Ο όρος “Μακεδονία” για τις εμπορικές επωνυμίες, ανήκει αποκλειστικά και μόνον στην Ελλάδα, επισημαίνει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) Αθανάσιος Σαββάκης, σε συνέντευξή του προς το ΑΠΕ-ΜΠΕ, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι ο Σύνδεσμος παρέχει νομική και διαδικαστική υποστήριξη σε οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση για τη διεκπεραίωση της διαδικασίας κατοχύρωσης εμπορικού σήματος με αυτόν τον όρο.

Με αφορμή την ψήφιση της διάταξης με την οποία ο ΣΒΒΕ περιελήφθη στους κοινωνικούς εταίρους, ο κ. Σαββάκης επισημαίνει ότι θα αυξήσει την αντιπροσώπευση της μεταποιητικής βάσης της χώρας με έδρα την ελληνική περιφέρεια, καθώς και ότι ο ΣΒΒΕ θα δράσει συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά, προς τους υφιστάμενους κοινωνικούς εταίρους.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Για ποιο λόγο επεδίωξε ένας περιφερειακός Σύνδεσμος Βιομηχανιών να περιληφθεί στους κοινωνικούς εταίρους; Θεωρείτε ότι υπήρχαν ελλείψεις στην εκπροσώπηση του κλάδου και αν ναι, ποιες ήταν αυτές;

Ιστορικά, ο ΣΒΒΕ από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, υποστηρίζει μόνιμα και έχει προτείνει προς πάσα κατεύθυνση, τη δημιουργία τριτοβάθμιου εργοδοτικού συνδικαλιστικού φορέα εκπροσώπησης της βιομηχανίας στη χώρα, κατά το πρότυπο όλων των σύγχρονων κοινωνιών του δυτικού κόσμου.

Η θέση αυτή του ΣΒΒΕ δεν έγινε ποτέ αποδεκτή από τον ΣΕΒ, με αποτέλεσμα και οι δύο οργανώσεις (ΣΕΒ και ΣΒΒΕ) να παραμένουν και σήμερα ουσιαστικά δευτεροβάθμιες, αφού τα μέλη τους είναι επιχειρήσεις και σύνδεσμοι βιομηχανιών (τοπικοί ή περιφερειακοί) και όχι μόνον σύνδεσμοι βιομηχανιών όπως άλλωστε πρέπει και οφείλει να λειτουργεί μια τριτοβάθμια εργοδοτική συνδικαλιστική οργάνωση, που μάλιστα δραστηριοποιείται και ως εθνικός κοινωνικός εταίρος για λογαριασμό της βιομηχανίας.

Ως εκ τούτου, η συμπερίληψη του ΣΒΒΕ στους κοινωνικούς εταίρους αυξάνει με σαφήνεια την αντιπροσώπευση της μεταποιητικής βάσης της χώρας με έδρα την ελληνική περιφέρεια και καλύπτει πραγματικά την περιφερειακή διάσταση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι οι υφιστάμενοι κοινωνικοί εταίροι διαφώνησαν με την αναγνώριση του ΣΒΒΕ ως τέτοιου; Συμφωνείτε με την πρόταση των λοιπών εργοδοτικών κοινωνικών εταίρων να κληθούν τα μέλη των οργανώσεων να επιλέξουν από ποιόν φορέα επιθυμούν να δεσμεύονται ως προς την εκπροσώπησή τους;

Ειλικρινά δεν μας είναι κατανοητή η “διαφωνία” των λοιπών κοινωνικών εταίρων στην αναγόρευση του ΣΒΒΕ σε εθνικό κοινωνικό εταίρο. Σας μίλησα πριν για την περιφερειακή διάσταση που θα προσδώσει η συμμετοχή του ΣΒΒΕ στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. ‘Αρα, ο ΣΒΒΕ θα δράσει συμπληρωματικά, και όχι ανταγωνιστικά, προς τους υφιστάμενους κοινωνικούς εταίρους, οπότε …

Επιπλέον σας υπενθυμίζω τη διαχρονικά συνεπή στάση του ΣΒΒΕ αποκλειστικά και μόνον στην ανάπτυξη τεχνοκρατικά τεκμηριωμένων θέσεων και προτάσεων για την έμπρακτη ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της περιφερειακής βιομηχανίας. Το προβλήματα της περιφερειακής βιομηχανίας πλέον μπορούν να μεταφερθούν στο κέντρο και σε υψηλότερο επίπεδο από το σημερινό. Κατά συνέπεια αναφερόμαστε και σε αποκέντρωση στο πεδίο του κοινωνικού διαλόγου, ενώ μέχρι σήμερα αυτός έχει αποκλειστικό σημείο αναφοράς το κέντρο.

