Είχαμε δημοσιεύσει πριν από λίγες μέρες σχόλιο (διαβάστε εδώ) με τίτλο «Ευθιξία Ομότιμου» σχετικό με την ανάρτηση του ομότιμου στο Παρατηρητήριο, μέσω της οποίας γκρίνιαζε για διάφορα θέματα που είχε θίξει ο δρ γεωλογίας κος Αρβανιτίδης σε άρθρο του στο greenminerals.blogspot. Σήμερα ας δώσουμε το λόγοι στον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον ίδιο τον κο Αρβανιτίδη να απαντήσει στον επικριτικό άρθρο του ομότιμου:

«Για τις γεωεπιστήμες η σωστή απάντηση είναι «μεταλλευτική»

Ένας καλός φίλος μου μετέφερε την πληροφορία ότι ένας εκ των πανεπιστημιακών συναδέλφων, ο ίδιος του όντας καθηγητής γεωεπιστημών, αμφισβήτησε το περιεχόμενο της παρέμβασης μου σχετικά με αντιμεταλλευτικό άρθρο σε εφημερίδα, όπου αναφερότανε και το όνομα του, το οποίο με πρόχειρο και μονταρισμένο τρόπο διεμήνυε ότι χρυσός σημαίνει καταστροφή. Και βέβαια ο συγκεκριμένος συνάδελφος καθηγητής πανεπιστημίου επιλέγει να εκφράσει την διαφωνία του μέσα από την σχέση  του με το επιτελείο και την ιστοσελίδα της antigold (προσωπικά η ιστοσελίδα αυτή μου είναι ξένη από κάθε άποψη, συνήθως απαρατήρητη και εξαιρετικά αδιάφορη) που υπηρετεί και καλλιεργεί πιστά και διαχρονικά κάθε μορφή αντιμεταλλευτικής προπαγάνδας. Η επιλογή του αυτή φανερώνει ότι και στην περίπτωση αυτή οι προθέσεις παραμένουν μάλλον μεροληπτικές και προφανώς μη αντικειμενικές.Σε ποια βάση λοιπόν να συζητήσει και να αναζητήσει κανείς το διάλογο όταν κάποιος τοποθετείται από την «συχνότητα»  ενός μέσου που παραπληροφορεί, παραμορφώνει τα εκάστοτε κοιτασματολογικά και μεταλλευτικά δεδομένα, και «ταξιδεύει» σε όλη τη χώρα για να εμποδίσει την έναρξη ή λειτουργία παραγωγικής εκμετάλλευσης, και «ως εκ τούτου» την αξιοποίηση του ελληνικού ορυκτού πλούτου; Προσωπικά θα προτιμήσω, όπως κάνω και γίνεται συνήθως, να μεταφέρω για άλλη μια φορά τους όποιους προβληματισμούς και σκέψεις  μου μέσα από τον δικό μου ιστότοπο. Όπως επίσης συνηθίζω δεν πρόκειται να αναφερθώ σε ονόματα, γιατί ο σκοπός δεν ήταν ποτέ τα πρόσωπα αλλά οι συμπεριφορές, οι κατεστημένες νοοτροπίες,οι στρεβλές αντιλήψεις και πρακτικές, πάντοτε βέβαια στη βάση μιας υποκειμενικής διάτασης και θεώρησης των πραγμάτων, που στηρίζεται κυρίως στην «εξ αντικειμένου» και καθαρά επιστημονική σχέση μου με το θέμα και την περιοχή.

Τα πράγματα είναι απλά. Η πλειοψηφία των γεωεπιστημόνων έχουμε την βαθειά πεποίθηση ότι η χώρα μας, όπως συμβαίνει και με άλλες χώρες, έχει πολλά να κερδίσει από την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου. Κάτι που υποστηρίζουμε εδώ και δεκαετίες, ανεξάρτητα επενδυτικών, κυβερνητικών και άλλων πολιτικών συγκυριών. Υπερασπιζόμαστε αυτή τη θέση μέσα από τις γνώσεις μας, και θεωρούμε υποχρέωση και δικαίωμα μας να μεταφέρουμε στους έλληνες πολίτες αξιόπιστη ενημέρωση και αντικειμενική αλήθεια. Να μάθει ο κόσμος τι σημαίνει μεταλλευτική παραγωγή, πως εκτιμάται η προστιθέμενη αναπτυξιακή της αξία και ποιο είναι το δημόσιο συμφέρον που προκύπτει. Απέναντι δηλαδή στην αντιφατική, αποσπασματική και επιλεκτική αντιμεταλλευτική δημαγωγία, προβάλλουμε την συνολική και ολοκληρωμένη συμβολή των ορυκτών πρώτων υλών στη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας.

