Την έναρξη λειτουργίας του νέου Εργαλείου Σύγκρισης Τιμών Ηλεκτρικής Ενέργειας και Φυσικού Αερίου στον ιστότοπο www.energycost.gr ανακοίνωσε η Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων.

Στην πλατφόρμα του νέου Εργαλείου Σύγκρισης τιμών της ΡΑΑΕΥ, οι καταναλωτές μπορούν εύκολα να συγκρίνουν όλα τα τιμολόγια Ηλεκτρικής Ενέργειας και Φυσικού Αερίου που είναι εμπορικά διαθέσιμα στην Ελληνική αγορά.

Στα βασικά χαρακτηριστικά του νέου Εργαλείου Σύγκρισης Τιμών της ΡΑΑΕΥ περιλαμβάνονται:

– Η δυνατότητα κατάταξης των τιμολογίων με βάση την αναγωγή όλων των χρεώσεων σε μία, μοναδική, τελική τιμή χρέωσης που αποτυπώνεται σε ευρώ ανά KWh.

– Η παροχή πληροφοριών σχετικά με τις πρόσθετες εκπτώσεις, παροχές, τρόπους χρέωσης και όρους συμβάσεων για κάθε συγκρινόμενο τιμολόγιο.

– Η δυνατότητα σύγκρισης είτε μεμονωμένων τιμολογίων Ηλεκτρισμού ή Φυσικού Αερίου ή και Συνδυαστικών προϊόντων που περιέχουν και τις δύο παροχές σε μια προσφορά.

– Δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα στους καταναλωτές να επιλέξουν από τη διαθέσιμη λίστα το τιμολόγιο που ήδη έχουν, ακόμα και αν αυτό δεν είναι πλέον εμπορικά διαθέσιμο, και να το συγκρίνουν με όποια άλλα εμπορικά διαθέσιμα τιμολόγια επιθυμούν.

– Δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα στους καταναλωτές να βρουν το τιμολόγιο τους με σάρωση του QR CODE ο οποίος βρίσκεται στον λογαριασμό τους, ώστε να μην χρειάζεται να καταχωρούν ένα-ένα τα χαρακτηριστικά του τιμολογίου τους.

– Με την ίδια ευκολία οι καταναλωτές μπορούν να βρουν το υφιστάμενο τιμολόγιο τους επιλέγοντας το όνομα του τιμολογίου τους από τη σχετική λίστα.

– Η σύγκριση των τιμολογίων μπορεί να εξειδικευτεί σημαντικά μέσω των λεπτομερών φίλτρων που διαθέτει η εφαρμογή.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, 5/4/2024]

Το ερώτημα του τίτλου μπήκε τις εποχές των φουγάρων. Το 1976 που αυγάτιζε η σοσιαλμανία στον τόπο. Το ξαναφέρνουν τα βιομηχανικά λουκέτα που έρχονται.  

Και δεν μιλάμε για τα 15 λουκέτα της 4ετίας (προχθές μπήκαν τα 2 τελευταία). Ούτε για τις μεταναστεύσεις των πάνω από 2.000 βιομηχανικών επιχειρήσεων. Ούτε όσων  τροφοδοτεί με δράση η βιομηχανία μας. Ας ξεχάσουμε και τους 7/000 φορολογικούς κωδικούς (ατομικούς και άλλους) στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη που αποσυνδέθηκαν από το δικό μας σύστημα…

Δεν θεωρούνται περίεργα όλα. Είναι συγκυριακά, όπως μας λένε…  Με πρόσχημα μάλιστα την “εξήγηση” αυτή παραμερίζονται από την κομματική προπαγάνδα (όλων των κομμάτων) οι απαντήσεις και κυρίως οι εξηγήσεις στο φαινόμενο. Γιατί; Γιατί οι ευθύνες είναι αλυσιδωτές και αφορούν όλες τις κυβερνήσεις, πριν και μετά το 2005. 

Συνδέονται μάλιστα και με αιτίες αδυναμίας των ιδιωτών να γίνουν ανταγωνιστικοί στην ΕΕ. Με αυτό όμως το “θεατρικό” παιχνίδι αποβάλλονται οι πολιτικές ευθύνες για τη (διαχρονική) εγκληματική εγκατάλειψη παραγωγής και παραγωγικότητας με επέκταση των συνεπειών και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.  

