Στο ρεπορτάζ της φλαμανδικής τηλεόρασης VRT του Βελγίου για το μεταλλείο των Σκουριών της Χαλκιδικής στις 29/7/2014, (δείτε εδώ) απολαύσαμε ακόμα μια φορά τα φοβερά επιχειρήματα της συμπαθούς αντίχρυσης κοινότητας, όπως αυτά του ξενοδοχοκράτορα της Ιερισσού, ο οποίος είναι σίγουρος πως «ο τουρισμός στην περιοχή αφήνει περισσότερα στο δημόσιο από τα ορυχεία χρυσού»… Εννοεί βέβαια πως αφήνει περισσότερα στον ίδιο, και δεν μας λέει τίποτα για την πολυεπίπεδη συνεισφορά στην τοπική οικονομία των εργαζομένων στα μεταλλεία, http://aetoshal.blogspot.co.uk/2014/07/blog-post_5584.html,  ούτε φυσικά για τις επιπτώσεις που θα προκύψουν από ενδεχόμενο κλείσιμο της επένδυσης… Όσο για το υποτιθέμενα ρητορικό ερώτημα «ποιος θα κάνει μπάνιο δίπλα σε ένα open-pit ορυχείο», απευθύνεται μεν στους Φλαμανδούς, που δεν ξέρουν πόσο απέχει η περιοχή εξόρυξης από τη θάλασσα, όμως το «δίλημμα» τουρισμός ή μεταλλεία έχει ήδη απαντηθεί στην Β. Ευρώπη. Ενδεικτικά: : http://www.euromines.org/ne-halkidiki-sustainable-development-mining-and-tourism ,   https://www.xrysoselladas.gr/blog/2014/07/ellinikoschrysos-metalleutikespoleissantouristikatheretra/ και http://www.chalkidikiperivallon.gr/2014/04/chalkidikiperivallon-tourismoskaiorycheia/

Τέλος, ο κος Μίχος, καλό θα ήταν να πάρει επιτέλους ξεκάθαρη θέση, διότι μέχρι σήμερα υποστηρίζει πως είναι part-time υπέρ του μεταλλείου, αλλά κατά της επέκτασης, λες και δεν γνωρίζει πως όλη η υπόθεση της επένδυσης είναι η επέκταση και κανέναν δεν ενδιαφέρει επενδυτικά η παρούσα λειτουργία…

Γεγονός είναι πως επειδή οι Φλαμανδοί είναι και Ευρωπαίοι, όσο και να θέλουνε να προβάλλουν ένα πιασάρικο θέμα που περιέχει «περιβαλλοντική καταστροφή» στην… πρωτόγονη Ελλάδα,  παραμένουν  ουδέτεροι δίνοντας βήμα σε όλα τα μέρη να μιλήσουν…

Και όταν μιλάνε όλα τα μέρη, η σύγκρισή είναι αναπόφευκτη, και τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα.