Πρόσφατα, επιστημονική επιτροπή της Βουλής ολοκλήρωσε μία μελέτη σχετική με το δημογραφικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα το 2050. Στους στόχους και κατευθυντήριες γραμμές που παρουσιάζει η μελέτη για την πολιτική ανόρθωσης της γονιμότητας στη χώρα μας προτείνονται τα εξής:

Πρώτον, να δοθεί έμφαση κυρίως στην δημιουργία ευνοϊκού για την τεκνογονία περιβάλλοντος. Εάν τελικά ληφθούν και μέτρα επιδοματικού χαρακτήρα, αυτά θα πρέπει βασικά να στοχεύουν τις πρώτες και δεύτερες γεννήσεις. Δεύτερον, οι επιδοματικές πολιτικές έχουν άκρως περιορισμένη εμβέλεια και δεν έχουν ιδιαίτερα αποτελέσματα παρά μόνον αν συνδυαστούν και με μέτρα εναρμόνισης της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή.

Η μελέτη της Βουλής αναγνωρίζει το οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα των Ελλήνων, οι οποίοι φεύγουν από τη χώρα μαζικά αναζητώντας σε άλλες χώρες εργασία. Σύμφωνα με τη μελέτη «ως κεντρικός στόχος της μεταναστευτικής πολιτικής πρέπει να τεθεί η ανακοπή της εξόδου από την χώρα μας και η αλλαγή του πρόσημου του μεταναστευτικού ισοζυγίου…

Τα προαναφερθέντα προφανώς συνδέονται αφενός μεν με την ριζική αλλαγή της οικονομικής κατάστασης και υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης και ανάπτυξης, αφετέρου δε με μέτρα που θα διευκολύνουν τον επαναπατρισμό τμήματος των νέων Ελλήνων που μετανάστευσαν την τρέχουσα δεκαετία και με ενεργές πολιτικές ενσωμάτωσης των εγκατεστημένων αλλοδαπών».

Ένας νάνος με έναν γίγαντα

Το 2016 είχε δοθεί μία επιπλέον διάσταση του δημογραφικού προβλήματος που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα έως το 2050: η γεωπολιτική διάσταση. Η Τουρκία το 2050 θα έχει περίπου 95 εκατομμύρια κατοίκους. Εάν δεν αλλάξουν ραγδαία τα δημογραφικά δεδομένα με στοχευμένες πολιτικές, η Ελλάδα το 2050 θα είναι ένας νάνος, ο οποίος θα συνορεύει με ένα γίγαντα.

Η Τουρκία για να αντέξει ως ενιαία χώρα, συγκροτημένη σε κράτος, πρέπει να αποκτήσει οπωσδήποτε πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους. Ειδάλλως, δεν θα μπορέσει να ταΐσει και ζεστάνει τα 95 περίπου εκατομμύρια πληθυσμού της το έτος 2050.

Αν δεν αποκτήσει πρόσβαση σε ενέργεια, η Τουρκία θα καταρρεύσει. Θα διαλυθεί. Το 2016, ο Βεϊσέλ Έρογλου (υπουργός Δασών και Υδάτινων Υποθέσεων της Τουρκίας) φέρεται πως έθεσε την ημερομηνία-στόχο για την ολοκλήρωση της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας: το έτος 2053. Εάν αυτή η αναφορά του Έρογλου είναι αληθής (ας υπογραμμισθεί η λέξη «εάν»), τότε τα παραπάνω δεδομένα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο βάρος-αξιοπιστία.

Η επιτροπή της Βουλής ορθότατα συνδέει την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος με μέτρα οικονομικού χαρακτήρα και πολιτικές ριζικής αλλαγής της οικονομικής κατάστασης. Από πού, όμως, θα προέλθουν οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι για τη στήριξη τέτοιων κοινωνικών-οικονομικών-δημογραφικών πολιτικών;

Η Ελλάδα, όσον αφορά το Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας, το 2018 βρίσκεται στην 108η θέση παγκοσμίως (ανάμεσα σε 162 χώρες) μαζί με τη Σουαζιλάνδη και κοντά στη Ναμίμπια! Και οι δύο χώρες βρίσκονται στην Αφρική. Η Κύπρος βρίσκεται στην 18η θέση, η Ρουμανία στην 20η και η Αλβανία στην 34η θέση.