Στο σημερινό μας σημείωμα δεν ανησυχούμε για τα όσα έχουμε συναντήσει αλλά για εκείνα που θα ακολουθήσουν στον νέο κύκλο αποβιομηχάνισης με νέα λουκέτα. 

Κατά την δική μας πληροφόρηση, τα 2 από τα λουκέτα του τελευταίου 10ήμερου δεν ήταν σύμπτωση. Και τα λουκέτα αυτά ανήκουν στον νέο κύκλο που θα ζήσουμε για τα καλά επειδή θα φέρουν σε οριστικό βιομηχανικό παρελθόν και την Αττική και τη Βόρεια Ελλάδα. Εκεί που η μετανάστευση, οι πλειστηριασμοί και οι πωλήσεις σπιτιών και οικοπέδων (ξεχωριστής αξίας) θα συνεχίσουν. Και θα εντυπωσιάσουν… 

Μια πρώτη γεύση στη Θεσσαλονίκη όπου ξεκίνησε για τα καλά και η δεύτερη φάση των πωλήσεων των ακινήτων. Οι μεταπωλήσεις (μετά από κάποιες ανακαινίσεις) φεύγουν από τους αρχικούς αγοραστές και πάνε σε ομοεθνείς τους. Πρωταγωνιστές προσώρας οι Ισραηλινοί και λόγω ιστορίας. 

Το ίδιο θα παρατηρηθεί (πολύ σύντομα) στη Χαλκιδική και σε πρώην βιομηχανικές και ειδικά μεταλλευτικές περιοχές για τις οποίες υπήρξε και σκοτωμός… (κατά την αρχική φάση της εκβιομηχάνισής τους), επειδή και αυτό ήταν χρέος για τη δική μας  σοσιαλμανία…

Έτσι όφειλε να κάνει για το δίκιο του λαού… ο ψευτοσοσιαλισμός και η αριστερά της προόδου… χέρι-χέρι με τον ψευτοφιλελευθερισμό που τη διαδέχθηκε. 

Το έδειξε η πλήρης εγκατάλειψη και αδιαφορία της Πολιτείας σε κάθε ανταπόκριση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο κάλεσμά της για την αξιοποίηση του υπεδάφους της Βορείου Ελλάδος. Ας μην επαναφέρουμε τις λεπτομέρειες. Ας μη καταδικάζουμε τη Χαλκιδική…       

Γι’ αυτό και δεν βρίσκουμε λόγο να προχωρήσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες μιας και το μεγάλο παζάρι των ακινήτων στην Ελλάδα έχει μέλλον (καταστροφικό βεβαίως) και θα τραβήξει όσο η κυβέρνηση (στη φάση αυτή), αλλά και η πολιτική σκηνή (με την ανυπαρξία αντιπολίτευσης -σε θέματα ουσίας και όχι εσωτερικά της-) δεν θα είναι σε θέση να μιλήσει για άλλης μορφής επενδύσεις. 

Και εδώ ακριβώς εστιάζεται το πολύπλευρο ζήτημα της αποβιομηχάνισης της χώρας που θα είναι αισθητό μετά το 2026 όπου λεφτά δεν θα υπάρχουν ούτε για δημόσιες επενδύσεις ούτε για  έργα (!!). 

Η μεγαλύτερη λοιπόν αιτία της αποβιομηχάνισης προέκυψε τις εποχές των φουγάρων και των βιομηχανικών ντουβαριών που αντί να βοηθηθούν επιχειρήσεις να αλλάξουν τα μεγέθη τους και από τις μικρές έως μεσαίες βιομηχανίες της Ευρώπης (αυτές που λέμε μεγάλες ή πολύ μεγάλες στην Ελλάδα) να πιάσουν τουλάχιστον τα επίπεδα της σημερινής Ανατολικής Ευρώπης. 