Όσον αφορά την πρόταση στην οποία αναφέρεστε, δεν τη γνωρίζουμε. Αν υπάρχει, ουσιαστικά υπονοεί, πριν καν πραγματοποιηθεί διάλογος, διαφωνία και διαίρεση, κάτι που βρίσκεται εκτός των επιδιώξεων του ΣΒΒΕ. Γι’ αυτό σας επαναλαμβάνω ότι η συμμετοχή μας στον κοινωνικό διάλογο – κι αυτό θα το αποδείξουμε στην πράξη – θα είναι συμμετοχή σύνθεσης και προόδου και όχι συμμετοχή διχασμού και ψευτοδιλημμάτων.

Τάσσεστε υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού, με προϋπόθεση την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκετε η αύξηση να έχει ουδέτερο οικονομικό αποτέλεσμα για τις επιχειρήσεις; Και πώς θα καλυφθεί η μείωση των εσόδων του ΕΦΚΑ;

Η κοινωνία και οι εργαζόμενοι μετά από δέκα χρόνια διαρκούς μείωσης των εισοδημάτων τους δεν αντέχουν πια. Πρέπει επομένως να δοθεί μια οικονομική ανάσα στην κοινωνία για να μπορέσουν να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό, πράγματι με την πρότασή μας επιδιώκουμε να υπάρξει ουδέτερο οικονομικό αποτέλεσμα για τις επιχειρήσεις. Όμως, η αύξηση της παραγωγικότητας στις επιχειρήσεις, που με βεβαιότητα θα επιτευχθεί, είναι αυτή που τελικά θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα τους και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και αύξηση της απασχόλησης. Από εκεί λοιπόν, από την προσδοκώμενη δηλαδή αύξηση της απασχόλησης, θα καλυφθεί η μείωση των εσόδων του ΕΦΚΑ, και με το παραπάνω…

Βρισκόμαστε ενώπιον της λήξης του τρίτου μνημονίου. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη ημέρα για την ελληνική οικονομία;

Όντως τον επόμενο μήνα η χώρα μας βγαίνει από τα μνημόνια. Δεν βγαίνει όμως και από τα συσσωρευμένα προβλήματα και τις στρεβλώσεις που έχει δημιουργήσει για δεκαετίες ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης. Και αυτό γιατί αυτοματισμοί δεν υπάρχουν!!! Δημιουργούνται όμως σταδιακά νέες συνθήκες οικονομικής σταθερότητας που τόσο έχουμε ανάγκη.

Σ’ αυτό το περιβάλλον πρέπει κατά προτεραιότητα ν΄ ανασχεδιασθεί το υφιστάμενο μίγμα πολιτικής, για να μπορέσουμε να έχουμε περισσότερες προοπτικές ανάπτυξης στο εγγύς μέλλον.

• Κατ’ αρχήν η υπερφορολόγηση με ελάχιστη ή και καμία ανταποδοτικότητα για τις επιχειρήσεις μας, οδηγεί σε αδιέξοδο ρευστότητας και σε αδυναμία επενδύσεων τις υφιστάμενες επιχειρήσεις.

Διευκρινίζω δεν είναι μόνο το ύψος της φορολογίας, αλλά η έλλειψη σταθερότητας του φορολογικού συστήματος.

Αυτό πρέπει άμεσα να διορθωθεί.

• Η επενδυτική άπνοια προφανώς θα συνεχιστεί, όσο η πατρίδα μας έχει υψηλό κόστος δημόσιων δαπανών με υποστελεχωμένο και εν τέλει αναποτελεσματικό δημόσιο. Οι συναρμοδιότητες υπουργείων και δημόσιων αρχών δημιουργούν υψηλό αποτρεπτικό κόστος για προσέλκυση επενδύσεων.

Ας αποφασίσουμε επιτέλους τι δημόσια διοίκηση θέλουμε.

• Νέες θέσεις εργασίας πολύ δύσκολα θα δημιουργηθούν όσο η πρόσβαση των επιχειρήσεών μας στη χρηματοδότηση παραμένει δύσκολη, κι όταν αυτό επιτευχθεί, τότε το πληρώνουμε με κόστος διπλάσιο από τους ανταγωνιστές μας.