Ο ρόλος των ορυκτών

Σε αυτό μπορούν να συμβάλλουν, μεταξύ άλλων φυσικά, και οι ορυκτοί πόροι. Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Το κράτος θα έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει οικονομικούς πόρους από την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων. Tα έσοδα του κράτους από τα μερίσματα, τα δικαιώματα και τη φορολογία των εταιρειών που θα αναλάβουν την έρευνα και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων θα αυξηθούν.

Το άρθρο 161 του νόμου 4001/2011, προβλέπει τη φορολογία με συντελεστή 20% των αναδόχων (εταιρειών) που πρόκειται να πραγματοποιήσουν τις έρευνες / εκμεταλλεύσεις των κοιτασμάτων των ελληνικών υδρογονανθράκων.

Ο νόμος 4162/2013 αφορά την ίδρυση του Εθνικού Λογαριασμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών (ΕΛΚΑΓ). Σκοπός του Εθνικού Λογαριασμού είναι η δημιουργία αποθεματικού για τη χρηματοδότηση των κλάδων σύνταξης των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης και κυρίως για τη διασφάλιση των συντάξεων των νέων γενιών.

Ωστόσο, οι ορυκτοί πόροι, όπως οι υδρογονάνθρακες αλλά και οι σπάνιες γαίες, ή μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, σχετίζονται με θέματα γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής υφής. Το 2015 είχαν κατατεθεί δημοσίως τρεις προτάσεις οι οποίες επαναλαμβάνονται:

Μικρό ποσοστό από το 20% των εσόδων του κράτους από τους υδρογονάνθρακες (και από τις σπάνιες γαίες αλλά και από όλα τα υπόλοιπα ορυκτά) να κατατίθεται σε Ειδικό Ταμείο για την Ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας.

Η χρηματοδότηση από τον Εθνικό Λογαριασμό να αφορά επίσης επιστημονική έρευνα σε ελληνική στρατιωτική τεχνολογία.

Δημιουργία μόνιμης συνεργασίας σε άμεσο επίπεδο μεταξύ Υπουργείου Ανάπτυξης, Ακαδημίας Αθηνών και Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για δημιουργία τεχνογνωσίας / τεχνολογίας στρατιωτικής υφής.

Κάνε το όπως ο Καναδάς

Όσοι ακόμη αντιδρούν στην αξιοποίηση των ορυκτών πόρων και ιδιαιτέρως των υδρογονανθράκων, το κάνουν λόγω κεκτημένης ταχύτητας περασμένων δεκαετιών και παρωχημένων ιδεολογημάτων: πόσο ακόμη πρέπει να πολεμηθούν οι επενδύσεις στη χώρα μας;

Δεν φτάνει ο πάτος που έχουμε πιάσει; Πόσο πιο κάτω πια; Όσοι υποστηρίζουν πως υπάρχουν και άλλες ενεργειακές εναλλακτικές (υπονοώντας την πράσινη ενέργεια) θα συμφωνήσω μαζί τους, αλλά να προστεθεί το γεγονός ότι ακόμη και οι φανατικοί υποστηρικτές της Συμφωνίας του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή δεν διστάζουν να αξιοποιήσουν ταυτόχρονα και τους υδρογονάνθρακες χάριν της ανάπτυξης της χώρας τους.

Παν μέτρον άριστον. Αδιαμφισβήτητο παράδειγμα ο Καναδάς, του οποίου ο «πράσινος» λαοπρόβλητος ηγέτης, ο κ. Τριντό, ανακοίνωσε πολύ πρόσφατα (2 Οκτωβρίου 2018) με μεγάλη υπερηφάνεια την έναρξη του μεγαλύτερου ιστορικά ενεργειακού έργου του Καναδά ύψους 40 δισ. δολαρίων. Tο έργο αφορά την παραγωγή και μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από το Dawson Creek προς τις ακτές του Καναδά με αγωγό μήκους 640 χιλιομέτρων.