Εάν η απάντηση σε όλα αυτά είναι μόνο οι θεωρητικές διευκολύνσεις που θα δουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην πιθανή προσπάθεια συγχωνεύσεων μεταξύ τους ή με μεγαλύτερα συγκροτήματα (το σχετικό νομοσχέδιο είναι ήδη προς ανακοίνωση) ας ξεχάσουμε ότι κάτι τέτοιο θα γεφυρώσει το σημερινό χάσμα της αποβιομηχάνισης.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 3/4/2024]

Χαμηλότερα βάζει το “πήχη” της φετινής ανάπτυξης το υπουργείο εθνικής οικονομίας και οικονομικών, προβλέποντας πλέον μεγέθυνση της οικονομίας 2,5%, από 2,9% που προέβλεπε το τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού.

Η νέα πρόβλεψη, θα ενσωματωθεί στο αναθεωρημένο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης για την περίοδο 2025-2027, που θα καταθέσει το ΥΠΕΘΟ στο τέλος του μήνα στις Βρυξέλλες στο πλαίσιο των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας. 

Η σημαντική αναθεώρηση της ανάπτυξης, συνδέεται κυρίως με το εξαιρετικά ασταθές διεθνές περιβάλλον, το οποίο δεν άφησε ανεπηρέαστη ούτε και την ανάπτυξη του 2023 η οποίο σύμφωνα με την τελευταία ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ έκλεισε στο 2%, έναντι επίσημης πρόβλεψης του προϋπολογισμού για ανάπτυξη 2,4%. Σε ό,τι αφορά τη φετινή χρονιά, τα δεδομένα με βάση τα οποία συντάχθηκε ο προϋπολογισμός του 2024, ο οποίος ψηφίστηκε το Δεκέμβριο έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό και η διεθνής κατάσταση έχει επιδεινωθεί. 

Η κρίση στη Μέση Ανατολή, με σημείο αναφοράς το πόλεμο που ξεκίνησε το Ισραήλ εναντίον της Χαμάς ο οποίος προκάλεσε τη δράση των ανταρτών Χούθι της Υεμένης κατά εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά θάλασσα, έχει κλιμακωθεί. Η παρέμβαση κάποιων από τα μέλη το ΟΠΕΚ, για μείωση της παραγωγής πετρελαίου, έχει στείλει την τιμή του “μαύρου χρυσού” κοντά στα 90 δολάρια το Βαρέλι, με πολλές προβλέψεις αναλυτών, να θέλουν περαιτέρω αύξηση της τιμής στα 100 δολάρια το βαρέλι. Οι επιπτώσεις, έγιναν άμεσα φανερές στην Ελλάδα με την τιμή της βενζίνης να φτάνει κοντά στα 2 ευρώ το λίτρο και τον πληθωρισμό – σύμφωνα με την Eurostat – να επιταχύνεται στο 3,4% το Μάρτιο, από 3,1% το Φεβρουάριο.

O φιλόδοξος στόχος των επενδύσεων 

Ένα δεύτερο στοιχείο προβληματισμού για τους διεθνείς οργανισμούς που παρακολουθούν στενά την Ελλάδα, είναι αν η χώρα θα πετύχαινε να υλοποιήσει στο σύνολό του σε πέρας το προϋπολογισμού του Προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που φτάνει φέτος στο ύψος ρεκόρ των 12 δισ. ευρώ. Τούτο, με δεδομένο ότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει την εισροή κοινοτικών πόρων σχεδόν 10 δις ευρώ, κάτι που δεν έχει πετύχει ποτέ η Ελλάδα.

Επιπλέον, το 2023, η Ελλάδα έχασε το στόχο των δαπανών προς την πραγματική οικονομία, από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Συγκεκριμένα έναντι στόχου πραγματικής απορρόφησης πόρων ύψους 3,6 δις ευρώ στην πραγματική οικονομία πέρασαν μόνο 2,1 δισ. ευρώ.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προβλέπει φέτος για την Ελλάδα ανάπτυξη 2,3%, ακριβώς λόγω της διαφοράς υπολογισμού των επενδύσεων Το ΔΝΤ, προβλέπει ανάπτυξη 2,1% για το ίδιο λόγο. Ο ΟΟΣΑ, αναμένει για φέτος, η Ελλάδα να αναπτυχθεί με ρυθμό 2%. Η Τράπεζα της Ελλάδας, αναμένει ότι η ανάπτυξη θα φτάσει φέτος στο 2,3% και το 2025 στο 2,5 %. 