Ελπίζουμε ότι αυτή η στρέβλωση θα πάψει να υφίσταται, σταδιακά τουλάχιστον, μετά τον Αύγουστο.

• Η ιδιωτική επιχειρηματικότητα, και ειδικά η μεταποίηση, δύσκολα θα γίνει διεθνώς ανταγωνιστική, όσο το λειτουργικό της κόστος παραμένει σαφώς πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό των ανταγωνιστών της. Κόστος ενέργειας, φόροι, τέλη, εισφορές, κλπ, εκτοξεύουν κυριολεκτικά το κόστος της καθημερινής μας λειτουργίας στα ύψη.

Η κοινή λογική της υποστήριξης των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα πρέπει επιτέλους να επικρατήσει έναντι της προστασίας του κράτους.

Επιπλέον:

• Οι καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης επιβαρύνουν το επενδυτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον. Προτεραιότητα, η ταχύτατη επίλυση δικαστικών διαφορών.
• Οι περιφερειακές ανισότητες αντί να μειώνονται, αυξάνονται. Η περιφερειακή σύγκλιση έχει μετατραπεί σε περιφερειακή απόκλιση.
• Η αστυφιλία την εποχή της οικονομικής κρίσης έχει ενταθεί.
• Η αποκέντρωση έχει εξαφανισθεί, κυριολεκτικά, ως πεδίο συζήτησης από τον δημόσιο διάλογο. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στην αποκέντρωση υπουργείων ή υπηρεσιών με την στενή έννοια της φυσικής παρουσίας, διότι οι ψηφιακές δυνατότητες που μας παρέχει η τεχνολογία είναι ανεξάντλητες και θα έπρεπε με βάσει αυτές, ο επιχειρηματίας που έχει έδρα την Αλεξανδρούπολη ή τα Γιάννενα ή την Κρήτη να έχει την ίδια δυνατότητα πρόσβασης και την ίδια ποιότητα εξυπηρέτησης με αυτόν που έχει έδρα την Αθήνα – χωρίς να απαιτείται να ταξιδέψει εκεί. Αναφέρομαι στην αποκέντρωση με την έννοια της στρατηγικής στόχευσης και σημασίας της περιφέρειας ως βάση της κυβερνητικής πολιτικής.

Συνεπώς, αποτελεί αδήριτη ανάγκη η χώρα να αποκτήσει νέο όραμα και σχέδιο για την ανάπτυξη. Σ΄ αυτό το νέο όραμα και σχέδιο για την ανάπτυξη κεντρικό ρόλο θα πρέπει να διαδραματίσει η μεταποιητική δραστηριότητα στη χώρα μας η οποία μπορεί και δημιουργεί σταθερές και υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και η οποία είναι η μόνη που μπορεί να παράξει προϊόντα και υπηρεσίες διεθνώς ανταγωνιστικά που θα εισφέρουν με βεβαιότητα στην ανάπτυξη της χώρας και στη παραγωγή εθνικού πλούτου.

Ποια είναι η θέση σας για τη συμφωνία των Πρεσπών; Ειδικά για τις επιχειρήσεις, ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές από τη χρήση του ονόματος Μακεδονία στην επωνυμία τους ή σε προϊόντα και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Επαναλαμβάνω για ακόμη μια φορά ότι ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος ουδέποτε σχολιάζει τις κυβερνητικές αποφάσεις που αφορούν στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας.

Σε κάθε περίπτωση, ο επιχειρηματικός κόσμος και οι πολίτες της Βορείου Ελλάδος, δεν μείναμε αδιάφοροι για τις επιπτώσεις της συμφωνίας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κάθε άλλο!!!

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σε μια διακρατική συμφωνία υπάρχουν θετικά και αρνητικά σημεία. Θετικές και αρνητικές πτυχές.

Τονίζω λοιπόν αυτό που ο ΣΒΒΕ έχει διακηρύξει από την αρχή, και υποστηρίζει διαχρονικά: ο όρος “Μακεδονία” για τις εμπορικές επωνυμίες, ανήκει αποκλειστικά και μόνον στην Ελλάδα.