Το αξιοσημείωτο; Ο αγωγός θα περνά μέσα από περιοχές αυτόχθονων ινδιάνων (indigenous people) με τη συγκατάθεσή τους. Κανείς εκ των περιβαλλοντικά «ευαίσθητων» δεν αντέδρασε σε αυτό το πραγματικά μεγαλειώδες έργο του κατά τα άλλα «πράσινου» Τριντό. Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας μας πρέπει να επιταχυνθεί με αυστηρότατη τήρηση της σχετικής νομοθεσίας και απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον. Είναι θέμα εθνικής επιβίωσης.

* Ο Σωτήρης Καμενόπουλος είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου από τη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Οι τομείς του ερευνητικού του ενδιαφέροντος είναι η βιώσιμη αξιοποίηση των ορυκτών πόρων, η γεωπολιτική και η διαχείριση κινδύνων.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com/, του Δρ. Σωτήρη Καμενόπουλου, από slpress.gr, 27/10/2018]

Φιλόδοξο, αλλά με πολλά προσκόμματα, όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις στην πράξη, είναι το σχέδιο που ενέκρινε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής κατά τη χθεσινή του συνεδρίαση υπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και αφορά τον ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο που διαθέτει η χώρα, καθώς και τους τρόπους αξιοποίησης του, προκείμενου να αποτελέσει πυλώνα ανάπτυξης και μεσοπρόθεσμα να διπλασιαστεί η συμμετοχή του εξορυκτικού κλάδου στο ΑΕΠ σε συνθήκες διασφάλισης της περιβαλλοντικής προστασίας και της κοινωνικής συνοχής.

Το ΚΥΣΟΙΠ έδωσε το πράσινο φως στην εισήγηση του υπουργείου Περιβάλλοντος για την ολοκληρωμένη και βιώσιμο διαχείριση των Ορυκτών Πρώτων Υλών, καθώς και στην εισήγηση των υπουργείων Οικονομίας & Ανάπτυξης και Τουρισμού για το σχέδιο δράσης του θεσμικού πλαισίου εποπτείας των οικονομικών δραστηριοτήτων και της αγοράς.

Βιώσιμη ανάπτυξη ορυκτών πόρων

Ειδικότερα, το ΚΥ.Σ.ΟΙ.Π. ενέκρινε το στρατηγικό σχεδιασμό για την αξιοποίηση των Ορυκτών Πρώτων Υλών με υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων, ώστε να εξασφαλίζει τις ανάγκες κοινωνίας και οικονομίας για ορυκτά, ενώ αντιμετωπίζει τις συνέπειες από την εξόρυξη και επεξεργασία των ορυκτών στους ανθρώπους και το περιβάλλον, συμβάλλοντας στη δημιουργία όρων δίκαιης ανάπτυξης. Οι δράσεις αυτές είναι:

Α) Σύνταξη και θέσπιση “Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις Ορυκτές Πρώτες Ύλες (ΟΠΥ)”

Β) Εκσυγχρονισμός της Λατομικής και Μεταλλευτικής Νομοθεσίας

Γ) Έλεγχος Αξιολόγηση και Ανάδειξη του κλάδου της Εξορυκτικής Βιομηχανίας με θέσπιση νόμου πλαισίου για την Εποπτεία των Οικονομικών Δραστηριοτήτων και την αναμόρφωση των Ελεγκτικών Μηχανισμών, τη Σύσταση Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης και Ελέγχου ΥΠΕΝ και τη Σύσταση Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών και Λατομικών Δραστηριοτήτων

Δ) Στήριξη της Έρευνας και της Εκπαίδευσης, με την Αναβάθμιση και Αξιοποίηση του ΙΓ ΜΕ και Συγκρότηση ειδικής ομάδας εργασίας με τη συμμετοχή των Υπουργείων Εργασίας και Παιδείας, καθώς και των φορέων της αγοράς για τη στοιχειοθέτηση προτάσεων και νομοθετικών πρωτοβουλιών με στόχο τη μεγαλύτερη σύνδεση της εκπαίδευσης και έρευνας στις σύγχρονες ανάγκες της εξορυκτικής βιομηχανίας Επίσης, παρακολούθηση τάσεων ανάπτυξης στον τομέα των ΟΠΥ σύμφωνα με τις συστάσεις της ειδικής ομάδας εργασίας της EE σχετικά με τον προσδιορισμό των πρώτων υλών κρίσιμης σημασίας (CRMs) και συμμετοχή στο Ερευνητικό Πρόγραμμα EURARE (European Rare Earths Project)