Η Ευρωζώνη 

Ένα δεύτερο στοιχείο που σίγουρα θα επηρεάσει το φετινό ΑΕΠ  θα προέλθει από την περαιτέρω επιβράδυνση της Ευρωζώνης, η οποία αναμένεται να αναπτυχθεί φέτος με ρυθμό κοντά στο 1%. Ως βασικός εμπορικός εταίρος των χωρών της ζώνης του Ευρώ, η Ελλάδα θα έχει αρνητική επίδραση στις εξαγωγές της. Η αβεβαιότητα στην Ευρώπη, δημιουργεί φόβους ότι θα επηρεάσει όχι μόνο τις εξαγωγές αγαθών, αλλά και τον τουρισμό, ο οποίος πέρσι έκανε νέο ρεκόρ εισπράξεων, ξεπερνώντας σε εισπράξεις τα 21 δις ευρώ.

Τούτο, με δεδομένο ότι οι μεγάλες οικονομίες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία κάτοικοι των οποίων κατακλύζουν κάθε χρόνο τα ελληνικά νησιά, θα κινηθούν όρια της στασιμότητας.

Τέλος, αρνητική επίδραση θα έχει και η ιδιωτική κατανάλωση η οποία δεν μπορεί πια να πληρώσει τις σταθερά υψηλές τιμές στα ράφια και το υψηλό κόστος χρήματος.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Τάσου Δασόπουλου, 5/4/2024]

Εξαιρετικά δύσκολη η επανεκκίνηση μετά την κατάρρευση των διεθνών τιμών νικελίου

Στα αζήτητα κινδυνεύει να μείνει η ΛΑΡΚΟ ακόμη και όταν ολοκληρωθεί τυπικά ο διπλός διαγωνισμός για το εργοστάσιο της Λάρυμνας και τα μεταλλευτικά δικαιώματα, μετά την έκδοση απόφασης του ΣτΕ επί της ένστασης που έχει υποβάλει η ιρλανδική CME, μπλοκάροντας έως τώρα την κατακύρωση του διαγωνισμού στη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.

Το πλήρες κλείσιμο της ιστορικής μονάδας μεταλλουργίας ολοκληρώνεται τον Μάιο, οπότε τυπικά λήγουν οι συμβάσεις των εργαζομένων, οι οποίοι πληρώνονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό, παρότι είχε σταματήσει η παραγωγή του εργοστασίου από τον Αύγουστο του 2022. Η κυβέρνηση έχει θέσει σε εφαρμογή σχέδιο για τη μεταφορά των εργαζομένων σε άλλες θέσεις, ή σε προσυνταξιοδοτικά προγράμματα. Θεωρητικά, θα είναι στη διάθεση του επενδυτή για επαναπροσλήψεις, εάν λειτουργήσει και πάλι το εργοστάσιο, αλλά αυτή η προοπτική καλύπτεται πλέον από έντονη αβεβαιότητα.

Η ΛΑΡΚΟ έκλεισε τον Αύγουστο του 2022, όταν ακόμη η διεθνής τιμή του νικελίου βρισκόταν σε σχετικά υψηλά επίπεδα, στον απόηχο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Τότε, η τιμή του νικελίου στο Λονδίνο ξεπερνούσε τα 23.000 δολ./τόνο -τον Μάρτιο 2022, αμέσως μετά την εισβολή, είχε εκτιναχθεί πάνω και από 48.000 δολ. Σήμερα, όμως, οι συνθήκες στη διεθνή αγορά έχουν ανατραπεί πλήρως, με την τιμή να υποχωρεί ακόμη και κάτω από 17.000 δολ./τόνο.

Όπως σημειώνει το tradingeconomics.com, οι φόβοι για στενότητα προσφορά έχουν εξαφανισθεί, καθώς η Ινδονησία, που είναι κορυφαίος παραγωγός, αποφάσισε να αυξήσει θεαματικά τις ποσοστώσεις παραγωγής μεταλλεύματος, στους 152,62 εκατ. τόνους μέχρι στιγμής φέτος.