Με αυτό ως δεδομένο, θα πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια στο πλαίσιο της συμφωνίας, για την ομαλοποίηση των διμερών εμπορικών μας σχέσεων, για την αναβάθμισή τους, για την καλλιέργεια ειλικρινούς κλίματος προστασίας των επενδύσεών μας στη γειτονική χώρα, και για τη δημιουργία πραγματικά νέων προοπτικών για επενδύσεις.

Όμως, διαπιστώνουμε ότι είναι λίγες οι ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν πανευρωπαϊκά και διεθνώς κατοχυρώσει το εμπορικό τους σήμα για τα προϊόντα τους στα οποία χρησιμοποιούν τον όρο “Μακεδονία”.

Για τον λόγο αυτό, από το βήμα της Γενικής μας Συνέλευσης, ανακοινώσαμε ότι ο ΣΒΒΕ, αναλαμβάνει και υλοποιεί μια νέα πρωτοβουλία σε συνεργασία με άλλους επιχειρηματικούς φορείς.

Προσφέρουμε λοιπόν την απαραίτητη νομική και διαδικαστική υποστήριξη σε οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση για τη διεκπεραίωση της διαδικασίας κατοχύρωσης εμπορικού σήματος που περιέχει τον όρο “Μακεδονία”.

Υπογραμμίζω, σε οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση, και όχι μόνον σε επιχειρήσεις με έδρα τη Βόρεια Ελλάδα, σε επιχειρήσεις ανεξάρτητα από τον κλάδο στον οποίο ανήκουν, και χωρίς βεβαίως να είναι απαραίτητα μέλη του Συνδέσμου μας.

Η νέα αυτή αναπτυξιακή πρωτοβουλία του ΣΒΒΕ, στην οποία καλούμε να συμμετέχουν όλοι οι επιχειρηματικοί φορείς της χώρας, οι Περιφέρειες και κάθε φορέας που υποστηρίζει την επιχειρηματικότητα, ευελπιστούμε ότι τελικά θα έχει εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα στην τοπική και εθνική ανάπτυξη.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, από ΑΠΕ-ΜΠΕ, 22/7/2018]

Είναι γνωστό ότι στο πλαίσιο της συμφωνίας των Πρεσπών, προβλέπεται η δημιουργία επιτροπής που θα εξετάσει ζητήματα που άπτονται των εταιρικών ταυτοτήτων και του brand name εταιρειών που χρησιμοποιούν τον όρο “Μακεδονία” τόσο από την Ελλάδα όσο και από τη γειτονική χώρα.

Η συγκεκριμένη πρόβλεψη ωστόσο δεν καλύπτει τα κενά και την ολιγωρία που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια από πλευράς ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες παράλληλα με τη διμερή επιτροπή, καλούνται να κάνουν αγώνα δρόμου προκειμένου να διαφυλάξουν το brand name τους. Όπως αποκάλυψε σήμερα ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος Αθ. Σαββάκης, στο πλαίσιο συνάντησης με εκπροσώπους του Tύπου, οι περίπου 4.000 επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία είτε στην εταιρική τους ταυτότητα είτε σε προϊόντα τους θα πρέπει μέχρις ότου ξεκινήσει η διαδικασία της επιτροπής να κινηθούν άμεσα και να κατοχυρώσουν διεθνώς την επωνυμία τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως είπε ο κ. Σαββάκης, καμία ελληνική εταιρεία δεν έχει κατοχυρώσει το μακεδονικό brand name στον μεγαλύτερο οργανισμό στον κόσμο στη Γενεύη, όταν αυτό έχει γίνει από 2 Σκοπιανές επιχειρήσεις, ενώ στο ευρωπαϊκό μητρώο στο Αλικάντε έχουν καταχωριστεί μόλις 24 ελληνικές εταιρείες που χρησιμοποιούν την ονομασία προέλευσης ή την επωνυμία Μακεδονία.

Οι επιχειρήσεις αυτές θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη καθώς η κατοχύρωση κοστίζει 2 χιλιάδες ευρώ στο Αλικάντε και τέσσερις φορές περισσότερο στη Γενεύη. Γι’ αυτό άλλωστε αρκετές εταιρείες είχαν μέχρι σήμερα ολιγωρήσει ή απλά είχαν περιοριστεί στην κατοχύρωση της ονομασίας τους ή των προϊόντων τους σε μεμονωμένες αγορές όπου δραστηριοποιούνται.

