Tag Archives: τουριστική ανάπτυξη

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

08s10chalkidik-thumb-largeΣε πόλο προσέλκυσης νέων επενδύσεων για τη δημιουργία πολυτελών ξενοδοχείων αναδεικνύεται η περιοχή της Χαλκιδικής, γεγονός το οποίο έχει κινήσει το ενδιαφέρον ξένων τουριστικών οργανισμών για την ισχυροποίηση της θέσης τους στον προορισμό. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ένωσης ξενοδοχείων Χαλκιδικής, κ. Γρηγόρη Τάσιο, το ενδιαφέρον για νέες τουριστικές επενδύσεις είναι διαρκώς αυξανόμενο και εκδηλώνεται τόσο από εγχώριους όσο και από ξένους επιχειρηματικούς ομίλους. Όπως αναφέρει στην “Κ” ο κ. Τάσιος, χαρακτηριστική είναι n περίπτωση εταιρείας που ελέγχεται από ρωσικών συμφερόντων fund, στο οποίο συμμετέχει και ο ινδικός επιχειρηματικός όμιλος ΤΑΤΑ η οποία τρέχει αυτή την περίοδο τις διαδικασίες προκειμένου να εξασφαλίσει άδειες για τη δημιουργία δύο πολυτελών ξενοδοχείων με συνολική δυναμικότητα περίπου 600 κλινών σε ιδιόκτητες εκτάσεις της στην περιοχή Ξηροποτάμι του Δήμου Αριστοτέλη. Στόχος της εταιρείας είναι να ξεκινήσει την επένδυση εντός του 2018. Στην ίδια περιοχή, βουλγαρικών συμφερόντων εταιρεία Θα επαναλειτουργήσει, μετά την ολοκλήρωση προγράμματος εκσυγχρονισμού, μία ξενοδοχειακή μονάδα που παρέμενε κλειστή επί χρόνια. Επίσης, σε μικρή απόσταση από την Ουρανούπολη Θα λειτουργήσει το τέταρτο ξενοδοχείο του ξενοδοχειακού ομίλου Tor Hotel Group. [..]

Θετικά αναμένεται να λειτουργήσουν για την τουριστική ανάπτυξη της Χαλκιδικής και οι επενδύσεις που προγραμματίζει η Fraport στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Ενδεικτική για τις τουριστικές προοπτικές του προορισμού είναι η πρόθεση της Tui αλλά και άλλων τουριστικών οργανισμών να διευρύνουν τα προσεχή χρόνια τα προγράμματα τους στη Χαλκιδική.

Σχόλιο μπλογκ: Σύμφωνα με τις προθέσεις του Δημάρχου Αριστοτέλη, από την «μονοκαλλιέργεια» της εξόρυξης, πρέπει να πάμε στην μονοκαλλιέργεια του τουρισμού… Ξεχνάνε δύο βασικές παραμέτρους οι πολέμιοι της μεταλλευτικής: Πρώτον ο τουρισμός είναι εποχιακός και δεύτερον οι επενδύσεις στον τουρισμό πολυτελείας, οι οποίες είναι και ξένων συμφερόντων, ως γνωστόν δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια κέρδους σε ντόπιες επιχειρήσεις με τα all inclusive πακέτα. Αν αυτή είναι η εναλλακτική ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η δημοτική αρχή, να την χαίρεται… Από την άλλη κανείς (νοήμων) δεν λέει όχι στην παράλληλη ανάπτυξη. Αποδεδειγμένα μέχρι σήμερα η μεταλλευτική δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τον τουρισμό της παραλιακής ζώνης.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Στάθη Κουσούνη, 08/03/2017]

ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΡΕΤΡΑ

orihiovoudia

Υπαρκτά παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι μεταλλεία και τουρισμός συνυπάρχουν αρμονικά.

