Tag Archives: επενδυτικό περιβάλλον

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μαζική φυγή πολυεθνικών–  αφιλόξενο λόγω και των φόρων το επενδυτικό περιβάλλον στην Ελλάδα

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι είναι φιλική στις επιχειρήσεις, η πολιτική αύξησης των φόρων και η σταθερή μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, τα capital controls, η υψηλή εταιρική φορολογία, ο περιορισμός της κατανάλωσης, το ασταθές θεσμικό και οικονομικό περιβάλλον και η αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική έχουν δημιουργήσει ένα αντι-επιχειρηματικό περιβάλλον, που όχι μόνο δεν προσελκύει νέες επενδύσεις, αλλά διώχνει και όσες είναι ήδη εδώ.

Έτσι, συνεχίζονται οι αποφάσεις ξένων πολυεθνικών ομίλων να φύγουν από την Ελλάδα και το τελευταίο τετράμηνο του 2017 οι πολυεθνικοί κολοσσοί Eldorado Gold, Unilever, Froneri και Bosch γνωστοποίησαν ότι σταματούν παραγωγικές τους δραστηριότητες στη χώρα μας, στέλνοντας στο ταμείο ανεργίας εκατοντάδες εργαζομένους. Η καναδική Eldorado Gold ανακοίνωσε την αναστολή των επενδύσεών της στην Ελλάδα, καθώς «υπό τις παρούσες συνθήκες» δεν θα συνεχίσει στη Χαλκιδική και τη Θράκη.

Αδειοδοτήσεις

Η εταιρεία αναφέρει ως αιτία την καθυστέρηση έγκρισης αδειών ρουτίνας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει εμποδίσει τη δυνατότητά της να αναπτύξει και να λειτουργήσει τα ορυχεία στις Σκουριές και την Ολυμπιάδα. Τα ορυχεία αυτά βρίσκονται σε καθεστώς συντήρησης από τις 22 Σεπτεμβρίου και περισσότεροι από 500 εργαζόμενοι απολύονται από τον Νοέμβριο του 2017 μέχρι τον Μάρτιο του 2018.

Η πρώην Πίτσος, BSH Οικιακές Συσκευές, ανακοίνωσε πριν από λίγους μήνες ότι πρόκειται να κλείσει το εργοστάσιο της στου Ρέντη. Για τους 250 εργαζομένους υλοποιήθηκε πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου.

Από την 1η Ιανουαρίου του 2018, το εργοστάσιο στην Αθήνα θα μειώσει την παραγωγή του και θα υλοποιήσει μια τελευταία μεγάλη παραγγελία, που αφορά 140.000 εντοιχισμένους φούρνους.

Λίγο νωρίτερα, στα τέλη Σεπτεμβρίου, η Froneri Hellas (κοινοπραξία της Nestle και της R&R) ανακοίνωσε την απόφαση διακοπής λειτουργίας του εργοστασίου της στον Ταύρο, σε μια προσπάθεια ανασχεδιασμού της ζημιογόνου εταιρείας. Αυτό σημαίνει ότι οι 102 μόνιμοι, καθώς και άλλοι τόσοι εποχικοί εργαζόμενοι πέρασαν στην ανεργία. Σύμφωνα με την εταιρεία, «λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η Froneri Hellas είναι ζημιογόνος, η εταιρεία διακόπτει τη λειτουργία του εργοστασίου της στον Ταύρο και επαναπροσδιορίζει την οργάνωσή της. Στην απόφαση αυτή οδηγούν, επίσης, οι επικρατούσες δυσμενείς συνθήκες στην αγορά σε συνδυασμό με το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον».

Πτώση της ζήτησης

Η Unilever Hellas ανακοίνωσε τον ίδιο μήνα την απόφασή της να προχωρήσει σε πώληση σε ό,τι αφορά τα ελαιόλαδά της, και συγκεκριμένα τις μάρκες «Άλτις», «Ελάνθη» και «Solon», καθώς και το εργοστάσιο ελαιολάδου στην οδό Πειραιώς, στο πλαίσιο της επαναξιολόγησης, σε παγκόσμιο επίπεδο, της στρατηγικής της.

