Monthly Archives: August 2013

ΕΠΩΝΥΜΗ ΓΝΩΜΗ ΜΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

arnaia2

Αναγνώστης παραθέτει με θάρρος και επώνυμα τη γνώμη του για τις αγροτοκτηνοτροφικές δραστηριότητες στην Χαλκιδική και τα μεταλλεία. Μεταφέρουμε αυτούσια την ενδιαφέρουσα επιστολή:

Μήπως πρέπει να ρωτήσετε τους αγρότες της Β.Χαλκιδικής πώς ζουν στα χωριά τους; Παίρνοντας αφορμή από την τοποθέτηση των ανεξάρτητων επιστημονικών φορέων που στηρίζουν τους αντιδρώντες και επισημαίνουν σύμφωνα με τα λεγόμενά τους την αλλαγή του χαρακτήρα της περιοχής από αγροτική που είναι σήμερα σε περιοχή βαριάς βιομηχανίας λόγω της μεταλλουργίας χρυσού , θα μου επιτρέψετε κι εμένα να σας πω με επιχειρήματα πως τα λεγόμενά τους δεν έχουν καμία εφαρμογή στην περιοχή μας και την οδηγούν στον μαρασμό.

Τα χωριά της βορείου Χαλκιδικής πάντα είχαν και έχουν σαν κύρια απασχόληση τα μεταλλεία. Η γεωργία και η κτηνοτροφία σαν απασχόληση προσφέρουν συμπληρωματικό εισόδημα. Εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που οι επιδοτήσεις και ο τρόπος που δίνονταν και δίνονται προς το παρόν, κρατούν ορισμένους στο επάγγελμα. Ο χειμώνας στα χωριά της βόρειας Χαλκιδικής κρατά πολλούς μήνες το χρόνο, με χαμηλές θερμοκρασίες. Οι χειμερινές καλλιέργειες παγώνουν, οι ανοιξιάτικες και τα δέντρα σε μεγάλο ποσοστό δεν καρπίζουν επειδή τα καίει η πάχνη. Τα θερμοκήπια είναι ασύμφορα λόγω θέρμανσης και η κτηνοτροφία έχει μεγάλο κόστος παραγωγής. Με το νέο προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αλλάξει και η αγροτική πολιτική που σύμφωνα με τις πληροφορίες από το 2014 μέχρι το 2020 θα στηρίζεται πάνω στην ποσότητα και την ποιότητα. Για την ποιότητα των προϊόντων δεν υπάρχει πρόβλημα, πάντα ήταν και είναι τα καλύτερα. Για την ποσότητα, τι να κάνουμε.

Ένας παραγωγός σιτηρών, με την σωστή προετοιμασία του εδάφους, τον κατάλληλο σπόρο λίπασμα και ράντισμα, θα βγάλει παραγωγή που κυμαίνεται από 50 -150 κιλά το στρέμμα (στύψιμο). Ένας παραγωγός στον κάμπο της Λάρισας, με τις ίδιες φροντίδες θα βγάλει 800 κιλά το στρέμμα σιτάρι. Τι επιδότηση θα βγάλει ο αγρότης της Χαλκιδικής και τι ο αγρότης της Λάρισας;

Ένας κτηνοτρόφος στα μέρη μας, εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών -η γη δεν δουλεύει, αναγκάζεται να ταΐζει τα ζώα περίπου μισό χρόνο, και λόγω του κρύου τα ζώα δεν αποδίδουν όσο θα μπορούσαν. Ενώ για παράδειγμα ένας κτηνοτρόφος σε πεδινή περιοχή το κοπάδι το βόσκει όλο το χρόνο έξω. Δηλαδή όταν εμείς έχουμε χιόνια και παγωνιές αυτοί έχουν πλούσια βλάστηση. Τι κόστος παραγωγής έχουν αυτοί και τι εμείς. Πόσες επιδοτήσεις θα πάρουν οι παραγωγοί του κάμπου με τα ίδια ζώα και πόσες εμείς;

Επίσης από το 2014 και μετά, για να πάρει ένας κτηνοτρόφος τις επιδοτήσεις θα χρειάζεται άδεια ίδρυσης και λειτουργίας. Δυστυχώς οι προϋποθέσεις και τα προβλήματα για να πάρεις την άδεια είναι αξεπέραστα, με αποτέλεσμα από τους 1.100 κτηνοτρόφους της Χαλκιδικής να έχουμε άδεια ίδρυσης και λειτουργίας μόνο 200. Με τους υπόλοιπους ….τι γίνεται; Αν προσθέσουμε και τα προβλήματα από τις ελληνοποιήσεις των αγροτικών προϊόντων τα καρτέλ και το κόστος παραγωγής, καταλήγουμε ότι:

Η γεωργία και η κτηνοτροφία στα μέρη μας είναι σύμφορη και οι μεταλλευτικές δραστηριότητες απαραίτητες σε ότι αφορά την απασχόληση και την ανάπτυξη της περιοχής.