Σε ότι αφορά τώρα τα χαρακτηριστικά, τα παρελκόμενα και γενικά την παραφιλολογία γύρω από το συγκεκριμένο άρθρο, από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Γιατί τελικά η κατασκευή της antigold στρατηγικής και πρακτικής μπάζει από παντού. Πως άλλωστε μπορεί κάποιος να εξηγήσει το γεγονός ότι ο συνάδελφος καθηγητής πανεπιστημίου,

• δεν ζήτησε να διορθωθεί ο τίτλος και το περιεχόμενο του άρθρου της εφημερίδας εφόσον όπως ισχυρίζεται δεν ήταν σωστός ο τρόπος αναφοράς του ονόματος του. Προφανώς ο βαθμός διαφωνίας δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικός και σοβαρός.
• αγνόησε και φυσικά δεν αναφέρθηκε ποτέ με τον ίδιο «ευαίσθητο» τρόπο στις 4-5 συγκαταβατικές για τα μεταλλεία αποφάσεις του ΣτΕ, ούτε βέβαια τις εγκριτικές αποφάσεις της αρμόδιας δημόσιας διοίκησης, αλλά ούτε πολύ περισσότερο στις έρευνες και εκθέσεις των συναδέλφων γεωεπιστημόνων που εργάζονται στα μεταλλεία.
• απέφυγε οποιοδήποτε σχόλιο για τους συναδέλφους γεωεπιστήμονες σε όλο τον κόσμο που λειτουργούν 450 μεταλλεία χρυσού  και προσπαθούν καθημερινά με υπευθυνότητα και προσήλωση να τηρούν τους περιβαλλοντικούς όρους και άρτιες εργασιακές συνθήκες.
• δεν φρόντισε να συμπαρασταθεί κάποια στιγμή ανοιχτά τους έλληνες επιστήμονες συναδέλφους μας που εργάζονται στα μεταλλεία της περιοχής.

Και φυσικά σε σχέση με τα παραπάνω και τις αναφορές που γίνονται στο συγκεκριμένο άρθρο, μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει γιατί το αντιμεταλλευτικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται μόνο στα πορίσματα των επιθεωρητών περιβάλλοντος. Και φυσικά είναι απαραίτητο και όλοι το θέλουμε και το ζητάμε οι επιθεωρητές περιβάλλοντος να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Να είναι σχολαστικοί, αυστηροί και να απαιτούν την λήψη σωστών και αποτελεσματικών μέτρων. Και βέβαια στόχος τους δεν ήταν ποτέ ούτε είναι να κλέισουν τα μεταλλεία αλλά να επιστήσουν την προσοχή και να επιβάλλουν την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων που ισχύουν κάθε φορά. Άλλο τώρα που μερικοί αντιμεταλλευτικοί δράττονται της ευκαιρίας  και της συγκυρίας, και παρουσιάζουν κάποια πορίσματα σαν αποφάσεις, όπως επίσης συμβαίνει να χρησιμοποιούν ορισμένα αποτελέσματα και ενδείξεις σαν βάση πίεσης για το κλείσιμο των μεταλλείων.

Τέλος ισχύει σε όλο τον κόσμο ότι οι γνώσεις και η επαγγελματική κατάρτιση που διαθέτουμε αποτελούν σημείο και βάση αναφοράς για τον καθένα μας. Σημαντικό βέβαια είναι πως χρησιμοποιεί και διαχειρίζεται κανείς τις δυνατότητες αυτές. Σε τι προσβλέπουν και σε ποια συγκεκριμένη κοινωνικο-οικονομική κατεύθυνση και προοπτική απευθύνονται. Συμβάλλουν στην ανάπτυξη ή την εμποδίζουν; Στηρίζουν την δημιουργία θέσεων απασχόλησης ή αδιαφορούν για αυτήν; Ενδιαφέρονται για την πραγματική οικολογία ή την εικονική της μορφή;»

