Η Κασσάνδρα έχει το παγωτό της με πέντε διαφορετικές γεύσεις

Είναι γευστικό και υγιεινό. Φτιάχνεται με αγνά υλικά και στοχεύει, πέρα από μια γλυκιά ανάμνηση στον ουρανίσκο μας, να κρατήσει και μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.

Το παγωτό «Κασσάνδρα» βρίσκεται ήδη στα ψυγεία επιλεγμένων σημείων, κυρίως στην Χαλκιδική, στη Θεσσαλονίκη, σε Αθήνα, Κρήτη, Μύκονο και Πάρο, ενώ εξάγεται σε Σουηδία, Ρουμανία και Βουλγαρία.

Φτιάχτηκε για την τουριστική προβολή του Δήμου Κασσάνδρας, με την παράλληλη αξιοποίηση των τοπικών πρώτων υλών όπως είναι το λάδι, το μέλι, το φιστίκι και το κρασί της Κασσάνδρας.

«Ξεκινήσαμε με δύο γεύσεις, βανίλια και σοκολάτα και πλέον έχουμε 5 γεύσεις: κρέμα, σοκολάτα, μέλι, σοκολάτα- «Νάμα Μυλοποτάμου» και φιστίκι», μας είπε η πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού Κασσάνδρας κυρία Μαρία ΓΙαπαδημητρίου. Αναφερόμενη στο πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το προϊόν δήλωσε τα εξής: «Το σκεπτικό είναι η μεταποίηση των τοπικών πρώτων υλών και η αξιοποίησή τους ούτως ώστε να φτάνουν στον επισκέπτη μέσα από ένα προϊόν ευπώλητο, γευστικό και ευπαρουσίαστο. Αξιοποιήσαμε τοπικές πρώτες ύλες όπως αγουρέλαιο, μέλι, κρασί και φιστίκι, κάναμε τις γεύσεις και αναπτύξαμε ένα δίκτυο το οποίο επεκτείνουμε διαρκώς και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Και συνεχίζουμε δυναμικά!».

Σημειώστε πως το παγωτό αυτό χρησιμοποιεί πρώτες ύλες αποκλειστικά από τους παραγωγούς της περιοχής της Κασσάνδρας, όπως το αγουρέλαιο Π.Ο.Π. Χαλκιδικής που αντικαθιστά μέρος της κρέμας γάλακτος, το μέλι, τα φιστίκια τύπου Αιγίνης καθώς και το Αγιορίτικο κρασί Νάμα.

Το γευστικό αυτό γλύκισμα παράγεται από την παγωτοβιομηχανία Kayak.

Για να βρείτε τα σημεία που πωλείται επισκεφθείτε την σελίδα https://www.icecreamkassandra.com

[ΠΗΓΗ: ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, της Λεμονιάς Βασβάνη, 11/8/2018]

Αίτηση κατά του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, της Γενικής Γραμματείας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, της Γενικής Διεύθυνσης Ορυκτών Πρώτων Υλών και της Διεύθυνσης Μεταλλευτικών, Ενεργειακών και Βιομηχανικών Ορυκτών κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Ελληνικός Χρυσός για παράλειψη οφειλόμενων νόμιμων ενεργειών.

Συγκεκριμένα, η εταιρεία που αποτελεί θυγατρική του καναδικού ομίλου Eldorado Gold και υλοποιεί το έργο εξόρυξης χρυσού στη Βορειοανατολική Χαλκιδική προσέφυγε στο ΣτΕ επειδή η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος δεν προέβη έγκαιρα στην έγκριση της τεχνική μελέτης νέας μονάδας εμπλουτισμού Μαντέμ Λάκκου και της Τεχνικής Μελέτης υποέργων των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων της στην Ολυμπιάδα και την Κασσάνδρα. Η προθεσμία 60 ημερών, δηλαδή, έληξε στις 20 Φεβρουαρίου, καθώς η Ελληνικός Χρυσός κατέθεσε στις 22 Δεκεμβρίου προς έγκριση στο αρμόδιο υπουργείο την τεχνική μελέτη.

Η εταιρεία επικαλείται το άρθρο 45 του π.δ. 18/1989 και το άρθρο 102 παρ.1 εδ.β΄δ ΚΜΛΕ.,ΥΑ, σύμφωνα με τα οποία υπάρχει παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας η οποία είναι προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως-αυτήν που κατέθεσε η εταιρεία στο ΣτΕ. Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της αίτησης ακυρώσεως, το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο εντός 60 ημερών από την υποβολή πλήρους φακέλου να εγκρίνει την μελέτη, ενώ το αρμόδιο υπουργείο δεν έχει αμφισβητήσει την πληρότητα του φακέλου.

