Monthly Archives: September 2016

ΝΕΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

86e8e67edae9219d12d438efd5f5a939_lΤο βίντεο που ακολουθεί μπορεί να είναι μικρό σε διάρκεια, είναι όμως εξαιρετικά όμορφο χάρη στις εικόνες του.

Για την ακρίβεια, χάρη στις μαγευτικές εικόνες που δείχνει από την αποικία ιππόκαμπου στην παραλία του Στρατωνίου, που τείνουν να γίνουν το νέο σήμα κατατεθέν του οικισμού μαζί με τα ιστορικά μεταλλεία του.

Το βίντεο ανέβηκε στη σελίδα της NGUE (Υποβρύχιοι Εξερευνητές Βορείου Ελλάδος) και είναι ένα μικρό δείγμα της συνεργασίας τους με την πολύ γνωστή καταδυτική ομάδα “UFR Team”, που σχεδόν κάθε χρόνο βρίσκεται στο Στρατώνι στο πλαίσιο υλοποίησης καταδύσεων επιστημονικού ενδιαφέροντος.

Σύντομα, όπως μαθαίνουμε, θα υπάρχουν και πολύ ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις επί του θέματος.

Προς το παρόν ας απολαύσουμε στο Βίντεο Εδώτην ανεπιτήδευτη ομορφιά του θαλάσσιου βυθού του Στρατωνίου.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 29/09/2016]

ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

003-parko-aristoteli-drΓια τον Αριστοτέλη, τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, τα Γλυπτά του Παρθενώνα και τον ελληνικό πολιτισμό διδάσκονται Ελληνόπουλα που γεννήθηκαν και ζουν στην Ελβετία.

«Οι μαθητές στην Ελβετία και τη Γαλλία διδάσκονται Αριστοτέλη μέσα από μαθήματα Ιστορίας και Φιλοσοφίας. Πέρυσι στις παγγαλλικές εξετάσεις της τρίτης λυκείου ένα από τα θέματα των εξετάσεων ήταν κείμενο του Αριστοτέλη. Γιατί, λοιπόν, τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά να μη γνωρίσουν τον σπουδαίο φιλόσοφο από ελληνικό “στόμα”, γιατί να μη δουν τα έργα του στο πρωτότυπο»; σημειώνει ο εκπαιδευτικός Διονύσης Λιανός, που διδάσκει θέματα του Αριστοτέλη σε Ελληνόπουλα δεύτερης, τρίτης ή και τέταρτης γενιάς τα οποία ζουν στη Γενεύη και παρακολουθούν μαθήματα στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Τέχνης.

Ως τα τέλη Οκτωβρίου τα Ελληνόπουλα της Γενεύης θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα τον Αριστοτέλη, με αφορμή το δίμηνο εκπαιδευτικών δράσεων υπό την αιγίδα του Δήμου Αριστοτέλη, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Μακεδόνα φιλόσοφο.

Έξι παιδιά, από 7 έως 11 χρονών, θα διαλέξουν ζώα που περιγράφει ο Αριστοτέλης στα έργα του, θα μελετήσουν τη βιολογία τους και πώς παρουσιάζονται από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο. Οι πρωτότυπες εκπαιδευτικές δραστηριότητες θα δημοσιευτούν στη σχολική εφημερίδα, που θα είναι αφιερωμένη στον Αριστοτέλη.

Στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Τέχνης Γενεύης, που ιδρύθηκε το 2012, δεκάδες Ελληνόπουλα μαθαίνουν για τον Αριστοφάνη, τον μινωικό πολιτισμό, τον Μιστρά, τον Νίκο Καζαντζάκη, την ελληνική γλώσσα, τα Γλυπτά του Παρθενώνα και τον ελληνικό πολιτισμό γενικότερα.

[ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 30/09/2016]

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΠΟΥΤΑΡΗ

mgppmgjrebwuaduw7gugΟ δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μπουτάρης με την ευκαιρία της έκθεσης «Χάος των αναμνήσεων», όπου εξέθεσε την συλλογή των κιτς αντικειμένων που συλλέγει με πάθος εδώ και χρόνια, έδωσε στο in.gr και την Ελισάβετ Σταμοπούλου μια συνέντευξη εφ’ όλης της (πολιτικής) ύλης…

Χειμαρρώδης στο λόγο του, ο κος Μπουτάρης λέει τα πάντα με το όνομά τους… Χαρακτηριστικό παράδειγμα το απόσπασμα για τις Σκουριές:

Δημοσιογράφος:«Από το βήμα της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός διεμήνυσε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να κλείσει τον κύκλο της ύφεσης. Πιστεύετε πως η επιδίωξη αυτή είναι εφικτή στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙZA»;

Μπουτάρης:«Νομίζω ότι ο Τσίπρας το έχει κατανοήσει αυτό. Για να αναφέρει ότι πρέπει να δημιουργήσουμε κλίμα φιλικό προς τις επιχειρήσεις, αντιλαμβάνεται ότι κάτι τέτοιο κλίμα δεν υπάρχει. Όταν, όμως, έχεις έναν υπουργό για τις Σκουριές που δημιουργεί μονίμως προβλήματα για μια επένδυση που έχει περάσει τόσες φορές από το ΣτΕ, όταν μετά από 1ς χρόνια το υπουργείο Πολιτισμού θυμάται ότι το Ελληνικό είναι αρχαιολογικός χώρος, αναρωτιέσαι τι συμβαίνει. Έτσι τα μηνύματα που στέλνει η χώρα ως προς τις επενδύσεις είναι διφορούμενα».

Τώρα για όσους βρεθούν στην Αθήνα και θέλουν να δουν την έκθεση «Χάος των αναμνήσεων», βρίσκεται στην γκαλερί a.antonopoulou.art, Αριστοφάνους 20, Ψυρρή-Αθήνα, θα διαρκέσει έως τις 29 Οκτωβρίου 2016 και οι ώρες λειτουργίας είναι: Τετάρτη – Παρασκευή 14:00 – 20:00 και Σάββατο 12:00-16:00.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

a89e29d2c4Τι κερδίσαμε από τη σημερινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή; Λίγα πράγματα, έως τίποτα. Οι ομιλίες των δυο μονομάχων, Τσίπρα και Μητσοτάκη ήταν γραμμένες με προσανατολισμό όχι την παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης πρότασης για την Παιδεία, αλλά με πρόθεση να «στριμώξουν» τον αντίπαλο, να δείξουν πόσο «εκείνος δεν μπορεί».

Τίποτα δεν ακούσαμε, που δεν το περιμέναμε. Αλλά αυτό που πραγματικά κάνει τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή εντελώς αναχρονιστική, είναι το γεγονός ότι όλες οι ομιλίες, χωρίς απολύτως καμία εξαίρεση, ήταν ευχολόγια χωρίς καμία κοστολόγηση. Κανένας πολιτικός αρχηγός δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ενημερώσει τους πολίτες για το πόσο θα τους κοστίσει η εφαρμογή των ωραίων και περιγραφικών τους προτάσεων, ποιοι θα πληρώσουν το «μάρμαρο» και πού θα βρεθούν αυτά τα χρήματα.

Μετά από έξι χρόνια απάνθρωπης λιτότητας, συνεχώς επιβαρύνσεων όσων πολιτών δεν μπορούν να ξεφύγουν, μετά από τόσα χρόνια κρίσης, ύφεσης και απίστευτης δοκιμασίας των Ελλήνων πολιτών, καμία πολιτική δύναμη δεν μιλάει κοστολογημένα στο πιο επίσημο βήμα της πολιτικής μας ζωής, στην ελληνική Βουλή, για ένα θέμα που όλοι ζητούν συναίνεση, την Παιδεία.

Να λοιπόν, για άλλη μια φορά, το παράδοξο της ελληνικής πολιτικής ζωής ενώπιόν μας: Σύμπασες οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις ομονοούν στη Βουλή ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στην Παιδεία. Η καθεμιά από αυτές δια του επικεφαλής της αναφέρει τις σημαντικότερες σύμφωνα με τη δική της οπτική γωνία. Κανείς όμως δεν εξηγεί πού θα βρεθούν τα χρήματα για την πραγματοποίηση αυτών των πολύ ωραίων ιδεών και προτάσεων που κάθε αρχηγός αραδιάζει στη Βουλή.