[ΠΗΓΗ: http://greenminerals.blogspot.gr/, 3/11/2015]

Από το μπλογκ του «κοιτασματολόγου» (http://greenminerals.blogspot.gr/), αναπαράγουμε μέρος του άρθρου «Ο ‘Αριστοτέλης’ ξαναγράφει τη μεταλλευτική ιστορία», που αναρτήθηκε στις 16/11/2014. Διαπιστώνουμε πως μερικές αλήθειες, αν και τις γνωρίζουμε, είναι πολύ πικρές όταν τις διαβάζουμε…

«[…] Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιαναπτυξιακής πρακτικής, από συνήθεις επαγγελματίες του είδους, αποτελεί η ομάδα αντιμεταλλευτικής προπαγάνδας που τρομοκρατεί καθημερινά την κοινή γνώμη και κινδυνολογεί σε βάρος των πολιτών. Αυτοαποκαλούνται οικολόγοι αλλά μάλλον είναι ψευδόλογοι και γυρολόγοι. Εμφανίζονται σαν επιστήμονες αλλά είναι εκ των πραγμάτων α-δήμονες. Παρουσιάζονται προοδευτικοί αλλά είναι στην ουσία οπισθοδρομικοί. Γενικά είναι ακριβώς το αντίθετο από την μη κομματική, μη κερδοσκοπική, μη εξουσιαστική φυσιογνωμία που θέλουν να λανσάρουν. Επαγγελματίες πολιτικοί, βολεμένοι παρατρεχάμενοι, τακτοποιημένοι εισοδηματίες, εραστές της εξουσίας, προσπαθούν με ανάρμοστο τρόπο να αποτρέψουν κάθε εστία και πρωτοβουλία μεταλλευτικής ανάπτυξης.

Στο πρόσφατο παρελθόν βρέθηκαν στο Κιλκίς και το Σιδηρόκαστρο με μοναδική αποστολή να παίξουν για άλλη μια φορά την γνωστή κασέτα αντιμεταλλευτικής υστερίας και υποκρισίας. Για άλλη μια φορά διαστρέβλωση της αλήθειας σε όλο της το μεγαλείο. Για άλλη μια φορά παραπλάνηση της σκέψης ανθρώπων κάθε ηλικίας. Θεώρησαν επιτυχία το γεγονός ότι σταμάτησαν επιστήμονες του ΙΓΜΕ να πραγματοποιήσουν το ερευνητικό τους έργο. Χάρηκαν που έγιναν αιτία να πεταχτούν οικονομικοί πόροι που υπήρχαν διαθέσιμοι για την υλοποίηση των προγραμμάτων του ΙΓΜΕ στις δύο περιοχές. Αδιαφόρησαν ότι στέρησαν έτσι στους νέους ανθρώπους την προοπτική απασχόλησης και περιόρισαν αναδυόμενες αναπτυξιακές δυνατότητες.

Στο Κιλκίς και ειδικότερα στους δημόσιους μεταλλευτικούς χώρους Γερακαριού, Βάθης και Ποντοκερασιάς υπάρχουν δυναμικές κοιτασματολογικές ποιότητες και ποσότητες χαλκού και χρυσού. Στο συγκεκριμένο τύπο μεταλλεύματος το αποθεματικό δυναμικό παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στην προοπτική εκμετάλλευσης. Στην περίπτωση οικονομικού ενδιαφέροντος ένα άλλο χαρακτηριστικό και σημαντικό γνώρισμα που μπορεί να προσθέσει κανείς είναι η γεωμετρική ανάπτυξη του κοιτάσματος με περιορισμένη διαμετρική διάσταση, αλλά δυναμική κατακόρυφη επέκταση και προοπτική εκμετάλλευσης σε μεγάλα βάθη. Βασικός στόχος της κοιτασματολογικής έρευνας του ΙΓΜΕ ήταν και είναι ο προσδιορισμός τυχόν οικονομικού ενδιαφέροντος των μεταλλοφοριών χαλκού και χρυσού στον δημόσιο μεταλλευτικό χώρο Ποντοκερασιάς.