Τα συμπεράσματα δικά σας…..

Ευχαριστώ – Γαλάνης Νικόλαος, Αγροτοκτηνοτρόφος – Μεταλλωρύχος

(ΠΗΓΗ : blog Σήμαντρα Χαλκιδικής)

ΑΠΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΛΑ ΠΑΜΕ

assets_LARGE_t_420_4521233

Μεγάλο κομμάτι των φετινών τουριστικών αφίξεων στην Ελλάδα προέρχεται από την Ρωσία, την Τουρκία και την Ουκρανία, σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, 1.200.000 είναι οι τουρίστες από τη Ρωσία από 880.000 που ήταν πέρυσι και 200.000 περισσότεροι οι Ουκρανοί με προορισμούς κυρίως τη Χαλκιδική, την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά, τα Δωδεκάνησα. Κατά μέσο όρο περνούν ένα δεκαήμερο στις διακοπές τους και ξοδεύουν περίπου 1000 ευρώ το άτομο.

Την ίδια ώρα αυξάνονται εντυπωσιακά και οι αφίξεις Τούρκων τουριστών. Από 550.000 πέρυσι, φέτος είναι 800.000 οι τουρίστες από τη γειτονική χώρα που επισκέπτονται κυρίως τα νησιά του βορείου Αιγαίου, τη Θράκη και τα Δωδεκάνησα. Οι Τούρκοι τουρίστες κλείνουν συνήθως διαμονές που δεν ξεπερνούν τις 4-5 μέρες και ξοδεύουν κατά μέσο όρο 500 ευρώ στο διάστημα αυτό.  

Κατά 10% είναι αυξημένες και οι αφίξεις από τις λεγόμενες “παραδοσιακές” αγορές τουρισμού που είναι η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία, οι ΗΠΑ και εκφράζεται η αισιοδοξία ότι θα ξεπεραστούν οι στόχοι των 17,5 εκατομμυρίων τουριστών και των 11,5 δισ ευρώ ως έσοδα.

[ΠΗΓΗ: www.epikaira.gr]

 

ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ

 Xrysos_mesa_sta_gadget_Photo_1

 

Κάποιος χώρες βρήκαν ένα απρόσμενο χρυσωρυχείο για να αντλούν χρυσό. Τις παλιές ηλεκτρονικές συσκευές, οι οποίες γίνονται όλο και περισσότερες. Κάτι τέτοιο ξεκίνησε ήδη στη Γερμανία και στο Βέλγιο. Κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές και ταμπλέτες χαρακτηρίζονται σαν χρυσωρυχεία, καθώς η ανακύκλωσή τους μπορεί να δώσει μεγάλες ποσότητες χρυσού οι οποίες κρύβονται στο εσωτερικό τους και είναι απαραίτητες για τη λειτουργία τους. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (Environmental Protection Agency), το 1997, ο μέσος όρος ζωής ενός υπολογιστή ήταν 4 με 6 χρόνια. Σήμερα οι ηλεκτρονικές συσκευές είναι τόσο δημοφιλείς που οι καταναλωτές αλλάζουν το κινητό τους κάθε χρόνο και τον υπολογιστή κάθε 2 με 3 χρόνια ή και λιγότερο. Σύμφωνα με στοιχεία της EPA, η παραγωγή ηλεκτρονικών αποβλήτων το 2005, μόνο από τις ΗΠΑ, ήταν πάνω από 2,6 εκατ. τόνους. Από αυτά μόνο το 12% συλλέχθηκε και ανακυκλώθηκε, ενώ το υπόλοιπο περίπου 88% κατέληξε σε χωματερές και αποτεφρωτές. Έρευνες όμως δείχνουν ότι από έναν τόνο κινητών τηλεφώνων μπορεί να ανακτηθούν μέχρι και 280 γρ. χρυσού, περίπου 140 γρ. πλατίνας και παλλαδίου και 140 κιλά χαλκού. Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) σημειώνει ότι ένας τόνος ηλεκτρονικών απορριμμάτων από παλιούς υπολογιστές περιέχει περισσότερο χρυσό από 17 τόνους μεταλλεύματος, ενώ το 1998 n ποσότητα του χρυσού που ανακτήθηκε από ηλεκτρονικά απορρίμματα ήταν ίση με την παραγωγή χρυσού από 2 εκατομμύρια τόνους χρυσοφόρου μεταλλεύματος. Στη Γερμανία και στο Βέλγιο η ανακύκλωση των κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών γίνεται σε πολύ μεγάλη κλίμακα από ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Από τις παλιές ηλεκτρονικές συσκευές ανακτώνται χρυσός, άργυρος, πλατίνα, χαλκός, αλλά και άλλα υλικά όπως το πλαστικό και το γυαλί. Στο τέλος της διαδικασίας την ανακύκλωσης, λιγότερο από 0,5% του συνόλου των ηλεκτρονικών απορριμμάτων δεν επιστρέφει στον κύκλο παραγωγής. Αλλά ούτε αυτό πετιέται. Καίγεται για την παραγωγή ενέργειας.

