Στα 13 εκατομμύρια ευρώ ανέρχονται, σύμφωνα με την εταιρεία Ειρηνικός Χρυσός , τα ανταποδοτικά δώρα της προς το Δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής, από το 2006 μέχρι σήμερα. Ο Σάκης Αποστολάκης της Ελευθεροτυπίας κάτι έχει να πει και γι’ αυτό… Υπάρχει λέει πρόβλημα, διότι η ανταποδοτικότητα αυτή «δεν είναι θεσμοθετημένη». Δεν προβλέπεται λέει από το νόμο, παρά από ένα μνημόνιο μεταξύ δήμου και εταιρείας. Και ο πρώην δήμαρχος Αριστοτέλης και νυν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, Μιχάλης Βλαχόπουλος, μας ενημερώνει ότι «ο νόμος δεν προβλέπει να καταβάλλουν ανταποδοτικά τέλη οι μεταλλευτικές εταιρείες, ούτε ορίζει κάποιο ποσοστό επί του τζίρου τους ως ανταποδοτικό τέλος. Αυτό ισχύει μόνο για τις λατομικές επιχειρήσεις».

Σιγά παιδιά!… Για να καταλάβω κάτι: Η Ελληνικός Χρυσός δίνει χρήματα για κοινωφελή έργα στις περιοχές που δραστηριοποιείται και οι αντιδρώντες στην επένδυση στραβώνουν; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η ηλιθιότητα;

Να δούμε τι έγιναν αυτά τα 13 εκατομμύρια; Λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος αυτών πήγαν σε έργα υποδομής, όπως π.χ. γεωτρήσεις, αποχετευτικά συστήματα, εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, πεζοδρομήσεις, ανακαινίσεις κτηρίων κ.ά., για τα χωριά Στρατώνι, Στρατονίκη, Στάγειρα, Μεγάλη Παναγία, Παλαιοχώρι, Νεοχώρι, Αρναία, Βαρβάρα, Στανό, Ολυμπιάδα κ.ά. Πέραν αυτού, η «Ελληνικός Χρυσός» υποστηρίζει οικονομικά πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους της ευρύτερης περιοχής. Για το Δήμο Αριστοτέλη πήγαν σε έργα υποδομής 5 εκατ. ευρώ, για δρόμους, σχολεία, εκκλησίες, κοινωφελή δίκτυα, πλατείες, μνημεία, παιδικές χαρές. Άλλες 277.000 ευρώ δόθηκαν μέχρι σήμερα για μελέτες έργων του δήμου. Η εταιρεία δίνει ετησίως στο Δήμο Αριστοτέλη 3 εκατ. ευρώ και υπόσχεται ότι το ποσό θα αυξηθεί κατά πολύ. Από το 2012 το ποσό που αποδίδεται στις τοπικές κοινότητες του δήμου για την κάλυψη έργων και αναγκών κοινής ωφέλειας αυξήθηκε από το 1 εκατ. ευρώ στα 3 εκατ. ευρώ ετησίως. Το 2016, όταν θα ξεκινήσει η παραγωγή στην Ολυμπιάδα και στις Σκουριές, το ποσό αυτό μπορεί να φτάσει στα 8 εκατ. ευρώ το χρόνο, εξαρτώμενο από τις τιμές των μετάλλων και το ύψος της παραγωγής. Και δεν τα λέμε εμείς αυτά, αλλά η ίδια η εταιρεία.

Τι δεν κατάλαβες λοιπόν Σάκη και κε Βλαχόπουλε; Γιατί ξυνίσατε; Θα τα ζητήσει η εταιρεία πίσω, αν ο «τίμιος αγώνας» σας δικαιωθεί και η επένδυση φύγει; Ή μήπως τσούζει το ότι έτσι αποκτά η εταιρεία λαϊκό έρεισμα και σας χαλάει τη συνταγή για περισσότερη συκοφάντηση εναντίον των… «χρυσοθήρων που ήρθαν να λεηλατήσουν τη γη μας»;

Ο λαός της Χαλκιδικής δεν είναι χαζός… Βλέπει και το συμφέρον του και το παιχνίδι με τα συμφέροντα άλλων που γίνεται πάνω στην πλάτη του… Αλλά μην στεναχωριέστε, για άλλους οι δημοτικές εκλογές και για άλλους οι αποφάσεις της δικαιοσύνης είναι ΚΟΝΤΑ!