Επί της ουσίας της συμφωνίας των Πρεσπών, πάντως ο κ. Σαββάκης απέφυγε να τοποθετηθεί και περιορίστηκε να τονίσει ότι η θέση του ΣΒΒΕ είναι ότι σε καθαρά επιχειρηματικό επίπεδο ήταν ανάγκη να υπάρξει λύση του Σκοπιανού, καθώς η εκκρεμότητα είχε κοστίσει στις επιχειρήσεις της Β. Ελλάδος. Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα τόσο τα ΕΛΠΕ και τον αγωγό που έχει περάσει σε αχρηστία ενώ η ελληνική εταιρεία θα μπορούσε να έχει πολύ μεγαλύτερη διείσδυση στην εκεί αγορά, όσο και άλλες εταιρείες τροφίμων που αναγκάζονται να εξάγουν προϊόντα κυρίως τρόφιμα, στη γειτονική χώρα ως … αλβανικά.

Κοινωνικός εταίρος

Πάντως η συμφωνία για το Σκοπιανό δεν ήταν το μόνο θέμα της συζήτησης του κ. Σαββάκη με τους δημοσιογράφους, καθώς ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ σχολίασε την ανάδειξη του συνδέσμου των βιομηχανιών της βορείου Ελλάδος ως κοινωνικού εταίρου. Πρόκειται για ένα πάγιο αίτημα το οποίο ικανοποιήθηκε πέρυσι το φθινόπωρο από τον πρωθυπουργό και δεν συνδέεται με οποιαδήποτε άλλη τοποθέτηση του συνδέσμου, ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ.

Ο ίδιος απέδωσε το αίτημα του συνδέσμου που κατατέθηκε για πρώτη φορά επισήμως το 2015 επί προεδρίας Μυλωνά σε δύο κυρίως λόγους: ο πρώτος αφορά στο ότι μέχρι πρόσφατα, σύμφωνα με τον κ. Σαββάκη, η βιομηχανία δεν αποτελούσε προτεραιότητα για τον ΣΕΒ. Τα τελευταία χρόνια έγινε μια στροφή και είναι θετικό το ότι βάζουν πλέον ψηλά στην ατζέντα τη βιομηχανία, είπε προσθέτοντας ωστόσο ότι ένα κομμάτι της εξειδίκευσης δεν καλύπτεται. Ο κ. Σαββάκης, επανέλαβε συχνά ότι ο ΣΒΒΕ είναι καθαρά βιομηχανικός σύνδεσμος στον οποίο αυξημένα δικαιώματα έχουν μόνο οι μεταποιητικές επιχειρήσεις, ενώ επικαλέστηκε στοιχεία ότι τα 381 μέλη του ΣΒΒΕ αντιπροσωπεύουν το 12 με 15% του βιομηχανικού ΑΕΠ της χώρας.

Ο δεύτερος λόγος για το αίτημα του ΣΒΒΕ που σύμφωνα με τον κ. Σαββάκη αποτελεί και την πρόστιθέμενη αξία του συνδέσμου είναι η περιφερειακή του διάσταση και το γεγονός ότι στο παρελθόν έχει αναδείξει θέματα και προβλήματα της παραγωγής στην περιφέρεια. Μάλιστα ο ίδιος ανέφερε ότι πρωτοβουλίες και προτάσεις του ΣΒΒΕ είχαν συγκεκριμένα αποτελέσματα σε αυτήν την κατεύθυνση όπως για οι ποσοστώσεις του αναπτυξιακού για την περιφέρεια αλλά και η δημιουργία υπηρεσίας εξυπηρέτησης των επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη κλπ.

Ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ απέφυγε να μιλήσει για διάσταση απόψεων με τον ΣΕΒ και περιορίστηκε να σημειώσει ότι η παρουσία του συνδέσμου της Β. Ελλάδας στους κοινωνικούς εταίρους θα βοηθήσει στο να υπάρξει μεγαλύτερη πολυφωνία.

Ωστόσο ο ίδιος έδωσε το στίγμα διαφοροποίησης σε ζητήματα όπως ο κατώτατος μισθός, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι ο ΣΒΒΕ είναι υπέρ της αύξησής του, υπό τον όρο ότι θα υπάρξει μείωση του μη μισθολογικού κόστους.

