Σοβαρή δυσπιστία δείχνουν οι καταθέτες προς το τραπεζικό σύστημα, καθώς σε ποσοστό 60% δηλώνουν ότι “έχουν λίγη ή καθόλου εμπιστοσύνη στις τράπεζες όσον αφορά την ασφάλεια των καταθέσεών τους”.

Η εμπιστοσύνη, όπως προκύπτει από έρευνα της Alvarez & Marshal για λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος την οποία δημοσιεύει η “Καθημερινή της Κυριακής”, παραμένει εξαιρετικά εύθραυστη δύο χρόνια μετά την επιβολή των capital controls και αποτελεί τον βασικό ανασταλτικό παράγοντα για την πιο ουσιαστική χαλάρωση των περιορισμών.

Βάσει των συμπερασμάτων της έρευνας:

-Η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα είναι χαμηλή.

-Η άρση των capital controls θα απαιτήσει τρία ή περισσότερα χρόνια.

-Η πλειονότητα δηλώνει ότι δεν θα αποσύρει τα χρήματα από τις τράπεζες σε περίπτωση άρσης των capital controls, αλλά σε υψηλά ποσοστά εκτιμά ότι θα υπάρξει φυγή καταθέσεων.

-Ένα σημαντικό ποσοστό θεωρεί “κλειδί” για την επιστροφή καταθέσεων τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος.

-Η πλειονότητα των ερωτηθέντων δηλώνει ότι έχει επηρεαστεί από την επιβολή των capital controls.

-Η επιβολή τους ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής κατάστασης στη χώρα και η άρση τους θα σημάνει επιστροφή στην κανονικότητα.

-Η γνώση για τα capital controls είναι ελλιπής.

Με βάση την έρευνα της Alvarez & Marshal, η κοινή πεποίθηση που έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας είναι πως η άρση των capital controls θα είναι μια αργόσυρτη διαδικασία, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις κυβερνητικές διακηρύξεις που υπαινίσσονται ταχεία έξοδο από το καθεστώς των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων.

Στην επιφάνεια έρχεται και ένα είδος αδιαφορίας σε ό,τι αφορά τη γνώση των capital controls, ενώ ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι απαθές γιατί διαβιώνει από “μαύρο” χρήμα, που δεν διακινείται μέσω τραπεζικών λογαριασμών. Από την πλευρά των επιχειρήσεων, μόνο το 57% ήταν ενήμερο ότι δεν μπορεί να μεταφέρει ελεύθερα χρήματα στο εξωτερικό, ενώ μόλις μία στις τέσσερις επιχειρήσεις ήταν ενήμερη για τη δυνατότητα να ξοδέψει το σύνολο των χρημάτων που προέρχονται από το εξωτερικό.

Το γεγονός αυτό καταδεικνύει αφενός την εσωστρέφεια της ελληνικής επιχειρηματικότητας, που δεν έχει συναλλαγές με το εξωτερικό, και αφετέρου πιστοποιεί ότι, όπως τα φυσικά πρόσωπα, έτσι και οι επιχειρήσεις έχουν βρει εναλλακτικούς τρόπος για τη διακίνηση των χρημάτων.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, 15/10/2017]

Ένα χρόνο μετά την επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων στην Ελλάδα, τα μαύρα σύννεφα για την εγχώρια οικονομία και την επιχειρηματικότητα επιστρέφουν, στον απόηχο του Brexit και της αρνητικής ψυχολογίας που έχουν διαμορφώσει τα φορο-μέτρα και την καθίζηση της κατανάλωσης.

Ουδείς πλέον δεν μπορεί να αντικρούσει με σοβαρά επιχειρήματα ότι η επιβολή των capitalcontrols δεν έφερε πιο κοντά στο κλείσιμο σειρά εταιρειών που μέχρι τότε έδιναν τη μάχη της επιβίωσης, με όποιο τρόπο μπορούσαν. Έστω και με προβλήματα, λανθασμένους χειρισμούς, υπό καθεστώς ρυθμίσεων ή την “ανοχή” των πιστωτών τους, οι εταιρείες αυτές παρέμεναν σε λειτουργία, δίχως δίνουν το δικό τους θλιβερό “μετρικό” στη λίστα των εκατομμυρίων ανέργων και των χιλιάδων λουκέτων του ιδιωτικού τομέα.

