Ενώ υποκριτές και υποκρίτριες πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας δυσφημούν και λοιδορούν τον αγώνα των μεταλλωρύχων και των οικογενειών τους σε αριστερίζοντα ΜΜΕ και σε Διεθνείς Εκθέσεις, στον κόμβο Στρατωνίου οι γυναίκες της περιοχής δίνουν το δικό τους αγώνα υπέρ των μεταλλείων. Δηλώνουν συμπαράσταση και αλληλεγγύη στη μάχη των μεταλλωρύχων για εργασία, μοιράζουν πληροφοριακό υλικό και εκφράζουν την αγωνία, τους φόβους και την αγανάκτηση τους για την κατάσταση που βιώνει όλη η περιοχή. Συμμετείχαν, συμμετέχουν και θα συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα.

Δείτε εδώ το βίντεο με τις ιστορίες των γυναικών που αγωνίζονται δυναμικά στο πλευρό των μεταλλωρύχων μέχρι να κερδηθεί ο αγώνας για εργασία και ανάπτυξη στα Μαδεμοχώρια.

Οι γυναίκες των Μαδεμοχωρίων βρίσκονται και αυτές στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Από την περασμένη Δευτέρα και σε καθημερινή βάση δίνουν τη δική τους μάχη με θάρρος, δυναμισμό, ευγένεια και αξιοπρέπεια.

Βρίσκονται εκεί όχι επειδή δεν έχουν να κάνουν κάποια άλλη δουλειά ή επειδή η ζωή τους μέχρι σήμερα ήταν βαρετή και δεν είχε κανένα νόημα.

Είναι παρούσες για να συμπαρασταθούν με συνείδηση και όχι από αυταρέσκεια και ναρκισσισμό στον μεγάλο αγώνα που δίνουν οι πατεράδες, οι σύζυγοι και οι γιοί τους απέναντι στην κατάφωρη αδικία που προκάλεσε η δήθεν αριστερή κυβέρνηση με την απόφαση της και τις προσχηματικές αιτιάσεις της για την πειραματική εφαρμογή της πυρομεταλλουργικής μεθόδου στην Χαλκιδική.

Παραμένουν εκεί και θα παραμείνουν για όσο χρειαστεί γιατί αυτό το κακοπαιγμένο έργο με το ανελέητο κυνηγητό που δέχεται η μεταλλευτική δραστηριότητα το έχουν ξαναδεί άλλες δυο φορές μέσα σε 30 χρόνια.

Δε θα σταματήσουν όσες φορές και να παιχτεί να πολεμούν για να το υποτάξουν. Για τη συνέχιση ενός αναφαίρετου δικαιώματος μιας καθόλα παραγωγικής κοινωνίας στην πρόοδο, την ανάπτυξη, τη μόρφωση και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.

Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι «δίχως μεταλλεία δεν υπάρχει ζωή», όπως γράφει και το πανό και αυτό δεν θα το επιτρέψει κανείς.

politesaristoteli.blogspot, 30/08/2015

Σήμερα η νεοσύστατη και νεοεμφανιζόμενη «Πρωτοβουλία Αγώνα Μαδεμοχωρίων» εξέδωσε ανακοίνωση, η οποία αναφέρει τα εξής:

«ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ

Σήμερα οι κάτοικοι των Μαδεμοχωρίων συγκεντρωθήκαμε από τις 6 το πρωί στην είσοδο του Παλαιοχωρίου και ξεκινάμε από δω των αγώνα για την δικαίωση των μεταλλωρύχων των εργαζόμενων και των κατοίκων όλης της περιοχής μας, που ζει από τα Μεταλλεία Κασσάνδρας

Ως κάτοικοι που στήριζαν και στηρίζουν τα Μεταλλεία, δεν πρόκειται να ανεχτούμε καμία άλλη απόφαση που βάζει σε κίνδυνο το μέλλον μας και το μέλλον του τόπου μας

