Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ Η ΑΘΗΝΑ ΘΑ “ΠΡΟΛΑΒΕΙ” ΤΟ QE

Η αυριανή συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΚΤ στην Φρανκφούρτη, ενώ δεν προβλέπεται να οδηγήσει σε ανακοινώσεις “αλλαγών” όσον αφορά την ακολουθούμενη “γραμμή”, εν τούτοις θεωρείται ως ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς σ’ αυτήν πρόκειται (σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr) να αξιολογηθούν για πρώτη φορά με βάση νεώτερα στοιχεία οι προοπτικές της “ποσοτικής χαλάρωσης”.

Οι αγορές διαβάζουν ήδη με πολύ επιφυλακτικότητα τα στοιχεία της πολιτικής της ΕΚΤ, αμφισβητώντας τη δυνατότητά της να παραμείνει σταθερή στη γραμμή της,  που πολύ προσεκτικά έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα με τη βοήθεια μιας σειράς “εργαλείων’ που έχει ήδη χρησιμοποιήσει όπως:   

* η “καθοδήγηση” (guidance) όσον αφορά την πορεία της νομισματικής πολιτικής

* οι εξαιρετικά ευνοϊκές για τις αγορές μακροπρόθεσμες πράξεις αναχρηματοδότησης (LTRO ΙΙ)

* το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων (OMT).

Η πίεση στην ΕΚΤ αυξάνεται από δύο διαφορετικές πλευρές, την εξωτερική (αναπροσαρμογές της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής στις ΗΠΑ και την Κίνα) και την εσωτερική (αβέβαιο πολιτικό-εκλογικό περιβάλλον, αποχώρηση της Μ. Βρετανίας, αυξανόμενη ανισορροπία στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, γεωπολιτικοί κίνδυνοι).

Ηδη αυτή η επιφύλαξη των αγορών αποτυπώνεται στις “διακριτικά” αυξητικές τάσεις στη διατραπεζική αγορά και στις αγορές ομολόγων.

Για την ΕΚΤ τα “στοιχεία” που κατ’ αρχήν δημιουργούν προβληματισμό έχουν να κάνουν με τις εσωτερικές ανισορροπίες μεταξύ των οικονομιών της Ευρωζώνης οι οποίες – όπως σωστά επισημαίνεται από το Βερολίνο – τροφοδοτούνται από την μέχρι σήμερα (όμως) απολύτως αναγκαία για την συνοχή της Ευρωζώνης γραμμή της “ποσοτικής χαλάρωσης”. Αυτός ο φαύλος κύκλος στον οποίο έχει εμπλακεί η ΕΚΤ αρχίζει να φτάνει στα όρια αντοχής των “τεχνικών” νομισματικών ελιγμών της ΕΚΤ.

Αυτή η πίεση αυξάνεται κατακόρυφα από τις εξωτερικές “αλλαγές” ειδικά εκείνες που έχουν να κάνουν με τις εν μέρει αντιφατικές αποφάσεις της  Fed και της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Τράμπ.

Το δια ταύτα αυτού του προβληματισμού καταλήγει στο να τίθεται αρκετά νωρίτερα από το τέλος του 2017 το ερώτημα για το πότε και πως θα αρχίσει η αναστροφή της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωζώνη… Αύριο η συζήτηση στην Φρανκφούρτη θα ανοίξει το κεφάλαιο της επαναξιολόγησης αυτής της γραμμής με ένα διαφορετικό τρόπο και θα είναι ενα σημαντικό βήμα για το πως θα κινηθεί ο κ. Ντράγκι τους επόμενους μήνες.

Το χρέος και η ανησυχία για το που θα “προλάβει” η Αθήνα το QE

Ο βηματισμός της ΕΚΤ τους επόμενους μήνες και ειδικά το δίμηνο Μαΐου – Ιουνίου επηρεάζει σημαντικά τις συζητήσεις για το ελληνικό χρέος όσο και αν φαίνεται μία απολύτως διαφορετική διαδικασία.

Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν η Ελλάδα θα είναι σε θέση να ενταχθεί στο QE πριν η ΕΚΤ αρχίσει να αποσύρεται από την πολιτική αυτή. Οι συνθήκες είναι τέτοιες που θα ήταν απίθανο να μην προλάβουν οι αποφάσεις για το ελληνικό πρόγραμμα, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ σε εξέλιξη, αν βέβαια τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα ενόψει του Eurogroup του Μαΐου.

Το επίπεδο επίδρασης των αλλαγών στην ΕΚΤ αφορά κυρίως τις προοπτικές υπολογισμού των επιτοκίων και της ευχέρειας των αγορών να καλύψουν ακριβότερα ή φθηνότερα τα μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους που μένει να συγκεκριμενοποιηθούν στο πλαίσιο της ανταλλαγής “δημοσιονομικά μέτρα για χρέος” μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης.

Ήδη η τάση επιβάρυνσης του “κόστους” και άρα της δυσκολίας για την συγκεκριμενοποίησή τους έχει αρχίσει να σταθεροποιείται. Οσο μάλιστα αυτή η διαδικασία της “συγκεκριμενοποίησης” των μέτρων καθυστερεί τόσο το πλαίσιο μιας συμβιβαστικής συμφωνίας θα γίνεται δυσκολότερο. ‘Αλλωστε η ΕΚΤ πρόκειται να διαμορφώσει και την δική της Έκθεση αξιολόγησης και – μη – βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και αυτή θα βασισθεί στις εκτιμήσεις και τις προοπτικές που η ίδια θα έχει διαμορφώσει για το “περιβάλλον” στο οποίο θα πρέπει να κοστολογηθεί η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, του Γ. Αγγέλη, 26/4/2017]