Tag Archives: μεταλλευτικό περιβάλλον

ΑΠΑΤΗ Η «ΕΚΘΕΣΗ ΣΟΚ», ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ

olumpiada-metalleia

Στο έγκυρο blog «greenminerals.blogspot» μέλη της ίδιας της ΕΠΙΤΗΡΩ (ΕΠΙτροπής για την Τήρηση των περιβαλλοντικών όΡΩν), σχολιάζουν τα περίφημα δημοσιεύματα για «έκθεση σοκ» και «εκθέσεις κόλαφος» που εμφανίστηκαν πρόσφατα στον φιλοκυβερνητικό κίτρινο τύπο. Διαβάστε για να κατανοήσετε και πως στήνεται η προπαγάνδα μέσω ενός μηχανισμού διαστρέβλωσης και παραπλάνησης.

«Μια νέα δημοσιογραφική και γενικότερα επικοινωνιακή (υπό) κουλτούρα υποβαθμίζει καθημερινά τις έννοιες της αξιόπιστης, έγκυρης και αντικειμενικής ενημέρωσης. Επιφανειακές αναλύσεις, κατασκευασμένες ειδήσεις, κινδυνολογικά σενάρια, τακτικές σκοπιμότητας βρίσκονται στο επίκεντρο. Την ίδια στιγμή οτιδήποτε έχει σχέση με τον ορθολογισμό, την ορθολογιστική σκέψη και προσέγγιση, την αλήθεια, τον ρεαλισμό, τις αξίες της επιστημονικής τεκμηρίωσης, θεωρείται αδιάφορο και μάλλον ανεπιθύμητο.

Την περίοδο αυτή, σε συνδυασμό με την παρουσία των μεταλλείων Χαλκιδικής στο επίκεντρο των συζητήσεων και συχνά άστοχων αντιπαραθέσεων, είναι πολλοί αυτοί που επικαλούνται στοιχεία και συμπεράσματα της ΕΠΙΤΗΡΩ (ΕΠΙτροπή για την Τήρηση των περιβαλλοντικών όΡΩν). Το γεγονός αυτό, σε σχέση και με έκθεση που πρόσφατα είδε τα φώτα της δημοσιότητας αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για πρώην μέλη της ΕΠΙΤΗΡΩ να προβούν στην παρούσα παρέμβαση. Είναι σε κάθε περίπτωση καλό για αυτούς που ενδιαφέρονται για το θέμα να αναζητήσουν και να διαβάσουν τις εκθέσεις (κυρίως τη 2η) της ΕΠΙΤΗΡΩ για σφαιρικότερη και αντικειμενική ενημέρωση.

Συγκεκριμένα το έργο και τα πορίσματα της ΕΠΙΤΗΡΩ στηρίχτηκαν σε συγκεκριμένους και απόλυτα ελεγχόμενα επιστημονικά δειγματοληπτικούς κανόνες, με στόχο την αντιπροσωπευτική προέλευση των δειγμάτων από το σύνολο των υλικών που συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία, αλλά και των περιβαλλόντων φυσικών αποδεκτών. Υπήρξε δηλαδή στρατηγική και σχέδιο για τις δειγματολογικές δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν. Η αξιολόγηση και ερμηνεία των όποιων εργαστηριακών και αναλυτικών αποτελεσμάτων απαιτεί τον απόλυτο έλεγχο και γνώση όλων των δεδομένων που χαρακτηρίζουν τα δείγματα.

Από την πλευρά των μελών της ΕΠΙΤΗΡΩ είναι σαφές ότι οι πρόσφατες «δημοσιογραφικές» πληροφορίες, σχετικά με συγκεντρώσεις και υπερβάσεις αρσενικού και καδμίου, είναι απροσδιόριστες και στερούνται δυνατότητας για βάσιμες αναλύσεις και συμπεράσματα. Από τις εκθέσεις τις ΕΠΙΤΗΡΩ, που βρίσκονται σίγουρα στα αρχεία του Υπουργείου και άλλων αρμόδιων υπηρεσιών, στην περίπτωση των φυσικών αποδεκτών (νερά, εδάφη) δεν προκύπτουν περιεκτικότητες των επιπέδων που αναφέρονται στη δημοσίευση. Για παράδειγμα στις υδρευτικές γεωτρήσεις των περιοχών Στρατωνίου, Στρατονίκης και Σταγείρων, μεταξύ των 11 που μελετήθηκαν (στοιχεία 2008) το κάδμιο δεν ξεπερνούσε σε καμμία από αυτές τα επιτρεπτά όρια ενώ το αρσενικό παρουσιάζε ελεγχόμενη οριακή υπέρβαση σε 3 από τις 11 γεωτρήσεις. Το ίδιο συνέβαινε με τα νερά των μεταλλείων μετά την επεξεργασία τους στη μονάδα εξουδετέρωσης, όπου τόσο το κάδμιο όσο και το αρσενικό κνούνται σταθερά πολύ κάτω από τα θεσμοθετημένα όρια.