Τέλος ερωτηθείς εάν η κυβέρνηση έχει κάνει κάτι περισσότερο για τις επιχειρήσεις της Β. Ελλάδος σε σχέση με τις προηγούμενες, τόνισε ότι κάθε κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει διαφορετικές κρίσεις και προβλήματα, πρόσθεσε ωστόσο ότι τουλάχιστον επικοινωνιακά έχει δώσει μεγαλύτερη σημασία και υπήρχε πάντα ανοιχτός δίαυλος με τις επιχειρήσεις της Μακεδονίας.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Χάρη Φλουδόπουλου, 17/7/2018]

Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας διέρχεται από την αυτονόητη προϋπόθεση της υλοποίησης επενδύσεων. Στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος πιστεύουμε ότι δίχως ισχυρή παραγωγική βάση και διεθνώς ανταγωνιστικές μεταποιητικές επιχειρήσεις η χώρα είναι αδύνατον να εξέλθει από την οικονομική κρίση.

Όμως, οι προϋποθέσεις υλοποίησης επενδύσεων στη μεταποίηση είναι δυο:

Πρώτον, η ανάγκη ύπαρξης μιας συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής που τελικά θα επαναφέρει την υγιή μεταποιητική δραστηριότητα της χώρας στο προσκήνιο της ανάπτυξης.

Δεύτερον, η υλοποίηση επενδύσεων στη μεταποίηση.

Παρά τις δυσμενείς συνθήκες στο μέτωπο της οικονομίας, η εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα:

• Επιμένει να δουλεύει σκληρά.
• Να παραμένει διασυνδεδεμένη με τα διεθνή δρώμενα.
• Να σχεδιάζει με αποφασιστικότητα το μέλλον της υγιούς επιχειρηματικότητας στη χώρα.
• Εξακολουθεί να παράγει και να εξάγει προϊόντα υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας, προσφέροντας έμπρακτα στην ανάπτυξη της χώρας με την πληρωμή μεγάλων χρηματικών ποσών για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.

Ζήτημα αξιοπιστίας

Οι ξένοι δυνητικοί επενδυτές που αναζητούν ευκαιρίες στην Ελλάδα, και ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, να είναι βέβαιοι οι Έλληνες επιχειρηματίες του δευτερογενούς τομέα μπορούμε να είμαστε οι συνεπείς και αξιόπιστοι εταίροι, σε κάθε μορφή συνεργασίας που θ’ αποφασίσουμε από κοινού. Άλλωστε, οι δυναμικές υγιείς ελληνικές μεταποιητικές επιχειρήσεις μπορούν να είναι οι παραγωγικοί κι εμπορικοί συνεργάτες επιχειρήσεων του εξωτερικού, γιατί παράγουν πιστοποιημένα προϊόντα υψηλής ποιότητας, τυποποιημένα και ελκυστικά συσκευασμένα, καθώς και προϊόντα και υπηρεσίες διεθνώς ανταγωνιστικά.

Τα προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν είναι έντασης τεχνολογίας. Ενσωματώνουν, όμως, αυτό που υποσχόμαστε στους ανθρώπους που τα αγοράζουν: την αξιοπιστία.

Η αξιοπιστία αυτή προέρχεται από την επί δεκαετίες δραστηριοποίηση των επιχειρήσεων μας στις αγορές της Δυτικής Ευρώπης, στις σχέσεις που έχουμε αναπτύξει με μεγάλα δίκτυα διανομής προϊόντων του εξωτερικού και από την εικοσαετή παρουσία μας ως ενός εκ των κυριότερων ξένων επενδυτών στις χώρες των Βαλκανίων. Ας μη ξεχνάμε ότι τα ελληνικά προϊόντα πληρούν τις προδιαγραφές που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ελλάδα, λοιπόν, παράγουμε με βάση διεθνή πρότυπα και το ίδιο συνεχίζουμε να κάνουμε με μεγαλύτερη υπευθυνότητα την εποχή της οικονομικής κρίσης.

Δεκάλογος

Για να γίνει όμως πράξη η αναγκαία τόνωση της επιχειρηματικότητας στη χώρα με κάθε είδους επενδύσεις θα πρέπει να αρθούν πολλά και ποικίλα εμπόδια στην καθημερινή δραστηριοποίηση των ελληνικών επιχειρήσεων και ειδικά των μεταποιητικών επιχειρήσεων.