Η κατάρρευση της τιμής του νικελίου

Η κυβέρνηση της Ινδονησίας προειδοποίησε πρόσφατα τους παραγωγούς νικελίου ότι δεν πρέπει να αναμένουν ουσιαστική άνοδο των τιμών, τονίζοντας ότι οι τιμές είναι απίθανο να αυξηθούν πάνω από 18.000 δολ. ανά τόνο και ότι η χώρα θα διασφαλίσει ότι η αγορά παραμένει καλά εφοδιασμένη για να διατηρήσει το κόστος χαμηλά για τους κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων. Η Ινδονησία θέτει ως κατώτατο όριο τιμής τα 15.000 δολ.

Σε αυτό το κλίμα, ήδη κορυφαίες βιομηχανίες βάζουν λουκέτα σε μονάδες. Η Anglo American έλαβε μια διαγραφή 500 εκατ. δολ. για τη μονάδα παραγωγής νικελίου της, η BHP ανακοίνωσε ότι θα αποφασίσει εάν θα κλείσει τη ναυαρχίδα του τομέα νικελίου στην Αυστραλία και η Glencore κλείνει τη μονάδα της στα νησιά της Νέας Καληδονίας. Σύμφωνα με τον αυστραλιανό οίκο Macquarie, στα 18.000 δολ. τον τόνο, το 35% της παραγωγής διεθνώς είναι ασύμφορο, ενώ στα 15.000 δολ. το ποσοστό εκτοξεύεται στο 75%. Με βάση την έκθεση της Macquarie, θα υπάρχουν 150-175.000 τόνοι ετήσιας υπερπροσφοράς νικελίου έως το 2027.

Σε αυτές συνθήκες, το εργοστάσιο πυρομεταλλουργίας της Λάρυμνας θα ήταν αυτοκτονία εάν ετίθετο και πάλι σε λειτουργία, εκτιμούν πηγές που γνωρίζουν πολύ καλά τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Με τιμή του νικελίου στο Λονδίνο στα 17.000 δολ., η τιμή του σιδηρονικελίου που θα παρήγαγε η ΛΑΡΚΟ δεν θα ξεπερνούσε τα 14.000 δολ./τόνο, ενώ το κόστος παραγωγής, όσες προσπάθειες και αν γίνονταν για εξοικονόμηση, θα διαμορφωνόταν πάνω από 20.000 δολ., ενδεχομένως και πάνω από 22.000.

Όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, ένας παράγοντας που κρατάει πολύ υψηλά το κόστος παραγωγής της ΛΑΡΚΟ και ουσιαστικά καθιστά αντιοικονομική την εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων λατερίτη, είναι πολύ φτωχή περιεκτικότητά τους σε μέταλλο, που είναι περίπου 0,7%, ενώ απαιτείται τουλάχιστον 1,2% για να είναι διεθνώς ανταγωνιστική η εκμετάλλευση. Με βάση αυτά τα δεδομένα, που βεβαίως δεν είναι άγνωστα και στη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η οποία έχει το προβάδισμα για την εξαγορά της περιουσίας της ΛΑΡΚΟ, θεωρείται πολύ δύσκολο να δαπανήσει ένας επενδυτής ποσά δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για να «συνεφέρει» το παλιό εργοστάσιο της Λάρυμνας και να το επανεκκινήσει, μόνο και μόνο για να λειτουργεί με τεράστιες ζημιές από την πρώτη ημέρα.

Ακόμη, όμως, και το σχέδιο «Β» για τη ΛΑΡΚΟ, που προβλέπει την παραγωγή καθαρού νικελίου και κοβαλτίου (απαραίτητα για τις μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων κ.λπ.) είναι ένα σχέδιο με πολύ υψηλό ρίσκο, όπως αναφέρουν πηγές που γνωρίζουν το θέμα. Εμπόδιο και σε αυτή την περίπτωση είναι τα πολύ φτωχά ελληνικά μεταλλεύματα. Σε διεθνές επίπεδο,οι μονάδες υδρομεταλλουργίας, που μπορούν να επιτυγχάνουν τον διαχωρισμό καθαρού νικελίου και κοβαλτίου λειτουργούν με μετάλλευμα πολύ υψηλότερης περιεκτικότητας. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι σχεδιασμοί τέτοιων μονάδων έχουν πέσει πολύ έξω, τόσο στα ποσά της απαιτούμενης επένδυσης, όσο και στους χρόνους υλοποίησης των επενδύσεων.