 

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 17-08-2013]

 

 

 

ΒΕΝΕΤΙΚΟ ΧΡΥΣΟ

Pure_Gold_Foil_(Talai_Warq_or_Sonay_Ka_Warq)

Ο καθαρός χρυσός στην μαστορική διάλεκτο, λέγεται βενέτικο χρυσό, ονομασία που ξεκινάει από τα βενέτικα φλουριά, που αποτελούνταν από καθαρό χρυσό.Στην αρχαία Ελλάδα είχε την ονομασία ακήρατος χρυσός, δηλαδή ανόθευτος, και στον Ηρόδοτο υπάρχει η έκφραση «άπεφθος χρυσός», δηλαδή, καθαρός. Για  τον χρυσό ενίοτε χρησιμοποιείται η λέξη μάλαμα (π.χ. μαλαματένιο δαχτυλίδι).  Η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη μάλαγμα, που σημαίνει, κάτι που επεξεργάζεται (μαλάσσεται) εύκολα.

hi-newmont-gold-crop-cp4138464-620x355

Έχει υπολογιστεί, ότι ο συνολικός όγκος χρυσού που έχει παραχθεί και χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια της ιστορίας, δεν υπερβαίνει τα  8.000 κυβικά μέτρα, δηλαδή περίπου 155.000 τόνοι.  Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Συμβουλίου  Χρυσού (WGC),από αυτή την ποσότητα οι 55.000 τόνοι είχαν εξορυχτεί μέχρι το 1950, και οι υπόλοιποι 100.000 τόνοι, από το 1950 μέχρι σήμερα. Ο χρυσός είναι ένα υλικό που αδιάκοπα ανακυκλώνεται  ανά τους αιώνες.Ευτυχώς κάποιοι ανέκοψαν την αέναη ανακύκλωση χρυσών έργων τέχνης, όπως ο Μέγας Πέτρος τσάρος της Ρωσίας, ο οποίος είχε απαγορεύσει το λιώσιμο χρυσών αντικειμένων του παρελθόντος, και έτσι σώθηκαν αξιόλογα έργα τέχνης.

Werff_Pieter_van_der-ZZZ-Portrait_of_Peter_the_Great

Με τον χρυσό καταπιάστηκαν και οι αλχημιστές τον μεσαίωνα και πιο πρόσφατα, που προσπαθούσαν να μετατρέψουν τον μόλυβδο σε χρυσό, με την βοήθεια της φιλοσοφικής λίθου. Η παραγνωρισμένη και δυσφημισμένη αλχημεία υπήρξε ένα σημαντικό κεφάλαιο στην περιπέτεια του ανθρώπου για την κατάκτηση της γνώσης. Οι αλχημιστές, δεν κατάφεραν να φτιάξουν χρυσό, αλλά η αναζήτησή τους  έβαλε τις βάσεις της επιστήμης της χημείας, της φαρμακολογίας και της Ιατρικής.

