Νέο άλμα πραγματοποίησε το 2017 η συνολική φορολογική επιβάρυνση μισθωτών (tax wedge) με ή χωρίς παιδιά περιλαμβανομένων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Για μια ακόμη χρονιά η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης δείχνει άνοδο του συνολικού φορολογικού βάρους στους μισθούς ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής στο ύψος των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας.

Χαρακτηριστικά συμπεράσματα της ετήσιας έκθεσης του ΟΟΣΑ είναι τα εξής:

• -η συνολική φορολογική επιβάρυνση για έναν άγαμο εργαζόμενο, χωρίς παιδιά, που εισπράττει τον μέσο μισθό αυξήθηκε κατά 0,31 της ποσοστιαίας μονάδας και διαμορφώθηκε στο 40,8% του συνολικού κόστους εργασίας των εργοδοτών. Η μεταβολή αυτή προέκυψε από την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων (0,15 της ποσοστιαίας μονάδας) και των εργοδοτών (0,13 της μονάδας) και την οριακή αύξηση του φόρου εισοδήματος (0,04 της μονάδας). Με άλλα λόγια για κάθε 1.000 ευρώ κόστους του εργοδότη ο εργαζόμενος έχει καθαρό εισόδημα κατά τι λιγότερο από 600 ευρώ!
• αντίθετα στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ η συνολική φορολογική επιβάρυνση μειώθηκε το 2017. Στο σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ, η μέση φορολογική επιβάρυνση για αυτήν την κατηγορία των εργαζομένων μειώθηκε πέρυσι κατά 0,13 της ποσοστιαίας μονάδας στο 35,9%.
• -την υψηλότερη επιβάρυνση είχαν το Βέλγιο (53,7%), η Γερμανία (49,7%), η Ιταλία (47,7%), η Γαλλία (47,6%) και η Αυστρία (47,4%).
• -το χαμηλότερο “tax wedge” σημειώθηκε στη Χιλή (7%), τη Νέα Ζηλανδία (18,1%) και το Μεξικό (20,4%).
• -για οικογένειες με δύο παιδιά, όπου μόνο ο ένας γονιός εργάζεται και παίρνει τον μέσο μισθό, η συνολική φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 0,33 της ποσοστιαίας μονάδας σε σχέση με το 2016 και έφθασε το 39%. Η μέση επιβάρυνση στις χώρες του ΟΟΣΑ για τη συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων ανήλθε στο 26,1%. Τη μεγαλύτερη επιβάρυνση είχε η Γαλλία με 39,4%, ενώ πέντε ακόμη χώρες είχαν “tax wedge” από 38% έως 39%: η Ελλάδα (39%), η Ιταλία (38,6%), η Φινλανδία (38,4%), το Βέλγιο (38,3%) και η Σουηδία (38,2%). Η χαμηλότερη επιβάρυνση σημειώθηκε στη Νέα Ζηλανδία (6,4%), τη Χιλή (7%) και την Ελβετία (9,1%).
• -σε σχέση με το 2016, το tax wedge αυξήθηκε σε 18 από τις 35 χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ μειώθηκε σε 16 χώρες και έμεινε σταθερό στην περίπτωση της Χιλής.

Οι αιτίες

Η αύξηση της συνολικής φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης των μισθωτών στην Ελλάδα οφείλεται κυρίως στις παρεμβάσεις που έγιναν στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος. Συγκεκριμένα, μειώθηκε το αφορολόγητο όριο μέσω της περικοπής της σχετικής έκπτωσης φόρου, θεσπίστηκε νέα επαχθέστερη φορολογική κλίμακα για το εισόδημα των φυσικών προσώπων ενώ ακυρώθηκε και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που είχε γίνει το 2014 για τους μισθωτούς και συνταξιούχους.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για το 2018 αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του συνολικού βάρους λόγω της δημιουργίας του ΕΦΚΑ και της εξίσωσης προς τα πάνω των ασφαλιστικών εισφορών για όλους ενώ από το 2020 ή το και νωρίτερα προβλέπεται μείωση του αφορολόγητου ορίου που θα προκαλέσει νέες μεγάλες επιβαρύνσεις. Οι επιβαρύνσεις αυτές θα μετριασθούν αν και εφόσον τεθούν σε ισχύ τα λεγόμενα αντίμετρα με μειώσεις της εισφοράς αλληλεγγύης και του πρώτου συντελεστή της φορολογικής κλίμακας.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Σπύρου Δημητρέλη, 26/4/2018]

