Tag Archives: επενδυσεις

«ΈΚΡΗΞΗ» ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Η ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΣ;

Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια ύφεσης, τρία μνημόνια και δραματική μείωση των εισοδημάτων, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε ένα σταυροδρόμι. Από τη μία είναι ο δρόμος της προόδου και της εξόδου από την κρίση από την άλλη η επιστροφή στα παλιά. Ή θα εφαρμοστούν πολιτικές που θα φέρουν επενδυτική και αναπτυξιακή έκρηξη ή η χώρα μας θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιταλίας και θα μείνει στάσιμη για πολλά χρόνια με ανάπτυξη 1%, χωρίς ωστόσο να διαθέτει τις αντοχές της 7ης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο. Στη δεύτερη περίπτωση, μάλιστα, η Ελλάδα θα είναι εξαιρετικά ευάλωτη σε μία νέα διεθνή κρίση.

Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν για να μην επαληθευτεί το δυσμενές σενάριο δεν έχουν χρώμα. Δεν είναι ούτε μπλε, ούτε πράσινες, ούτε κόκκινες, αλλά πολιτικές που θα δώσουν το έναυσμα για αύξηση των εγχώριων επενδύσεων και προσέλκυση ξένων κεφαλαίων. Πολιτικές που θα ξεμπλοκάρουν μεγάλες επενδύσεις και θα μετριάσουν το φορολογικό βάρος για τους πολίτες, οδηγώντας παράλληλα σε σοβαρή αύξηση των νέων θέσεων εργασίας.

Την ίδια ώρα, ο κίνδυνος να επιστρέψουμε στα παλιά είναι ορατός. Διότι αν δεν επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ το 2019, όπως προβλέπει η Τράπεζα της Ελλάδος, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, τότε η χώρα θα εισέλθει στον γνωστό φαύλο κύκλο. Οι δανειστές θα ζητούν νέα μέτρα για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό, η κοινωνία θα αντιδρά και η οικονομία θα χάσει το εκρηκτικό momentum που αρχίζει να διαμορφώνεται σήμερα ενόψει της πολιτικής αλλαγής.

Αυτό είναι το μεγάλο κακό που έκανε στην οικονομία η έντονη παροχολογία, δημιουργώντας «τρύπα» που σήμερα υπολογίζεται ότι ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ. Γίνεται επίσης αντιληπτό ότι αν η εκλογική περίοδος κρατούσε έως τον Οκτώβριο, το κενό κινδύνευε να αυξηθεί τόσο που η κατάσταση θα μπορούσε να καταστεί μη αναστρέψιμη.

Ίσως γι’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας επικαλέστηκε το καλό της οικονομίας όταν ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής και την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές.

Στο μεταξύ, η ανάγκη για ξένες επενδύσεις, μείωση της ανεργίας και αύξηση των εισοδημάτων είναι τεράστια. Σχεδόν κανείς στην Ελλάδα δεν δηλώνει στις σχετικές έρευνες ότι αποταμιεύει πολύ, μία τάση που κρατάει από το 2012, περίπου 1 στους 7 δηλώνει ότι αποταμιεύει λίγο, ενώ 6 στους 10 λένε ότι μόλις τα βγάζουν πέρα. Υπενθυμίζεται ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν περιοριστεί μέσα στην κρίση στο επίπεδο που βρίσκονταν πριν από 22 ολόκληρα χρόνια. Ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου που είναι ο δείκτης που αποτυπώνει τη συνολική πορεία των επενδύσεων, υποχώρησε το 2018 στο… μακρινό 1996.

Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν και θα αλλάξουν μόνο αν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και παράλληλα η χώρα αποδείξει ότι αξίζει τη μείωση των αυστηρών δημοσιονομικών στόχων για να επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Στουρνάρα, η χώρα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, να επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, να αξιοποιηθεί η ακίνητη περιουσία του δημοσίου και βέβαια να μειωθούν οι φόροι. Η οικονομική πολιτική την επόμενη περίοδο θα πρέπει να επικεντρωθεί σε πολιτικές που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και έχουν ως στόχο τη μετάβαση της οικονομίας σε ένα βιώσιμο, εξωστρεφές αναπτυξιακό πρότυπο, με κύριο μέσο τις επενδύσεις, τόνισε ο διοικητής της ΤτΕ, τοποθετώντας μάλιστα το επενδυτικό κενό ελαφρώς χαμηλότερα από τα 100 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα παρά τις αδυναμίες της και τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει, αποτελεί ελκυστικό επενδυτικό προορισμό καθώς έχει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ανταγωνιστικότητα κόστους και, κατά δεύτερο λόγο, καθώς έχει αξιόπιστες υποδομές και χαρακτηρίζεται συνολικά ως μια οικονομία με ανοικτή και θετική στάση. Επίσης, όπως είπε ο ίδιος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης η χώρα παρέχει σημαντικές επενδυτικές ευκαιρίες στον τουρισμό, στην ενέργεια, στην εφοδιαστική αλυσίδα, στα δίκτυα, στη ναυτιλία, στο εμπόριο, στη φαρμακευτική βιομηχανία, στη μεταποίηση, στον κλάδο των ορυχείων και των λατομείων.

Αυτά στη θεωρία γιατί στην πράξη οι εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων έφτασαν το 2018 τα 3,6 δισ. ευρώ, όταν το κενό αγγίζει τα 100 δισ. ευρώ. Όσο το κράτος θα παρεμβαίνει στη δημόσια διοίκηση και στη Δικαιοσύνη, όσο οι ανεξάρτητοι θεσμοί θα είναι ανεξάρτητοι μόνο στα χαρτιά και όσο δεν αντιμετωπίζεται η γραφειοκρατία, θα χρειαζόμαστε τουλάχιστον άλλα 30 χρόνια για να κλείσουμε το επενδυτικό κενό…

 

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr, του Κωνσταντίνου Μαριόλη, 12/6/2019]

ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΡΟΥΧΑ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ

Υπάρχουν πολλές αφορμές για να παραλληλίσει κάποιος τις επενδύσεις στην Ελλάδα με παραμύθι. Όπως αυτό του κορυφαίου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», όπου ο υπερόπτης αυτοκράτορας παρελαύνει γυμνός μπροστά στους υπηκόους τους, μη έχοντας τη δύναμη να παραδεχθεί ότι εξαπατήθηκε από τους ράφτες.

Η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα διώχνει τους «ποιοτικούς» επενδυτές και εμποδίζει υφιστάμενα projects, ενώ τα κεφάλαια που προσελκύει είναι σε πολλές περιπτώσεις αγνώστου προελεύσεως, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο η Ελλάδα να υποχωρεί στην παγκόσμια κατάταξη της ανταγωνιστικότητας. Κάθε πέρυσι και καλύτερα δηλαδή, γεγονός που δείχνει ότι οι πρωτοφανείς θυσίες των πολιτών την τελευταία οκταετία κινδυνεύουν να μην έχουν κανένα αντίκρισμα.

Είναι τόσο βαρύ το κλίμα που επικρατεί στην επενδυτική κοινότητα για τη χώρα μας και τόσο πολλές οι περιπτώσεις επενδυτών που αποδείχθηκαν… ξυπόλυτοι πρίγκιπες, που μοιάζει εξωπραγματικό και πιθανότατα κανείς δεν θυμάται το γεγονός ότι κάποτε η τρόικα επέβαλλε -και ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωνε- ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις. ευρώ.

Από το 2011 μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και από την κρίση της χρεοκοπίας η χώρα πέρασε την τελευταία τριετία, χωρίς να έχει βγάλει από πάνω της τις «αμαρτίες» του παρελθόντος, σε μία κρίση που έχει επίκεντρο την αναξιοπιστία των θεσμών και την κυβερνητική αναποτελεσματικότητα. Σε τέτοιο βαθμό, που η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει στο τέλος του 2018 αν έχει καταφέρει να εμφανίσει έσοδα 2 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις.

Μετά το καταστροφικό 2015 η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εφάρμοσε κατά γράμμα το τρίτο μνημόνιο, αλλά κάθε φορά με σημαντικές καθυστερήσεις, για να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση της σκληρής διαπραγμάτευσης. Αυτά που δεν εφάρμοσε έχουν να κάνουν με την αποτελεσματικότητα των θεσμών, όπως για παράδειγμα ορισμένες μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη και στις Ανεξάρτητες Αρχές.