Ε) Επίτευξη της κοινωνικής συναίνεσης μέσω ενός μηχανισμού που θα προάγει το διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και απόδοση στην κοινωνία, τμηματικά και σε ορατό χρόνο, των εξοφλημένων εκμεταλλεύσεων με τη δυνατότητα αξιοποίησής τους μέσα από ένα ευρύ φάσμα μεταγενέστερων χρήσεων

ΣΤ) Προώθηση Επενδύσεων, μέσω της Ένταξης ΟΠΥ στον Αναπτυξιακό Νόμο και της συνεργασίας με το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) για την εκπόνηση τεχνικο-οικονομικής μελέτης αξιολόγησης της βιωσιμότητας των εκμεταλλεύσεων στη βάση τόσο της εγχώριας όσο και της διεθνούς ζήτησης και προοπτικής τους.

Συντονισμός ελέγχων

Το ΚΥ.Σ.ΟΙ.Π. έδωσε το “πράσινο φως” στο σχέδιο δράσης για την εφαρμογή ολοκληρωμένου θεσμικού πλαισίου εποπτείας των οικονομικών δραστηριοτήτων και της αγοράς προϊόντων (άρθρα 125 επ. του ν.4512 2018), που περιλαμβάνει δέσμη ενεργειών, με καταληκτική ημερομηνία ολοκλήρωσης το Δεκέμβριο του 2019.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, οι μεταρρυθμίσεις συνοψίζονται στις ακόλουθες βασικές κατηγορίες:

Α) Πιλοτική εφαρμογή του νόμου σε συγκεκριμένες οικονομικές δραστηριότητες ή κατηγορίες οικονομικών δραστηριοτήτων σε δύο στάδια

Β) Υλοποίηση οριζόντιων δράσεων, που αφορούν στην εκπλήρωση όλων των προβλεπόμενων στο νόμο προϋποθέσεων για την άσκηση του νέου πλαισίου εποπτείας και ελέγχων, όπως για παράδειγμα σχεδιασμός και ανάπτυξη μεθοδολογίας βάσει κριτηρίων κινδύνου, σχεδιασμός συστήματος διαχείρισης καταγγελιών, υιοθέτηση των προβλεπόμενων στο νόμο εργαλείων (φύλλα ελέγχου, κατευθυντήριες γραμμές, οδηγοί συμμόρφωσης κλπ.)

Γ) Σταδιακή υλοποίηση του Πληροφοριακού Συστήματος Διαχείρισης Ελέγχων, το οποίο συνιστά το Υποσύστημα Διαχείρισης Ελέγχων του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Άσκησης Δραστηριοτήτων και Ελέγχων (ΟΠΣ ΑΔΕ) του ν. 4442/2016

Δ) Έκδοση της προβλεπόμενης στο νόμο δευτερογενούς νομοθεσίας (άρθρο 173).

Ε) Στελέχωση και λειτουργία της Διεύθυνσης συντονισμού και παρακολούθησης του κανονιστικού πλαισίου για το επιχειρηματικό περιβάλλον (άρθρο 133), στην Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης

ΣΤ) Συγκρότηση της Ομάδας Διαχείρισης Έργου για την εποπτεία (Ο.Δ.Ε.), που προβλέπεται στο άρθρο 134 του νόμου και αποτελείται από τους Γενικούς Γραμματείς των εμπλεκόμενων υπουργείων, με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, Ο ΛΟΓΟΣ, 26/01/2018]

Σημαντική είναι η συμβολή του εξορυκτικού κλάδου στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, όπως δείχνουν τα στοιχεία σχετικά με τη βιομηχανική παραγωγή και ης εξαγωγικές επιδόσεις. Όπως τόνισε σ γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) Χρήστος Καβαλόπουλος. στο πλαίσιο διεθνούς συνεδρίου με θέμα «Προκλήσεις και ευκαιρίες της ελληνικής βιομηχανίας πρώτων υλών», η δραστηριότητα που είναι επικεντρωμένη στους μεταλλευτικούς πόρους είναι παραδοσιακά βασικός οδηγός της οικονομικής ανάπτυξης μέσω του εμπορίου και της καινοτομίας, της απασχόλησης σε αστικά κέντρα αλλά κυρίως στην περιφέρεια, του εμπορίου και τελικά του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος για την ελληνική οικονομία.

