπουργός. Δεν με ενδιαφέρει άλλωστε τι κάνει ο κ. Ράιτ -αυτά ενδιαφέρουν πρωτίστως τους μετόχους της Eldorado- ούτε θεωρώ την κοινότητα των διευθύνοντων συμβούλων κόσμο αγγελικά πλασμένο. Αυτό που αφορά και ενδιαφέρει όλους μας είναι οι κινήσεις του υπουργού μας.

Και εξηγούμαι. Ο υπουργός μπορούσε να ακολουθήσει τη θεσμική οδό για να εκθέσει τις κατηγορίες του για τον κ. Ράιτ -ακόμη καλύτερα να τις τεκμηριώσει- στους μετόχους της εταιρίας και στις καναδικές ή τις αμερικανικές εποπτικές αρχές. Προτίμησε τη μέθοδο της διαπόμπευσης δια υποψιών. Κι αυτό είναι εγκληματικό λάθος, ακόμη κι αν οφείλεται σε αφέλεια ή άγνοια.

Αν οι αμερικανικές και καναδικές αρχές τιμήσουν έστω και κατ΄ελάχιστον με εμπιστοσύνη τον έλληνα υπουργό, πιθανότερη εξέλιξη είναι να θέσουν υπό διερεύνηση τις κινήσεις του κ. Ράιτ. Αν οι καταγγελίες αποδειχθούν βάσιμες, ο κ. Ράιτ θα υποστεί πολύ βαριές συνέπειες και αυτό είναι ανεξάρτητο από τον τρόπο μεθόδευσης των καταγγελιών. Αν δεν διαπιστωθούν οι κατηγορίες του υπουργού μας, η Ελλάδα θα έχει κερδίσει πρωταγωνιστική θέση και με θεσμική εκπροσώπηση μάλιστα, στην αφελή και βρώμικη αντικαπιταλιστική προπαγάνδα. Στην ίδια θέση θα βρίσκεται η Ελλάδα στη συνείδηση των επενδυτών μέχρι να ολοκληρωθεί η σχετική διερεύνηση από τις Αρχές, ακόμα και αν οι καταγγελίες του υπουργού αποδειχθούν τελικά βάσιμες.  Ως χώρα βγαίνουμε έτσι κι αλλιώς χαμένοι.

Η περίπτωση ενός CEO που ανακοινώνει κάποιες αποφάσεις της εταιρείας που οδηγούν σε σημαντική υποχώρηση της τιμής της μετοχής δεν διαφέρει πολύ από έναν Πρωθυπουργό που ανακοινώνει μια απόφασή του (δημοψήφισμα) η οποία οδηγεί σε σημαντική υποχώρηση των τιμών των ομολόγων και των μετοχών μιας χώρας.

Κατ’ αναλογία, για να αντιληφθούμε το μέγεθος του λάθους που διέπραξε ο υπουργός μας, ας φανταστούμε έναν ευρωπαίο αξιωματούχο να καταγγέλλει στα ειδησεογραφικά πρακτορεία, χωρίς τεκμηρίωση και αποδείξεις, ότι ο τάδε υπουργός τον περασμένο Ιούνιο σόρταρε ελληνικά ομόλογα λίγο προτού ο Πρωθυπουργός ανακοινώσει το δημοψήφισμα. Ή σόρταρε μετοχές τραπεζών λίγο πριν από το κλείσιμό τους. Ή ΟΠΑΠ λίγο προτού ανακοινώσει η κυβέρνηση την επιβολή νέου φόρου τον Νοέμβριο. Ή τράπεζες πριν από την ανακεφαλαιοποίηση του Νοεμβρίου. Ή ΕΥΔΑΠ λίγο προτού το ΔΣ της εταιρείας αποφασίσει να επενδύσει τα διαθέσιμά της στην Τράπεζα Αττικής. Τι γνώμη θα σχηματίζαμε για τον αξιωματούχο και τον οργανισμό που εκπροσωπεί;