Η φυγή πολυεθνικών είναι αποτέλεσμα της πτώσης της ζήτησης και του διαθέσιμου εισοδήματος καθώς και της δυσπιστίας ως προς το ότι κάτι μπορεί να αλλάξει άμεσα. Ξεκίνησε από το 2015, όταν Έλληνες και ξένοι επενδυτές, πολυεθνικές αλλά και ελληνικές επιχειρήσεις, είχαν ήδη τρομάξει από τις προεκλογικές διακηρύξεις και οι μεγάλοι διεθνείς όμιλοι ήταν έτοιμοι να τα μαζέψουν, την ίδια εποχή που οι καταθέσεις έκαναν φτερά.

Το 2015 ήταν η χαλυβουργία Hellenic Steel, θυγατρική της ιταλικής ILVA, που έκλεισε οριστικά, ενώ το ίδιο καλοκαίρι ολοκληρώθηκε η αποχώρηση από την Ελλάδα και της πολυεθνικής Groupon, καθώς οι επικεφαλής της δεν διέβλεπαν πλέον προϋποθέσεις κέρδους.

Τους πρώτους μήνες του 2016 τη σκυτάλη των αποχωρήσεων πήρε η Bolton Hellas, θυγατρική του ιταλικού Bolton Group, ύστερα από τα μεγάλα προβλήματα που δημιούργησε η μεγάλη πυρκαγιά και τη χαμηλή αποζημίωση που έλαβε η εταιρεία από τις ασφαλιστικές.

Ακολούθησε ακόμα ένα γνωστό όνομα, η Bacardi Hellas, η οποία αποφάσισε να τερματίσει την αυτόνομη παρουσία της στην Ελλάδα και να παραχωρήσει τη διανομή των προϊόντων της σε τρίτους. Τον Μάρτιο του 2016 ο γερμανικός όμιλος ContiTech –ο οποίος, μεταξύ άλλων, παράγει και τα γνωστά ελαστικά Continental– αποφάσισε να διακόψει δραστηριότητα της βιομηχανίας παραγωγής μεταφορικών ταινιών ΙΜΑΣ, μιας εταιρείας με ιστορία 44 ετών στην Ελλάδα, η οποία απασχολούσε 138 εργαζομένους.

Θύμα της κρίσης και της πτωτικής ελληνικής αγοράς ήταν και η πολυεθνική Pepsico HBH, η οποία αποφάσισε να κλείσει οριστικά το εργοστάσιο παραγωγής αναψυκτικών στα Οινόφυτα, με αποτέλεσμα να χαθούν 65 θέσεις εργασίας. Τέλος, η FrieslandCampina, γνωστή σε εμάς ως ΝΟΥΝΟΥ, το 2016 ανακοίνωσε την απόφασή της να αποσυρθεί από την αγορά του φρέσκου γάλακτος.

 

[ΠΗΓΗ: ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ_MONEYPRO, της Μαρίνας Πρωτονοτάριου, 05/01/2018]

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…

ependyseis_image“Οι Επενδυτές δεν θέλουν ούτε παρακάλια, ούτε γλοιώδη δουλοπρέπεια. Ζητούν γεγονότα, Facts. Kαι αυτά δεν είναι άλλα από την βεβαιότητα για προσδοκώμενα κέρδη και η εξασφάλιση κατάλληλου περιβάλλοντος, μη εχθρικού, και διευκολυντικού στις συναλλαγές με το Δημόσιο.”

Μία επένδυση για να φθάσει στην φάση της πραγματοποίησής της χρειάζεται α) από την μεριά του Κράτους την ύπαρξη όλων των υλικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων και διευκολύνσεων για το ξεκίνημα της, και β) από την μεριά του μελλοντικού Επενδυτή να έχουν μελετηθεί όλα τα στοιχεία πλήρους βιωσιμότητας, (feasibility, viability, κλπ) της Επένδυσης.