Ειδικότερα, ο κ. Καβαλόπουλος αναφέρθηκε στη σημαντική ανάπτυξη για όγδοο συνεχή μήνα που κατέγραψε ο κύκλος εργασιών της ελληνικής βιομηχανίας τον Ιούνιο (+8,1%) σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2016, λόγω των εξαγωγών στη διεθνή αγορά. Η αύξηση αυτή οφείλεται στην αύξηση κατά 17,2% των πωλήσεων στο εξωτερικό και μόλις 2,3% στην εγχώρια αγορά. Η αύξηση του κύκλου εργασιών της εξορυκτικής βιομηχανίας οφείλεται κυρίως σε βιομηχανικά ορυκτά και μάρμαρα.

Όπως σημειώθηκε, η ελληνική εξορυκτική βιομηχανία συνεχίζει και επιβιώνει απασχολώντας άμεσα 20.000 άτομα και 80.000 έμμεσα. Η αξία της συνολικής παραγωγής το 2016 ήταν στα 2,3 δισ. ευρώ. Ο κλάδος εξορύσσει πάνω από τριάντα διαφορετικά είδη ορυκτών, δέκα εκ των οποίων σε ποσότητα άνω των 300.000 τόνων /χρόνο. Σε σχέση με την εξωστρέφεια, η μισή ποσότητα των πωλήσεων κατευθύνεται εκτός Ελλάδος και ο κλάδος αποτελεί το 5% των ελληνικών εξαγωγών. Μέχρι το 2019 οι επενδύσεις των μελών του ΣΜΕ υπολογίζονται να φτάσουν το 1,7 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τον ΣΜΕ, οι κρίσιμοι παράγοντες που θα δώσουν προοπτική και νέα ώθηση στις επιχειρήσεις του χώρου είναι η εφαρμογή εθνικής πολιτικής ορυκτών πόρων, η εκπόνηση ειδικού χωροταξικού για τις ορυκτές πρώτες ύλες, η περιβαλλοντική αδειοδότηση, η ενίσχυση ελεγκτικών και εγκριτικών υπηρεσιών, καθώς επίσης και η ενεργοποίηση μηχανισμών και κινήτρων για επενδύσεις.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 27/10/2017]

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο θεός Ήφαιστος ήταν θεός της φωτιάς και οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι αυτός είχε επινοήσει την κατεργασία των μετάλλων. Ο Ήφαιστος ήταν ο πρώτος μεταλλουργός και μεταλλοτεχνίτης. Γι’ αυτό αναφερόταν και ως “χαλκεύς”. Το όνομά του ήταν και “θείος σιδηρουργός”. Διάφορες χαρακτηριστικές μεταλλοκατασκευές του Ήφαιστου ήταν: η χρυσή πανοπλία και η χάλκινη ασπίδα του Ηρακλή. Η πανοπλία του Αχιλλέα. Το σιδερένιο ξίφος του Πηλέα.

Στην Αθηνά απέδιδαν μεταλλουργικές ικανότητες: την αποκαλούσαν “εργάνη” θεωρώντας την προστάτιδα της εργασίας και των τεχνών. Της απέδιδαν την επινόηση της χρυσοχοΐας και της χαλυβουργίας και προστάτευε τους σιδηρουργούς και τους χαλκοχύτες.

Ο Απόλλων αποκαλούνταν “χρυσοκόμης” (δηλαδή χρυσομάλλης) και “αργυρότοξος”.

Η Άρτεμις αναφερόταν ως “χρυσηλάκατος” (έχει χρυσή ρόκα = ηλακάτη) και “χρυσήνιος” (έχει χρυσά λουριά στα πέδιλα).