Σημειώνεται ότι το σχέδιο για υδρομεταλλουργία βρισκόταν εξαρχής στον προγραμματισμό της ιρλανδικής CMI, η οποία υπέβαλε προσφορά μόνο για τα μεταλλευτικά δικαιώματα της ΛΑΡΚΟ και όχι για το εργοστάσιο της Λάρυμνας. Αν γίνει δεκτή η ένσταση που έχει υποβάλει από το Συμβούλιο της Επικρατείας (η συζήτηση έγινε αυτή την εβδομάδα και αναμένεται απόφαση), η CMI μένει στον διαγωνισμό και θα πρέπει να υποβάλει και αυτή προσφορά για το εργοστάσιο. Στη συνέχεια θα έχει δικαίωμα αντιπροσφοράς η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, μέχρι να φανεί ποιος από τους δύο διεκδικητές δίνει τα περισσότερα.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποιος θα καταλήξει και με βάση ποια απόφαση του ΣτΕ να ανακηρυχθεί ως πλειοδότης, η υλοποίηση του εγχειρήματος αναβίωσης της ΛΑΡΚΟ, είτε μόνο με πυρομεταλλουργική μονάδα, ή με συνδυασμό πυρομεταλλουργικής και υδρομεταλλουργικής, ή και μόνο με υδρομεταλλουργική μονάδα, φαίνεται στις παρούσες συνθήκες εξαιρετικά δύσκολο. Όπως λένε πηγές που γνωρίζουν το θέμα, για τον πλειοδότη ίσως να είναι πολύ πιο συμφέρον να αναλάβει το κόστος της εγκατάλειψης του εγχειρήματος, παρά να προσπαθήσει να το υλοποιήσει, κόντρα στις συνθήκες της παγκόσμιας αγοράς.

Στην περίπτωση της κακής κατάληξης, θα ενεργοποιηθεί το σενάριο της πτώχευσης και ο Διαχειριστής θα προσπαθήσει να ανακτήσει ό,τι μπορεί να ανακτηθεί για την επιστροφή στο Δημόσιο παράνομων κρατικών ενισχύσεων, πουλώντας τμηματικά την περιουσία της ΛΑΡΚΟ.

[ΠΗΓΗ: https://www.sofokleousin.gr/, 4/4/2024]

Οι εργασίες σε Περιφερειακό και ΠΑΘΕ αναμένεται να κάνουν ακόμη πιο… καυτό το καλοκαίρι για τους τουρίστες – Ποιες οι εναλλακτικές που εξετάζονται 

Με προβληματισμό, ανησυχία, αλλά προπάντων μια προσπάθεια να μην πανικοβάλλουν τις «δεξαμενές» των ταξιδιωτών που θα επισκεφτούν φέτος τη Χαλκιδική και την Πιερία, αντιμετωπίζουν οι φορείς των δύο περιοχών τις ενδεχόμενες επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι εργασίες του Fly Over στη Θεσσαλονίκη στο τουριστικό κομμάτι, όχι τόσο του φετινού καλοκαιριού, όσο των υπόλοιπων που θα ακολουθήσουν έως τον Μάιο του 2027 που σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες θα παραδοθεί το έργο. 

Ξενοδόχοι από τους δύο νομούς σημειώνουν ανοιχτά ότι το έργο του Fly Over είναι που κάτι που και οι ίδιοι το επιθυμούν να πραγματοποιηθεί, ωστόσο τα όσα συμβαίνουν στην κυκλοφοριακή καθημερινότητα της Θεσσαλονίκης τους βάζουν σε σκέψεις για το πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση μέσα στο καλοκαίρι όταν στην εξίσωση θα μπουν και οι επισκέπτες από το εξωτερικό που με τα οχήματά τους θα θέλουν να προσεγγίσουν Χαλκιδική και Πιερία για τις διακοπές τους. 