Το τελευταίο διάστημα συναντά κανείς πληθώρα άρθρων στον Τύπο από ελεύθερους επαγγελματίες διαφορετικών ειδικοτήτων στα οποία καταδεικνύεται η αγανάκτηση και η απελπισία για το μέλλον της επιχείρησής τους. Είναι όλα υπερβολικά ή μήπως βρισκόμαστε προ των πυλών μιας νέας, άνευ προηγουμένου επιδρομής στα εισοδήματά μας με το πρόσχημα της ασφάλισης και της φορολογίας;

Από τον παραπάνω κανόνα δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ο κλάδος των μηχανικών. Είναι γεγονός πώς ο κλάδος μας ήταν, προ κρίσης, από τους καλύτερα αμειβόμενους στην Ελλάδα. Ο μηχανικός ήταν ένας από τους κινητήριους μοχλούς της οικονομίας. Ένα μικρομεσαίο τεχνικό γραφείο συντηρούσε δύο και τρεις οικογένειες μέσα από τη δραστηριότητα του. Επίσης, ως επιστήμονας, ο μηχανικός αποτελούσε κεφάλαιο και επένδυση για την ίδια τη χώρα.

Τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το χάος. Χαρακτηριστικό της δεινής οικονομικής κατάστασης του κλάδου είναι ότι οι νέοι μηχανικοί δεν εγγράφονται πλέον στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) και στον αντίστοιχο ασφαλιστικό φορέα ή αναζητούν απευθείας εργασία στο εξωτερικό, ενώ οι παλιοί διαγράφονται με ολοένα και ταχύτερο ρυθμό ή έχουν συσσωρευμένες ασφαλιστικές οφειλές που δεν θα καταφέρουν ποτέ να αποπληρώσουν. Ενδεικτικά, το 2015, περίπου 4.000 μηχανικοί ζήτησαν τη διαγραφή τους από το ΤΕΕ, ενώ οι νέες εγγραφές ήταν μόλις 500.

Εν ολίγοις, στην Ελλάδα της κρίσης και της Αριστεράς, όχι μόνο δε δίνονται κίνητρα για ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά γίνονται τα αδύνατα δυνατά να μπουν λουκέτα σε όσα μικρά ή μεγάλα τεχνικά γραφεία δραστηριοποιούνται ακόμα και να καταφύγουν στο εξωτερικό όσοι επιστήμονες (μηχανικοί και μη) έχουν απομείνει στη χώρα.

Μετά τους φόρους, άμεσους & έμμεσους (22%-45% επί του καθαρού εισοδήματος, τέλος επιτηδεύματος, ειδική εισφορά αλληλεγγύης), μετά τις αυξήσεις σε βασικά αγαθά για τον ελεύθερο επαγγελματία μηχανικό (βενζίνη, σταθερή τηλεφωνία), το κερασάκι στην τούρτα είναι ο N.4387/16 (νόμος Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό). Σύμφωνα με αυτόν, οι ασφαλιστικές εισφορές θα υπολογίζονται με βάση το φορολογητέο εισόδημα που προκύπτει από την άσκηση του επαγγέλματος.

Ασφαλιστικές εισφορές, λοιπόν, ή ένας ακόμη φόρος; Μόνο ως φόρος μπορεί να νοηθεί μία εισφορά 37,95% (20% για κύρια σύνταξη, 6.95% για υγειονομική περίθαλψη, 7% επικουρική ασφάλιση, 4% για εφάπαξ)  επί του καθαρού φορολογητέου εισοδήματος. Η εισφορο-επιδρομή δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο σε όσους δηλώνουν ζημιές ή λιγότερα από 7.032 ευρώ το χρόνο. Αυτοί καλούνται να πληρώσουν υποχρεωτικά 2.200 ευρώ το χρόνο. Ποσό που είναι μεν μικρότερο από το αντίστοιχο πριν τον ασφαλιστικό νόμο, αλλά σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής. Και ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι εισφορές δεν είναι σε καμία περίπτωση ανταποδοτικές.

