Σε ένα εκτενές της άρθρο, η έγκυρη Καθημερινή της Κυριακής περιγράφει τη σημερινή κατάσταση στην περιοχή μας αντικειμενικά, χωρίς να τάσσεται υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς. Ο κάθε μη προκατειλημμένος αναγνώστης μπορεί να βγάλει μόνος του συμπεράσματα και να διαμορφώσει ελεύθερα τη γνώμη του.

Η πρωινή πάχνη καλύπτει ακόμη δρόμους και αυτοκίνητα στο Νεοχώρι Χαλκιδικής όταν ο Αντώνης Καραντώνας φοράει το κίτρινο μπουφάν με την επιγραφή Hellas Gold . Είναι Κυριακή, ημέρα που δεν εργάζεται. Ανεβαίνει στο εργοτάξιο των Σκουριών στο όρος Κάκαβος. Εκεί περιμένουν και άλλοι συνάδελφοι του. «Πάμε να διεκδικήσουμε το ψωμί μας γιατί μερικοί κύριοι βολεμένοι θέλουν να κλείσουν το μεταλλείο» μας λέει ο 25xpovos μεταλλωρύχος. Για την ίδια ημέρα είχε προηγηθεί κάλεσμα για συγκέντρωση κατοίκων που αντιδρούν στην εξόρυξη χρυσού. Τα τελευταία χρόνια η συνηθισμένη εικόνα ήταν να βγαίνουν στους δρόμους κυρίως οι πολέμιοι της επένδυσης. Ακόμη και τον Φεβρουάριο του 2013, όταν η αντιπαλότητα είχε φτάσει στο απόγειο της, οι μεταλλωρύχοι είχαν ακυρώσει τελευταία στιγμή συγκέντρωσή τους κατά αντιμεταλλευτικής κινητοποίησης. Σήμερα όμως, μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα που ως αντιπολίτευση είχε στηρίξει τις κινητοποιήσει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια τα δεδομένα στη Χαλκιδική αλλάζουν.

«Είμαστε αντίθετοι με την επένδυση χρυσού στις Σκουριές. Θα αξιοποιήσουμε όλα τα δυνατά νόμιμα μέσα για να προωθήσουμε τη θέση μας» είπε στο κλείσιμο των προγραμματικών δηλώσεων του ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, μένοντας πιστός στις προεκλογικές θέσεις του κόμματος όπως είχαν εκφραστεί και το 2013 στο πρώτο συνέδριο του. Αυτές προβλέπουν να σταματήσει άμεσα η επέμβαση στις Σκουριές και να συνεχίσει η μεταλλευτική δραστηριότητα σε φθίνουσα πορεία με σταδιακή απεξάρτηση από αυτήν.

«Υπογραμμίζω όμως ότι θα στηρίξουμε όλους τους εργαζόμενους στα μεταλλεία, τη δουλειά και την προοπτική τους» πρόσθεσε ο κ. Λαφαζάνης. Τέσσερα συνδικαλιστές και τέσσερις πρόεδροι κοινοτήτων των λεγόμενων Μαντεμοχωρίων, χωριών όπου ζει η πλειονότητα των μεταλλωρύχων, τον άκουσαν στα θεωρεία τα Βουλής. Ακολούθησαν επαφές τους με στελέχη της κυβέρνησης. «Σαφείς θέσεις δεν ακούσαμε! Απαντήσεις δεν πήραμε!» έγραψαν σε ανακοίνωσή τους, καλώντας τους εργαζόμενους σε διαμαρτυρία στις Σκουριές την περασμένη Κυριακή.

Το αίσθημα είναι ανάλογο και στις σήραγγες της Ολυμπιάδας. «Τα μεταλλεία είναι μονοκαλλιέργεια, τα βρήκαμε εδώ. Δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο» λέει ο κ. Καραντώνας όταν τον συναντάμε ξανά μέσα στις στοές. «Εμείς δεν έχουμε καταλάβει κρίση γιατί έχουμε τα αυτοκίνητά μας, τα χρήματά μας, τα πάντα.»

