Ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός μιλάει στο BHMAgazino για το πρόγραμμα κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας, για τις προκαταλήψεις που καλείται να αντιμετωπίσει και για την κληρονομιά που θα ήθελε να αφήσει στην περιοχή.

Κύριε Θεοδωρακόπουλε, ποιο κομμάτι της εταιρικής υπευθυνότητας θα ξεχωρίζατε ως πιο σημαντικό;

Όλα έχουν τη σημασία τους. Η τοπική κοινωνία πραγματικά έχει ανάγκη από τη στήριξή μας και πρέπει αυτή η στήριξη να είναι συνεχής. Η συνεργασία μας με τα πανεπιστήμια είναι πολύ σημαντική πηγή δημιουργίας νέων μηχανικών τους οποίους, ούτως ή άλλως, χρειαζόμαστε. Είμαστε η μοναδική ελληνική ιδιωτική εταιρεία που συνεργάζεται με τις συναφείς με το αντικείμενό της σχολές. Το πρόγραμμα θερινής απασχόλησης φοιτητών είναι επίσης σημαντικό. Το καλοκαίρι του 2013 περισσότεροι από 200 φοιτητές του Δήμου Αριστοτέλη έκαναν αίτηση και απασχολήθηκαν στα εργοτάξια των Μεταλλείων Κασσάνδρας, ανάλογα με το αντικείμενο των σπουδών τους, ενώ πέρυσι σχεδόν 300 φοιτητές της περιοχής απασχολήθηκαν στα Μεταλλεία Κασσάνδρας. Πέραν της εξοικείωσής τους με ένα υψηλών απαιτήσεων ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον, οι φοιτητές έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν στο αντικείμενο τους, να μυηθούν στη μεταλλευτική αλλά και στην πράξη όλων των σχετικών κλάδων και επιστημών.

Έχετε αντιμετωπίσει τη δυσπιστία φοιτητών απέναντι στις δραστηριότητες της Ελληνικός Χρυσός;

Βεβαίως. Έχει έρθει, ας πούμε, να μας επισκεφτεί η Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων ή Ορυκτών Πόρων από την Κρήτη και υπάρχει μια ομάδα παιδιών που είναι προκατειλημμένα από αυτά που έχουν διαβάσει – μιλούσαν για καταστροφή. Το ένα από αυτά ήρθε και μου είπε στο τέλος: “Τώρα που είδα από κοντά τη δουλειά σας, δεν καταλαβαίνω γιατί φωνάζαμε χθες”. Υπήρχαν όμως και παιδιά που έφτασαν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, όμως αρνήθηκαν να έρθουν γιατί δήλωσαν ότι η ιδεολογία τους δεν τους το επιτρέπει. Στέρησαν από τον εαυτό τους μια πολύτιμη εμπειρία να έρθουν σε επαφή με το μέλλον τους. Διότι φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θέλουν να δουλέψουν ως μηχανικοί. Όταν τελείωσα εγώ, το 1986, το 90% των συναδέλφων μου μπήκε στο Δημόσιο, λίγοι προτίμησαν τον ιδιωτικό τομέα. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Όμως, αν δεν δουλεύει ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, τι θα γίνει; Θα φύγουν όλοι στο εξωτερικό.

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο σας αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία και στην αντίληψη που υπάρχει γενικά για την εταιρεία σας στην Ελλάδα;

Στον Δήμο Αριστοτέλη και στη Χαλκιδική γενικά, όλοι ξέρουμε την αλήθεια και είναι φανερό ότι το θέμα δεν είναι περιβαλλοντικό, αλλά έχει να κάνει με προσωπικούς εγωισμούς, φιλοδοξίες και ηγετικές τάσεις ορισμένων. Σύμφωνα με μετρήσεις που έχουμε στη διάθεσή μας, υπάρχει μια γενική αναστροφή του κλίματος τελευταία, έχουν καταλάβει οι περισσότεροι ότι το θέμα είναι κυρίως πολιτικό –το εκμεταλλεύονται άπαντες–  και ο κόσμος διάκειται θετικά προς εμάς σε μια αναλογία, χονδρικά, 2 προς 1. Αυτή είναι μια σημαντική αλλαγή. Βγήκαμε κι εμείς προς τα έξω, δείξαμε το πρόσωπο μας. Έλληνες είναι οι εργαζόμενοι, τα λεφτά είναι καναδικά, τα εκμεταλλευόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να στηθεί ένα έργο που να μπορέσει να απασχολήσει δύο, τρεις, ίσως και τέσσερις γενιές μηχανικών της χώρας, αλλά και ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας.