Αντίστοιχη προσφυγή κατέθεσε και για την κωλυσιεργία που έχει επιδείξει το ΥΠΑΠΕΝ σχετικά με την έγκριση  τεχνικών μελετών της μονάδας Χαλκού, Χρυσού και Θειικού Οξέως Μαντέμ Λάκου και των υποέργων σε Ολυμπιάδα και Κασσάνδρα.

Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της αίτησης ακυρώσεως, σύμφωνα με το νόμο, «η στάση του αρμόδιου υπουργείου συνιστά παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου και της συνέχισης του κράτους, με δεδομένο ότι το αρμόδιο υπουργείο δεν κατέθεσε αίτημα για διευκρινίσεις ή οποιαδήποτε προσθήκη».

«Τονίζουμε ότι τόσο το πρώτο εξηκονθήμερο που προβλέπει ο νόμος όσο και μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία αίτηση υποβολής συμπληρώσεων διευκρινίσεων κλπ από τη διοίκηση ούτε επεστράφη ο φάκελος στην εταιρεία μας ή παρασχέθηκαν οδηγίες προς τούτο. Τούτο καθιστά πρόδηλη την πληρότητα του φακέλου και εντελώς αναιτιολόγητη την παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας» σημειώνεται στο κείμενο.

«Αν ήθελε θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη παράλειψη αποτελεί επιλογή του Δημοσίου στο πλαίσιο της προθεσμίας “διάσκεψης” που έθεσε στον εαυτό του μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης σημειώνεται ότι με κανένα τρόπο αυτή η “προθεσμία” δεν είναι δυνατό να υπερβεί το χρόνο που τάσσει η νομοθεσία για την έκδοση αδειών. Δεδομένου μάλιστα ότι οι άδειες αυτές συνιστούν τις τελευταίες άδειες που όφειλε να εκδώσει το Δημόσιο μετά την εκπλήρωση της ταχθείσας υποχρέωσης από τη διοίκηση στις 22/12/2014 και την υποβολή πλήρους φακέλου από την αιτούσα, είναι αντιληπτό ότι καταστρατηγείται κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου και συνέχεια του κράτους κατά κατάχρηση εξουσίας.

 […] Η συμπεριφορά αυτή της διοίκησης και η όλη αμφιθυμία του Δημοσίου δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο σύμφωνα με την αρχή της χρηστής διοίκησης και της εμπιστοσύνης με πρόκληση βλάβης προς το διοικούμενο» επισημαίνεται.

ΠΗΓΗ: capital.gr, 20/04/2015, του Δημήτρη Δελεβέγκου

Οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής απασχολούνταν ως επί το πλείστον στα μεταλλεία. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Χαλκιδική (κυρίως την Κασσάνδρα και τη Σιθωνία), η περιοχή των Μαδεμοχωρίων αναπτύχθηκε από τη μεταλλευτική δραστηριότητα.

Σε διάφορες χρονικές φάσεις η αντίστοιχη ακμή και παρακμή της μεταλλευτικής δραστηριότητας επηρέασε και διαμόρφωσε τη ζωή αυτών των κατοίκων και κατ’ επέκταση και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα δεδομένα της κάθε εποχής. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι ως προς τις καταστάσεις που βίωσαν και καθόρισαν την κουλτούρα τους αρκεί να αναφέρουμε τα εξής:

Η ονομασία «Μεταλλεία Κασσάνδρας» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1893 λόγω του γεωγραφικού προσδιορισμού που είχε δοθεί αρχικά στη χερσόνησο της Χαλκιδικής από την τότε Ελληνική Πολιτεία. Αυτή η ονομασία έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Το 1901 η Γάλλο-Οθωμανική εταιρεία που διαχειρίζεται τα μεταλλεία αρχίζει την επιφανειακή εκμετάλλευση του κοιτάσματος σιδηροπυρίτη στο μεταλλείο του «Μαντέμ Λάκκου». Το 1927 τη διαδέχεται η «Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων» (ΑΕΕΧΠ&Λ), ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η πλειοψηφία των μετοχών της περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη Αθανασιάδη, ο οποίος με τη δραστηριότητά του, δίνει ιδιαίτερη ώθηση στο μεταλλευτικό κλάδο. Επίκεντρο των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της εταιρείας γίνεται το Στρατώνι, το οποίο γνωρίζει μεγάλη άνθιση. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν χαρακτηριστικά κάτοικοί του «ήταν το πρώτο και το μόνο χωριό εκείνης της εποχής που είχε ηλεκτρικό ρεύμα.»