100_2415

Ο χρυσός υπήρξε ανέκαθεν το επενδυτικό και αποθησαυριστικό καταφύγιο των ανθρώπων, ειδικά στις περιόδους οικονομικής αστάθειας, αβεβαιότητας  και πολέμων. Στην Ελλάδα επί δεκαετίες οι άνθρωποι αποθησαύριζαν και συναλλάσσονταν με χρυσές αγγλικές λίρες.  Τα τελευταία χρόνια σημαντικό ρόλο στο καθημερινό παιχνίδι της προσφοράς και της ζήτησης που καθορίζει τις τιμές του χρυσού, παίζουν επιθετικά κερδοσκοπικά κεφάλαια, που τοποθετούν ή αποσύρουν στην αγορά του χρυσού και των άλλων πολυτίμων μετάλλων, τεράστια ποσά.  Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών είναι η έντονη καθημερινή διακύμανση της τιμής του μετάλλου.

ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

images

Η «χαρμολύπη», το «χαροποιόν» πένθος διαχέεται στην ατμόσφαιρα μέσα από τους στίχους του Απολυτικίου Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου που ψάλλεται σε όλες τις αφιερωμένες στην Παναγία εκκλησίες τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου

Το ιερότερο πρόσωπο της Ορθοδοξίας, η μητέρα όλων των ανθρώπων, εκοιμήθη, μετέστη στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ τους ανθρώπους. Είναι πάντα εκεί για να παρηγορεί, να εμψυχώνει, να βοηθά, να γαληνεύει τις ψυχές και να μεσολαβεί στον Υιό της, ώστε να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι μια θεομητορική γιορτή των χριστιανικών εκκλησιών, η οποία γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου.

σαμαρίνα 2

Είναι μια μέρα χαράς για τους πιστούς, που με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη συρρέουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Μεγαλόχαρης, για να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν στη χάρη Της.

Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, αμέτρητες εκκλησίες και μοναστήρια αφιερωμένα στην Παναγία γιορτάζουν με λαμπρότητα και κατάνυξη.

Η θρησκευτική γιορτή πολλές φορές συνοδεύεται από μουσικές και γεύσεις ανάλογα με τα τοπικά έθιμα και τις παραδόσεις του κάθε τόπου.

Παναγία Σουμελά

imgres

Σημείο αναφοράς για τους Βορειοελλαδίτες είναι η Παναγία Σουμελά, το ιστορικό μοναστήρι στις πλαγιές του Βερμίου, σύμβολο της ποντιακής πίστης, όπου χιλιάδες Ελληνες από όλα τα μέρη της χώρας αλλά και του εξωτερικού ανηφορίζουν στην Καστανιά Βερμίου για να προσκυνήσουν την Παναγία τη Σουμελιώτισσα. Φέτος, εκτός από την ιερή εικόνα, εκτίθεται για προσκύνημα και η βαλσαμωμένη καρδιά του εθνικού ήρωα Αλέξανδρου Υψηλάντη, ποντιακής καταγωγής. Είναι η πρώτη φορά μετά το 1828, ημέρα θανάτου του μεγάλου Ελληνα της Επανάστασης, που μεταφέρεται η βαλσαμωμένη καρδιά του από το Ναό Ταξιαρχών της Αθήνας, όπου φυλάσσεται από το Αμαλίειο οικοτροφείο Θηλέων. Κατά τη διάρκεια της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά και τιμή στο Αμαλίειο Οικοτροφείο. Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Εδώ φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που είναι φιλοτεχνημένη από τον ευαγγελιστή Λουκά. Μετά το μέγα εσπερινό της παραμονής γίνεται η λιτάνευση της αγίας εικόνας και στη συνέχεια ακολουθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με ποντιακά συγκροτήματα. Ανήμερα της Παναγίας γίνεται η περιφορά της αγίας εικόνας, την οποία ακολουθεί πλήθος πιστών.

images

Στο αποκορύφωμα της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης, ποντιακά συγκροτήματα από τη Μακεδονία προσφέρουν μοναδικές στιγμές με παραδοσιακούς σκοπούς και πολύωρο γλέντι. Κάθε χρόνο τη Μονή επισκέπτονται και εκπρόσωποι κομμάτων και τοπικών αρχών, για να συμμετάσχουν στη γιορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Στη Νέα Μηχανιώνα

images

Στη Νέα Μηχανιώνα του δήμου Θερμαϊκού γιορτάζονται τα εννιάμερα της Παναγίας στις 23 Αυγούστου με μεγάλο πανηγύρι που διαρκεί τέσσερις μέρες. Στις 22 το βράδυ, τις απογευματινές ώρες, θα γίνει, στον ιερό ναό Παναγίας Φανερωμένης, εσπερινός με αρτοκλασία – προσκύνημα της ιερής εικόνας και περιφορά της στους δρόμους της Νέας Μηχανιώνας, με αφετηρία και τερματισμό στον ιερό ναό. Περιφορά της εικόνας γίνεται και στις 23 Αυγούστου, ημέρα αργίας για την περιοχή. Την εορτή πλαισιώνει πανήγυρις που κρατά τέσσερις έως πέντε μέρες.

