Νέα έκρηξη παρουσίασε η ανεργία στο πρώτο τρίμηνο του 2013, και μείωση της απασχόλησης, εξέλιξη που αντανακλά η συνεχιζόμενη ύφεση στην οποία βρίσκεται η οικονομία. Ταυτόχρονα αποδεικνύεται ότι σι κατασκευές, η μεταποίηση και το εμπόριο είναι οι κλάδοι που έπληξε n ανεργία στην τελευταία τετραετία, από την έναρξη της κρίσης το 2008, με τους ρυθμούς να επιταχύνονται από το 2010, με την ένταξη της χώρος στο μνημόνιο. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το ποσοστό της ανεργίας διαμορφώθηκε στο πρώτο τρίμηνο του έτους στο 27,4%, έναντι 26,0% του Δ’ τριμήνου του 2012 και έναντι 22,6% του πρώτου τριμήνου του 2012. Παράλληλα επιδεινώθηκαν οι διαρθρωτικές αδυναμίες της αγοράς εργασίας, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των μακροχρόνια ανέργων, των νέων και των γυναικών. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, κατά το Α’ τρίμηνο του 2013 ο αριθμός των απασχολούμενων ανήλθε σε 3.595.921 άτομα και των ανέργων σε 1.355.237 άτομα. Η απασχόληση μειώθηκε κατά 2,3% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 6,3% σε σχέση με το Α’ τρίμηνο του 2012. Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 4,6% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 21,0% σε σχέση με το Α’ τρίμηνο του 2012. Από τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει πως οι κλάδοι που υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες θέσεων απασχόλησης τα τελευταία χρόνια είναι: Οι κατασκευές, όπου οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν κατά 55% (ή κατά 218.000), σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του 2008, όταν και ξεκίνησε n κρίση ή κατά 48% σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του 2010, λίγο πριν από την ένταξη της χώρος στο μνημόνιο. Οι λόγοι ήταν n διακοπή της κατασκευής των μεγάλων έργων υποδομής, αλλά και n κατάρρευση της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας.

Με αυτά τα αποτελέσματα γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων και η μείωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών για την υλοποίηση έργων σε τομείς όπως οι ΑΠΕ, οι εξορύξεις, η έρευνα, κ.ά. Επίσης, κατά γενική ομολογία, οι ρυθμοί με τους οποίους απορροφώνται κοινοτικά κονδύλια μέσω ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων είναι αργοί και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο σε έλλειψη προσωπικού για την επεξεργασία των φακέλων των αιτούντων και στο ισχύον στριφνό γραφειοκρατικό σύστημα κατάθεσης-αξιολόγησης-υλοποίησης.