Ο καθαρός χρυσός στην μαστορική διάλεκτο, λέγεται βενέτικο χρυσό, ονομασία που ξεκινάει από τα βενέτικα φλουριά, που αποτελούνταν από καθαρό χρυσό.Στην αρχαία Ελλάδα είχε την ονομασία ακήρατος χρυσός, δηλαδή ανόθευτος, και στον Ηρόδοτο υπάρχει η έκφραση «άπεφθος χρυσός», δηλαδή, καθαρός. Για  τον χρυσό ενίοτε χρησιμοποιείται η λέξη μάλαμα (π.χ. μαλαματένιο δαχτυλίδι).  Η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη μάλαγμα, που σημαίνει, κάτι που επεξεργάζεται (μαλάσσεται) εύκολα.

Έχει υπολογιστεί, ότι ο συνολικός όγκος χρυσού που έχει παραχθεί και χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια της ιστορίας, δεν υπερβαίνει τα  8.000 κυβικά μέτρα, δηλαδή περίπου 155.000 τόνοι.  Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου  Χρυσού (WGC),από αυτή την ποσότητα οι 55.000 τόνοι είχαν εξορυχτεί μέχρι το 1950, και οι υπόλοιποι 100.000 τόνοι, από το 1950 μέχρι σήμερα. Ο χρυσός είναι ένα υλικό που αδιάκοπα ανακυκλώνεται  ανά τους αιώνες.Ευτυχώς κάποιοι ανέκοψαν την αέναη ανακύκλωση χρυσών έργων τέχνης, όπως ο Μέγας Πέτρος τσάρος της Ρωσίας, ο οποίος είχε απαγορεύσει το λιώσιμο χρυσών αντικειμένων του παρελθόντος, και έτσι σώθηκαν αξιόλογα έργα τέχνης.

Με τον χρυσό καταπιάστηκαν και οι αλχημιστές τον μεσαίωνα και πιο πρόσφατα, που προσπαθούσαν να μετατρέψουν τον μόλυβδο σε χρυσό, με την βοήθεια της φιλοσοφικής λίθου. Η παραγνωρισμένη και δυσφημισμένη αλχημεία υπήρξε ένα σημαντικό κεφάλαιο στην περιπέτεια του ανθρώπου για την κατάκτηση της γνώσης. Οι αλχημιστές, δεν κατάφεραν να φτιάξουν χρυσό, αλλά η αναζήτησή τους  έβαλε τις βάσεις της επιστήμης της χημείας, της φαρμακολογίας και της Ιατρικής.

Ο χρυσός υπήρξε ανέκαθεν το επενδυτικό και αποθησαυριστικό καταφύγιο των ανθρώπων, ειδικά στις περιόδους οικονομικής αστάθειας, αβεβαιότητας  και πολέμων. Στην Ελλάδα επί δεκαετίες οι άνθρωποι αποθησαύριζαν και συναλλάσσονταν με χρυσές αγγλικές λίρες.  Τα τελευταία χρόνια σημαντικό ρόλο στο καθημερινό παιχνίδι της προσφοράς και της ζήτησης που καθορίζει τις τιμές του χρυσού, παίζουν επιθετικά κερδοσκοπικά κεφάλαια, που τοποθετούν ή αποσύρουν στην αγορά του χρυσού και των άλλων πολυτίμων μετάλλων, τεράστια ποσά.  Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών είναι η έντονη καθημερινή διακύμανση της τιμής του μετάλλου.

Iδιώτες και κράτος κατέχουν αποθέματα του πολύτιμου μετάλλου που ξεπερνούν τα 5,4 δισ.

Η κρίση και η εκτίναξη της τιμής του χρυσού θύμισαν στους Έλληνες την ασφάλεια και τη λάμψη του πολύτιμου μετάλλου.

Η ζήτηση για χρυσές λίρες, ράβδους, ακόμη και για κοσμήματα, διπλασιάστηκε τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2010 που η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης.

Το 2011 οι Έλληνες αγόραζαν κάθε μήνα περίπου 100 κιλά χρυσού, κυρίως σε χρυσές λίρες από την Τράπεζα της Ελλάδος. Στην αρχή της κρίσης η ποσότητα ήταν διπλάσια, καθώς είχε φτάσει τα 200 κιλά, που αντιστοιχεί σε περίπου 25.000 λίρες τον μήνα.

Βάσει διεθνών στατιστικών εκτιμάται ότι οι Ελληνες ιδιώτες και το ελληνικό κράτος κατέχουν χρυσό που ξεπερνάει σε αξία τα 5,4 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 5 δισ. ευρώ αφορούν τα αποθέματα χρυσού της Τραπέζης της Ελλάδος και τα υπόλοιπα 400 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών της αγοράς, βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών.

Από τα 400 εκατ. ευρώ, τα 100 – 150 εκατ. ευρώ υπολογίζεται από private banking τραπεζών ότι είναι τοποθετημένα σε προθεσμιακά συμβόλαια χρυσού και σε μετοχές εταιρειών εξόρυξης ή σε άλλα επενδυτικά προϊόντα των οποίων η απόδοση εξαρτάται από την πορεία της τιμής του χρυσού. Τα υπόλοιπα, περίπου 250 με 350 εκατ. ευρώ, εκτιμάται ότι βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών κυρίως με τη μορφή λιρών, ράβδων και κοσμημάτων πολύ υψηλής αξίας τα οποία έχουν δηλωθεί (βρίσκονται σε θυρίδες, έχουν ασφαλιστεί, έχουν ενεχυριαστεί κ.λπ.).

[ΠΗΓΗ: Καθημερινή]