Θα είμαστε ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ  για να προστατέψουμε τα δικαιώματα μας και να στηρίξουμε με κάθε τρόπο των αγώνα των εργαζόμενων που χάνουν την δουλειά τους

Από τους δρόμους του Παλαιοχωρίου ΣΗΜΕΡΑ ξεκινάμε τον αγώνα και ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ παρόντες μέχρι να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΞΕΚΙΝΑ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ ΜΑΔΕΜΟΧΩΡΙΩΝ»

Επιμένοντας στις ιστορικές αναφορές του ο Τόλης, επιχειρηματολογεί για την παύση της μεταλλευτικής βασιζόμενος σε ένα κείμενο του Παπαρρηγόπουλου.

«Το ιδίως περίεργον είναι ότι ενώ προϊόντος του χρόνου ηλαττώθη η εκ των μεταλλείων πρόσοδος, οι Μαδεμοχωρίται δεν εδήλωσαν την αλλοίωσην ταύτην των πραγμάτων εις την κυρίαρχον δύναμιν (σ.σ. την Οθωμανική Αυτοκρατορία), ίνα αποφύγωσι πάσαν αφορμήν επεμβάσεως. Προετίμουν δε να συμπληρώσι τας 220 οκάδας αργύρου αγοράζοντες Ισπανικά τάλληρα αργύρου και χύνοντες αυτά και στέλλοντες εις Κωνσταντινούπολιν τους ούτω σχηματιζομένους όγκους του αργύρου, ως αν παρήγοντο εκ των μεταλλείων. Ουδ” εζημιούντο ίσως πραγματικώς, διότι σώζοντες τη ελευθέραν ενάσκησιν των κοινοτικών αυτών θεσμών, έσωζον συνάμα την ελευθερία  της γεωργίας και της εμπορίας, δι ης συνέλλεγον  επί της επιφανείας της γονίμου εκείνης χώρας, θησαυρούς μείζονες των προτέρων αναζητουμένων εν τοις σπλάχνοις της γης».

Δυο-τρεις παρατηρήσεις που «ξέφυγαν» από το κοφτερό μυαλό του Τόλη…

Πρώτον, ο φόρος ήταν υπέρογκος για την εποχή εκείνη.

Δεύτερον, η απόδοση των μεταλλείων εξαρτάτο από το πόσοι εργάτες απασχολούνταν, αν είχαν χτυπήσει πλούσιο μέτωπο και πάντα σε συνάρτηση με τα μέσα της εποχής.

Τρίτον, οι κάτοικοι τότε μπορούσαν να καλλιεργήσουν και να εκτρέψουν ζώα, αφού η οικονομία ήταν σχεδόν ανταλλακτική. Σήμερα, αν εξαιρέσεις τους μεταλλωρύχους και όσους ασχολούνται περιφερειακά με την επένδυση, οι μισοί είναι ξενοδόχοι, και οι άλλοι μισοί εστιάτορες… Εκτός αν η λύση για τους antigold είναι να βάλουμε στον κήπο ντοματούλες και στο χωράφι μια δυο κατσίκες να τη βγάζουμε…

Και τέταρτον, οι Μαδεμοχωρίτες θα έκαναν τα πάντα για να διατηρήσουν το ευνοϊκό καθεστώς το οποίο απολάμβαναν εν μέσω Τουρκοκρατίας… Απόδειξη το ότι πολλάκις, όταν οι επενδυτές αποχωρούσαν λόγω μείωσης της παραγωγής και ασύμφορης εξόρυξης, οι ίδιοι προσφέρονταν να λειτουργήσουν μόνοι τα μεταλλεία πληρώνοντας στην Υψηλή Πύλη τον αναλογούντα φόρο.

(Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε την ανακοίνωση του Ιωακείμ Παπάγγελου, «Το Κοινόν του Μαδεμίου», Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, αυτοτελείς εκδόσεις αρ. 5, Συμπόσιο: «Η διαχρονική πορεία του κοινοτισμού στη Μακεδονία», εκδήλωση για τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση της Μακεδονίας 9, 10, 11 Δεκεμβρίου 1988.)