Η περιοχή Levi στην Λαπωνία είναι ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα στον κόσμο, ο πιο δημοφιλής προορισμός της Φινλανδίας και παγκόσμιος προορισμός φυσιολατρών. Το Brisbane στο Queensland της Αυστραλίας, ψηφίστηκε ως η πιο φιλόξενη και μοντέρνα πόλη στον κόσμο και θεωρείται ο πιο δημοφιλής τουριστικός προορισμός της χώρας ξεπερνώντας σε τουριστικά έσοδα το Σύδνεϋ. Η περιοχή Boliden στη Σουηδία θεωρείται από τους πιο πράσινους προορισμούς στον κόσμο και το πιο δυνατό παράδειγμα ραγδαίας ανάπτυξης στην Ευρώπη. Η περιοχή Uşak είναι η πιο αναπτυσσόμενη της Τουρκίας. Η Μήλος αποτελεί σημείο αναφοράς στην εγχώρια τουριστική ανάπτυξη, με κατακόρυφη αύξηση κρατήσεων και επισκεψιμότητας. Τι συνδέει αυτές τις περιοχές που πέτυχαν, με τον δικό τους τρόπο η καθεμία, ανάπτυξη σε κάθε επίπεδο; Η σχέση τους με τα Μεταλλεία.

Το παράδειγμα της Φινλανδίας

«Στην Kittilä έχουμε δυο χρυσωρυχεία. Το πρώτο είναι ο τουρισμός». Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο Seppo Maula, πρώην Δήμαρχος της πόλης Kittilä σε οικονομικό συνέδριο στην Αθήνα.

Οι αριθμοί τον επιβεβαιώνουν

Σε απόσταση μόλις 20 χλμ. από το μεγαλύτερο μεταλλείο χρυσού στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερα διεθνώς (ετήσια παραγωγή 150.000 ουγκιές), η περιοχή Levi κατάφερε τα τελευταία χρόνια να επιτύχει σημαντική τουριστική άνοδο.

Η μεταλλευτική ανάπτυξη, που μετρά πενήντα χρόνια στην περιοχή, έφερε οικονομική ανάπτυξη, δημογραφική αύξηση, νέους επαγγελματίες, νέες κλίνες στον τουρισμό (από 7.000 την περίοδο ’90, 24.000 σήμερα), 1.300 εργαζό¬μενους και ετήσιο τζίρο 200 εκ. Ευρώ, στα ίδια ακριβώς επίπεδα με τον τζίρο της εξόρυξης χρυσού.

Σήμερα η Kittilä αποτελεί το πιο δυνατό παράδειγμα για το πώς η μεταλλευτική φέρνει τόσο τουριστική όσο και κοινωνική ανάπτυξη. Με ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής και ραγδαία αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, των οικονομικών δεικτών και των δημογραφικών δεδομένων, με τις κατάλληλες φυσικά προϋποθέσεις και υποδομές.

Φινλανδία και Σουηδία παραμένουν οι χώρες με το ευνοϊκότερο επενδυτικό μεταλλευτικό περιβάλλον και αποδεδειγμένη παράλληλη ανάπτυξη.

Στο Aitik στη Β. Σουηδία επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη παραγωγή χαλκού στην Ευρώπη με μεγάλη παράλληλη παραγωγή χρυσού και αργύρου (ετήσια παραγωγή 240.000 τόνοι χρυσοφόρου συμπυκνώματος χαλκού-αργύρου). Η περιοχή θεωρείται από τις πιο πράσινες στον κόσμο και αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες στις σκανδιναβικές χώρες.

Στο βόρειο τμήμα της Σουηδίας δεν υπήρχαν υποδομές

Η εξορυκτική βιομηχανία, δημιούργησε υποδομές και συγκοινωνίες, εξασφαλίζοντας την άμεση τουριστική ανάπτυξη. Είναι ενδεικτικό ότι στην περιοχή Kiruna, σε απόσταση μόλις 10 χλμ. από το μεταλλείο, τα πιο δημοφιλή ξενοδοχεία από πάγο διεθνώς προσελκύουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Σε επίπεδο δεικτών, η Σουηδία και η Αυστραλία θεωρούνται τα δυο πιο τρανταχτά παραδείγματα ραγδαίας ανάπτυξης, που στηρίζεται αποκλειστικά στην μεταλλευτική-εξορυκτική βιομηχανία.