Αλλά και όταν γίνεται μια αναφορά στα κονδύλια για την Παιδεία, κι εκεί αποδεικνύεται η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις τις οποίες τα ίδιο αναλαμβάνει. Το 2004 η τότε κυβέρνηση δεσμεύτηκε να φέρει μέσα σε 4 χρόνια τις δαπάνες για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ. Δεν τα κατάφερε για πολλούς λόγους που την αφορούν, αλλά και για μερικούς που αφορούν την πλήρη έλλειψη συναίνεσης εκ μέρους της αντιπολίτευσης. Ακριβώς το ίδιο πρότεινε τρία χρόνια αργότερα ο Γιώργος Παπανδρέου. Μια de facto σύμπτωση απόψεων μεταξύ των δυο κυβερνώντων κομμάτων του (τότε) δικομματισμού, όχι μόνο δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά δεν έγινε καν μια ουσιαστική προσπάθεια ώστε η κυβερνητική πράξη να πλησιάσει το ποσοστό- στόχος.

Το συμπέρασμα, εξάγεται αβίαστα: Η σύγχρονη Ελλάδα, μπλεγμένη ασφυκτικά στα στερεότυπα του παρελθόντος, είτε αυτά είναι πολιτικά (δεξιά- αριστερά) είτε οικονομικά (οικονομία σημαίνει κράτος), είτε παιδευτικά (ας μείνουμε στη σημερινή συζήτηση στη Βουλή), είτε πολιτισμικά (είναι προτιμότερο ένα ρεμπέτικο σχήμα από μια συναυλία μουσικής δωματίου), αδυνατεί να βρει οδούς διαφυγής από τα αδιέξοδά της.

Όλο και νεότερες γενιές μπαίνουν στην πολιτική, αλλά το μόνο που μπορούν είναι να αναπαράγουν τα χρεοκοπημένα στερεότυπα. Τόσο, που κι αυτή ακόμα η έννοια της «ανανέωσης» έχει χάσει ουσιαστικά το περιεχόμενό της,  καθώς δεν αφορά μόνο σε πρόσωπα, αλλά σε νοοτροπίες, δράσεις, εμπνεύσεις πολιτικές κι ευφυείς επινοήσεις. Αποδείξεις υπάρχουν χιλιάδες. Σήμερα, αρκεί η αντιπαράθεση των πολιτικών αρχηγών στο Κοινοβούλιο: Παράτες και φούμαρα για την Παιδεία, χωρίς καμία κοστολόγηση. Σαν τον παλιό πολιτικό- ανέκδοτο: «Θα σας κάνω και σχολεία, θα σας κάνω και παιδία. Θα σας κάνω και γιοφύρια, θα σας φέρω και ποτάμια». Με τι λεφτά; Άγνωστο…

Να το επεκτείνουμε; Όλο και νεότερες γενιές μπαίνουν στο επιχειρείν, αλλά σήμερα δεν ταυτίζεται η ηλικιακή ανανέωση με την επιχειρηματική καινοτομία. Εξαίρεση ίσως αποτελεί ο κλάδος των νέων τεχνολογιών, όπου εκεί πράγματι υπάρχει αναλογία νέου επιχειρηματικού αίματος και καινοτόμων εταιρειών οι οποίες αναπτύσσονται τάχιστα. Κατά τα λοιπά, βλέπουμε κατά κανόνα τις ίδιες πρακτικές, τις ίδιες εντροπίες, τις ίδιες πορείες των εταιρειών, από τον παππού στον εγγονό…

Την ίδια εικόνα βλέπουμε, με μικρές διαφοροποιήσεις, σε όλους σχεδόν τους τομείς της δημόσιας ζωής. Στον Πολιτισμό, στην καλλιτεχνική έκφραση, στη διάθεση του ελεύθερου χρόνου, στην αναζήτηση πολιτικών ιδεών και πρωτότυπων λύσεων για την εφιαλτική κατάσταση που μας περιβάλλει.

Αναζητείται πρωτοτυπία, απελευθέρωση από λέξεις κι έννοιες χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, και κυρίως προσπάθεια με κάθε κόστος, σύνδεσης των πολιτικών δεσμεύσεων με τα αποτελέσματα της πολιτικής δράσης και πράξης. Ως τότε, θα συνεχίσουμε να ζούμε με το παλιό.