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η ΑΕΕΧΠ&Λ κατασκευάζει στην παραλία του Στρατωνίου το εργοστάσιο εμπλουτισμού και ξεκινάει την παραγωγή και επεξεργασία μικτών θειούχων συμπυκνωμάτων. Ενώ, από το 1972 αρχίζει η εκμετάλλευση του μεταλλείου μικτών θειούχων της Ολυμπιάδας. Παράλληλα, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους η αλιευτική, η αγροτοκτηνοτροφική και η τουριστική δραστηριότητα, σε οργανωμένες δομές. Οι νέες ελπιδοφόρες παραγωγικές δραστηριότητες αφορούσαν κυρίως τους κατοίκους του παραλιακού μετώπου, όπως αυτό συντίθεται από τους οικισμούς της Ιερισσού, των Νέων Ρόδων, της Ουρανούπολης και της Αμμουλιανής. Οι εξελίξεις της εποχής δε μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορες την Ολυμπιάδα και τα Πυργαδίκια.

Ωστόσο, η εξέλιξη των πραγμάτων απέδειξε ότι η αλιεία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός, λειτουργούσαν ως πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος. Η μεταλλευτική συνέχισε να αποτελεί την κύρια πηγή εισοδήματος για την πλειοψηφία των κατοίκων. Αυτό αποτέλεσε κίνητρο μετακίνησης ενός μεγάλου μέρους πληθυσμού από άλλα μέρη της Ελλάδας, το οποίο έφτασε στη Χαλκιδική εκείνη την εποχή και ενσωματώθηκε πλήρως στην τοπική κοινωνία.

Το Δεκέμβριο του 1995, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των Μεταλλείων Κασσάνδρας και το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων περιέρχονται στην TVΧ Hellas. Για τα επόμενα οκτώ χρόνια η μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης και συγκρούσεων με κορύφωση τη ματαίωση του επενδυτικού σχεδίου το 2003, μετά από την απόρριψή του από το Συμβούλιο της Επικρατείας, και το πάγωμα των εργασιών των μεταλλείων.

Η νεολαία της περιοχής εγκατέλειψε μαζικά τον τόπο, αναζητώντας αλλού επαγγελματικές διεξόδους. Τη θέση αυτών των ανθρώπων πήρε η ερήμωση και ο οικονομικός μαρασμός.

Τον Ιανουάριο του 2004 η ανάληψη ευθύνης επαναλειτουργίας των μεταλλείων από την «Ελληνικός Χρυσός» σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής για τα μεταλλεία και την περιοχή και επαναφέρει την ελπίδα στους κατοίκους της. Μετά από μια χρονοβόρα διαδικασία κατάθεσης και έγκρισης ενός ολοκληρωμένου επενδυτικού σχεδίου το Μάρτιο του 2012 ξεκίνησε η υλοποίησή του με τετραπλασιασμό του εργατικού δυναμικού σε ένα μόλις χρόνο.

Για ακόμα μια φορά η μεταλλευτική δραστηριότητα γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης, μόνο που τώρα η έκβαση είναι διαφορετική αφού δικαιώθηκε και αναγνωρίστηκε η προσφορά της σε όλους τους Έλληνες πολίτες μέσα από την ανώτερη αρχή της πολιτείας. Στις 17 Απριλίου 2013 το Συμβούλιο της Επικρατείας επισφραγίζει τη νομιμότητα των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων της επένδυσης. Σήμερα οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία Κασσάνδρας είναι χίλιοι επτακόσιοι και μαζί με τις οικογένειές τους αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της ΒΑ Χαλκιδικής. Πλέον η πλειοψηφία των κατοίκων αναγνωρίζει ότι δημιουργείται προοπτική ανάπτυξης και οικονομικής σταθερότητας στην περιοχή. Βλέπουν ότι ευνοείται η επιστροφή των οικονομικών μεταναστών στην πατρογονική γη τους και μπορούν και πάλι να ελπίζουν και να ονειρεύονται ότι έρχονται καλύτερες μέρες για όλους.

[ΠΗΓΗ: ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ, τεύχος ΝΟΕΜΒΡΗ-ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2013]