Η πιο φιλική πόλη στον κόσμο, μια «μεταλλευτική πόλη»

Η Αυστραλία είναι η δεύτερη χώρα σε παραγωγή χρυσού στον κόσμο μετά την Κίνα και μια από τις χώρες με τα περισσότερα μεταλλεία και ορυχεία. Σημείο αναφοράς είναι το Brisbane στο Queensland.

Μια πόλη που κατάφερε να αναδειχθεί στην πιο φιλική και μοντέρνα πόλη του 2013, ενώ κατάφερε να ξεπεράσει σε τζίρο από την τουριστική βιομηχανία τις πιο δημοφιλείς πόλεις της Αυστραλίας.

Στην Τουρκία ο χρυσός έφερε ανάπτυξη

Η περιοχή Uşak της δυτικής Τουρκίας, μια περιφέρεια 342.000 κατοίκων, αποτελεί παράδειγμα ραγδαίας ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα αποκλειστικά και μόνο λόγω του χρυσού.

Μέσα σε τρία χρόνια, 18 χωριά σε απόσταση το πολύ 10 χλμ. από το μεγαλύτερο επιφανειακό μεταλλείο της Τουρκιάς, πέτυχαν ραγδαία ενίσχυση των δεικτών παραγωγικότητας σε μελισσοκομία, πτηνοτροφία, κτηνοτροφία και αγροτική παραγωγή, αύξηση πωλήσεων και άμεση τόνωση ρευστότητας και εσόδων στην περιοχή.

Στην Τουρκία τα πράγματα λειτούργησαν απλά. Άνθρωποι, που παλαιότερα δεν είχαν κίνητρο και εγκατέλειπαν την ύπαιθρο, επέστρεψαν για να δουλέψουν στα Μεταλλεία. Η αγάπη τους για τη γη και το παραδοσιακό παρελθόν τους οδήγησε στο να επενδύσουν μέρος του σταθερού εισοδήματος τους για την βελτίωση εξοπλισμού και καλλιεργειών.

Με την απόλυτη στήριξη και καθοδήγηση της Κυβέρνησης, στράφηκαν σε καλλιέργειες αποδοτικές για την παραγωγή αλλά και για την σίτιση του ανεπτυγμένου ζωικού κεφαλαίου. Γεγονός που έφερε καλύτερη ποιότητα και άρα και μεγαλύτερη ποσότητα σε κρέας και γάλα. Πέραν όλων αυτών, οι ίδιες καλλιέργειες λειτούργησαν καταλυτικά μέσω των νέων ανθοφοριών και για την δραματική ενίσχυση του δυναμικού της μελισσοκομίας.

Με λίγα λόγια, οι αγρότες απέκτησαν πλάνο. Με τα χρήματα από τα μεταλλεία και την στήριξη της Κυβέρνησης και φυσικά με την βοήθεια των έργων υποδομής που κατασκευάστηκαν στην περιοχή, κατάφεραν να το υλοποιήσουν.

Και πέτυχαν το εξής: Να μετατρέψουν τους οικονομικούς δείκτες σε πραγματικούς δείκτες. Αποδεικνύοντας ότι ο χρυσός δεν είναι «μονοκαλλιέργεια».

Στην Ελλάδα η Μήλος δείχνει το δρόμο…

…με ένα δυναμικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που προϋποθέτει τη συνύπαρξη τουρισμού και μεταλλευτικής. Στη Μήλο η παράλληλη ανάπτυξη βιομηχανίας και τουρισμού βοήθησε το νησί να αντισταθεί στην την κρίση, λόγω της μοναδικότητάς του και της ξεχωριστής του φυσιογνωμίας που το ανέδειξαν σε διεθνές brand name.