Δεν πιστεύω φυσικά, ούτε κατά διάνοια, ότι συνέβη ή θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο από πολιτικά πρόσωπα. Με μια δόση πικρού χιούμορ όμως, κάποιος με την άνεση του κ. Σκουρλέτη να εκφράζει υποψίες, θα μπορούσε να ισχυριστεί πως χάθηκαν απανωτές ευκαιρίες σορταρίσματος. Γιατί έναν χρόνο τώρα, η χώρα μας δέχεται απανωτά χτυπήματα λες και υλοποιείται κάποιο σχέδιο μηδενισμού όλων των αξιών των χρεογράφων που σχετίζονται με την Ελλάδα. Σαν κάποιος -χολυγουντιανός άραγε ή πολιτικός αστέρας;- να πρωταγωνιστεί στο «Μεγάλο Σορτάρισμα της Ελλάδας», έχοντας στοιχηματίσει στην ολοκληρωτική κατάρρευση της χώρας.

Οι δηλώσεις του έλληνα υπουργού στο Bloomberg  προβληματίζουν είτε ανταποκρίνονται στην αλήθεια είτε όχι. Και το σημαντικό ερώτημα είναι αν ο υπουργός μας είναι αρκετά έμπειρος, ώστε να αποκρούει τις αθέμιτες επιδιώξεις των «υποψήφιων αποικιοκρατών» με τρόπο σθεναρό μεν αλλά χωρίς να πλήττει τα συμφέροντα της χώρας.

Διότι το ύφος και το περιεχόμενο των δηλώσεών του στο Bloomberg παράγει αμφίβολα αποτελέσματα στη διευθέτηση των διαφορών του υπουργείου με την εταιρεία του κ. Ράιτ. Παράγει όμως σίγουρα αρνητικό αντίκτυπο, στέλνει αρνητικά μηνύματα στους υποψήφιους επενδυτές που βλέπουν έναν υπουργό να εμπλέκεται σε ευθεία προσωπική αντιπαράθεση με σημαντικό επενδυτή. Κι επειδή ο προφανής στόχος της κυβέρνησης άρα και του υπουργού (πρέπει να ) είναι η προσέλκυση επενδύσεων -επανειλημμένα το ακούμε από επίσημα κυβερνητικά χείλη- ευλόγως αναρωτιόμαστε ποια σκοπιμότητα υπηρετούσε η προσωπική επίθεση στον κ. Ράιτ. Γιατί ακόμη και αν δεν θέλουμε τον κ. Ράιτ και την εταιρεία του, θέλουμε όμως άλλους επενδυτές, οι οποίοι κατά κανόνα ενημερώνονται από το Bloomberg.

Υπάρχει βέβαια πάντα και μια απλοϊκή εξήγηση, διότι ο κ. Σκουρλέτης είναι έντιμος, έξυπνος και αντιλαμβάνεται το βάρος και τις συνέπειες των δηλώσεών του: ο διευθύνων σύμβουλος της Eldorado στοχοποιείται συνειδητά, ώστε να του χρεωθεί ενδεχόμενο αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις και δυσάρεστες εξελίξεις στο μέλλον αναφορικά με τις θέσεις εργασίας στη Χαλκιδική.

Ανεξάρτητα, ωστόσο, από τις προσωπικές και ιδεολογικές απόψεις και μεθόδους του υπουργού, τις πικρίες και τις δυσκολίες, τις θεσμικές διαφορές με την Eldorado, ο υπουργός (κάθε υπουργός) εκ του θεσμικού του ρόλου έχει υποχρέωση να είναι προσεκτικός στις δηλώσεις του. Να μη δυσφημεί τη χώρα, να μην υποσκάπτει το διακηρυγμένο στόχο του οικονομικού επιτελείου για προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό και, οπωσδήποτε, υποχρεούται να διακρίνει τη βαρύτητα μιας δήλωσής του στο Bloomberg από τη βαρύτητα μιας ανάλογης στην Αυγή.

[ΠΗΓΗ: protagon.gr, του Γιώργου Στρατόπουλου, 25/02/2016]