Ο Ερμής ήταν “χρυσόρραπις” (είχε χρυσό ραβδί).

Η Ήρα αποκαλούταν “χρυσόθρονος” επειδή καθόταν σε χρυσό θρόνο.

Ο Άρης θεωρούταν “χαλκέος”, δηάδή τυλιγμένος με χαλκό.

Κατά τον Ησίοδο υπήρχαν πέντε ανθρώπινες περίοδοι: πρώτη ήταν η περίοδος του χρυσού, δεύτερη η περίοδος του αργύρου, τρίτη η περίοδος του χαλκού, τέταρτη η περίοδος των ηρώων, και πέμπτη η περίοδος του σιδήρου.

Κατά τη διάρκεια του καταστροφικού Πελοποννησιακού πολέμου τα ορυχεία του Λαυρίου είχαν σταματήσει τη δραστηριότητά τους. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας από το Θρασύβουλο (403 π.Χ.) ξαναρχίζει η εκμετάλλευσή τους σύμφωνα με τις υποδείξεις του Ξενοφώντα. Οι “Πόροι ή περί προσόδων” είναι έργο του Ξενοφώντα που γράφτηκε μεταξύ 355-354 π.Χ. σε μια χρονική περίοδο που η Αρχαία Αθήνα έχασε το ρόλο της ως ηγεμονική δύναμη και ενώ η δραστηριότητα των ορυχείων του Λαυρίου είχε σχεδόν σταματήσει. “…Ο Ξενοφώντας συνιστά στους Αθηναίους να στηρίξουν την οικονομική ανόρθωση αξιοποιώντας τους πόρους που παρέχει η ίδια τους η χώρα. Το πλούσιο υπέδαφος νέα μεταλλεία αργύρου στο Λαύριο και ώθηση στην εξόρυξη μαρμάρου. Επίσης υποδεικνύει αξιοποίηση του λιμανιού του Πειραιά με την κατασκευή ναυστάθμου, καταλυμάτων και αγορών που όλα αυτά θα συνοδευτούν και με κίνητρα υπέρ των μετοίκων (αλλοδαποί που είχαν επίσημα άδεια παραμονής στην Αττική, αλλά δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα) έτσι ώστε ν΄ αυξηθεί ο αριθμός τους. Εισηγείται ισοτέλεια δηλαδή καθεστώς φορολογικής ισότητας (ΣΣ. δεν σας θυμίζει το flat tax;)…”

“…Ο Ξενοφών, οπαδός της φιλειρηνικής πολιτικής, προτείνει καταρχάς αύξηση της γεωργικής και αλιευτικής παραγωγής και εντατικότερη εκμετάλλευση του ορυκτού (κυρίως των λατομείων μαρμάρου) και μεταλλευτικού πλούτου της αττικής γης.(…) Ωστόσο το κλειδί στο δημοσιονομικό πρόγραμμα του Ξενοφώντος είναι η εντατικότερη εκμετάλλευση του αργύρου των μεταλλείων του Λαυρίου. Μας έχουν σωθεί δεκάδες επίσημων κειμένων του 4ου αι. π.Χ. από την αθηναϊκή Αγορά που αναφέρονται στις διαδικασίες εκμίσθωσης των μεταλλείων αυτών. Η εκμετάλλευσή τους παραχωρείτο από το κράτος σε ιδιώτες ύστερα από δημόσιους πλειστηριασμούς. Ήταν τριετούς διάρκειας για τα ήδη γνωστά μεταλλεία και επταετούς για όσα η λειτουργία τους επιχειρείτο για πρώτη φορά. …”

Στα έσοδα (φόρους) από τα ορυχεία του Λαυρίου στηρίχθηκε το Αθηναϊκό ναυτικό, η νίκη κατά των Περσών και η δημιουργία της Ακρόπολης…

Σύμφωνα με το Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, “…για το δημόσιο ταμείο υπολογίσθηκε ότι το πρώτο πενηντάχρονο της εντατικής εκμετάλλευσης του Λαυρίου η Αθήνα εισέπραττε από ενοίκιά (ΣΣ. δηλαδή φόρους) 300.000 έως 600.000 δρχ. της εποχής. Τα μεταλλεία του Λαυρίου ήταν κρατικά αλλά το κράτος τα μίσθωνε σε ιδιώτες.”