Ο κατώτερος μισθός στα μεταλλεία είναι 1.000 ευρώ. Σήμερα, σύμφωνα με την Ελληνικός Χρυσός, 1.986 εργαζόμενοι απασχολούνται σε τρία μεταλλευτικά μέτωπα, εκ των οποίων οι 1.100 άμεσα από την εταιρεία και οι υπόλοιποι από εργολάβους. «Κάθε μέρα έχεις δουλειά εδώ. Να φύγεις να πας στη Γερμανία; Αν ήταν η Ελλάδα σε άλλη περίοδο θα σκεφτόμουν να κάνω κάτι άλλο» λέει ο κ. Καραντώνας που είναι τρίτη γενιά μεταλλωρύχος. «Άμα σταματήσουν τα μεταλλεία δεν θα υπάρχει δουλειά πουθενά. Τώρα τι θα γίνει, ο Τσίπρας θα μας το βολέψει;» λέει ο 85xpovos παππούς του, βετεράνος του πολέμου της Κορέας και παλιός μεταλλεργάτης που βρέθηκε κι αυτός την περασμένη Κυριακή στο εργοτάξιο των Σκουριών.

Το ίδιο πρωί ο 52xpovos Δήμητρα Κάλτσος, κάτοικος του χωριού Μεγάλη Παναγιά που σε ευθεία γραμμή απέχει τρία χιλιόμετρα από τις Σκουριές, συμμετείχε σε διαφορετική συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Λεωφορεία από την Ιερισσό και τη Θεσσαλονίκη μετέφεραν κόσμο που συνάντησε κι άλλους ντόπιους στον κόμβο του χωριού για να διαδηλώσουν κατά του χρυσού. Δεν αντάμωσαν με τους μεταλλωρύχους. Μια κλούβα της αστυνομίας έκλεισε τον δρόμο δημιουργώντας νεκρή ζώνη τουλάχιστον έξι χιλιομέτρων ανάμεσά τους. Σε αντίθεση με παλιότερες συγκεντρώσει εμφανίστηκαν λιγότεροι αστυνομικοί, κάποιοι εξ αυτών κρυμμένοι στο παρακείμενο δάσος. Ο πεθερός του κ. Κάλτσου είναι συνταξιούχος μεταλλωρύχος. Ο ίδιος για μικρό χρονικό διάστημα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 συμπλήρωσε μεροκάματα στις γαλαρίες. Σήμερα απασχολείται στην οικοδομή, σε μελίσσια και θέλει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στην κτηνοτροφία. Τα τελευταία χρόνια διαδηλώνει συχνά κατά της εξόρυξης, την οποία αποκαλεί περιβαλλοντικό έγκλημα. «Δεν κάνω τον αγώνα για αλλαγή χρήσης γης για το μεροκάματο, αλλά για την ίδια μου τη ζωή. Και δεν είμαι εναντίον των εργαζομένων» επισημαίνει.

Η αλλαγή της κυβέρνησης τον έχει ικανοποιήσει. Εξηγεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ήταν πάντα παρόντες σε όλες τις πορείες και τις συνελεύσεις τους. «Είναι ξεκάθαρη η θέση τους, οπότε είμαστε σε χαρές», λέει. Ωστόσο επέλεξε να διαδηλώσει παρά την αλλαγή της κυβέρνησης. Το κίνημα αποφάσισε να διοργανώσει την πορεία και αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί. Ήταν μια έμμεση πίεση για εγρήγορση, να μην κοιμηθεί το θέμα αναφέρει. Άλλωστε, το κάλεσμα στην πορεία τους έγινε με το σύνθημα: «Δεν αναθέτουμε, δεν περιμένουμε».

Δεν είναι μόνο οι Σκουριές και η Χαλκιδική όπου το παιχνίδι των δήθεν οικολόγων και του ΣΥΡΙΖΑ που κόπτεται για το περιβάλλον, αρχίζει να αποκαλύπτεται και να ξεκαθαρίζει στο μυαλό και του πλέον δύσπιστου… Διαβάστε το σημερινό άρθρο του Νίκου Χρυσολωρά στην Καθημερινή, με τίτλο «Επιλεκτικές ευαισθησίες» και θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ.