Στο Σιδηρόκαστρο και ευρύτερα στα βουνά της Αγκίστρου και ανατολικότερα, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, από προηγούμενες έρευνες του ΙΓΜΕ, για την ύπαρξη κοιτασματολογικού ενδιαφέροντος σε ότι αφορά στην παρουσία χρυσού και άλλων μετάλλων. Η ερευνητική επιστροφή του ΙΓΜΕ στην περιοχή στόχευε και στοχεύει στην μελέτη εκτεταμένων μεταλλοφόρων δομών, τόσο από πλευράς περιεκτικότητας χρυσού, όσο και διαθέσιμου αποθεματικού δυναμικού. Ο ευρύτερος χώρος παραμένει από κάθε άποψη σε υψηλή προτεραιότητα κοιτασματολογικής έρευνας με σημαντικό επιστημονικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον, όπως επίσης μεγάλη φερόμενη αξία ορυκτού πλούτου, ικανού να αλλάξει τα αναπτυξιακά δεδομένα όλης της περιοχής. Και βέβαια η όποια προοπτική εκμετάλλευσης εξαρτάται από τα αποτελέσματα της έρευνας του ΙΓΜΕ.

Οι ερευνητικές δραστηριότητες σταμάτησαν και οι διαθέσιμοι πόροι μάλλον χάθηκαν. Οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες δεν θα μάθουν τη φορά αυτή τι κρύβει η γη και το υπέδαφος στις περιοχές τους. Στην πραγματικότητα όμως δόθηκε απλά παράταση γιατί κάποια στιγμή όλα αυτά τελειώνουν. Όπως έγινε στη Χαλκιδική, όπου οι σύγχρονες επιφανειακές και υπόγειες υποδομές διαδέχονται η μία την άλλη. Όπου περισσότερες από 1.500 οικογένειες έχουν σήμερα μεταλλευτικά εισοδήματα. Όπου πολλοί νέοι επιστήμονες μπορούν πλέον να φτιάξουν τη ζωή τους και άλλοι περισσότεροι που βρίσκονται σήμερα στα θρανία μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Όπου η συνολική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, με αιχμή του δόρατος τη μεταλλουργία χρυσού, θα αποδώσει τα μέγιστα στη χώρα και τους πολίτες. Στο Δήμο Αριστοτέλη ξαναγράφεται η μεταλλευτική ιστορία της ευρύτερης περιοχής. Βεργίνα, Αμφίπολη, Μεταλλεία Χρυσού. Ο διαχρονικά οικουμενικός πολιτισμός των Μακεδόνων ξανά στο προσκήνιο με το βλέμμα στο μέλλον […]».

Με τον τίτλο «Μεταλλευτικός τουρισμός: Μία άγνωστη σε πολλούς μορφή τουρισμού που τελευταία ανθίζει και στην Ελλάδα», δημοσιεύεται ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο στο blog rodopinews.gr . Απόδειξη του ότι κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται και βλέπουν και πέρα από τη μύτη τους. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι και η ανακοίνωση του blog, η οποία ακολουθεί το άρθρο: Το RodopiNews.gr έχει επισκεφθεί χώρους εξόρυξης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και σύντομα θα παρουσιάσει εικόνες και ντοκουμέντα που αξίζει να συζητηθούν σε ένα ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ στο οποίο είναι ελεύθεροι να συμμετέχουν οι πάντες, είτε συμφωνούν, είτε διαφωνούν με τις δραστηριότητες εξόρυξης. Για εκδήλωση ενδιαφέροντος μπορούν όλοι να χρησιμοποιήσουν την σχετική φόρμα επικοινωνίας.

Άντε, γιατί πήξαμε στα ντοκιμαντέρ του Κρίτωνα και των antigold… Καιρός να δείξει κάποιος τα πράγματα όπως έχουν, μακριά από κινδυνολογίες και αντιμεταλλευτική προπαγάνδα. Καλή επιτυχία στο εγχείρημα.

«Η επέμβαση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον αλλά και τα μικρά και μεγάλα θαύματα της επιστήμης της μηχανικής πάντα γοήτευαν και γοητεύουν κάθε φιλομαθή άνθρωπο που θα ήθελε να τα δει και να τα μελετήσει από κοντά. Αρχαία μνημεία αλλά και σύγχρονες κατασκευές όπως ένας ουρανοξύστης ελκύουν δικαιολογημένα το ενδιαφέρον των επισκεπτών μίας περιοχής και αποτελούν πόλο έλξης τουριστικής δραστηριότητας.