[…] Πρόθεση μας είναι, να δείξουμε στους ανθρώπους του Υπουργείου Βιομηχανίας, τι θα έπρεπε να είχε ετοιμασθεί. Να δώσουμε μια ιδέα, τι χρειάζεται.

Το καθήκον αυτό είχε ανατεθεί στο αποκαλούμενο τελευταία, Οικονομίας, Έχει απαλειφθεί το “Εθνικής” λόγω ορθόδοξου αριστερισμού. δηλαδή το Εθνικής Οικονομίας ή Συντονισμού.  Και παράλληλα υπάρχει και το Οικονομικών, με κίνδυνο μπερδέματος. Πότε θα επαναφέρουμε τη σωστή μορφή ονομασίας των Υπουργείων; Προστασίας του Πολίτη! Της δια Βίου Μάθησης! Γελοιότητες!

Είχε καταργηθεί το Υπουργείο Βιομηχανίας, ως μη χρειαζούμενο, όταν λεγόταν από τους νυν και από τους προηγούμενους, ότι ψάχνουν per mare per terra, για Επενδυτές. Ήσαν γελοίες οι προσπάθειες, τα παρακάλια, τα γεύματα στο Restaurant του νέου Μουσείου, η επίδειξη των καλλονών των Νησιών μας και οι ηλιόλουστες παραλίες μας. Ακόμα πιο γελοίες, οι προτροπές στους ομογενείς των ΗΠΑ, ή στους Βιομηχάνους της Ε.Ε. Οι Επενδυτές δεν θέλουν ούτε παρακάλια, ούτε γλοιώδη δουλοπρέπεια. Ζητούν γεγονότα, Facts. Kαι αυτά δεν είναι άλλα από την βεβαιότητα για προσδοκώμενα κέρδη και η εξασφάλιση κατάλληλου περιβάλλοντος, μη εχθρικού, και διευκολυντικού στις συναλλαγές με το Δημόσιο. Οι Σκουρλέτηδες, Δρίτσηδες και Στρίντζηδες όχι είναι ακατάλληλοι, αλλά εντελώς αντίθετοι και εχθρικοί και σφόδρα απωθητικοί.

Αυτά που χρειάζονται από την μεριά μας, μπορεί να συνοψισθούν σε πέντε (5), κύρια σημεία:

* Φορολογικό, συγκριτικά πιο ελκυστικό από άλλες Χώρες

* Tιμές ηλεκτρικού ρεύματος και Φ. Αερίου ισοδύναμων σε calories.

* Ελαχιστοποίηση χρόνου δανειοδότησης,

* Ύπαρξη πλήρως οργανωμένων Βιομηχανικών. Ζωνών, και

* Φιλικό περιβάλλον, όλως ιδιαίτερα.

Δηλαδή η μηδέποτε εκκινήσασα ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Τόσα μέτρα παίρνει η Κυβέρνηση με σωρεία Προεδρικών Διαταγμάτων και σε κανένα δεν περιλαμβάνεται ούτε λέξη για την αναδιοργάνωση του πανάθλιου πληθωρικού κράτους, της μισογκρεμισμένης παράγκας των απολαμβανόντων μόνιμη παραμονή επί 35-ετία! Πού είναι τα οργανογράμματα με τους Υπαλλήλους που τα επανδρώνουν έχοντας αξιολογηθεί με evaluation των job description; Πώς θα δουλέψει το Κράτος, αν μπει ποτέ μπροστά η Οικονομία, με ίδρυση σύγχρονων αυτοματοποιημένων μεγάλων Επιχειρήσεων;

Το θέμα δεν είναι να δείξουμε πώς γίνεται η δουλειά. Αλλά τι θα πρέπει να έχει προετοιμασθεί στην εντέλεια για την προσέλκυση επενδυτών. Που δεν έχει ληφθεί καμιά μέριμνα 7 χρόνια τώρα, διότι οι μεν κυβερνώντες μεριμνούσαν μόνο για την καταβολή της δόσης, οι δε πολίτες, πώς δεν θα χάσουν τα “κεκτημένα”. Μωρές παρθένες προσδοκώντας την ως δια μαγείας προσέλευση των κελεμπιοφόρων Επενδυτών. Αμ δε, στον διεθνή ανταγωνισμό, η αδιαφορία, η ραθυμία, η μη εγρήγορση, σκοτώνει. Kill them, λένε οι Αμερικάνοι όταν διαπιστώνουν αδυναμία στους αντιπάλους επιχειρηματίες, και εφορμούν.