«Προ ολίγων ημερών, η Κομισιόν προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητώντας την επιβολή προστίμου εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα, διότι ακόμη δεν έχει λάβει τα αναγκαία μέτρα για να απαγορεύσει την εγκατάλειψη, διάθεση και μη ελεγχόμενη επεξεργασία των στερεών αποβλήτων . Σημειώνεται ότι η χώρα μας είχε καταδικαστεί και το 2005 από το Δικαστήριο για τις παράνομες χωματερές, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει συμμορφωθεί. Επιπλέον, σε άλλη προσφυγή της, η Κομισιόν ζητάει να επιβληθεί ακόμη ένα, εξίσου τσουχτερό, πρόστιμο, για το ζήτημα της διαχείρισης αστικών λυμάτων μέσω βιολογικών καθαρισμών. Και σε αυτήν την περίπτωση, η χώρα μας δεν έχει συμμορφωθεί με προηγούμενη καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου, του 2007. Προφανώς, δεν μπορώ να περιγράψω την οργή μου για το γεγονός ότι οι φόροι μας χρησιμοποιούνται για να πληρώνουμε πρόστιμα για την ανικανότητα τοπικών και περιφερειακών αρχών, αλλά και για το ότι πολλοί βιολογικοί καθαρισμοί και ΧΥΤΑ, που επίσης έχουν κατασκευαστεί από το υστέρημά μας, σήμερα υπολειτουργούν ή ρημάζουν (το τελευταίο δεν φαίνεται να έχει υποπέσει ακόμη στην αντίληψη της Κομισιόν). Επιπλέον, οι παράνομες χωματερές και η έλλειψη συστημάτων βιολογικού καθαρισμού συνιστούν έγκλημα κατά της πατρίδας μας και των επόμενων γενεών, στις οποίες θα παραδώσουμε αυτόν τον τόπο. Θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και βιάζουν το φυσικό περιβάλλον.

Κι όμως, δεν είδα, όλα αυτά τα χρόνια, οικολογικές οργανώσεις και ανήσυχους πολίτες να ασχημονούν εναντίον των τοπικών αρχόντων στο Μαρκόπουλο, το Κορωπί, τη Νέα Μάκρη, τη Λούτσα και τη Ραφήνα, οι οποίοι δεν έχουν φροντίσει, ως όφειλαν, για τις αναγκαίες υποδομές επεξεργασίας αστικών λυμάτων στις περιοχές τους. Αντιθέτως, οικολόγοι πήγαν να κάψουν ζωντανούς μεταλλωρύχους, οι οποίοι προσπάθησαν να βγάλουν ένα μεροκάματο στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, για να έχουν φαγητό στο τραπέζι τους και να μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, για τις Σκουριές υπήρχε και μία περιβαλλοντική μελέτη εγκεκριμένη από τις αρμόδιες αρχές του κράτους και υπήρχε και μία απόφαση του ΣτΕ που είναι γνωστό ότι δεν χαρίζεται, κατ’ εξοχήν στα περιβαλλοντικά θέματα.

