Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΑΝΕΡΓΩΝ & ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

businessΗ μία μετά την άλλη οι ελληνικές επιχειρήσεις, όπως και οι όμιλοι, έχουν πάρει τον δρόμο της φυγής από τη χώρα μας, μαζί με τους χιλιάδες νέους και νέες που ψάχνουν να βρουν το μέλλον τους στο εξωτερικό. Στη λίστα προστέθηκε χθες και η εταιρεία «Bacardi», που μετά από 27 χρόνια παρουσίας στην ελληνική αγορά ετοιμάζεται να αναχωρήσει, όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες. Όπως είναι γνωστό, η «Bacardi Hellas» είναι μονοπρόσωπη ΕΠΕ, ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1998 και είναι η θυγατρική της εταιρείας «Bacardi Ltd».
Στη λίστα όμως των εταιρειών που εγκαταλείπουν τη χώρα με επιδημικές τάσεις περιλαμβάνονται από τράπεζες και βιομηχανίες μέχρι εμπορικές επιχειρήσεις και εταιρείες παροχής υπηρεσιών. Και αυτό γιατί στη διαρκή ύφεση, στο ενδεχόμενο Grexit (το οποίο για πολλούς δεν έχει ακόμα εκλείψει) και στη συνεχώς εντεινόμενη πολιτική αβεβαιότητα, έρχονται σήμερα με τις ενέργειες της κυβέρνησης «Πρώτη Φορά Αριστερά» ξεκάθαρες εχθρικές κινήσεις προς την επιχειρηματικότητα, όπως αυτή με τις Σκουριές, ενώ οι περεταίρω φορολογικές επιβαρύνσεις έρχονται ως κερασάκι στην τούρτα.
Και πως να μην έχουν τάσεις φυγής οι επιχειρηματικοί όμιλοι, όταν αντιμετωπίζουν απουσία χρηματοδοτήσεων, πλέγμα γραφειοκρατίας, βραδύτητα απονομής δικαιοσύνης, στοιχεία δηλαδή που αποτελούν παζλ αντικινήτρων για την παραμονή τους στη χώρα. Φυσικά πολλές επιχειρήσεις που έχουν φύγει ή θα φύγουν αντιμετώπισαν και τα δικά τους ενδογενή προβλήματα που δεν σχετίζονται ευθέως με την ελληνική οικονομική κρίση, όμως αυτή απετέλεσε αν όχι την αιτία, την αφορμή.
Παράλληλα τι μήνυμα μπορεί να στέλνει μια κυβέρνηση στον επιχειρηματικό κόσμο όταν φέτος η φόρολογία των επιχειρήσεων από 26% πηγαίνει στο 29%, την ώρα που ο συντελεστής στην Κύπρο ανέρχεται σε 12,5% και στη Βουλγαρία στο 10%; Ακόμα πώς να μη φύγει ή κλείσει εντελώς την επιχείρησή του κάποιος όταν προσπαθώντας να επιβιώσει, αλλά και να είναι και συνεπής έναντι των υποχρεώσεών του προς το δημόσιο, έχει μπει στη ρύθμιση των 100 δόσεων, αλλά η σημερινή κυβέρνηση απαιτεί να διπλασιάσει τις πληρωμές του προς την εφορία, πληρώνοντας και τις τρέχουσες υποχρεώσεις του προκειμένου να μην χάσει τη ρύθμιση;
«Υπονόμευση των θυσιών»: Όπως μάλιστα επισημαίνει ο ΣΕΒ, η αντιστροφή της τάσης νοικοκυρέματος των τελευταίων χρόνων στις δημόσιες δαπάνες, υπονομεύει τις θυσίες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης, όταν 1 στους 4 πολίτες είναι ακόμη άνεργος και οι προοπτικές εξόδου από την ύφεση παραμένουν αβέβαιες. Δεν είναι, επίσης, αποδεκτό, στη σημερινή συγκυρία, κυβερνητικές πράξεις ή παραλείψεις να οδηγούν σε αναστολή επιχειρηματικών επενδύσεων (Ελληνικός Χρυσός), σε αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων (ΟΠΑΠ) και σε καθυστερήσεις στην ανάληψη ιδιωτικών επενδυτικών πρωτοβουλιών (COSCO, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Ελληνικό, υδατοδρόμια, κ.ά.). Ούτε βέβαια τιμά τη χώρα ελληνικές επιχειρήσεις να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος λειτουργίας στο εξωτερικό, μόνο και μόνο για να αποφύγουν την υψηλή φορολογία, τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και την καθυστέρηση στην επιστροφή του ΦΠΑ. Χωρίς ενεργή πολιτική ιδιωτικών επενδύσεων, η Ελλάδα δεν μπορεί να προσφέρει δουλειές στους νέους και τους ανέργους. Η ανεργία δεν καταπολεμάται με τη δημιουργία εικονικής απασχόλησης ούτε το δημόσιο μπορεί να υποκαταστήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ως εργοδότης παραγωγικών και αποδοτικών θέσεων εργασίας. Απλώς στερεί πόρους, μέσω της φορολογίας, από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που αδυνατούν να προσλάβουν κόσμο και να πληρώσουν σωστές και δίκαιες αμοιβές.