Μια αλλαγή που δεν προέκυψε τυχαία. Διασφαλίστηκε μέσα από μια συντονισμένη προσπάθεια για ανάδειξη του μεταλλευτικού και γεωφυσικού πλούτου της Μήλου, της μεταλλευτικής της ιστορίας και της κουλτούρας της. Μια προσπάθεια που στηρίχθηκε δυναμικά από τα Υπουργεία Τουριστικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, τους τοπικούς φορείς αλλά και τους ίδιους τους επαγγελματίες του νησιού, που κατάλαβαν ότι η ταυτότητα του είναι και το μυστικό για την ανάπτυξή του.

Σε 2.500 σημεία του κόσμου υπάρχουν Μεταλλεία εδώ και αιώνες. Είναι περιοχές που κατάφεραν να επιβιώσουν ιστορικά, να αντισταθούν σε περιόδους κρίσης, να αποκτήσουν πρώτες πολιτισμό, αυτονομία, και ανάπτυξη. Είναι περιοχές όπου η μεταλλευτική ανάπτυξη, έδωσε φως, νερό, υγεία, σπίτια, σχολεία, δρόμους και ποιότητα ζωής σε εκατομμύρια ανθρώπων.

Η Jamila Abassi, ανθρωπολόγος που δούλεψε σε περισσότερα από 15 μεταλλεία στον κόσμο από τις Φιλιππίνες, μέχρι την Λατινική Αμερική και την Αφρική, μας έλεγε πρόσφατα ότι δίπλα στα μεταλλεία είδε τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους. Γιατί είναι άνθρωποι αυτόχθονες, που μπορούν να καθορίζουν το μέλλον και την τύχη τους. Από τα παιδιά στην Ασία που έχουν νερό, μέχρι τα παιδιά στην Φινλανδία που έχουν δικά τους όνειρα.

Τελικά, αυτό που συνδέει όλες τις παραπάνω περιοχές και όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι η πρόοδος και η ευημερία που βασίστηκαν σε ένα διαφορετικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης. Είναι αυτό που μπορεί να αντισταθεί στην οικονομική αστάθεια, να φέρει δουλειές, οικονομική ευημερία, υποδομές και κατά συνέπεια τουρισμό και παράλληλη ανάπτυξη. Είναι αυτό που κατ’ επέκταση εξασφαλίζει σε μια κοινωνία την ποιότητα ζωής, την προστασία του περιβάλλοντος και την κοινωνική σταθερότητα.

[ΠΗΓΗ: Μεταλλευτικά Νέα, Μάιος-Ιούνιος 2014, άρθρο της Αγγελικής Ρήγα]

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ENANTION ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ;

ιμ

Δεν μιλιούνται οι εκπρόσωποι του τουρισμού της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο και από ποια πλευρά κρίνει κανείς, ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τι έχουν να χωρίσουν οι δύο περιοχές Ο διχασμός βλάπτει και τις δυο πλευρές… Η ανάγκη μίας ενιαίας και συντονισμένης προσπάθειας προβολής κάθε χρονιά του ελληνικού τουριστικού προϊόντος είναι μια χιλιοειπωμένη φράση, η οποία κατάντησε κλισέ. Προφανώς υπήρχαν και πάντα θα υφίστανται περιοχές, οι οποίες είναι πιο ευνοημένες τουριστικά, λόγω υποδομών, φήμης, φυσικού περιβάλλοντος κ.τ.λ. Το φαινόμενο του διχασμού μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής είναι παλαιό και δυστυχώς έχει πέσει λάδι στη φωτιά και από δηλώσεις παραγόντων της αυτοδιοίκησης που ποτέ δεν χώνεψαν πως η Χαλκιδική απορροφά τη πλειονότητα του εισερχόμενου τουρισμού στην περιοχή, ενώ το πολεοδομικό συγκρότημα της συμπρωτεύουσας είναι ο φτωχός συγγενής . Οι κακές σχέσεις μεταξύ των τουριστικών παραγόντων της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής έγιναν φανερές πολύ πρόσφατα στην 19η τουριστική έκθεση της Κωνσταντινούπολης, ΕΜΙΤΤ, που είναι η 3η μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά του Λονδίνου και του Βερολίνου και πραγματοποιήθηκε από τις 29 Ιανουαρίου έως τις 2 Φεβρουαρίου. Εκεί οι πληροφορίες λένε πως επιβεβαιώθηκε για ακόμη μία φορά το γεγονός πως δεν μιλιούνται οι εκπρόσωποι του τουρισμού της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής. Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ή δεν έχει δίκιο και από ποια πλευρά κρίνει κανείς, ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τι έχουν να χωρίσουν οι δύο περιοχές.