Ένα άλλο επίμαχο σημείο είναι ότι οι ασφα-ληστρικές εισφορές του 2017 θα υπολογισθούν με βάση το εισόδημα του 2015. Ξεκάθαρη κοροϊδία ή νόμος ψηφισμένος από ανθρώπους εκτός πραγματικότητας; Όχι κύριοι… Τα εισοδήματα μας μειώνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Δεν γίνεται με τα εισοδήματα του 2017, να πληρώσουμε εισφορές για εισοδήματα που είχαμε δύο χρόνια νωρίτερα.

Μία κυβέρνηση, με πρωθυπουργό και αρκετά μέλη της να είναι και οι ίδιοι συνάδελφοι μηχανικοί, θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται το πλήγμα που έχει δεχθεί ο κλάδος και τη δυσκολία με την οποία ανταποκρίνεται ο μέσος μηχανικός στην εξόφληση των οφειλών του. Μια δυσκολία που σταδιακά μετατρέπεται σε αδυναμία και τελικά σε αθέτηση.

Πρέπει δε να σημειωθεί, ότι τις αυξήσεις και τα κόστη αυτά, δεν είναι πάντα εύκολο να τις μετακυλήσει κανείς στον πελάτη, ειδικά αν το παρεχόμενο αγαθό είναι υπηρεσία, που ούτως ή άλλως είναι έννοια υποεκτιμημένη στην Ελλάδα.

Αποτέλεσμα των παραπάνω; Δίνονται νέα κίνητρα για απόκρυψη εισοδημάτων, μαύρη εργασία και επέκταση της σκιώδους οικονομίας.

Όλα αυτά σε μια εποχή που ο κύκλος εργασιών έχει συρρικνωθεί σε σχέση με το παρελθόν και οι μηχανικοί είναι άνεργοι ή υποαπασχολούνται. Ακόμα και στην περίπτωση των τελευταίων, η συντριπτική πλειοψηφία ασχολείται πλέον με εργασίες χαμηλού κόστους (ενεργειακά πιστοποιητικά, βεβαιώσεις Ν.4178/13), και σε τιμές, που ο ανταγωνισμός και η ανάγκη για εξασφάλιση των ελάχιστων απαιτούμενων, έχει συμπιέσει δραματικά προς τα κάτω.

Το ερώτημα είναι, πόσοι μηχανικοί θα καταφέρουν να διατηρήσουν και φέτος την επιχείρησή τους, στην οποία βασικός μέτοχος (στα κέρδη, αλλά όχι και στις υποχρεώσεις) έχει γίνει το κράτος.

Η συνέχεια εντός του έτους…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Θάνου Ηλιοδρομίτη, Αγρονόμου &Τοπογράφου Μηχανικού, ελεύθερου επαγγελματία, 25/01/2017]

Σήμερα αναμένεται, εκτός απροόπτου, να δοθεί στη δημοσιότητα η υπουργική απόφαση με την οποία θα καθορίζονται οι δαπάνες που θα μετρούν για την οικοδόμηση του αφορολόγητου με πλαστικό χρήμα.

Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει αδυναμία διαχωρισμού είδους δαπανών που εξοφλούνται με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα και έτσι ουσιαστικά σχεδόν όλες θα μετρούν για την οικοδόμηση του αφορολόγητου ορίου.

Έτσι, με δεδομένο ότι αρκετοί φορολογούμενοι πληρώνουν με κάρτα ακόμη και λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεφωνίας, και αυτές οι δαπάνες θα μετρούν στο αφορολόγητο.

Σημειώνεται ότι ο νόμος που ψηφίστηκε στα τέλη Δεκεμβρίου προβλέπει ότι για τα καρπωθεί ένας μισθωτός ή συνταξιούχος την έκπτωση φόρου 1.900-2.100 ευρώ (ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση) που οδηγεί σε αφορολόγητο όριο, θα πρέπει να έχει δαπανήσει μέρος του εισοδήματός του με πλαστικό χρήμα.

