Με την παραδοχή, ότι ο ακριβής χρόνος σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας, παραμένει επί της ουσίας άγνωστος, αφού όπως σημειώνεται “θα αποτελέσει αντικείμενο ενδελεχούς ποσοτικής έρευνας”, η Κυβέρνηση συνεχίζει να συντάσσει το σχέδιο της Αναπτυξιακής Στρατηγικής της χώρας έως το 2021.
Μέχρι στιγμής πάντως το συγκεκριμένο σχέδιο, (επισυνάπτεται), δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού αρκετοί τομείς δεν έχουν ακόμη καλυφθεί. Με βάση το υπάρχον σχέδιο, η βασική προϋπόθεση μιας αναπτυξιακής στρατηγικής είναι η ανάκτηση τουλάχιστον μέρους του κατά 25% απολεσθέντος ΑΕΠ και των σχεδόν κατά 50% μειωμένων μισθών, συντάξεων, τιμών ακινήτων κ.λπ., ώστε να είναι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτή, και επομένως βιώσιμη η ανάπτυξη όπως σημειώνεται.
Βέβαια το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μια πρώτη εκδοχή, η οποία όπως αναφέρεται και στις σελίδες τους χρήζει συμπληρώσεων και βελτιώσεων. Ρόλο που έχει αναλάβει και η Επιστημονική 11μελής Επιτροπή του Αναπτυξιακού Συμβουλίου, η πρώτη συνεδρίαση της οποίας πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή. Ο ρόλος της Επιτροπής είναι να συντονίσει και να παρακολουθήσει την εφαρμογή των αναπτυξιακών μέτρων και προγραμμάτων, και να διατυπώσει νέες αναπτυξιακές στρατηγικές και να θέσει τις προτεραιότητες, όπως έγινε γνωστό το απόγευμα της Παρασκευής μέσω επίσης ανακοίνωσης του υπουργείου Οικονομίας.
Με βάση πάντως τα μέχρι σήμερα δεδομένα, στόχος του αναπτυξιακού σχεδιασμού, που χαρακτηρίζεται ως ένα πρόγραμμα “γέφυρα” έως το 2021, είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η προώθηση των εξαγωγών, η προσέλκυση επενδύσεων τουλάχιστον 80 δισ. ευρώ, η ενίσχυση της απασχόλησης, η αξιοποίηση πόρων και χρηματοδοτικών εργαλείων, ο εκσυγχρονισμός του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, η προώθηση της κοινωνικής συνοχής, κ.α.
Ποιες είναι οι βασικές προτάσεις
Σε ότι αφορά το σκέλος των επιχειρήσεων και την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού που υπάρχει, εκτός από το Ταμείο Επιχειρηματικών Συμμετοχών που ξεκινά με πόρους 260 εκατ. ευρώ, δρομολογείται η σύσταση επιμέρους ταμείων που θα διαχειριστούν αυτά τα κεφάλαια μέχρι το τέλος του 2017, ώστε στη συνέχεια σε ορίζοντα πενταετίας να επενδυθούν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Επειδή όμως η ανάγκη δανειακών κεφαλαίων είναι επιτακτική για τις επιχειρήσεις, όπως αναφέρεται στις σελίδες του Αναπτυξιακού Σχεδίου, “θα πρέπει να εξετασθεί η δυνατότητα παροχής ειδικών δανειακών προϊόντων στις επιχειρήσεις”. Μεταξύ των παρεμβάσεων που προτείνονται είναι:
- Παροχή μικροδανείων ύψους 5.000 – 20.000 ευρώ (seed loans) για την ανάπτυξη πολύ μικρών επιχειρήσεων και την προετοιμασία τους για να συγκεντρώσουν κεφάλαια (fund raising).
- Παροχή ειδικών επενδυτικών δανείων σε επιχειρήσεις, είτε με τη μορφή δανείων με συμμέτοχη στα κέρδη (profit participating loans), είτε με τη μορφή μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων, για την ανάπτυξη προϊόντων ή υπηρεσιών.
Κρίσιμη θεωρείται η δημιουργία Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης, που θα μπορεί να διοχετεύσει κρατικούς πόρους υπό μορφή δανείων, εγγυήσεων κ.λπ., ενώ θα μοχλεύει επίσης ιδιωτικούς πόρους.
Σημαντικό βάρος στην αναπτυξιακή θα έχουν τα ΣΔΙΤ. Στο πλαίσιο αυτό, προωθείται η ενεργοποίηση του νέου χρηματοδοτικού εργαλείου Βιώσιμης Ανάπτυξης και Υποδομών ΣΔΙΤ (σ.σ. με τη μόχλευση ιδιωτικών πόρων θα χρηματοδοτήσει επενδυτικά σχέδια 1 δισ. ευρώ), στα πρότυπα του JESSICA, και η ενεργοποίηση της αντίστοιχης Ειδικής Υπηρεσίας.
Για τη δημόσια ακίνητη περιουσία (σ.σ. τα ακίνητα ανέρχονται σε 72.034 και καλύπτουν επιφάνεια 3.444.938 στρεμμάτων), αναφέρεται πως η διαδικασία αξιοποίησης περιλαμβάνει: νομοθέτηση του φορέα υλοποίησης, συντονισμού και παρακολούθηση του έργου “Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας του δημοσίου” (2017), επιλογή εμβληματικών ακινήτων προς άμεση αξιοποίηση, ανά κατηγορία (ιδιωτικοποιήσεις, έργα ΣΔΙΤ, διατήρηση υπό δημόσια ιδιοκτησία με αξιοποίηση κ.λπ.) (2017), δημιουργία single contact point (2018), κ.ά.
Ποιο το σχέδιο για τη μείωση της ανεργίας
Ειδική αναφορά γίνεται στην ανάγκη μείωσης της ανεργίας, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να μειωθεί έως το 2021 κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες με τη δημιουργία 500.000 περίπου νέων θέσεων εργασίας μέσα από την υιοθέτηση συγκεκριμένων πολιτικών. Αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν, την ενεργοποίηση προγράμματος εγγυημένης απασχόλησης για ανέργους με στόχο την παράγωγη δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, με το κράτος να λειτουργεί ως “εργοδότης έσχατης καταφυγής” και επιστράτευση πόρων, με την υιοθέτηση νέων οργανωσιακών δυνατοτήτων που θα συμπεριλαμβάνουν το κράτος, τον ιδιωτικό τομέα αλλά και τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας, ώστε να προκληθεί αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης.
Η πρόταση για εγγυημένη απασχόληση (Job Guarantee Program, JG) διαμορφώθηκε στο πρότυπο της ιδέας του “εργοδότη ύστατης καταφυγής” που ανέπτυξε ο μελετητής του Levy Institute Χάιμαν Μίνσκι. Δηλαδή το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για την παροχή αμειβόμενων θέσεων εργασίας προβλέψιμης διάρκειας και ενός προκαθορισμένου κατώτατου μισθού σε έργα που έχουν επιλεγεί με σκοπό να αποφέρουν δημόσιο όφελος. Η δημιουργία αυτών των θέσεων απασχόλησης δεν προτείνονται ως μόνιμες δημόσιες θέσεις εργασίας, ενώ το κόστος του συγκεκριμένου προγράμματος αναμένεται να προσεγγίσει το 1,5% του ΑΕΠ της χώρας συνολικά σε βάθος τριετίας, όσο ακριβώς αναμένεται να είναι και η διάρκειά του.
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, της Αλεξάνδρας Γκίτση, 12/3/2017]