«Οι καβαλάρηδες της Σιάτιστας»

img0

Πολύ κοντά στη Σιάτιστα Κοζάνης, στο χωριό Μικρόκαστρο, βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, γνωστό ως «ιερά Μονή της Παναγίας εν Τσιαρουσίνω». Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ενώ εντυπωσιακή είναι η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα.

imgres

Την παραμονή της γιορτής οι πλατείες της Σιάτιστας δονούνται από τους ήχους των χάλκινων και του ασταμάτητου γλεντιού, στους οποίους παρασύρονται και οι επισκέπτες. Πρωταγωνιστές είναι οι καβαλάρηδες της Σιάτιστας που συμβολίζουν τη λεβεντιά και την τόλμη. Ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο, οι καβαλάρηδες πρωί πρωί ετοιμάζουν και στολίζουν τα άλογά τους και παίρνουν το μονοπάτι που οδηγεί στο μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο. Αφού προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας, προς το μεσημέρι οι παρέες των καβαλάρηδων με τα καταστόλιστα άλογα μπαίνουν επιβλητικά στη Σιάτιστα, όρθιοι πάνω στη σέλα.

imgres

Ενα πανηγύρι λεβεντιάς και τόλμης, που έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στην πλατεία της Χώρας τους υποδέχεται πλήθος κόσμου και εκπρόσωποι των τοπικών αρχών. Το γλέντι συνεχίζεται στις πλατείες της Χώρας και της Γεράνειας, στην πλατεία του Δημαρχείου, αλλά και στις γειτονιές της Σιάτιστας μέχρι αργά το βράδυ.

Βλάστη Κοζάνης

imgres

Εντυπωσιακό είναι και το πανηγύρι στη Βλάστη, ένα γραφικό ορεινό χωριό του νομού Κοζάνης. Υπήρξε ένα από τα σημαντικά προπύργια του ελληνισμού και ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Δυτικής Μακεδονίας. Το πανηγύρι κρατάει τρεις ημέρες. Από την παραμονή της γιορτής συγκεντρώνεται πολύς κόσμος στην πλατεία του χωριού και στη συνέχεια γίνεται κατανυκτικός εσπερινός. Ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο παραβρίσκονται όλοι στη θεία λειτουργία και το απόγευμα συγκεντρώνονται στα λιβάδια του χωριού για να τραγουδήσουν τραγούδια που σώζονται από την εποχή της Τουρκοκρατίας και να χορέψουν. Και τις τρεις ημέρες του πανηγυριού οι πανηγυριστές χορεύουν κυρίως τον παραδοσιακό χορό που ονομάζουν «τρανό».

Σαμαρίνα Γρεβενών

σαμαρίνα

Και το πανηγύρι στη Σαμαρίνα, το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο βλαχοχώρι της Ελλάδας, διαρκεί τρεις μέρες, ενώ και οι Σαμαρινιώτες έχουν το δικό τους μοναδικό χορό, που ονομάζεται τσιάτσιο και κλέβει την παράσταση στο προαύλιο της εκκλησίας της Μεγάλης Παναγιάς. Την πρώτη ημέρα τελείται μικρή λειτουργία με λίγους παραβρισκομένους και το βράδυ κατεβαίνουν όλοι στο χάνι όπου παρουσιάζονται χορευτικά συγκροτήματα. Η κύρια γιορτή γίνεται τη δεύτερη μέρα. Ολοι, μικροί και μεγάλοι, παραβρίσκονται στη θεία λειτουργία και στη συνέχεια στην αυλή της εκκλησίας πιάνουν το «μεγάλο» χορό του χωριού ή «τσιάτσο». Ονομάζεται έτσι από το ομώνυμο τραγούδι το οποίο λένε πρώτο στο χορό και αναφέρεται στο φοβερό Αρβανίτη επιδρομέα «Τσιάτσιο», που το 1785 τρομοκρατούσε την περιοχή γύρω από τη Σαμαρίνα. Οι χορευτές χορεύουν σχηματίζοντας κύκλους και τραγουδώντας έξι τραγούδια, άλλα ηρωικά κλέφτικα και άλλα βγαλμένα από την κοινωνική ζωή του χωριού. Το χορό συντονίζει ένας οργανωτής – τελετάρχης, που βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου κρατώντας ένα ραβδί. Οι χορευτές χορεύουν αργά και περπατητά εκτός από τους πρώτους που χορεύουν στα τρία.