Τα συμφέροντα τους είναι κοινά, το μέλλον τους άρρηκτα δεμένο και η πορεία τους μπορεί σίγουρα να χαρακτηριστεί από περισσότερη συνεργασία. Ορισμένες επιμέρους προσωπικού χαρακτήρα διαφορές μεταξύ όσων ηγούνται των τουριστικών φορέων της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης μπορεί να υπάρχουν, αλλά αυτό δεν μπορεί να δηλητηριάζει την προοπτική της τουριστικής ανάπτυξης μέσα από ενιαία σχέδια και πρωτοβουλίες.

Ακόμη, καλώς ή κακώς, δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως n Χαλκιδική είναι ο βασιλιάς του τουρισμού στη Βόρεια Ελλάδα, έχοντας ορισμένες από τις κορυφαίες παραλίες στη Μεσόγειο. Η υπεροχή του φυσικού περιβάλλοντος της δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τις αρχαιότητες και τα μνημεία της Θεσσαλονίκης, ό,τι και να γίνει.

Μέχρι εδώ έχουμε να κάνουμε με δεδομένα στοιχεία, που νομίζω κανείς καλοπροαίρετος και εχέφρων δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Άρα, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη μπορεί να ελπίζει πως θα είναι τυχερή, εάν καταφέρει να έρθουν να την επισκεφτούν με ημερήσιες εκδρομές και ξεναγήσεις, ορισμένοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες των τουριστών της Χαλκιδικής. Κάτι άλλο δεν μπορεί να συμβεί, ιδιαίτερα από τον Μάιο μέχρι και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, καθώς η Χαλκιδική είναι μαγνήτης και γι’ αυτό και δεκάδες χιλιάδες Θεσσαλονικείς διαθέτουν εκεί εξοχική κατοικία. Είναι παρήγορο το γεγονός πως στη Θεσσαλονίκη έρχονται πια περισσότεροι Ρώσοι, Τούρκοι, Πολωνοί και Ρουμάνοι, οι οποίοι συνέβαλαν στην αύξηση των διανυκτερεύσεων το 2013, σε σχέση με το 2012. Στη συμπρωτεύουσα, όπως επισήμανε και η Ένωση Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, η μεγάλη συρρίκνωση του corporate (επαγγελματικού) τουρισμού έχει αντικατασταθεί από την αύξηση του leisure τουρισμού, δηλαδή  του τουρισμού αναψυχής. Έτσι, παρόλο που περισσότερα άτομα διανυκτερεύουν στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει ταυτόχρονη μείωση στις πληρότητες των δωματίων (-2,09% σε σχέση με το 2012),αφού συνήθως οι τουρίστες ταξιδεύουν με συντροφιά, επιλέγοντας για τη διαμονή τους δίκλινα, τρίκλινα και τετράκλινα δωμάτια. Σύμφωνα με την ανάλυση των εθνικοτήτων της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, οι Έλληνες επισκέπτες διατηρούνται σταθερά στην πρώτη θέση παρά την κρίση, σημειώνοντας μάλιστα και διψήφια άνοδο στις διανυκτερεύσεις τους (10,02%) και αυτό είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο. Αλλά και πάλι η Θεσσαλονίκη δεν θα γίνει ποτέ Χαλκιδική. Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται προφανώς η Περιφέρεια να ξεπεράσει και να υπερκεράσει ης όποιες διαφορές και αντιπαλότητες μεταξύ των κάθε λογής φορέων και να επιβάλει μία κοινή γραμμή πλεύσης για την τουριστική ανάπτυξη της Κεντρικής Μακεδονίας. Τα προσωπικά συμπλέγματα κάποιων δεν μπορούν να είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη.

[ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 11/02/2014]