Στην παρούσα συγκυρία, πάντως, διαψεύδεται κατηγορηματικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2017 προέβλεπε ότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι περισσότερες απ’ ό,τι μπορούμε να απορροφήσουμε. Μήπως, τελικά, γι’ αυτό δεν υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον; Σήμερα, επενδύσεις-ορόσημα για τη βελτίωση του κλίματος, την εισροή κεφαλαίων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όπως του Ελληνικού, βρίσκονται αντιμέτωπες με την «απέχθεια» του κ. Τσίπρα σε οτιδήποτε αφορά την ιδιωτική πρωτοβουλία. Όμως, η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα επενδυτικό… ντεμαράζ. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Bloomberg, ότι το Ελληνικό και οι Σκουριές θα ξεμπλοκάρουν μέσα στο 2019. Ιδιαίτερα για τις Σκουριές, ο πρόεδρος της Ν.Δ. υπογραμμίζει ότι οι άδειες στην καναδική εταιρεία θα εκδοθούν μέσα στον πρώτο μήνα από την αλλαγή κυβέρνησης, θέλοντας να δείξει ότι θα τελειώνουμε οριστικά με την αντίληψη που υπάρχει ότι η χώρα δεν μπορεί να αλλάξει. Κεντρικός στόχος της επόμενης κυβέρνησης, σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, θα είναι η «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης της χώρας διεθνώς», μέσω της εφαρμογής ενός νέου και σταθερού φορολογικού συστήματος για την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.

Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Ένας από τους βασικότερους λόγους που η τρόικα επέβαλλε στις ελληνικές κυβερνήσεις «αιματηρές» μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και σε άλλους τομείς, ήταν η σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ύστερα από οκτώ χρόνια μνημονίων, ωστόσο, η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να αναρριχηθεί στη σχετική λίστα, αλλά αντιθέτως έχει χάσει σε ανταγωνιστικότητα. Σύμφωνα, μάλιστα, με την έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, μέσα στο 2018 η χώρα μας υποχώρησε κατά τέσσερις θέσεις στη γενική κατάταξη, στην 57η μεταξύ 140 χωρών, από την 53η το 2017.

Αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, προβληματικό χρηματοπιστωτικό σύστημα με πολλά κόκκινα δάνεια, χαμηλή κεφαλαιοποίηση της αγοράς, βάρη και περιορισμοί από την κρατική υπερ-ρύθμιση, γραφειοκρατία, αδυναμία χρηματοδότησης κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κακή ποιότητα πολλών θεσμών, επιβαρύνουν για ακόμη μία χρονιά τις ελληνικές επιδόσεις.

Η Ελλάδα κατατάσσεται 44η στην ικανότητα καινοτομίας, 59η στον τομέα της ασφάλειας και 87η στην αποτελεσματικότατα των θεσμών. Την καλύτερη επίδοση η χώρα μας την εμφανίζει στον τομέα «ανθρώπινου κεφαλαίου και ειδικότερα στο «προσδόκιμο υγιούς ζωής», όπου βρίσκεται στην 20ή θέση, ενώ σε ό,τι αφορά τη μακροοικονομική σταθερότητα μετά βίας κατατάσσεται στην 83η θέση.

Τι μας δείχνουν οι πίνακες με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ; Ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα με πολύ ικανό εργατικό δυναμικό και εκπληκτικό κλίμα, που όμως έχει… την ατυχία να βασίζεται σε ένα αναποτελεσματικό κράτος και μένει πίσω καθώς δεν προωθεί στον βαθμό που θα έπρεπε την καινοτομία.

Το χειρότερο είναι ότι μεγαλώνει η απόκλιση της Ελλάδας, όχι μόνο από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, αλλά και από τους άμεσους ανταγωνιστές μας, δηλαδή τις χώρες της ευρύτερης περιοχής της ΝΑ Ευρώπης. Χώρες όπως η Αλβανία, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και το Μαυροβούνιο βελτιώνουν τις επιδόσεις τους την ώρα που εμείς υποχωρούμε. Αν και αυτές οι χώρες ξεκινούν από διαφορετική βάση σε σύγκριση με την Ελλάδα, είναι γεγονός ότι σε ορισμένες κατηγορίες έχουν ξεπεράσει τη χώρα μας, ενώ η διαρκής βελτίωσή τους έχει ως αποτέλεσμα την προσέλκυση επενδυτών που προτιμούν να εγκατασταθούν σε χώρες που εξελίσσονται και όχι σε αυτές που μένουν στάσιμες ή οπισθοδρομούν.

[ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, του Κωνσταντίνου Μαριόλη, 18/10/2018]

“ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ” ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 6 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ

Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, η μεγαλύτερη επένδυση στον εγχώριο ορυκτό πλούτο, προϋπολογισμού της τάξης των 2 δισ. ευρώ παραμένει, σε διαρκή ομηρία, με την ελληνική πολιτεία να αρνείται να χορηγήσει τις απαιτούμενες άδειες ρουτίνας.

Μπορεί σε Ευρώπη και Αμερική οι πολιτικοί να κρίνονται από το πόσες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης κατάφεραν να δημιουργήσουν, όμως, στην Ελλάδα περισσότερη σημασία φαίνεται να έχει πόσες και ποιες επενδύσεις κατάφεραν να “παγώσουν”.

Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν τη δυσάρεστη αυτή πραγματικότητα: από 24% του ΑΕΠ το 2007, οι επενδύσεις μειώθηκαν το 2017 στο 12,6% όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 20,1%, σύμφωνα με τη Eurostat. Επενδυτικά σχέδια αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ καρκινοβατούν τα τελευταία χρόνια, με την κυβέρνηση να θέτει σε χαμηλή προτεραιότητα την άμεση υλοποίησή τους. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑ) έχει να συνεδριάσει από το Νοέμβριο του 2017.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις

Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, η μεγαλύτερη επένδυση στον εγχώριο ορυκτό πλούτο, προϋπολογισμού της τάξης των 2 δισ. ευρώ παραμένει, σε διαρκή ομηρία, με την ελληνική πολιτεία να αρνείται να χορηγήσει τις απαιτούμενες άδειες ρουτίνας.

Το τελευταίο επεισόδιο στο έργο εξόρυξης και κατεργασίας χρυσού, που συνοδεύεται από 16 θετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, αφορά το εξώδικο αίτημα της Ελληνικός Χρυσός για καταβολή αποζημίωσης ύψους 750 εκατ. ευρώ.

Όπως έχει αναφέρει η εφημερίδα “Κεφάλαιο”, η περίοδος προπαρασκευής των Μεταλλείων Κασσάνδρας που θα έπρεπε να διαρκέσει, από τον Μάιο του 2013 έως τον Μάιο του 2015, έχει ήδη παραταθεί κατά 39 μήνες, δηλαδή από τον Μάιο του 2015 έως σήμερα.

Κατά συνέπεια δεν κατέστη εφικτό να ξεκινήσει, όπως, αρχικά, προβλεπόταν η περίοδος εκμετάλλευσης του υποέργου των Σκουριών. Η εταιρεία, εκτός από τη ζημιά 664,5 εκατ. ευρώ λόγω καθυστέρησης της έναρξης περιόδου εκμετάλλευσης, υπολογίζει σε 74,6 εκατ. ευρώ το συνολικό ύψος της απώλειας λόγω της καθυστέρησης της περιόδου προπαρασκευής μέχρι τις 30 Ιουνίου 2018. Τοποθετεί ακόμη, σε ημερήσια βάση, τη ζημιά από την καθυστέρηση της περιόδου προπαρασκευής και από διαφυγόντα έσοδα σε 36,2 χιλ. ευρώ και 664,5 χιλ. ευρώ, αντίστοιχα.

Στον τομέα ανάπτυξης ακινήτων, η επένδυση της Blackrock, ύψους 300 εκατ. ευρώ, για την κατασκευή του εμπορικού κέντρου Academy Gardens έχει οδηγηθεί στις καλένδες. Το υπουργείο Περιβάλλοντος χρειάστηκε τουλάχιστον δύο χρόνια για να υπογράψει τα απαιτούμενα Προεδρικά Διατάγματα για την έναρξη υλοποίησης του έργου.

Ωστόσο, από τα Χριστούγεννα του 2007 που η εταιρεία ανάπτυξης του έργου Artume αγόρασε το οικόπεδο επί των οδών Λ. Κηφισού 60 και Ηρούς στην Αθήνα, τίποτα δεν έχει παραμείνει ίδιο στην ελληνική οικονομία. Έως σήμερα, οι ξένοι επενδυτές έχουν δαπανήσει 130 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, μέχρι νεωτέρας, έχουν αποφασίσει να αναστείλουν την υλοποίηση του project.

