Για τον οποιοδήποτε τρίτο παρατηρητή, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το παιχνίδι στην Χαλκιδική έχει πλέον ξεφύγει από τα στενά όρια της διαμαρτυρίας μερίδας των κατοίκων της περιοχής της επένδυσης και έχει μετατραπεί σε εργαλείο άσκησης αντιπολίτευσης τόσο στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και σε επίπεδο κυβέρνησης. Σαν αποτέλεσμα αυτού οι κάτοικοι της περιοχής βρίσκονται στο κέντρο της δίνης χρησιμοποιούμενοι για την εξυπηρέτηση πολιτικών και άλλων σκοπιμοτήτων. Το φαινόμενο είναι λυπηρό, αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ας θυμηθούμε τα αιολικά πάρκα στην Εύβοια, τις μαύρες σημαίες για το αεροδρόμιο στα Σπάτα… Δυστυχώς στο όνομα της κακώς εννοούμενης προστασίας του περιβάλλοντος παίζονται πολλά παιχνίδια που βασίζονται συνήθως στην άγνοια αλλά και στην άρνηση από τα ενδιαφερόμενα μέρη να ενημερωθούν σωστά. Έτσι συμβαίνει και στη Χαλκιδική: Η συνθηματολογία είναι ευκολότερη από το να κάτσεις να διαβάσεις την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Το να βγαίνεις και να φωνάζεις «Η Χαλκιδική θα γεμίσει φέρετρα» όπως δήλωσε ο υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ κος Μπένος, είναι πιο βολικό, διότι θα κάνεις αίσθηση και θα σε γράψουν και οι εφημερίδες. Το να διαβάσεις και να κατανοήσεις τα πλεονεκτήματα των προτεινόμενων μεθόδων εξόρυξης και προστασίας του περιβάλλοντος είναι κουραστικό και χρονοβόρο.