Ούτε “σας παρακαλώ, ελάτε να επενδύσετε”, ούτε “σε τι θα επενδύσετε”, και άλλες λεπτομέρειες. Αλλά facts.

Αυτό που υπαινίχθη ο Σόϊμπλε, implementation, εφαρμογή, αφορά ακριβώς  ότι λέμε θα κάνουμε αυτά, αλλά δεν εφαρμόζουμε τα υποσχόμενα, Αυτό αναμένουν και οι εταίροι μας και οι ψυχρές Αγορές, να τα εφαρμόσουμε επί τέλους και κατ΄ακολουθίαν οι Επενδυτές, και όχι να μας ευχαριστούν οι Βούλγαροι για τους δικούς μας επενδυτές που τους στείλαμε εκεί.

Και αν δεν συνεχίσουμε την παλαβομάρα των 7 ετών, και υπάρξει (πολύ αμφιβάλλω) ηρεμία, (ενώ διαφαίνεται ότι θύελλες, άνεμοι γύρω μας πνέουν, και τριπλή ανησυχία μας περιλούζει, πολιτικής αστάθειας, μεταναστευτικής συμφόρησης και γεωπολιτικής αναμπουμπούλας στη περιοχή μας), η εχθρική αντιμετώπιση των επενδύσεων πρέπει να σταματήσει αμέσως, διότι δεν έμεινε καμιά άλλη λύση.

Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι η ανάγκη να φανεί παντού, εδώ και έξω, ότι γίνεται σοβαρή δουλειά προετοιμασίας, και όχι π.χ. ο κ. Δρίτσας να ζητάει, αφού έκλεισε το deal του ΟΛΠ, να κατατοπισθεί εκ των υστέρων!! Μα οι ξένοι δεν τρώνε σανό! Λίγοι μόνο ντόπιοι, εξακολουθούν.

Ετοιμάστε ένα περιβάλλον σαν αυτό που προτείνουμε. Αντικειμενικά που να πείθει για την ειλικρίνεια των προθέσεων συμβολής στο κτίσιμο ξανά Επιχειρήσεων. Είναι μια μορφή. Μια ιδέα. Ούτε καλό, ούτε κακό. Παλιά καρποφόρησε. Περπάτησε. Δημιουργήστε τις προϋποθέσεις. Δεν έχουμε άλλη διέξοδο. Και ειρωνευθείτε εμάς, τους ουρανοβάμονες. Δεν πειράζει. Αρκεί να φανεί ότι υπάρχει η διάθεση. Διότι η ζημιά που έγινε από τον Σκουρλέτη μοιάζει με την ζημιά που έγινε με την “σκληρή, 7-μηνη, διαπραγμάτευση.

Λαϊκοί αγώνες, δεν είναι μόνον οι διεκδικήσεις Αμοιβών. Είναι η πάλη για την δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε οι εργάτες να απολαμβάνουν αυτό που η “αόρατη χείρα” της Αγοράς ρυθμίζει ώστε να επιμερίζεται η δική τους απολαβή. Και αν δεν υπάρχει Παραγωγή σας είπαν ψέματα πως φυτρώνουν κρατικά Ευρόδενδρα.

Κύριοι Κυβερνώντες, Διορθώστε το επενδυτικό περιβάλλον.

[ΠΗΓΗ: capital.gr, rου Β. Δ. Αναστασίου, 4/02/2016]

Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

follow-your-dreamsΈνα απελευθερωμένο, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον απαιτεί λιγότερη γραφειοκρατία, αναγνώριση της αναλήψεως κινδύνων και ευνοϊκό ιδεολογικό κλίμα απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τον αναπτυξιακό της ρόλο. Οι συνθήκες αυτές είναι ανύπαρκτες στην Ελλάδα και ούτε είναι δυνατόν να υπάρξουν, καθ’ όσον αντίκεινται στον λαϊκισμό και την δήθεν προοδευτική ιδεολογία πού επικαλείται ή κυβέρνηση.