Κρίσιμες ακόμη ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας δεν προχωρούν, με αυτή της πώλησης του 50,1% των ΕΛΠΕ να κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Στα ΕΛΠΕ μέσω του διαγωνισμού που διενεργείται από το ΤΑΙΠΕΔ παραχωρείται το 50,1% των μετοχών, με το Δημόσιο (ΤΑΙΠΕΔ) να παραχωρεί το 20% από το 35,48% που κατέχει σήμερα και την πλευρά Λάτση το 30,1% από 45,47% που κατέχει σήμερα.

Ωστόσο, η διαδικασία βρίσκεται αντιμέτωπη με την τορπίλη της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που ζητά την υποβολή δημόσιας προσφοράς από τον προτιμητέο επενδυτή για το υπόλοιπο ποσοστό της εταιρείας που βρίσκεται στη διασπορά. Αυτό τη στιγμή που τα νομικά γραφεία, που έχουν εμπλακεί στη διαδικασία, γνωμοδότησαν πως δεν είναι απαραίτητη η υποχρέωση της δημόσιας πρότασης, επειδή πρόκειται για αποκρατικοποίηση.

Εάν η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εμμείνει στην άποψη της, τότε, όπως αναφέρουν στην αγορά, ο διαγωνισμός κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Κι αυτό διότι είναι αβέβαιο εάν το επιχειρηματικό σχέδιο κάποιων από τους δύο ενδιαφερόμενους (Vitol και Glencore) θα περιλάμβανε την εξαγορά ποσοστού μεγαλύτερου από το 50,1% των ΕΛΠΕ.

Ένα χρόνο έχει να συνεδριάσει η ΔΕΑ

Την ίδια στιγμή, προβληματισμό προκαλεί στην επενδυτική κοινότητα το γεγονός ότι η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων έχει να συνεδριάσει από το Νοέμβριο του 2017. Ως αποτέλεσμα, στην…ουρά αναμονής βρίσκονται επενδυτικά σχέδια της τάξης των 3 δισ. ευρώ. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται το παραθεριστικό χωριό με προϋπολογισμό 123 εκατ. ευρώ που σχεδιάζει η εταιρεία Sportsland στην περιοχή Ασωπίας στο νομό Βοιωτίας.

Το  σύνθετο εμπορικό κέντρο με προϋπολογισμό της τάξης των 100 εκατ. ευρώ που σχεδιάζει ο όμιλος Κωνσταντίνου σε έκταση 90 στρεμμάτων στα όρια των Δήμων Μεταμόρφωσης και Λυκόβρυσης-Πεύκης, όπως και τουριστικές επενδύσεις και έργα υλοποίησης φωτοβολταϊκών πάρκων.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Δημήτρη Δελεβέγκου, 15/10/2018]

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΑ ΧΑΛΟΥΝ ΤΟ ΦΙΛΟΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΣΙΠΡΑ

Σκιές στην εικόνα μιας χώρας φιλικής στα εγχώρια και ξένα κεφάλαια, ρίχνει η αλλεργία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις Σκουριές Χαλκιδικής, μια παλαιά εκκρεμότητα, που όσο δεν επιλύεται, θα τινάζει το επενδυτικό αφήγημα στον αέρα.

Την ώρα που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα επιχειρεί να πείσει τους επενδυτές στο roadshow του Λονδίνου τη Πέμπτη για τις ευκαιρίες που κρύβει η μεταμνημονιακή Ελλάδα, τα επιτόκια στα ελληνικά ομόλογα που παραμένουν καρφωμένα πάνω από το 4%, και η τελευταία εξέλιξη με την Eldorado στη Χαλκιδική, θα θυμίζουν πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Σε μια κίνηση που αποτελεί προειδοποιητική βολή προς την κυβέρνηση, ότι αν δεν της χορηγήσει επιτέλους την άδεια για το μεταλλείο εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές, το επόμενο βήμα θα είναι μια ακόμη προσφυγή στη Δικαιοσύνη, η Ελληνικός Χρυσός υπέβαλε εξώδικο αίτημα αποζημίωσης από το Ελληνικό Δημόσιο, ύψους 750 εκατ. ευρώ. Αφορά ζημιές που έχει υποστεί, όπως αναφέρει, από τις καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών για το project στις Σκουριές, μεταξύ των οποίων για δαπάνες της αλλά και για διαφυγόντα κέρδη.