Ο μύθος του Χρυσόμαλλου Δέρατος και η Αργοναυτική εκστρατεία, η οποία αναμφίβολα ήταν μια ποντοπορία, σχετίζεται με την κατάκτηση μεταλλοφόρων χωρών και ξένων αγορών. Δηλαδή ό,τι κάνουν σήμερα όλες οι ισχυρές χώρες: αναζητούν ορυκτούς πόρους σε κάθε μήκος και πλάτος της Γης. Για να το πούμε πιο απλά, όσο και αν αυτό προκαλεί: η Αργοναυτική Εκστρατεία ήταν ένας, ίσως, από τους πρώτους πολέμους για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές (resource wars).

Τί συμπεραίνουμε ίσως από όλα τα παραπάνω;

Η Ελλάδα είναι συνυφασμένη με δύο βασικές οικονομικές δραστηριότητες εδώ και χιλιάδες χρόνια: τους ορυκτούς πόρους (και τη θάλασσα = εφοπλισμός).

Η Ελλάδα είναι η θάλασσά της και οι ορυκτοί της πόροι.

Η αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο των επί χιλιάδων ετών βασικών οικονομικών δραστηριοτήτων της χώρας θα σημάνει τον μαρασμό της.

Πατριωτισμός σημαίνει να εκμεταλλευθούμε τους ορυκτούς μας πόρους.

ΥΓ. Ο κλάδος των ορυχείων ήταν ο κλάδος στον οποίο σημειώθηκαν οι μικρότερες μειώσεις μισθών, από την αρχή της κρίσης (2010-2016): η μείωση μισθών στον κλάδο των ορυχείων ήταν της τάξης του 10.1%. Ο κλάδος του τουρισμού υπέστη τις μεγαλύτερες μειώσεις μισθών (25%). Αυτό και μόνο το γεγονός αντικατοπτρίζει το στρεβλό αντι-παραγωγικό μοντέλο που έχουμε υιοθετήσει ως χώρα τα τελευταία 40+ χρόνια: επιμένουμε τα παιδιά μας να γίνονται γκαρσόνια με χαμηλές απολαβές.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Δρ. Σωτήρη Καμενόπουλου, Μηχανικού Ορυκτών Πόρων, 9/10/2017]

«Η Ακρόπολη αποτελεί ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου κατασκευάσθηκε με χρήματα τα οποία προήλθαν αν όχι εξ ολοκλήρου, αλλά σε μεγάλο ποσοστό οπωσδήποτε, από την εκμετάλλευση των ορυχείων του Λαυρίου».

Το μεγαλείο της Αρχαίας Αθήνας ως οικονομικό, φιλοσοφικό, και επιστημονικό μοντέλο, η δημιουργία του περίφημου Αθηναϊκού στόλου και η νίκη των Ελλήνων στους Περσικούς πολέμους στηρίχθηκαν στον πλούτο που δημιουργήθηκε από την εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων.

Αυτό το γεγονός είναι αναμφισβήτητο επιστημονικά. Έχετε σκεφθεί πως το πιο επιτυχημένο παράδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης ορυκτών πόρων αποτελεί το παράδειγμα των ορυχείων Λαυρίου και της Ακρόπολης; Όταν κάποιος/α κοιτάζει τη φωτογραφία της Ακρόπολης αμέσως στο νου του/της έρχονται λέξεις όπως: Φιλοσοφία, Αστρονομία, Λογική, Μαθηματικά, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, Φυσική, Ψυχολογία, και Ιατρική.