Σαλπάρουν και ναυτιλιακές: Με το ένα πόδι εκτός βρίσκονται επίσης και πολλές ελληνικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις τις οποίες έχει στοχοποιήσει και ο κ. Σόιμπλε, ζητώντας από την (Αριστερή) ελληνική κυβέρνηση να τις υπερφορολογήσει ώστε να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη. Έτσι σύντομα η Ελλάδα θα αποτελείται από επιχειρηματικά ερείπια, όπου δεν θα υπάρχει κανένα επενδυτικό ενδιαφέρον από επιχειρηματίες που θα θέλουν να δημιουργήσουν προϊόντα και θέσεις εργασίας και ίσως οι μοναδικοί που θα θέλουν να έρθουν στη χώρα μας θα είναι οι γύπες των αγορών όπως τα distress funds, που θα θέλουν να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί σπίτια και επιχειρήσεις για να τα αξιοποιήσουν στο μέλλον ως οικόπεδα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι και σε όλες τις αποκρατικοποιήσεις ενώ στην αρχή υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον από διάφορους μνηστήρες, στο τέλος προσφορά γίνεται μόνο από έναν διεκδικητή σε πολύ χαμηλό τίμημα όπως της Cosco με τον ΟΛΠ.
Περισσότερες από το 20% των εταιρειών σχεδιάζουν να αλλάξουν… υπηκοότητα: Έτσι δεν ήταν τυχαίο ότι σε έρευνα (που έχει γίνει το καλοκαίρι που μας πέρασε) σε μεγάλο δείγμα επιχειρήσεων ποσοστό πάνω από το 20% απάντησε ότι σχεδιάζει να μεταφέρει άμεσα την έδρα του στο εξωτερικό για να εξασφαλίσει μεγαλύτερη ασφάλεια, ρευστότητα και σταθερότητα, ενώ ένα ποσοστό της τάξεως του 13% των επιχειρήσεων που εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα έχει ήδη μεταφέρει την έδρα του.
Η «Royal Bank of Scotland», μία από τις λιγοστές εναπομείνασες ξένες τράπεζες στην Ελλάδα, έχει από το καλοκαίρι ανακοινώσει ότι θα κρατήσει στην Αθήνα μια μικρή μόνον αντιπροσώπευση, ενώ μετέφερε όλο το χαρτοφυλάκιο των ναυτιλιακών δανείων στη μητρική βρετανική. Βέβαια στον τραπεζικό χώρο είχαν προηγηθεί οι αποχωρήσεις της αμερικανικής Citygroup από τη λιανική τραπεζική, της γαλλικής ΒΝΡ PARIBAS, της GREDIT AGRICOLE και Societe Generate αλλά και της πορτογαλικής Millenium Bank.
Και στο χώρο των τροφίμων, όμως, αποχώρησε από την Ελλάδα ο γερμανικός όμιλος Metro που πούλησε το δίκτυο των καταστημάτων MaKro στον Σκλαβενίτη. Όπως επίσης και η Carrefour, που εξαγοράστηκε από τον Όμιλο Μαρινόπουλου, ενώ τη χώρα εγκατέλειψε και η γερμανική αλυσίδα Aldi.
Όμως και μεγάλοι πολυεθνικοί όμιλοι αναγκάστηκαν να μεταφέρουν τουλάχιστον τις έδρες τους στο εξωτερικό όπως η Βιοχάλκο, που μεταφέρθηκε στις Βρυξέλλες, η ΦΑΓΕ και αργότερα η S&B.
Αλλά και πολλοί άλλοι ελληνικοί όμιλοι φαίνεται να έχουν δρομολογήσει τη μετακόμισή τους σε άλλες χώρες ή τουλάχιστον την αλλαγή μοντέλου δραστηριοποίησής τους, όπως η «Bacardi», η σουηδική SCA Hygiene, η πολυεθνική φαρμακευτική TEVA αλλά και η αμερικανική Pepsico ΗΒΗ. Και στον χώρο της τεχνολογίας, όμως, την άγουσα πήρε πρόσφατα η εισηγμένη στη WALL STREET «Group οn», ενώ η Microsoft ματαίωσε την επένδυσή της στην Ελλάδα και τελικά φτιάχνει τα support center στη Ρουμανία. Εκτός όμως από τους ομίλους και χιλιάδες στην κυριολεξία μικρομεσαίες επιχειρήσεις αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους μεταφοράς των εδρών τους στο εξωτερικό, τις οποίες ο εκπρόσωπος των εμπόρων κ. Κορκίδης τις είχε υπολογίσει ότι μπορούν να φτάσουν και τις 60.000, όχι μόνο γιατί άνοιξαν το καλοκαίρι λόγω των capital controls, τραπεζικούς οργανισμούς στη γειτονική Βουλγαρία, αλλά και γιατί ζητούν να κλείσουν αντίστοιχα ΑΦΜ στην Ελλάδα.
Αυτό βέβαια μπορεί να σημαίνει ότι πολλοί των μικρομεσαίων επιχειρηματιών μπροστά στη λαίλαπα τη φορολογική, το αντιαναπτυξιακό περιβάλλον αλλά και την ασφαλιστική καταιγίδα, είναι προτιμότερο να διακόψουν τη δραστηριότητά τους και να προστεθούν οι ίδιοι και οι εργαζόμενοι τους στο μακρύ κατάλογο της ανεργίας.

[ΠΗΓΗ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, 15/01/2016,του Παντελή Ζήλου]