Μία γνωστή και προσοδοφόρα σε όλο τον κόσμο αλλά λιγότερη γνωστή στην χώρα μας μορφή τουρισμού είναι η ξενάγηση σε χώρους όπου κατά το παρελθόν ή και σήμερα έχουν υπάρξει ή και αναπτύσσονται ακόμη μεταλλευτικές δραστηριότητες, γνωστή και ως “μεταλλευτικός τουρισμός”. Ένα παλαιό ή μεταλλευτικές δραστηριότητες, ως μία σημαντικού μεγέθους επέμβαση του ανθρώπου στο Περιβάλλον, είναι λογικό να δημιουργεί ενδιαφέρον σε πολλούς που θα ήθελαν να παρατηρήσουν από κοντά τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αποκτά πρόσβαση και επεξεργάζεται τον ορυκτό πλούτο. Έτσι σε όλα τις περιοχές του κόσμου είναι πολύ συνηθισμένο, μικροί και μεγάλοι να επισκέπτονται μεταλλεία χρυσού, χαλκού και άλλων ορυκτών, να ξεναγούνται και να μαθαίνουν από τους ειδικούς μεταλλειολόγους όλες τις λεπτομέρειες για την εξόρυξη, την επεξεργασία αλλά και την χρήση διαφόρων μετάλλων στην καθημερινή μας ζωή αλλά και να βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια την συνύπαρξη μεταλλείων, φυσικής ομορφιάς, αγροτικής δραστηριότητας και τουρισμού στην ίδια τοποθεσία.

Στην χώρα μας δραστηριότητες μεταλλευτικού τουρισμού υπάρχουν σε πολλές περιοχές αφού το ενδιαφέρον, κυρίως ξένων τουριστών για ανάλογες δραστηριότητες είναι αρκετά μεγάλο ενώ ακόμη και κρουαζιέρες της Ελλάδος και άλλων χωρών συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους εκτός από επισκέψεις σε πασίγνωστα νησιά και λιμάνια, στάσεις και σε περιοχές γνωστές για τα μεταλλεία τους. Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερο ενδιαφέρον για επισκέπτες και τουρίστες παρουσιάζουν τα μεταλλεία της Χαλκιδικής, που βρίσκονται σε μία περιοχή που συνδυάζει αρμονικά τις μεταλλευτικές δραστηριότητες, την πυκνή δασώδη βλάστηση, τις δραστηριότητες πρωτογενούς τομέα αλλά και έναν συνεχώς αναπτυσσόμενο θαλάσσιο τουρισμό.

Στις περιοχές των εκεί μεταλλείων, σε αντίθεση με την υπόλοιπη γνωστή σε όλους μας από τους καλοκαιρινούς μήνες Χαλκιδική, ακριβώς χάρη στις επί αιώνες δραστηριότητες εξόρυξης, τα δάση και οι παραλίες έχουν παραμείνει ανέγγιχτα από την καταστροφική τσιμεντοποίηση και την επέλαση των χιλιάδων αυθαιρέτων με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να απολαμβάνει ένα φυσικό τοπίο απείρου κάλλους που σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με περιοχές γεμάτες με άναρχη δόμηση  στην Κασσάνδρα και στην Σιθωνία. Και αυτό γιατί ακριβώς οι περιοχές αυτές ανήκουν στις μεταλλευτικές εταιρείες οι οποίες επιβάλλουν αυστηρές περιβαλλοντικές πολιτικές και επιτηρούν τον χώρο. Η δε κατάσταση του Περιβάλλοντος είναι άριστη και αυτό αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση από ειδικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς που έχουν εγκατασταθεί εκεί ακριβώς λόγω των μεταλλείων ενώ δραστηριότητες όπως αγροτικές και κτηνοτροφικές συνυπάρχουν αρμονικά χωρίς κανένα πρόβλημα.