Έχετε σκεφθεί το μέγεθος του παγκόσμιου και Ελληνικού πλούτου, υλικού και άϋλου, που έχει παραχθεί, και συνεχίζει να παράγεται διαρκώς τα τελευταία 3500 χρόνια, από την Ακρόπολη; Έχετε σκεφθεί πόσες εκατομμύρια θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί ανά τους αιώνες από την ύπαρξη της Ακρόπολης;

Πόσα εκατομμύρια οικογένειες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουν αποκομίσει έμμεσα ή άμεσα, κάποιο οικονομικό όφελος από την ύπαρξη της Ακρόπολης; Ως παράδειγμα έχετε σκεφθεί πως η φωτό της Ακρόπολης διέπεται από πνευματικά δικαιώματα στη σύγχρονη εποχή (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=343869);

Δικαιώματα τα οποία αποφέρουν σήμερα φόρους στο κράτος προς όφελος της κοινωνίας αλλά και κέρδη σε ιδιώτες φωτογράφους, blogs, εφημερίδες και ένα σωρό άλλα επαγγέλματα…

Οι σημερινοί αρχαιολόγοι οφείλουν πολλά, εν μέρει ακόμη και την επαγγελματική τους υπόσταση, στην παρουσία της Ακρόπολης και γενικότερα του μεγαλείου της Αρχαίας Αθήνας. Ένα μεγαλείο το οποίο είχε στηριχθεί στα έσοδα εκ του ορυχείου του Λαυρίου. Αλλά και η ίδια η Ακρόπολη και πολλά χιλιάδες αρχαία αγάλματα κατασκευάσθηκαν από μάρμαρο προερχόμενο από κάποιο ορυχείο.

Και δεν είναι μόνο η Ακρόπολη.

Πριν από μερικούς μήνες με πολύ ζήλο, ορθώς, παρουσιάσθηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ο «κρατήρας της μάχης» ένα αριστουργηματικό έργο της μεταλλοτεχνίας του κρητομυκηναϊκού κόσμου και το οποίο διαφημίσθηκε, ορθώς, από όλες τις πολιτικές πλευρές (https://left.gr/news/i-proti-paroysiasi-toy-argyroy-kratira-tis-mahis-sto-ethniko-arhaiologiko-moyseio).

Κάποιος θα πρέπει να θυμίσει σε ΟΛΟΥΣ τους κοινωνικούς εταίρους (πολιτικούς, πολίτες, τοπικές κοινωνίες, Αρχαιολογική Υπηρεσία, αρχαιολόγους, ιστορικούς, ακαδημαϊκούς, ΜΚΟ κ.λπ.) πως από κάποιο ορυχείο προήλθε το μέταλλο με το οποίο κατασκευάσθηκε και αυτό το αριστουργηματικό έργο της αρχαίας Ελληνικής μεταλλοτεχνίας…

Πόσα τέτοια χιλιάδες έργα μεταλλοτεχνίας δεν έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη; Σε τέτοια έργα ανασκαφής έχουν εργασθεί χιλιάδες αρχαιολόγοι και ιστορικοί. Όλοι αυτοί οι αρχαιολόγοι και ιστορικοί αμείβονταν με μισθούς. Πόσοι μισθοί Ελλήνων αρχαιολόγων και ιστορικών έχουν πληρωθεί έμμεσα και άμεσα εξαιτίας των ορυχείων; Θα υφίστανται άραγε αυτές οι αρχαιολογικές ανασκαφές αν δεν υπήρχαν τα ορυκτά μέσω των οποίων κατασκευάσθηκαν τα αρχαία ελληνικά-και όχι μόνο- έργα μεταλλοτεχνίας;

Εν κατακλείδι, εάν δεν υπήρχαν τα ορυχεία ένα σωρό επαγγέλματα – ακόμη και σήμερα – ίσως δεν θα υπήρχαν. Ούτε ίσως των αρχαιολόγων και των ιστορικών…Αυτό ας το γνωρίζουν οι απόφοιτοι των Τμημάτων Αρχαιολογίας και Ιστορίας οι οποίοι κατά χιλιάδες έχουν αποφοιτήσει από τα Ελληνικά πανεπιστήμια εδώ και δεκαετίες.

ΥΓ. Σε κάθε περίπτωση κάθε εξορυκτικό έργο εξυπακούεται πως θα πρέπει να υπακούει στους κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος και γενικότερα να ακολουθούνται βιώσιμοι όροι ανάπτυξης.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, του Σωτήρη Καμενόπουλου, Υποψήφιου Διδάκτορα Πολυτεχνείου Κρήτης, Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, 16/11/2016]