ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΛΑΥΡΙΟΥ. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ 1910

Επειδή η καταγραφή της ιστορίας διδάσκει τα πάντα, ακόμα και το μέλλον…Jean Baptiste Mine, A Level, Kamariza Mines, Lavrio.

Η έκθεση του τότε Επιθεωρητού Μεταλλείων και μετέπειτα καθηγητή του ΕΜΠ, Ηλία Γούναρη, εκδοθείσα το 1911 με τίτλο «Η Εκμετάλλευσις των Μεταλλείων της Ελλάδος κατά το 1910» περιγράφει με λεπτομέρεια και σχετική πληρότητα στοιχείων τη μεταλλευτική δραστηριότητα της εποχής

Η Σκάλα Φόρτωσης της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου (Γ.Ε.Μ.Λ) η οποία αποτελεί και σήμερα σημείο αναφοράς για την πόλη του Λαυρίου

Ο Η. Γούναρης στην έκθεσή του περιγράφει μία προς μία τις μεταλλευτικές εταιρείες εκείνης της εποχής. Θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω με λίγα λόγια τον πλούτο των πληροφοριών και στοιχείων που δίνει ο Γούναρης σε αυτή την Έκθεση για την Γαλλική Εταιρεία των Μεταλλείων Λαυρίου  (Γ.Ε.Μ.Λ) Οι κρίσεις και τα συμπεράσματα επαφίενται στον αναγνώστη.

Ιδρύθηκε το 1875 για διάρκεια 50 ετών με κεφάλαιο 13.500.000 Γαλλικά  Φράγκα που αυξήθηκε το 1879 σε 16.300.000. Η εταιρεία εξέδωσε 32.600 μετοχές των 500 φρ. και 24 ιδρυτικά μερίδια. Η χρηματιστική αξία κάθε μετοχής ήταν το 1910, η μέγιστη 370 φρ., η ελάχιστη 320 φρ. και Δεκέμβριο 336,50 φρ. Τα μερίσματα που διανεμήθηκαν μέχρι το 1910 ανήλθαν σε 1.022,50 φρ., το 1910 σε 15 φρ.

Η εταιρεία είχε σκοπό να εκμεταλλευθεί τα μεταλλεία στη Λαυρεωτική που είχαν παραχωρηθεί στον Ι.Β.Σερπιέρη. Η εταιρεία «Μεταλλεία Καμαρίζης» που άρχισε τις εργασίες της 1873 και ταυτόχρονα εγκατέστησε μεταλλουργίες τις οποίες συνεχώς έκανε επεκτάσεις. Με την πάροδο του χρόνου προέβαινε στην αγορά κι’ άλλων σπουδαίων μεταλλείων στη Λαυρεωτική αλλά και αλλαχού, ακόμη αγόραζε μετάλλευμα από άλλες εταιρείες για να τροφοδοτήσει την καμινεία της.

Η εκμετάλλευση στη Λαυρεωτική ήταν σε τρία τμήματα:1) Της Καμάριζας που περιλάμβανε την Καμάριζα, Σούρεζα και Δημολιάκι. 2) Της Πλάκας με την Πλάκα και τα φρέατα Δογάνι και Παλαιοκαμάριζα.

Τα μεταλλεύματα ήταν ψευδαργύρου, μολύβδου, μεικτών θειούχων, σιδήρου και σιδηρομαγγανίου. Τα μεταλλεύματα του ψευδαργύρου ήταν καλαμίνα (ανθρακικός ψευδάργυρος) με 18-40 % Zn. Τα μολυβδούχα ήσαν θειούχα ή ανθρακικά με 6-10 % Pb. Τα μεικτά περιείχαν θειούχες ενώσεις του μολύβδου, ψευδαργύρου και σιδήρου, με περιεκτικότητες από 15-20 % για τον ψευδάργυρο και 8-10 % για το μόλυβδο.

Η μέθοδος εκμετάλλευσης ήταν με «θαλάμους και πλήρωση των κενών με λίθους για ασφάλεια και εξάντληση των μεταλλοφόρων κοιτών. Διενεργούταν διαλογή στα μέτωπα και από το φρέαρ ή τη στοά έφταναν στην επιφάνεια. Από εκεί οδηγούνταν με σιδηροδρομική γραμμή και συρμούς και βαγόνια 5 τόνων στον κατάλληλο σωρό σε απόσταση 25 χιλμ.

Στήριξη Παλαιάς Στοάς Mine No 18 Πλάκα, Λαύριο

Στη μεταλλουργία υπήρχαν 3 στάδια: 1) πλύση (αν χρειαζόταν), 2) πύρωση και 3) τήξη. Πριν από την τήξη γινόταν φρύξη κοσκίνιση και πλινθοποίηση της σκόνης.

Κατά το 1910 η εταιρεία απασχολούσε στα μεταλλεία 2392 εργάτες και στη μεταλλουργία 809 εργάτες. Η αξία των μέχρι το 1910 εγκαταστάσεων ανήλθε στα 13.835.706,75 φράγκα από τα οποία έχουν αποσβεστεί τα 13.098.623,53 φράγκα.

Τα πωληθέντα μεταλλεύματα κατά το 1910 δείχνονται στον πίνακα:

Η ίδια εταιρεία διέθετε μεταλλείο και στη Αντίπαρο  η δε παραχώρηση ανήκε στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία (3.697,150 στρεμμάτων) που το μεταβίβασε στη Γαλλική Εταιρεία Λαυρίου.

Μεταλλευτικές στοές στην Αντίπαρο, 2016

Το μετάλλευμα βρίσκεται υπό μορφή καλαμίνας μέσα σε ρωγμές μαρμαρυγιακού, ταλκικού και χλωριτικού σχιστόλιθου, με μέση περιεκτικότητα 28 % σε ψευδάργυρο. Το μετάλλευμα με σιδηροτροχιές και βαγόνια μεταφερόταν στην αποβάθρα και από εκεί με ιστιοφόρα στο Λαύριο για πύρωση και διάθεση.Στην εκμετάλλευση αυτή εργάζονταν 116 εργάτες και παράχθηκαν 4.853 τόνοι και το καθαρό πρόσοδο της εταιρείας ήταν 72.095,30 δραχμές.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net/, του Πέτρου Τζεφέρη, 28/11/2017]