Για την έλλειψη βιολογικών καθαρισμών, τι ελαφρυντικό υπάρχει Δεν είδα επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ και την υπόλοιπη αντιπολίτευση να προσπαθούν να πλακώσουν στις γροθιές τους δημάρχους οι οποίοι ανέχονται τις παράνομες χωματερές στις περιοχές τους, παραβιάζοντας έτσι κατάφωρα την περιβαλλοντική νομοθεσία. Αντίθετα, υπερασπίστηκαν με σθένος το αντάρτικο της Κερατέας και το οικολογικό έγκλημα που συντελείται αυτή τη στιγμή με τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων της Αττικής. Την ίδια στιγμή, βέβαια, χειροδίκησαν κατά τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής, για την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων μιας επένδυσης στον Αστέρα Βουλιαγμένης, που θα δημιουργήσει εκατοντάδες θέσεις εργασίας στη ρημαγμένη μας χώρα. Μιας μελέτης που είχε το πράσινο φως από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για την επιλεκτική αυτή ευαισθησία των οικολογούντων του πολιτικού μας συστήματος και των υποτιθέμενων εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών. Η δική μου ερμηνεία είναι ότι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι το περιβάλλον και η προστασία του. Με λίγες εξαιρέσεις, το κατ’ ευφημισμόν οικολογικό κίνημα στην Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο από ακόμη ένας κρίκος στο πλέγμα των κατεστημένων συμφερόντων, πρωταρχικός στόχος των οποίων είναι να μη χάσουν τη βολή τους, έστω και αν αυτό σημαίνει καταδίκη της χώρας στη φτώχεια. Αν πραγματικά τους ενδιέφερε το περιβάλλον, θα εκδήλωναν τουλάχιστον τον ακτιβισμό τους στις πραγματικά ακραίες περιπτώσεις, όπου οι παρανομούντες δεν έχουν κανένα νομικό ή ηθικό έρεισμα, όπως είναι η διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων, ενώ, σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις, θα απαιτούσαν, όπως όλοι μας, να ελέγχεται εξονυχιστικά η εφαρμογή της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας και οι όποιες ενστάσεις τους θα βασίζονταν σε αρνητικές εισηγήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών ή σε αποφάσεις δικαστηρίων. Όμως αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει τη Συμμαχία της Ακινησίας είναι να μη γίνεται καμία επένδυση, ό,τι και να λένε τα δικαστήρια, σι υπηρεσίες ή η νομοθεσία.

Με ευκαιριακό πρόσχημα την οικολογία λοιπόν, τοπικά συμφέροντα, άεργες κυρίες των βορείων προαστίων, οι οποίες δεν έχουν να ανησυχούν για τον βιοπορισμό τους, σε αγαστή συνεργασία με ισχυρούς παράγοντες του πολιτικού μας συστήματος και την αντιπολίτευση, εκφράζουν αυθεντικά τον ακραίο συντηρητισμό που κρατάει την Ελλάδα αλυσοδεμένη. Ωρύονται για την ανεργία και την ύφεση, αλλά λυσσάνε εναντίον κάθε επένδυσης, από την οποία δεν αναμένουν οι ίδιοι άμεσο όφελος. Απέναντι σε αυτήν την ανίερη συμμαχία, βρίσκονται οι πολίτες που αγαπούν τον τόπο τους και αναζητούν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι η εποχή της καθολικής δημοσιουπαλληλίας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αυτός είναι ο πραγματικός ταξικός πόλεμος που μαίνεται στην Ελλάδα. Ο καθένας μας ας διαλέξει στρατόπεδο.

Ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης καταπιάνεται στην σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με ένα θέμα που προλάβαμε και θίξαμε πριν δυο μέρες, την Αστυνόμευση στην Ιερισσό και τα παράπονα των «αγωνιστών»…