Η οικονομική δραστηριότητα της γύρω περιοχής αποτελεί πρότυπο για όλη την Ελλάδα αφού χάρη στα μεταλλεία δημιουργούνται συνεχώς νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις εργασίας, οι νέοι μένουν στα χωριά τους χωρίς να μεταναστεύσουν και οι περιοχές αυτές, σε αντίθεση με άλλα χωριά ανά την Ελλάδα, είναι γεμάτες ζωή και δραστηριότητες. Οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα δαπανούν τεράστια ποσά σε τακτική βάση για δημιουργία υποδομών που το κράτος και η τ αυστηρές περιβαλλοντικές πολιτικές  δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν όπως έργα υποδομής, δρόμους, πεζοδρόμια, πλατείες, κτίρια, γήπεδα, ύδρευση, αποχέτευση και άλλα με αποτέλεσμα η κατάσταση των οικισμών να είναι η καλύτερη δυνατή και το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η μεταλλευτική περιοχή, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Χαλκιδικής, να παρουσιάζει τουριστική δραστηριότητα για 12 μήνες τον χρόνο ενώ οι ανάλογες επιχειρήσεις όπως ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και καταστήματα εστίασης είναι συνεχώς γεμάτες!

Από την περιοχή της Θράκης, εκατοντάδες πολίτες τους τελευταίους μήνες έχουν επισκεφθεί την περιοχή των μεταλλείων Χαλκιδικής και έχουν τύχει της ξενάγησης και της φιλοξενίας των υπευθύνων της εταιρείας, μένοντας με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Οι επισκέπτες των μεταλλείων ξεναγήθηκαν σε όλους τους χώρους των εργοστασίων και είδαν και φωτογράφησαν τις εγκαταστάσεις και τον τρόπο λειτουργίας των πανάκριβων αυτών επενδύσεων. Κοινή απορία όλων δε, ήταν ο λόγος των αντιδράσεων από μικρή ευτυχώς μερίδα πληθυσμού που συνεπικουρούμενη από πολιτικές δυνάμεις αντιδρά αδικαιολόγητα σε τέτοιου είδους δραστηριότητες δημιουργώντας αρνητικά επεισόδια που όλοι παρακολουθούμε στην τηλεόραση. Ουδέν κακό αμιγές καλού όμως αφού αυτές οι καταστάσεις ήταν που δημιούργησαν ένα κλίμα πανελλαδικού ενδιαφέροντος για την ανάδειξη της αληθινής εικόνας της περιοχής. Άλλωστε και η αρνητική διαφήμιση πολλές φορές φέρνει θετικά αποτελέσματα.»

Ως γνωστών η προγραμματισμένη επίσκεψη των κατοίκων Σαππών Ροδόπης στις Σκουριές ματαιώθηκε μετά από καταγγελία για παράνομη κίνηση των λεωφορείων που τους μετέφεραν(!). Ευτυχώς πρόλαβαν να δουν το μεγαλύτερο μέρος του μεταλλευτικού επενδυτικού σχεδίου που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στη ΒΑ Χαλκιδική στην Ολυμπιάδα και το Μάντεμ Λάκκο.

Είδαν και κατάλαβαν πως πολλά από αυτά που διαδίδονται στη Θράκη περί μεταλλείων είναι παραμύθια και αντιμεταλλευτική προπαγάνδα. Με τα ίδια τους τα μάτια είδαν το υπέροχο φυσικό τοπίο της ΒΑ Χαλκιδικής να συνυπάρχει αρμονικά το με μια πανάρχαια παραγωγική δραστηριότητα, την μεταλλευτική. Είδαν εγκαταστάσεις πλήρως εκσυγχρονισμένες και επικαιροποιημένες με τις τρέχουσες τεχνολογικές εξελίξεις.

Αναρωτήθηκαν γιατί ο αναπτυξιακός πυρετός που έχει καταλάβει τα μεταλλευτικά χωριά της ΒΑ Χαλκιδικής δεν μπορεί να έρθει και στη Θράκη και ιδιαίτερα στη Ροδόπη, όπου η ανεργία και ο ξενιτεμός θερίζουν, ενώ εδώ τείνουν να εξαλειφθούν.

Η επένδυση στις Σάπες είναι «παγωμένη» κοντά 20 χρόνια(!). Μήπως ήρθε η ώρα να φυσήξει κι εκεί ο άνεμος της ανάπτυξης και της δημιουργίας που ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την ευημερία που απολαμβάνουν οι πολίτες του Δήμου Αριστοτέλη;

Δείτε και ένα σχετικό βίντεο από την επίσκεψη των κατοίκων των Σαπών στις εγκαταστάσεις Ολυμπιάδας και το Μαντέμ Λάκκου, εδώ