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Καλλικέλαδου, 28/9/2016]

ΟΙ ΧΡΥΣΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΤΟΥ ΡΙΟ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ KARFITSA

%cf%861-660x371Πάτησαν στα πόδια τους και σήκωσαν την Ελλάδα ψηλά. Η χρυσή ομάδα τηςΆρσης Βαρών σε πάγκο, επέστρεψε από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο με ένα χρυσό μετάλλιο, ένα χάλκινο και αρκετές διακρίσεις. Παρά τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν σχεδόν σε καθημερινή βάση, οι Παύλος Μάμαλος, ΓκρέμισλαβΜωϋσιάδης, Κώστας Δήμου, Νίκος Γκουντάνης και ΔημήτρηςΜπακοχρήστος μιλούν στην εφημερίδα Karfitsa για το πώς κατάφεραν να ανεβούν στο βάθρο των νικητών αλλά και από πού αντλούν τη δύναμή τους.

Μέντορας των γιγάντων της Άρσης Βαρών σε πάγκο, είναι ο καταξιωμένος Ομοσπονδιακός προπονητής, Δημήτρης Ιωαννίδης. Όπως λέει, για τους αθλητές με κινητικά προβλήματα: «η βασική δυσκολία είναι η προσβασιμότητα στο χώρο προπόνησής τους. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχουν άλλες δυσκολίες, λειτουργούν όπως όλοι οι υπόλοιποι αθλητές. Ευτυχώς οι προπονήσεις για την Άρση Βαρών μπορούν να γίνουν σε οποιοδήποτε χώρο, ακόμη και μέσα σε σπίτι. Το βασικό ζήτημα είναι να υπάρχουν οι υποδομές για τη μετακίνηση των αθλητών. Οι προπονήσεις είναι καθημερινές και πολλές φορές είναι διπλές. Το πρόγραμμα είναι αρκετά σκληρό, ενώ υπάρχουν και κάποιες ώρες χαλάρωσης, όπου γίνονται τα απαραίτητα μασάζ και η αποθεραπεία των αθλητών». Ο ίδιος τονίζει πως είναι σημαντικό οι νέοι άνθρωποι να γνωρίζουν πως υπάρχουν 19 παραολυμπιακά αθλήματα, «να μη φοβηθούν και να έρθουν κοντά μας για να πετύχουμε μαζί κάτι πολύ καλό. Υπάρχουν αθλητές που έχουν κινητικά προβλήματα εκ γενετής, υπάρχουν όμως και άλλοι που απέκτησαν αναπηρία σε μεγαλύτερη ηλικία, εξαιτίας κάποιου τροχαίου ατυχήματος. Για παράδειγμα ο Κώστας Δήμου μέχρι την ηλικία των 19, ήταν στην Εθνική ομάδα του πόλο. Όμως είχε κάποιο τροχαίο ατύχημα, έμεινε ανάπηρος, ασχολήθηκε για κάποιο διάστημα με τον στίβο, το μπάσκετ και τα τελευταία τρία χρόνια τον έχει κερδίσει η Άρση Βαρών. Ο ΓκρέμισλαβΜωϋσιάδης είχε και αυτός τροχαίο ατύχημα, ενώ ο Παύλος Μάμαλος έπαθε πολιομυελίτιδα σε ηλικία πέντε χρονών. Ο κάθε ένας αντλεί δύναμη από τον ίδιο του τον εαυτό. Από εκεί και πέρα όμως οι αθλητές είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους και εγώ από την πλευρά μου προσπαθώ όσο μπορώ να τους εμψυχώνω και να τους λύνω τα προβλήματα».

«Χωρίς χορηγούς δε θα είχαμε μετάλλια»

«Η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, η πολιτεία προσπαθεί να βοηθήσει αλλά περιορισμένα. Έτσι οι χορηγοί είναι πλέον απαραίτητοι. Η παραολυμπιακή επιτροπή έχει κάποιους μεγάλους χορηγούς όπως είναι ο ΟΠΑΠ που προσπαθούν να βοηθήσουν όσο είναι δυνατόν, ώστε να συμμετέχουμε σε παγκόσμια πανευρωπαϊκά και διεθνείς διοργανώσεις για να πάρουμε την πρόκριση για το Ρίο. Προσωπικά είχα την τύχη να είμαι φίλος με τον Πύρρο Δήμα ο οποίος μέσω του διεθνούς ινστιτούτου Πύρρος Δήμας μας έφερε σε επαφή με την «Ελληνικός Χρυσός» οι οποίοι και ανταποκρίθηκαν άμεσα. Το πιο σημαντικό για εμάς ήταν πως, χάρη σε αυτή τη χορηγία, πραγματοποιήσαμε τρεις προετοιμασίες στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής, όπου μπόρεσα και συγκέντρωσα όλους τους αθλητές μου από όλες τις πόλεις της Ελλάδας» , εξηγεί ο κ. Ιωαννίδης. Και συνεχίζει: «μεγάλη επίσης ήταν η βοήθεια που μας παρείχε ο δήμος Πυλαίας Χορτιάτη και ο δήμαρχος Ιγνάτιος Καϊτεζίδης που μας παραχώρησε το γυμναστήριο για να κάνουμε τις προπονήσεις μας. Οικογένεια χωρίς σπίτι καταλαβαίνεται πως είναι κάτι πολύ δύσκολο και εμείς πλέον έχουμε το δικό μας σπίτι με τη βοήθεια του δήμου».