Ο «πονοκέφαλος» με το Fly Over έρχεται να προστεθεί σε αυτούς των ατελείωτων ουρών τα προηγούμενα καλοκαίρια στα χερσαία σύνορα, αλλά και των χρόνιων προβλημάτων που υπάρχουν στο δρόμο προς Κατερίνη με τα έργα που παραμένουν σε εξέλιξη. 

Στη Χαλκιδική μέσω εναλλακτικών διαδρομών 

Θετικά είναι τα μηνύματα που υπάρχουν (και) για το φετινό καλοκαίρι στη Χαλκιδική όσον αφορά τον όγκο των τουριστών που θα την επισκεφτούν. 

Ξενοδόχοι με τους οποίους επικοινώνησε η parallaxi σημειώνουν ότι Ρουμάνοι και Σέρβοι που είναι οι… παραδοσιακές αγορές που επισκέπτονται τη Χαλκιδική με τα οχήματά τους, δεν φαίνεται να προβληματίζονται και ιδιαίτερα από τις εργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Περιφερειακή Οδό Θεσσαλονίκης. 

Βέβαια αναφέρουν ότι το φετινό καλοκαίρι θα είναι ένα κρας τεστ για το πώς θα κινηθούν στις επόμενες τουριστικές περιόδους, αφού αν δουν ότι ταλαιπωρούνται για να φτάσουν στον προορισμό τους και μάθουν ότι αυτή η κατάσταση θα διατηρηθεί έως το 2027, τότε μπορεί να αναθεωρήσουν τις επιλογές τους. 

Φορείς της Χαλκιδικής έχουν ήδη φροντίσει να έρθουν σε επαφή με τους tour operators από χώρες των Βαλκανίων και να τους ενημερώσουν για τα τυχόν προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν το φετινό καλοκαίρι κατά την άφιξή τους στη χώρα μας, αλλά κυρίως να τους προτείνουν εναλλακτικές διαδρομές για να φτάσουν στον προορισμό τους χωρίς να ταλαιπωρηθούν. 

Έτσι, στο «τραπέζι» πέφτει η διαδρομή μέσω της Παλαιάς Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης – Καβάλας, ώστε μέσω της Απολλωνίας να κατευθύνονται προς την Παλαιοχώρα Χαλκιδικής και από εκεί να έχουν πρόσβαση σε μέρη που είναι κοντά στους δήμους Αριστοτέλη, Πολυγύρου ή Σιθωνίας. 

Στο πλαίσιο αυτό οι επιχειρηματίες του τουρισμού της Χαλκιδικής ζητούν τη βελτίωση του δρόμου Απολλωνίας – Παλαιόχωρας. 

Οι ξενοδόχοι της Χαλκιδικής ζητούν την άρση των ελέγχων και στα χερσαία σύνορα (από 1η Απριλίου απελευθερώνονται οι έλεγχοι στη Συνθήκη Σέγκεν για αεροπορικές συνδέσεις και θαλάσσιες μεταφορές για τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία). 

Στο πλαίσιο αυτό, ο Τουριστικός Οργανισμός Χαλκιδικής ανέλαβε την πρωτοβουλία να υποστηρίξει μέσω ερώτησης της Ευρωβουλευτού κ. Μαρίας Σπυράκη στις 27/1 στο Ευρωκοινοβούλιο ώστε να υπάρξει νέα απόφαση για να οριστεί ημερομηνία της άρσης των ελέγχων στα χερσαία σύνορα κάτι το οποίο ενδιαφέρει άμεσα όλο τον οδικό τουρισμό. 

Η αντίστροφη μέτρηση για την τουριστική σεζόν έχει ξεκινήσει για τη Χαλκιδική, με ορίζοντα τα τέλη Απρίλη, αλλά κυρίως τις αρχές Μαίου και σε αυτό συμβάλλει και η ημερομηνία του φετινού Πάσχα. Από πλευράς αριθμών πάντως όλα δείχνουν ότι η τουριστική κίνηση του 2024, θα είναι παρόμοια με την περσινή.

Πιερία: Αεροδρόμιο Αγχιάλου το νέο… «Μακεδονία» 

Σειρά επαφών και συσκέψεων είχαν το προηγούμενο διάστημα οι ξενοδόχοι της Πιερίας με τοπικούς φορείς, βουλευτές, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης σχετικά με τα ζητήματα που μπορεί να δημιουργηθούν στην τουριστική κίνηση της περιοχής εξαιτίας των εργασιών του Fly Over στην Περιφερειακή Οδό Θεσσαλονίκης. 