Παναγία Θάσου

θασος

Στο ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Παναγία της Θάσου οι γυναίκες του χωριού, διατηρώντας τις παραδόσεις, ετοιμάζουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας το κουρμπάνι, κρέας με σιτάρι, ρύζι ή πατάτες και το μοιράζουν μετά τη θεία λειτουργία. Στο μεγάλο τραπέζι συμμετέχουν όλοι οι πιστοί που έχουν συρρεύσει στο ναό. Μετά τη λιτάνευση της εικόνας, που συνοδεύεται από πολυμελή μπάντα, όλοι μαζεύονται στο προαύλιο της εκκλησίας, με σκοπό να φουντώσει το γλέντι, με χορούς από όλη την Ελλάδα, μεζέδες και κρασί.

θάσος

 

Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας Σερρών

εικοσιφοίνισσα

 

Η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου, στα όρια των νομών Καβάλας και Σερρών, γιορτάζει με κατάνυξη την εορτή του Δεκαπενταύγουστου. Το όνομα της Μονής, κατά μία από τις τρεις εκδοχές, οφείλεται στο θαύμα της εικόνας της Παναγίας, η οποία έλαμπε και σκορπούσε φως «φοινικούν», δηλαδή κόκκινο, όπως η πορφυρά των Φοινίκων. Απ’ αυτό προέρχεται και η ονομασία: Εικών φοινίσσουσα – Εικών – φοίνισσα – Εικοσιφοίνισσα. Η Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας άρχισε να επαναλειτουργεί το 1965 από γυναικείο τάγμα και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου στη μνήμη της Παναγίας της Θεοτόκου. Μέσα στον περίβολο της μονής βρίσκονται η επιβλητική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τα κελιά των μοναχών, το ηγουμενείο, το αρχονταρίκι, παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή, όπου αναβλύζει το αγίασμα, καθώς και μουσείο. Μπροστά από τη μονή υπάρχει το μνημείο των 172 μοναχών που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους το 1507.

Χαλκιδική

images

Η μεγάλη γιορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου γιορτάζεται σε κάθε μέρος της Χαλκιδικής όπου υπάρχει ναός αφιερωμένος στην Παναγία με παραδοσιακά πανηγύρια, προσκύνημα, λιτάνευση και περιφορά της εικόνας. Στη Μεγάλη Παναγία, στον Πολύγυρο, στη Σάρτη, στην Πορταριά, στη Νέα Τρίγλια, στο Λάκκωμα, στην Κρυοπηγή, στο Παλιούρι και σε πολλές άλλες περιοχές.

Το Περιβόλι της Παναγίας

images

Ολόκληρο το Αγιον Ορος είναι αφιερωμένο στην Παναγία -ονομάζεται «Κλήρος και Περιβόλι της Παναγίας»- και κάθε χρόνο οι μοναχοί αλλά και επισκέπτες γιορτάζουν με κατάνυξη, αγρυπνία και προσευχή, την Κοίμηση της Θεοτόκου, στις 28 Αυγούστου (βάσει του παλιού ημερολογίου).

Ηπειρώτικα πανηγύρια

ηπειρος

Ξακουστά σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι τα πανηγύρια της Παναγίας που γίνονται το Δεκαπενταύγουστο στα Ζαγοροχώρια. Σε χωριά όπως η Βίτσα και το Τσεπέλοβο, οι εκδηλώσεις για την Κοίμηση της Θεοτόκου είναι τριήμερες και προσφέρουν την ευκαιρία για ατελείωτο γλέντι με παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς.

Φέρες Εβρου

εβρος

Ετήσιο Πανθρακικό Προσκύνημα της Υπεραγίας Θεοτόκου ως προστάτιδος της Θράκης στις Φέρες, διοργανώνεται στις 15 Αυγούστου. Στον ιερό Ναό Παναγίας Κοσμοσώτειρας τελείται μέγας αρχιερατικός πανηγυρικός εσπερινός, λιτάνευση της ιερής εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου, προστάτιδος της Θράκης, δεξίωση και μουσική.

[ΠΗΓΗ: Γιούλη Αγγελή, Αγγελιοφόρος της Κυριακής 12-08]