Πολλοί από όσους γνωρίζουν το όνομα Απόστολος ή Τόλης Παπαγεωργίου το έμαθαν από τη δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση των αντιδράσεων στην επένδυση των Σκουριών. Ο κος Τόλης όμως δεν είναι σημερινός… Αντιθέτως έχει μακροχρόνια παρουσία στα πράγματα της περιοχής, όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος Δ. Ψυχογιός πριν από μερικούς μήνες.

Κατ’ αρχάς έχει κατηγορηθεί από τους συμπολίτες του για πολλά και διάφορα – κυρίως όμως ότι ήταν φανατικός υπερασπιστής των συμφερόντων της Μονής Βατοπεδίου στην περιοχή (διαβάστε εδώ) (http://ierissos.blogspot.gr/2009/05/blog-post_18.html) . Έφθασε μάλιστα στο σημείο, δημοτικός σύμβουλος ων, να είναι μάρτυρας υπεράσπισης της Μονής Βατοπεδίου στη δίκη που έγινε μετά από αγωγή κατοίκων της Ουρανούπολης (ανήκει στον ίδιο δήμο) εναντίον της παραχώρησης της γνωστής ανά το πανελλήνιον έκτασης 8.608 στρεμμάτων της κοινότητάς τους στον Εφραίμ, ηγούμενο του Βατοπεδίου. Η απάντησή του (διαβάστε εδώ) από τις σελίδες του «Παρατηρητηρίου» του «όλα τα καίμε και όλα τα ανατινάζουμε» είναι πως πρόθεσή του δεν ήταν να υπερασπιστεί το μοναστήρι: όλο και όλο που ήθελε ήταν «να μη θεωρηθεί δάσος και αρχαιολογικός χώρος» όλη η περιοχή από τη Διώρυγα του Ξέρξη ως τα σύνορα του Αγίου Όρους (όπως υποστήριζαν οι Ουρανοπολίτες ότι είναι). Και αυτό για ιερό σκοπό: για να πάρει ο δήμος 1.500 στρέμματα και να δημιουργήσει «πρότυπο οικισμό» για να μένουν δημότες του. (Σημειώνω πως οι αγωνιστές κατά του μεταλλείου ως και αρχαία από άλλα μέρη είχαν μεταφέρει στις Σκουριές (διαβάστε εδώ) (http://www.tovima.gr/society/article/?aid=504724) – και έκαναν προσφυγή να σταματήσουν οι εργασίες γιατί είναι «αρχαιολογικός τόπος»!)

Αυτό που καταλαβαίνει όποιος διαβάσει τα περιστατικά είναι πως κάποιοι Ουρανουπολίτες φοβούνταν πως «οι καλόγεροι θα τους πάρουν όλον τον τουρισμό», ενώ ορισμένοι από τους δημοτικούς άρχοντες της Ιερισσού συμμαχούσαν με τους καλόγερους για να κάνουν τουριστικές μπίζνες. Και για να έχουν με το μέρος τους την Ιερισσό υπόσχονταν οικόπεδα σε διάφορους κατοίκους της (στο δάσος της Ουρανούπολης), ώστε να μπορούν να χτίσουν το υπόλοιπο. Το ξέσπασμα του βατοπεδινού σκανδάλου ματαίωσε την επιχείρηση. Στα δύο αυτά δημοσιεύματα βλέπουμε πώς παίζονται και εμπλέκονται τα τοπικά παίγνια με τις μεγάλες εθνικές υποθέσεις και πόσο η επίκληση περιβαλλοντικών αρχών δεν είναι παρά το πρόσχημα για την καταπάτησή τους.

Διότι –όπως σωστά σημειώνει ο Ψυχογιός–, υπάρχουν πάντα μανιακοί ηλίθιοι για να ρίχνουν μολότοφ και χρήσιμοι οικολογούντες να συμπαρασταθούν με πούλμαν ή οργανώνοντας διαδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Και να φοράνε στα παιδιά τους μπλουζάκια «Χαλκιδική S.O.S.», θα συμπλήρωνα…

Τώρα πως κατάφερε ο Τόλης να μπλέξει στο παιχνίδι και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι απορίας άξιον… Ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπει τι παιχνίδι παίζεται κυριολεκτικά πίσω από την πλάτη του (αφού όλοι οι τοπικοί βουλευτές, της κας Ιγγλέζη προεξαρχούσης, “δουλεύουν” για τον Τόλη), ή προκειμένου να κάνει αντιπολίτευση δεν κοιτάει τίποτα… Κρίμα…