Για τους τουριστικούς προορισμούς του νομού «πονοκέφαλο» δημιουργούν και οι νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στις σήραγγες της υπογειοποίησης της Εθνικής Οδού στο ύψος της Κατερίνης. 

3 στους 10 επισκέπτες το καλοκαίρι φτάνουν αεροπορικώς στη Θεσσαλονίκη και εν συνεχεία οδικώς στο νομό Πιερίας. 

Μια διαδρομή που άλλοτε γινόταν σε μία ώρα, πλέον μπορεί να χρειαστεί έως και 1,5 ώρα. Και φυσικά εάν αυτή η εικόνα παρατηρείται τώρα που βρισκόμαστε στην άνοιξη, όλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί το καλοκαίρι. 

Ήδη οι tour operators του εξωτερικού (κυρίως Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία) έχουν στείλει επιστολές στους ξενοδόχους της Πιερίας και εφιστούν την προσοχή για το παραπάνω ζήτημα. Γι’ αυτό το λόγο και στο «τραπέζι» έχει πέσει η ιδέα για τη χρησιμοποίηση του αεροδρόμιου της Αγχιάλου, κάτι βέβαια που θα γίνει από το 2025. 

Η χιλιομετρική απόσταση του αεροδρομίου της Αγχιάλου με τον Πλαταμώνα είναι ίδια με το αεροδρόμιο Μακεδονία. Βέβαια, η μετατροπή του Αλμυρού σε αεροπορική πύλη εισόδου για την Πιερία, σίγουρα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σπουδαιότητα του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης. 

Όσον αφορά το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Πλατύ, το αίτημα της τοπικής κοινωνίας παραμένει ώστε να χρησιμοποιηθεί για να εξυπηρετηθούν οι επιχειρήσεις και να ενισχυθεί η εφοδιαστική αλυσίδα και γιατί όχι από cargo να μετατραπεί και σε επιβατικό. 

Τι θα γίνει στο οδικό κομμάτι 

Στη συνάντηση που έγινε πριν λίγες εβδομάδες ο βουλευτής Πιερίας, κ. Μπαρλιάκος ενημέρωσε τους φορείς για τα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν στην Εθνική οδό, σύμφωνα με έγγραφο της εταιρίας που ενημέρωνε τον Νοέμβριο την Αντιπεριφέρεια, τον Δήμο και την Αστυνομική Διεύθυνση, παρουσίασε την πρόταση που κατέθεσε στο αρμόδιο Υπουργείο Υποδομών για αμφίδρομη κίνηση των οχημάτων από την ανακατασευασμένη σήραγγα ώστε η κίνηση προς Αθήνα να γίνεται κανονικά όπως και σήμερα και παράλληλα να υπάρχει βοηθητικά ως εναλλακτική επιλογή η Νέα Περιφερειακή οδός για τις μέρες που θα υπάρχει αυξημένη κίνηση. 

Ο Δήμαρχος Κατερίνης Γιάννης Ντούμος αφού τόνισε την σημαντικότητα των άμεσων μέτρων και τις καθυστερήσεις που ήδη δημιουργούνται από το Fly Over πρότεινε να εξεταστεί το ενδεχόμενο την παραχώρησης λωρίδας κυκλοφορίας επί της οδού Εγνατίας μέσα στην Θεσσαλονίκη ώστε να κινούνται εκεί τα οχήματα με κατεύθυνση προ το αεροδρόμιο. 

Και όσον αφορά το νομό Πιερίας οι προκρατήσεις κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα, ενώ και το γενικότερο κλίμα από τις αγορές του εξωτερικού είναι θετικό και μένει φυσικά αυτό να «μεταφραστεί» και σε κρατήσεις για το φετινό καλοκαίρι, ώστε η εικόνα να είναι αντίστοιχη και γιατί όχι καλύτερη με την περσινή.. Διαβάστε περισσότερα εδώ: 

[ΠΗΓΗ: https://parallaximag.gr/, του Ραφαήλ Γκαϊδατζή, 3/4/2024]