Εμπόδια που αφορούν:

1. Στην πρόσβαση στη χρηματοδότηση των υποψήφιων επενδυτών.
2. Στην ικανότητα της οικονομίας να θέσει σε προτεραιότητα τις επενδύσεις στη βιομηχανική παραγωγή.
3. Στην ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών, σε συνδυασμό με την υλοποίηση ουσιαστικών δράσεων μεταφοράς τεχνολογίας σε όλο το φάσμα της εγχώριας επιχειρηματικότητας.
4. Στην εναρμόνιση της χώρας μας με τα διεθνή και ευρωπαϊκά δεδομένα, στον τομέα της ενέργειας και ειδικά στο πεδίο του κόστους ενέργειας.
5. Στην έμπρακτη υποστήριξη των εξωστρεφών επιχειρήσεων, κατά το πρότυπο άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
6. Στη σταθερότητα του φορολογικού πλαισίου που διέπει την επιχειρηματικότητα, και το οποίο αποτελεί ίσως τη βασικότερη παράμετρο της αξιοπιστίας μιας χώρας που επιθυμεί να προσελκύσει κεφάλαια από ξένους επενδυτές.
7. Στην εύρυθμη λειτουργία και εποπτεία της εγχώριας αγοράς και στην τήρηση των κανόνων ανταγωνισμού.
8. Στην – επιτέλους – συμφωνία για συγκεκριμένο σύστημα αδειοδότησης των επιχειρήσεων που αποτελεί μονίμως πρόβλημα τόσο για τις υφισταμένες όσο και για τις υποψήφιες νέες επενδύσεις.
9. Στην ταχεία απονομή της δικαιοσύνης, και στην κατά προτεραιότητα εξέταση θεμάτων που αφορούν στην επιχειρηματικότητα. Παράλληλα, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης θα πρέπει να ενισχυθεί με τη θεσμοθέτηση εκθέσεων επιπτώσεων του κάθε νόμου στην επιχειρηματικότητα γεγονός που αυτόματα θα συνιστά ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της καλής νομοθέτησης στην Ελλάδα.
10. Στη δημιουργία προϋποθέσεων δημιουργίας ποιοτικών θέσεων εργασίας, που θ’ ανακόψουν το «brain drain» των τελευταίων αυτών ετών.

Εθνική πολιτική

Ο δεκάλογος αυτός αποτελεί για τον ΣΒΒΕ αποτελεί τον πυρήνα μιας ρεαλιστικής βιομηχανικής πολιτικής, που πιστεύουμε ότι θα δώσει πραγματική ώθηση στην επιχειρηματικότητα στη χώρα μας.

Χρειαζόμαστε στο πλαίσιο της υλοποίησης επενδύσεων μια εθνική βιομηχανική πολιτική. Μια εθνική βιομηχανική πολιτική είναι απαραίτητη διότι μέσω αυτής αφενός θα ενθαρρυνθούν οι αναγκαίες προσαρμογές που πρέπει να υιοθετηθούν από τις επιχειρήσεις, ώστε να γίνουν περισσότερο εξωστρεφείς και ανταγωνιστικές και αφετέρου θα βελτιωθεί το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν οι επιχειρήσεις.

Οι κύριες αρχές που κατά το ΣΒΒΕ θα πρέπει να διέπουν τη βιομηχανική πολιτική της χώρας μας και οι οποίες θα πρέπει να εφαρμόζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, είναι:

• Η συνεπής, ακέραια και αδιάβλητη εφαρμογή των κανόνων λειτουργίας και ελέγχου των αγορών, ούτως ώστε να είναι δυνατή η παροχή ίσων ευκαιριών σε όλες τις επιχειρήσεις στο πεδίο του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά.
• Οι επικρατούσες οικονομικές συνθήκες να επιτρέπουν την ανάπτυξη και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μεταποιητικών επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο αυτών των συνθηκών η βελτίωση της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που μπορεί να συντελέσει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας.
• Για να υπάρξει όμως βελτίωση της παραγωγικότητας, οι επιχειρήσεις θα πρέπει:
• Να έχουν την ικανότητα να αναπτύσσουν ή και να αποκτούν τεχνολογία.
• Να είναι σε θέση να αναπτύσσουν καινοτομικές δραστηριότητες.
• Να διαθέτουν άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας.

[ΠΗΓΗ: http://www.voria.gr/, 4/03/2016. του Θανάση Σαββάκη, προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος. Το κείμενο αποτελεί τον κορμό της εισήγησης του στο 1ο Οικονομικό Forum των Δελφών, που πραγματοποιήθηκε 26 – 28 Φεβρουαρίου 2016