Πιο συγκεκριμένα, για εισόδημα έως 10.000 θα πρέπει να δαπανήσει το 10%, για εισόδημα από 10.000 έως 30.000 το 15% και για εισόδημα πάνω από 30.000 το 20%. Η παραπάνω κλίμακα ισχύει προοδευτικά, δηλαδή ο συντελεστής εφαρμόζεται ανά κλιμάκιο εισοδήματος.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Σπύρου Δημητρέλη, 12/01/2017]

Μόλις πέντε ημερολογιακές και τέσσερις εργάσιμες ημέρες απέμειναν προκειμένου να τεθεί και τυπικά σε ισχύ η υποχρέωση των μισθωτών και συνταξιούχων να δαπανούν μέρος του εισοδήματός τους με ηλεκτρονικό μέσο πληρωμής προκειμένου να καρπώνονται την έκπτωση φόρου που οδηγεί στο αφορολόγητο όριο.

Αν και βρισκόμαστε, όμως, στο παρά πέντε αυτής της σημαντικής αλλαγής, μερικά βασικά ζητήματα του όλου εγχειρήματος που στοχεύει στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, παραμένουν ακόμη σε εκκρεμότητα αφήνοντας του φορολογούμενους στην αναμονή.

Πιο συγκεκριμένα, αν και έχει ξεκαθαριστεί ότι μισθωτοί και συνταξιούχοι θα πρέπει να δαπανούν ποσοστό 10% έως 20% του εισοδήματός τους με πλαστικό χρήμα, δεν έχει ξεκαθαριστεί:

• Ποιες ακριβώς είναι οι δαπάνες με πλαστικό χρήμα οι οποίες και θα αναγνωρίζονται για το χτίσιμο του αφορολόγητου ορίου. Υπάρχουν μια σειρά από δαπάνες που είτε αποτελούν τεκμήριο διαβίωσης, είτε προσφέρουν απευθείας έκπτωση φόρου είτε απλώς αφορούν πολύ συνηθισμένες δαπάνες, όπως είναι το ενοίκιο ή η πληρωμή λογαριασμών κοινής ωφέλειας. Αυτό προβλέπεται να ξεκαθαριστεί με την έκδοση υπουργικής απόφασης.
• Ποια ηλεκτρονικά τραπεζικά μέσα πληρωμής αναγνωρίζονται για τις συναλλαγές και το χτίσιμο του αφορολόγητου ορίου. Από τις διατάξεις που ψηφίστηκαν έχει ξεκαθαριστεί ότι αναγνωρίζονται δαπάνες με χρεωστική και πιστωτική κάρτα και ηλεκτρονικά πορτοφόλια αλλά δεν έχει ξεκαθαριστεί αν η πληρωμή με μεταφορά ποσών σε λογαριασμό τρίτου ή το έμβασμα αν θεωρούνται πληρωμές που μπορούν να οικοδομήσουν το αφορολόγητο.
• Πως υπολογίζεται το ελάχιστο απαιτούμενο ποσό δαπάνης στην περίπτωση ζευγαριών μισθωτών ή συνταξιούχων. Υπολογίζεται αθροιστικά ως οικογενειακό εισόδημα ή ατομικά. Στην πρώτη περίπτωση οι απαιτούμενες δαπάνες είναι περισσότερες καθώς με το άθροισμα ανεβαίνει ο συντελεστής στην κλίμακα των απαιτούμενων δαπανών με πλαστικό χρήμα. Στην περίπτωση ατομικού εισοδήματος τότε το ποσό των απαιτούμενων δαπανών με πλαστικό χρήμα είναι μειωμένο. Από τις διατάξεις που ψηφίστηκαν δεν προκύπτει ότι πρόκειται για οικογενειακό εισόδημα, αλλά το θέμα θα ξεκαθαριστεί με τις ερμηνευτικές υπουργικές αποφάσεις.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που δεν θα δαπανήσουν το ελάχιστο απαιτούμενο εισόδημά τους με πλαστικό χρήμα θα χρεωθούν με πρόσθετο φόρο 22% επί του ποσού που θα τους λείπει.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Σπύρου Δημητρέλη, 27/12/2016]