Παύλος Μάμαλος

Ο γίγαντας της άρσης βαρών Παύλος Μάμαλος σήκωσε στα χέρια του την Ελλάδα και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία 107κιλών της Άρσης Βαρών σε πάγκο. Όπως λέει, η αγάπη του για τα βάρη, η οικογένειά του, η σύντροφος του, ο προπονητής του αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα που την έχει πάντα δίπλα του, του δίνουν δύναμη για να συνεχίσει και να φτάσει τελικά στην κορυφή. «Δεν υπάρχει το δε μπορώ. Αν ένας άνθρωπος έχει μέσα του την αγάπη για τον αθλητισμό είναι βέβαιο πως θα τα καταφέρει. Και οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να μη μένουν κλεισμένα στο σπίτι τους». Ο κ. Μάμαλος τονίζει πως ένας αθλητής δε μπορεί να ανταπεξέλθει μόνος τους στις ανάγκες που προκύπτουν, έτσι είναι απαραίτητη η ύπαρξη των χορηγών. «Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τους χορηγούς μας και όλη την Ελλάδα που ήταν δίπλα μας. Γι’ αυτούς αγωνιστήκαμε και δώσαμε την ψυχή μας». Όσο για την καθημερινότητα ενός πρωταθλητή, ο κ. Μάμαλος περιγράφει πως: «οι προπονήσεις είναι καθημερινές από τις 9:00 το πρωί μέχρι τις 12:00 και το απόγευμα από τις 17:00 μέχρι τις 20:00, ενώ μέσα στη βδομάδα έχουμε δύο μέρες ξεκούρασης. Τις ημέρες που δεν έχω προπόνηση, θα πάω να πιώ έναν καφέ με την παρέα μου ή σε κάποιο ταβερνάκι για κρασί».

Γκρέμισλαβ  Μωϋσιάδης

Ασχολείται με την Άρση Βαρών εδώ και 16 χρόνια, με συμμετοχές σε τέσσερις ολυμπιάδες, τρία χρυσά μετάλλια σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα με πανευρωπαϊκό ρεκόρ, στο παγκόσμιο κατέλαβε την 5η θέση, το 2004 στη ολυμπιάδα την 4η θέση, στο Πεκίνο και στο Λονδίνο την 5η θέση. Τα κινητικά του προβλήματα προκλήθηκαν μετά από τροχαίο ατύχημα. «Όταν ήμουν 17 ετών είχα ένα τροχαίο ατύχημα. Τον πρώτο καιρό δεν ήθελα να δω κανέναν και είχα απογοητευτεί. Όμως μετά από ένα μήνα που ξεκίνησα τις θεραπείες αποκατάστασης, άρχισα να παίζω μπάσκετ με το καρότσι. Μάλιστα θυμάμαι που προσπάθησα να πιάσω ριμπάουντ, έπεσα από το καρότσι με την πλάτη και μου κόπηκε η ανάσα. Δε τα παράτησα όμως.Ήρθα στη Θεσσαλονίκη και γράφτηκα στο σύλλογο Μέγας Αλέξανδρος όπου και πήραμε το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με τον στίβο, αλλά τελικά με κέρδισε η Άρση Βαρών. Πλέον δε μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου χωρίς τον αθλητισμό». Ο ίδιος τονίζει πως: «είναι σημαντικό η πολιτεία να “σπρώχνει” τους νέους στον αθλητισμό, ώστε να μη καταλήγουν στα ναρκωτικά. Σε κάποιον που μπορεί να βρέθηκε ή να βρεθεί στη δική μου θέση, θα του έλεγα να μην τα παρατήσει, να μην κλειστεί στον εαυτό του, να μην τον ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος παρά να συνεχίσει τη ζωή του όπως παλιά. Να προσπαθεί για το καλύτερο, χωρίς να σκέφτεται πως κάποτε περπατούσε και τώρα είναι πάνω σε ένα καρότσι. Εγώ είμαι παντρεμένος, έχω ένα παιδί και πρώτα ο θεός θα κάνουμε και δεύτερο παιδί».