Ωστόσο, από τα τέλη του περυσινού Ιουνίου, οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά, με την επιβολή των capitalcontrols τα προβλήματα οξύνθηκαν, η ρευστότητα εξαφανίστηκε και άρχισε να εκδηλώνεται το ντόμινο των λουκέτων.

Σύμφωνα με την Εθνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) από την επιβολή των capitalcontrols έως και σήμερα, τα λουκέτα ανήλθαν σε 25.990 και συνάμα κατεγράφη μείωση της ίδρυσης νέων επιχειρήσεων κατά περίπου 3.000, σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2015. Από τις 15.379 νέες επιχειρήσεις πέρυσι, φέτος ενεγράφησαν στο ΓΕ.ΜΗ συνολικά 12.486 νέες επιχειρήσεις, έναντι των 18.030 το 2014 και των 20.024 το 2013.

Οι εξελίξεις με την “Ηλεκτρονική”, η αντίστροφή μέτρηση για την κατάρρευση της οποίας ξεκίνησε μετά την επιβολή των capital controls, όπως ο πρώην ιδιοκτήτης της Γιάννης Στρούτσης ανέφερε, είναι χαρακτηριστικές. Αλλά και η “Βερόπουλος”, μέχρι πρότινος πέμπτος μεγαλύτερος παίκτης στην αγορά, αποτελεί πλέον παρελθόν, με την εξαγορά της από τον όμιλο Παντελιάδη (Μetro) να αποσοβεί ένα ακόμη “λουκέτο”.

Τώρα, η αγωνία για την τύχη της Μαρινόπουλος, το “άνοιγμα” της οποίας ανέρχεται σε 1,3 δις.ευρώ, επαναφέρει τον εφιάλτη. Ενδεχόμενη κατάρρευση της Μαρινόπουλος μπορεί να συμπαρασύρει και άλλες, συνδεδεμένες, επιχειρήσεις του ομίλου (περιουσιακά στοιχεία των οποίων έχουν δοθεί ως ενέχυρα για την αλυσίδα σουπερμάρκετ), αλλά και εκατοντάδες άλλες επιχειρήσεις που διαθέτουν εμπορικές σχέσεις με τη Μαρινόπουλος.

Την κατάσταση επιδεινώνει η επερχόμενη “φορολαίλαπα” που οδηγεί σε περαιτέρω συρρίκνωση τον ιδιωτικό τομέα. Η φοροδοτική ικανότητα έχει προ πολλού εξαντληθεί, γεγονός που αποτυπώνεται στις ολοένα αυξανόμενες απλήρωτες υποχρεώσεις των πολιτών αλλά και στο κύμα φυγής επιχειρήσεων στη Βουλγαρία και άλλες χώρες. Συγχρόνως, τα προβλήματα που δημιουργεί η απουσία ρευστότητας γίνονται όλο και πιο έντονα.

Ήδη στη θλιβερή λίστα των λουκέτων έχουν προστεθεί τους τελευταίους μήνες η ΒΙΣ της οικογένειας Φιλίππου, η Σόφτεξ της Bolton Group, η ΙΜΑΣ της ContiTech, η Makro Hellas CashandCarry της γερμανικής MetroGroup που αποχώρησε από την Ελλάδα, η HellenicSteel της ιταλικής ILVA, η Groupon της ομώνυμης πολυεθνικής, το ξενοδοχείο Πεντελικόν και το AthensLedra Που βγαίνει σε πλειστηριασμό, η Σέλμαν, η ΒΙΑΜΥΛ, η Φιλκεραμ Johnson και πιο πρόσφατα τα βιβλιοπωλεία “Παπασωτηρίου”, η εταιρεία security “Πυρσός”, ενώ εταιρείες όπως η ΦΑΓΕ αποφάσισαν το κλείσιμο εργοστασίων τους.

Την ίδια στιγμή κλάδοι όπως της ναυτιλίας, κλωστοϋφαντουργίας, της αγροτικής παραγωγής, του εμπορίου, των κατασκευών, των media παραμένουν στο κόκκινο, ακόμη και γνωστές επιχειρήσεις, μέχρι και εισηγμένες, εξαρτώνται κυριολεκτικά από τις τράπεζες και το κατά πόσο θα αναδιαρθρωθούν οι υποχρεώσεις τους.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Νίκου Χρυσικόπουλου, 29/6/2016]