Είναι γνωστό πλέον, τόσον από θεωρητικής όσο και από πρακτικής πλευράς, ότι οι πολιτικές παρατάξεις πού εμπνέονται από ολοκληρωτικά θεωρητικά σχήματα (αντιφιλελεύθερα, ως εκ τούτου), ναι μεν στηρίζονται στην πολιτική εξαπάτηση και την πρώτη της ύλη, τον λαϊκισμό, όμως αισθάνονται και βαθύτατη αποστροφή προς την δημοκρατία και τον λαό τον όποιο, συνήθως, επικαλούνται για να δικαιολογήσουν ατοπήματα, βίαιες παραβιάσεις δικαιωμάτων και αυταρχικές μορφές διακυβερνήσεως. Ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό αυτών των πολιτικών σχηματισμών είναι ότι στηρίζονται σε ομάδες συμφερόντων, με τις όποιες μοιράζονται την εξουσία, εις βάρος των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Υπό αυτή την έννοια, ό δημόσιος τομέας είναι το βασικό στήριγμα της σημερινής εξουσίας, την οποίαν επίσης στηρίζουν κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα και έξωκυβερνητικές συντεχνίες. Κατά συνέπεια, είναι αυτονόητο ότι ή παρούσα κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να φροντίζει ιδιαίτερα την πολύτιμη πελατεία της, ή όποια βεβαίως είναι σε σημαντικό βαθμό αυτή πού δημιουργήθηκε από το πασοκικό κράτος.

Στην βάση αυτής της λογικής, λοιπόν, ή τελευταία σκοτούρα της κυβερνήσεως είναι οι άνεργοι και ή ανάπτυξη μέσω επενδύσεων. Ανάπτυξη και ριζική καταπολέμηση της ανεργίας προϋποθέτουν ισχυρές παραγωγικές επενδύσεις, οι όποιες πρέπει να έχουν βάθος χρόνου. Όμως, όταν γίνεται λόγος για παρόμοιες επενδύσεις. στοιχειώδης απαίτηση των επενδυτών είναι ένα σταθερό και απελευθερωμένο περιβάλλον σε όλα τα επίπεδα. Αυτού του τύπου το περιβάλλον, ωστόσο, όχι μόνον δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά ή κυβέρνηση δεν θέλει και να υπάρξει. Ένα απελευθερωμένο, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον απαιτεί λιγότερη γραφειοκρατία, αναγνώριση της αναλήψεως κινδύνων και ευνοϊκό ιδεολογικό κλίμα απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τον αναπτυξιακό της ρόλο. Οι συνθήκες αυτές είναι ανύπαρκτες στην Ελλάδα και ούτε είναι δυνατόν να υπάρξουν, καθ’ όσον αντίκεινται στον λαϊκισμό και την δήθεν προοδευτική ιδεολογία πού επικαλείται ή κυβέρνηση. Το δε επενδυτικό κλίμα είναι το χειρότερο δυνατό και δεν πρόκειται να βελτιωθεί.