Κώστας Δήμου

Το 2009 και στην ηλικία των 28 είχε ένα τροχαίο ατύχημα που του προκάλεσε κινητικά προβλήματα. Μέχρι τότε έπαιζε πόλο στην ομάδα της Εθνικής. «Το 2007 έχασα τον αδερφό μου, έτσι μετά το δικό μου ατύχημα εκτίμησα διαφορετικά τη ζωή. Στην αρχή ένιωθα ανήμπορος, όμως από εκεί και πέρα έψαχνα να βρω τρόπους να κάνω καλύτερη τη ζωή μου. Ασχολήθηκα με το μπάσκετ σε καρότσι που με βοήθησε πολύ στο να μάθω να κινούμε με αυτό. Γνώρισα ανθρώπους με αντίστοιχα προβλήματα κάτι που με βοήθησε πολύ ψυχολογικά, βλέποντας πως δεν είμαι μόνος. Το 2013 ξεκίνησα να ασχολούμαι με την Άρση Βαρών επειδή μου άρεσε και πίστευα πως μπορώ να φτάσω ψηλά. Το πρώτο πράγμα που δεν πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα, είναι να κλειστεί στο σπίτι του. Εφόσον είναι ζωντανός θα πρέπει να βάζει στόχους στη ζωή του, που να τον κάνουν να νιώθει ότι υπάρχει. Το να ασχοληθεί κάποιος με τον αθλητισμό είναι πάρα πολύ βοηθητικό, για να ξεφύγει από τις σκέψεις του αλλά και για να πάρει δύναμη από άλλους ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση».

Νίκος Γκουντάνης

Χρυσά μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 4η θέση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και 5η στην παραολυμπιάδα του Ρίο, είναι μερικές από τις διακρίσεις του. «Το κύριο επάγγελμά μου είναι αγρότης. Κάποια στιγμή άρχισα να πηγαίνω σε γυμναστήριο και σε μικρό χρονικό διάστημα ο ιδιοκτήτης Βασίλης Κοντογεωργόπουλος, μου είπε πως έχω δύναμη και θα έπρεπε να ασχοληθώ με την Άρση Βαρών.Έπαιξα σε έναν αγώνα στην Αθήνα και εκεί μου πρότειναν να ασχοληθώ με την Άρση Βαρών στο πάγκο. Από τότε αγάπησα το συγκεκριμένο άθλημα και προσπαθώ για το καλύτερο».

Δημήτρης Μπακοχρήστος

Από το 2010 ασχολείται με την Άρση Βαρών. Σήμερα στην ηλικία των 33 κατάφερε να χαρίσει στην Ελλάδα το χάλκινο στην κατηγορία των 54 κιλών. «Οι θυσίες που πρέπει να κάνει ένας αθλητής είναι πολλές. Πρέπει να γίνονται όλες οι προπονήσεις, να προσέχεις τη διατροφή σου και οι ώρες απασχόλησης είναι πολλές. Προσωπικά αφιερώνω πολλές ώρες στην Άρση Βαρών, ενώ παράλληλα ασχολούμαι και με τη δουλειά μου καθώς έχουμε τυροκομείο που είναι οικογενειακή επιχείρηση. Από την πρώτη στιγμή είχα μεγάλη στήριξη από την οικογένειά μου. Όμως για έναν αθλητή είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρει χωρίς χορηγούς. Ο επόμενος μου στόχος πέραν από τους αγώνες που έπονται το παγκόσμιο και το πανευρωπαϊκό είναι να πάω στο Τόκυο. Για μένα ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής και παρά τις Ουσίες που πρέπει να κάνω, η ανταμοιβή είναι μεγάλη».

[ΠΗΓΗ: KARFITSA, της Έλενας Καραβασίλη,24/09/2016]