Ένα από τα θύματα του αγώνα που κάνουν κάποιοι κάτοικοι της Ιερισσού κατά της επένδυσης για εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, ήταν και το αστυνομικό τμήμα της πόλης. Αυτό υπήρξε μόνιμος στόχος επιθέσεων από γνωστούς αγνώστους, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό του τον Απρίλιο του 2013. Η απάντηση της Ελληνικής Αστυνομίας στις επιθέσεις ήταν η απομάκρυνσή του προκειμένου να μη δημιουργούνται εντάσεις, αφού κάθε φορά που γινόταν κάποια έρευνα για την τρομοκρατική επίθεση στο εργοτάξιο (με ομηρίες εργαζομένων και εμπρησμό μηχανημάτων στις 17.2.2013), κάποιοι ξεσπούσαν κατά της περιουσίας του ελληνικού λαού. Ο εμπρησμός του Αστυνομικού Τμήματος χαρακτηρίστηκε (κατά την προσφιλή έκφραση της Αριστεράς) προβοκάτσια με στόχο να δυσφημισθεί ο «αγώνας». Δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο ήταν προβοκάτσια αλλά για να πούμε την αλήθεια ο επικεφαλής του ανένδοτου κ. Τόλης Παπαγεωργίου δεν έβαλε τα αστυνομικά τμήματα στον κατάλογο των επιθέσεων, τον οποίο δημόσια ανακοίνωσε σε εκδήλωση στη Θράκη, λίγες μέρες μετά την επίθεση στις Σκουριές: «Όταν υπήρχε γεωτρύπανο σε μας, πηγαίναμε και το καίγαμε , είπε ο επικεφαλής του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. Δεν δούλεψε γεωτρύπανο σε μας, όλα τα κάψαμε και τα ανατινάξαμε. Όταν ξεκινήσει γεωτρύπανο να δουλεύει στις Σάπες ή στο Πέραμα, πρέπει εμείς να είμαστε εκεί. Και θα συνειδητοποιήσουν τότε ότι πρέπει να κάνουν κάτι, να φωνάξουν τα ΜΑΤ. Και από τη στιγμή που θα έρθουν τα ΜΑΤ το παιχνίδι το έχουν χάσει». Όπως και να έχει το ζήτημα, όμως, το αστυνομικό τμήμα έπειτα από πολλές επιθέσεις έκλεισε τον περασμένο Μάρτιο. Με έκπληξη, όμως, διαβάσαμε την Παρασκευή στο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ και ένθερμο υποστηρικτή του αγώνα στις Σκουριές , την καταγγελία ότι η περιοχή έμεινε αφύλακτη έναντι της εγκληματικότητας (Αυγή 23.11.2013). Όπως έγραφε το σχετικό δημοσίευμα: «Στην τύχη της αφέθηκε η Ιερισσός καθώς το αστυνομικό τμήμα δεν λειτουργεί εδώ και μήνες. “Με βάρδιες σε φυλάκια προσπαθούμε να προστατευτούμε από μόνοι μας, ειδοποιώντας όταν συμβαίνει κάτι. Πριν από λίγο καιρό, όταν κάποιοι συγχωριανοί είδαν να οδηγούν το αμάξι μου άγνωστοι, με ειδοποίησαν και ευτυχώς το βρήκαμε. Οι κλοπές και γενικά η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί”». Αυτή η στάση, βεβαίως, δεν είναι επ’ ουδενί αριστερή είναι η τυπική νεοελληνική, που λαϊκίστικα αγκαλιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζεται σε διάφορες μορφές. Πολλοί θέλουν αστυνόμευση χωρίς αστυνομικούς (η παρουσία των οποίων είναι εξ ορισμού προκλητική ), ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις, ευρωπαϊκή ευημερία χωρίς ευρωπαϊκούς θεσμούς, πρόωρες συντάξεις χωρίς εισφορές, μεγάλο κράτος χωρίς φόρους, αυθαίρετα στα ρέματα και προστασία από τις πλημμύρες, εξασφάλιση εργασίας των πτυχιούχων χωρίς εντατικοποίηση των σπουδών , καθαρές πόλεις χωρίς οργανωμένους χώρους ταφής υπολειμμάτων κ.λπ. Με την ίδια λογική, λοιπόν, και n Ιερισσός έμεινε χωρίς αστυνομικό τμήμα. Έτσι οι επαναστατημένοι δεν μπορούν να εκτονώσουν τη δίκαιη οργή τους κάθε φορά που οι δικαστικές αρχές επιχειρούν να διαλευκάνουν τις τρομοκρατικός επιθέσεις, αλλά το τίμημα πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι αφού τους στερείται το αγαθό της ασφάλειας. Κάπως έτσι δεν έπεσαν οριζόντια επί δικαίων και αδίκων τα δεινά της χρεοκοπίας;