Όπως επισημαίνεται από επιχειρηματικούς κύκλους, ή αθέτηση συμβάσεων και ή αδυναμία προστασίας όλων αυτών πού παρά το δυσμενές κλίμα επένδυσαν στην Ελλάδα προκαλεί σοβαρές ζημιές στην αξιοπιστία της χώρας και, βέβαια, ακυρώνει την όποια εμπιστοσύνη προς αυτήν. Για παράδειγμα, στο εβδομαδιαίο δελτίο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας, επισημαίνεται ότι ή ξαφνική επιβολή επί πλέον φόρων στα τυχερά παιχνίδια τού ΟΠΑΠ αποτελεί όχι μόνον αθέτηση σύμβασης, αλλά επιπλέον θα αποτύχει παταγωδώς να εξασφαλίσει στο κράτος τα έσοδα πού προσδοκά, όπως απέτυχαν και άλλες φοροϋπερβολές των τελευταίων ετών. Ή ζημιά επίσης πού υπέστη ή χώρα από την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη υπερβαίνει κατά πολύ τις απώλειες πού υπέστησαν όσες επιχειρήσεις εμπιστεύτηκαν το λιμάνι του Πειραιά και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και προστίθεται σε περιστατικά όπως της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός. Πάνω από όλα και πέραν της αναπόφευκτης ζημιάς πού θα υποστεί το Δημόσιο όταν τελεσιδικήσουν οι σχετικές αγωγές, ή χώρα χάνει ξανά την ευκαιρία να ανταμείψει όσους επένδυσαν κόντρα σε όσους τούς έλεγαν μην πλησιάζεις την Ελλάδα, θα χάσεις, και να διαψεύσει όσους αμφισβητούν την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας.

Από την άλλη πλευρά, ή πρόσβαση σε χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και ειδικά των ΜμΕ στην Ελλάδα χειροτέρευσε εκ νέου. σύμφωνα με την μηνιαία έκθεση της ΕΚΤ, ενώ και οι εξαγωγές χάνουν σταδιακά την δυναμική τους, εμφανίζοντας πλέον ρυθμούς μείωσης. Ή πορεία των εσόδων της γενικής κυβέρνησης τον Οκτώβριο εμφανίζει επίσης στοιχεία αποδυνάμωσης, αν εξαιρεθούν συγκυριακοί παράγοντες, πού όμως ισοσκελίζεται σταθερά από την μείωση δαπανών, κυρίως προμήθειας υλικού νοσοκομείων και πληρωμών για κοινωνικές παροχές, εκτός των συντάξεων. Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ιδιαίτερα ότι ή συνεχής αναζήτηση νέων φόρων για την κάλυψη των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς οι φιλόδοξοι στόχοι εσόδων διαψεύδονται συνεχώς σε μία οικονομία πού λυγίζει κάτω από το βάρος της υπέρ φορολόγησης, προσφέρει στην χώρα ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα: Η εμπειρία ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί! Πέρα από την υπερφορολόγηση της ενέργειας, των εισοδημάτων και της ακίνητης περιουσίας, ή φορολόγηση καπνών, ποτών, αναψυκτικών, της κινητής τηλεφωνίας και ό κωμικός φόρος πολυτελείας μας έχουν προσφέρει πανάκριβα και επώδυνα μαθήματα. Δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε! Και όμως, είναι αυτονόητο: Προηγείται ή διαμόρφωση συνθηκών δημιουργίας πλούτου πριν επιβληθεί μία (λογική) φορολόγησή του… Όταν όμως κύριο μέλημα της πολιτικής εξουσίας είναι ή διαιώνιση του συντεχνιακού πελατειακού κράτους και ή δημιουργία ευκαιριών πλουτισμού για όλους αυτούς πού το αξιοποιούν προς ίδιον όφελος, ή περί άνεργων και επενδύσεων συζήτηση καθίσταται περιττή. Ενδεχομένως να χρησιμοποιείται για την εκφώνηση πανηγυρικών και την δημιουργία εντυπώσεων, όμως κατά βάθος είναι ανύπαρκτη.

Συνεχίζεται έτσι για έβδομη χρονιά ό υφεσιακός δρόμος της οικονομίας και γίνεται πλέον ήλιου φαεινότερη ή περιφρόνηση προς τούς άνεργους νέους κυρίως. Καλά κάνουν δε οι πιο άξιοι και δυναμικοί από αυτούς, πού φεύγουν. Μήπως όμως αυτός είναι και ό πραγματικός στόχος των κυβερνώντων; Η ανάδυση μιας αδύναμης, γερασμένης και οπισθοδρομικής Ελλάδος, στην όποια εξουσία θα ασκούν οι επιτήδειοι και οι αδίστακτοι καιροσκόποι…

[ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ,  του Άθαν. Χ. Παπανδρόπουλου, Επίτιμου Προέδρου της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, 14/12/2015]