Έχει τη σημασία του ότι το αίτημα μπορεί να μην αποτελεί… ακόμη κατάθεση αγωγής στα δικαστήρια για αποζημίωση, αλλά «φωτογραφίζει» το ποσό που θα διεκδικήσει η εταιρεία από το Δημόσιο, αν και εφόσον η υπόθεση, φτάσει στη Δικαιοσύνη. Σενάριο διόλου απίθανο, κρίνοντας και από την απάντηση του αρμόδιου υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο δίνει συνέχεια στη διελκυστίνδα, επιμένοντας ότι η Ελληνικός Χρυσός δεν έχει ακόμη προσκομίσει τις εγγυήσεις που ζητά το Δημόσιο για για την παραγωγή καθαρών μετάλλων, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη χορήγηση άδειας στις Σκουριές.

Είναι μια εξέλιξη εν πολλοίς αναμενόμενη, εξαιτίας της ιδεοληπτικής στάσης που τηρεί εδώ και τριάμισι χρόνια η κυβέρνηση απέναντι στη συγκεκριμένη επένδυση, με αποκορύφωμα όταν πέρυσι το Νοέμβριο, οι Καναδοί ανέστειλαν τις όποιες εργασίες στις Σκουριές, απολύοντας συνολικά 500 εργαζόμενους, τόσο δικούς τους, όσο και εργολάβων.

Έκτοτε Ελληνικός Χρυσός και Δημόσιο κατέφυγαν στη Διαιτησία, η οποία τον Απρίλιο δικαίωσε τους Καναδούς, απορρίπτοντας το αίτημα της ελληνικής πλευράς ότι η τεχνική μελέτη για το εργοστάσιο μεταλλουργίας στη θέση Μαντέμ Λάκκος παραβιάζει τη σύμβαση παραχώρησης των μεταλλείων.

Το ζήτημα ωστόσο της άδειας στις Σκουριές παρέμενε σε εκκρεμότητα. Αν και τους τελευταίους μήνες έγιναν πολλές επαφές για το θέμα με το ΥΠΕΝ, αυτές δεν τελεσφόρησαν, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι κάθε φορά το υπουργείο, επικαλούνταν προσχηματικά τεχνικά θέματα, επιχειρώντας να κερδίσει χρόνο.

Σε μια στιγμή λοιπόν που ο Πρωθυπουργός επιχειρεί για μια ακόμη φορά να φορέσει το «φιλοεπενδυτικό» κοστούμι και να πείσει τα εγχώρια και ξένα κεφάλαια ότι η Ελλάδα είναι ιδανική χώρα για επενδύσεις, η πραγματικότητα του χαλάει το αφήγημα.

Είτε ιδεοληψίες, όπως στην περίπτωση της Ελληνικός Χρυσός, είτε έλλειψη εμπιστοσύνης όπως με το ελληνικό ομόλογο, όπου το επιτόκιο παραμένει καρφωμένο πάνω από 4%, το αποτέλεσμα είναι ότι οι επενδυτές συνεχίζουν να βλέπουν την Ελλάδα ως ειδική περίπτωση.

[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, του Γιώργου Φιντικάκη, 18/9/2018]

ΚΟΛΛΗΜΕΝΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ, ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗΣ ΝΕΩΝ

Οι καθαρές επενδύσεις κεφαλαίου των επιχειρήσεων παραμένουν αρνητικές από το 2009

Αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή πως η Ελλάδα χρειάζεται ένα επενδυτικό σοκ της τάξης των 80 με 100 δισ. ευρώ προκειμένου να επιστρέφει στο μονοπάτι της ανάπτυξης,

Παρά τις σποραδικές αναφορές που δείχνουν πως η χώρα έχει πετύχει πρόοδο στο κομμάτι της προσέλκυσης επενδύσεων, τα επίσημα στοιχεία της ΤτΕ φανερώνουν πως οι ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου του ιδιωτικού τομέα μειώθηκαν την τελευταία δεκαετία από 22% του ΑΕΠ το 2007, σε 8% του ΑΕΠ το 2017. Εάν αφαιρεθούν οι αποσβέσεις, οι καθαρές επενδύσεις κεφαλαίου των επιχειρήσεων παραμένουν αρνητικές από το 2009.