Ένα άλλο θέμα που χρειάζεται διευκρίνηση είναι το γεγονός της ποιοτικής κατάστασης των φυσικών αποδεκτών σε μεταλλευτικό περιβάλλον ανεξάρτητα της παρουσίας παραγωγικής διαδικασίας. Είναι γεωλογικά δεδομένο ότι τα πετρώματα, τα μεταλλεύματα και τα νερά μοιράζονται, διεκδικούν και συχνά «στριμώχνονται»  στον ίδιο κοινό χώρο του υπεδάφους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η χημική σύσταση των μεταλλευμάτων να επηρεάζει με απόλυτα φυσικό τρόπο αυτές των υπογείων νερών και των υπερκείμενων εδαφών. Προκύπτει λοιπόν τα νερά και τα εδάφη σε μεταλλοφόρες περιοχές να εμπλουτίζονται από τη φύση τους με τα εκάστοτε μέταλλα στο περιβάλλον υπέδαφος.

Συνηθίζεται αυτή την εποχή, αλλά αποτελεί και παλαιότερη τακτική, να «τσουβαλιάζονται» όλα τα μεταλλεύματα από κάθε άποψη, ανεξάρτητα από τον κοιτασματολογικό τύπο που ανήκουν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση ότι παράγονται με τον ίδιο τρόπο, αναφέρονται στις ίδιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και έχουν την ίδια οικονομική σημασία. Και βέβαια σε καμμία περίπτωση τα πράγματα δεν είναι έτσι. Στην περίπτωση των μεταλλείων Ολυμπιάδας και Μαντέμ Λάκκου-Μαύρων Πετρών (Στρατώνι/Στρατονίκη) πρόκειται, με μικρές διαφοροποιήσεις, για πολυμεταλλικά κοιτάσματα μολύβδου-ψευδαργύρου-χρυσού-αργύρου, όπου το αρσενικό και το κάδμιο συμμετέχουν σε κυμαινόμενες συγκεντρώσεις (συχνά υψηλές στην περίπτωση του αρσενικού), ενώ στην περίπτωση των Σκουριών πρόκειται για κοίτασμα χαλκού-χρυσού με πλήρη απουσία του καδμίου και αρσενικού, αλλά και τυχόν άλλων βαρέων μετάλλων σε αντιληπτές συγκεντρώσεις. Επίσης διαφορετική είναι και η δυναμική δημιουργίας όξινης απορροής με τις Σκουριές να μην παρουσιάζουν προβλήματα στο θέμα αυτό. Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιοι αποφεύγουν ή μάλλον επιδιώκουν, είτε από άγνοια είτε συνειδητά, να κάνουν τον θεμελιώδη αυτόν διαχωρισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση, εικονικές και ψευδείς εντυπώσεις. Και μάλιστα λόγω της δημοσιότητας και της «κατ’ όνομα» (δεν νομίζω να είναι πολλοί που γνωρίζουν τη γεωγραφική θέση) αναγνωρισιμότητας τους, αφήνεται να εννοηθεί ότι οι συζητήσεις για το κάδμιο και το αρσενικό γίνονται για τις Σκουριές. Είναι σαφές και επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι διαφορετικά μεταλλεύματα έχουν διαφορετική σχέση με το περιβάλλον και τους αποδέκτες τους.

Επίσης είναι γνωστό ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα στη ΒΑ Χαλκιδική είναι ιστορικά διαχρονική, και η όποια περιβαλλοντική υποβάθμιση συνδέεται και οφείλεται, σχεδόν στο σύνολο της, σε προηγούμενες επιπτώσεις. Οι κάτοικοι στα Μαντεμοχώρια της περιοχής ζουν περισσότερο από ένα αιώνα δίπλα και κοντά στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει συμβεί κάτι που να «φορτώνεται»  στη μεταλλευτική δραστηριότητα και που μπορεί να έχει επηρεάσει επικίνδυνα τη καθημερινή τους ζωή και την ατομική τους υγεία. Και δεν είναι μόνοι στη διαπίστωση και το αποτέλεσμα αυτό, αφού σε διεθνή κλίμακα φαίνεται ότι το «δηλητήριο» δεν βρίσκεται τελικά στα μεταλλεία αλλά στον αντιμεταλλευτικό φανατισμό που δυστυχώς καλλιεργείται.

Για όλο το άρθρο δείτε εδώ, όπου γίνεται μια συνοπτική αναφορά και παρατίθενται αποσπάσματα και  από τις 4 Εκθέσεις της ΕΠΙΤΗΡΩ, που δίνουν το στίγμα του έργου που πραγματοποιήθηκε.