Τι θα θέλατε να αφήσετε ως κληρονομιά στην περιοχή;

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να μην αφήσουμε περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Δεν θα θέλαμε σε καμία περίπτωση υστέρα από χρόνια να πουν πως πρέπει να καλύψουν άλλοι τα κενά ή τις αστοχίες που έγιναν. Αυτό στον σχεδιασμό μας είναι σημαντικό κριτήριο, ειδικά η λεγόμενη παράλληλη αποκατάσταση. Ο,τι τελειώνει, αποκαθίσταται. Και τώρα ξεκινήσαμε τη διαδικασία αποκατάσταση στην Ολυμπιάδα. Επίσης, θα πρέπει να βρεθούν τρόποι για να εξαλειφθεί η μονοκαλλιέργεια της μεταλλευτικής στην περιοχή, δηλαδή αν η μεταλλευτική μελλοντικά φθίνει, να μη μείνουν μετέωροι οι κάτοικοι λέγοντας “τώρα τι κάνουμε “. Ίσως είναι η χρυσή ευκαιρία να αναπτυχθούν παράλληλες δραστηριότητες που κάποια στιγμή θα υποκαταστήσουν τη μεταλλευτική. Και φυσικά είναι αναγκαίο να αναδειχθεί και η πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής που, καλώς ή κακώς, είναι συνδεδεμένη με τα μεταλλεία από την εποχή του Φιλίππου του Β’. Δεν έχουμε δώσει βάρος σε αυτό, ίσως γιατί έμπαινε πάντα μπροστά ως προτεραιότητα η παραγωγή. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη δημιουργία ενός μουσείου, για παράδειγμα, αλλά και στον συνδυασμό του με μια τεράστια περιπατητική διαδρομή. Είναι αλλιώς να περπατάς και να βλέπεις τις παλιές στοές, τα παλιά πηγάδια και δίπλα το νέο μεταλλείο, το νέο πλυντήριο ή να περιηγείσαι σε αρχαίους οικισμούς. Μπορεί επίσης να συνδυαστεί με τον θρησκευτικό τουρισμό, το Άγιο Όρον. Ξέρετε πόσα ευρήματα έχουμε από την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Χωριά ολόκληρα τα οποία τυχαία ανακαλύψαμε στις Σκουριές και δεν τα γνώριζαν οι αρχαιολόγοι. Αλλά θέλεις μια εταιρεία υγιή και κερδοφόρα για να την αναγκάζεις να διαθέτει κάποιο κεφάλαιο στην ανάδειξη όλων αυτών που ανέφερα.

Πως εκλαμβάνεται από τους κατοίκους η δική σας κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των υπηρεσιών και δομών, των σχολείων, των ιατρείων και των τοπικών αρχών;

Στην περιοχή που είναι γύρω από τα μεταλλεία, τα λεγόμενα Μαδεμοχώρια δηλαδή, ξέρουν και εκτιμούν την προσφορά μας, όμως το θέμα δεν είναι να σου λένε ευχαριστώ αλλά να γίνεται κάτι που είναι επωφελές για όλους. Αν συμβεί κάτι, κι εμείς θα τρέξουμε στο Κέντρο Υγείας. Και τα δικά μας παιδιά στα ίδια σχολεία φοιτούν. Είμαστε μέρος της τοπικής κοινωνίας. Η περιοχή έχει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα λόγω της παράδοσής της στη μεταλλευτική: είναι πολυπολιτισμική. Εδώ και αιώνες έρχονταν εδώ άνθρωποι από όλη την Ελλάδα γιατί έβρισκαν δουλειά, και αν ανατρέξεις στις ρίζες τους θα βρεις καταγωγές από την Εύβοια, τη Θράκη ή τα νησιά.

Μπορείτε να ξεκαθαρίσετε μερικά σημεία που θεωρείτε ότι συχνά έχουν γίνει αντικείμενο παρεξήγησης;

Πρώτα απ’ όλα, η εταιρεία είναι ελληνική, και όταν λέω ελληνική, εννοώ ότι οι εργαζόμενοι είναι Έλληνες. Σαφώς και τα κεφάλαια είναι καναδικά και επενδύονται σε κάτι που θα δώσει στην περιοχή προοπτική εργασίας για τουλάχιστον 30 χρόνια. Απασχολούμε τώρα 1.900 εργαζομένους. Οι περισσότεροι προέρχονται από τον Δήμο Αριστοτέλη. Η περιβαλλοντική μελέτη έχει γίνει από έλληνες μηχανικούς, έχει επιβεβαιωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας – δεν έχουμε καμία ανησυχία για τον οποιονδήποτε περιβαλλοντικό κίνδυνο. Κι ένας μύθος που υπήρχε σχετικά με το κυάνιο, παρόλο που εμείς γενικώς δεν το δαιμονοποιούμε, δεν ισχύει γιατί έχουμε προτείνει μια μέθοδο, αυτή της ακαριαίας τήξης, που δεν περιλαμβάνει χρήση κυανίου. Γιατί υπάρχει ο χαλκός στις Σκουριές, που δρα ως καταλύτης. Επίσης, να διευκρινίσουμε πως οι Σκουριές είναι μεταλλείο χαλκού και δευτερευόντως χρυσού, και το εργοστάσιο χρυσού, αν όλα πάνε καλά, θα το δούμε σε επτά με οκτώ χρόνια από σήμερα. Οι μεταλλευτικές επενδύσεις δεν γίνονται σε μια ημέρα. Γι’ αυτό μιλάμε για ορίζοντα 30ετίας. Μόνο έτσι μπορείς να πεις ότι εδώ γίνεται μια σωστή, μη ληστρική εκμετάλλευση.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ_ΒΗΜΑGAZINO, 03/05/2015