Το ότι τα ξένα κεφάλαια συνεχίζουν να αποστρέφονται σθεναρά την Ελλάδα αποτυπώνεται και με βάση τα στοιχεία της Eurostat, που καθιστούν σαφές πόσο μεγάλη είναι η απόσταση που χωρίζει τη χώρα μας από την υπόλοιπη Ευρώπη. Η αναλογία ξένων επενδύσεων προς ΑΕΠ στην Ελλάδα παραμένει σε ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωζώνης: τα κεφάλαια που έχουν επενδυθεί φτάνουν στο 17,4% του ΑΕΠ (10 δις. ευρώ περίπου).

Στη δεύτερη θέση από το τέλος έπεται η Ιταλία, με 26,8% του ΑΕΠ αξία ξένων επενδύσεων. Αντιθέτως, στην Κύπρο τα ξένα κεφάλαια φτάνουν στο ιλιγγιώδες 1.009% του ΑΕΠ, στην Ιρλανδία στο 432,6% του ΑΕΠ, ενώ ακόμα και στην «αδύναμη» οικονομικά Πορτογαλία ανέρχονται στο 80,2% του ΑΕΠ.

Τα μεγέθη δείχνουν την τεράστια απόσταση που πρέπει να διανύσει η χώρα μας και εξηγούν γιατί ο ΣΕΒ, ο ΙΟΒΕ και πολλοί άλλοι οργανισμοί και αναλυτές ομιλούν για το επενδυτικό έλλειμμα 80-100 δισ. ευρώ που αναφέρθηκε παραπάνω.

Ανάπτυξη σε πήλινα πόδια

Ωστόσο, όπως ανέδειξαν το τελευταίο διάστημα το ΔΝΤ αλλά και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, η Ελλάδα συνεχίζει να μην έχει τα «πολεμοφόδια» για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια και να πείσει τις αγορές. Πέρα από την παράλογη υπερφορολόγηση, η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η πολιτική και νομοθετική αστάθεια και άλλοι παράγοντες συντηρούν τη χώρα σε πολύ χαμηλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη σε όρους ανταγωνιστικότητας.

Το έλλειμμα αυτό πρέπει να καλυφθεί από τον ιδιωτικό τομέα. Και τούτο, διότι οι τράπεζες αδυνατούν να παράσχουν ρευστότητα, αλλά και το κράτος (λόγω του Μνημονίου και της «λιτότητας» που έχει επιβάλει στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) δεν μπορεί να διαθέσει χρήμα στην αγορά, αλλά και επιμένει στα άτυπη στάση πληρωμών για να «παράγει» υπερπλεονάσματα. Εάν εξαιρέσει κανείς ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις που είχαν δρομολογηθεί προ ετών, εμβληματικές επενδύσεις που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την εικόνα, όπως αυτή του Ελληνικού, του Κατάρ στη Ζάκυνθο, της Eldorado στη Χαλκιδική, της Dophin στις Νηές ή της NCH Capital στην Κέρκυρα, παραμένουν στάσιμες ή καταγράφουν μικρή πρόοδο.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια αρκετές είναι οι πολυεθνικές που έχουν αναστείλει ή αναβάλει επενδυτικές τους κινήσεις στην Ελλάδα, τηρώντας στάση αναμονής. Ταυτόχρονα, στα κεντρικά των πολυεθνικών έχουν ληφθεί αποφάσεις που περιορίζουν τον ρόλο της Ελλάδας ως hub ή ως χώρας-επικεφαλής ευρύτερων περιοχών και διευθύνσεων, μεταφέροντας παράλληλα αρμοδιότητες και μειώνοντας προσωπικό.

Ως μεγαλύτερο εμπόδιο, πέραν του ευρύτερου ρίσκου χώρας, είναι η ατέρμονη γραφειοκρατία της δημόσιας διοίκησης. Η πιο χαρακτηριστική αναφορά σε αυτήν τη διαχρονική πληγή του ελληνικού κράτους ήταν οι προ διμήνου δηλώσεις του CEO της Fraport Greece, Αλεξάντερ Τζινέλ, η οποία έχει αναλάβει τη διαχείριση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων για τα επόμενα 40 χρόνια. Όπως ανέφερε, η εταιρεία χρειάστηκε να λάβει περισσότερες από 200 άδειες και εγκρίσεις για να ξεκινήσουν οι εργασίες στα αεροδρόμια, την ώρα που στη Λίμα του Περού δεν χρειάστηκε καμία άδεια, ενώ στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας χρειάστηκαν μόλις δύο εγκρίσεις.

[ΠΗΓΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, του Νίκου Χρυσικόπουλου, 8/9/2018]